Hindi ko na napigilan si Lyndon nang sabihin niya at ipinabigay alam niya ang pagpayag kong magpakasal sa kaniya.
Sinabi niya na sa mga malalapit naming kaibigan, sa manager namin at sa iba pang mga nakakakilala sa amin.
Marami ang bumati sa amin, masaya raw silang lahat para sa amin. Pero bakit ganun? Parang hindi ko magawang maging masaya.
Hindi ko na tatanungin ang sarili ko kung bakit hindi ko makuhang maging masaya dahil alam ko na ang sagot sa sarili kong tanong.
It was because of him.
I cocked my head. Hindi ko na
EPILOGUENAKANGITING nakatingin si Bridgette sa naglalarong sina Axel at Zion. A year had passed at napakaraming nangyari.Napangiti siya at tyaka napatingala sa kalangitan. They were on a picnic. Nakita niya ang saya ni Zion habang nakikipaglaro kay Axel.They got married a year ago, at dumating mula US ang kaniyang kapatid kasama si Lyndon.Napatawad niya na ito sa nagawa nito. Masaya na ang mga ito ngayon and they have a baby girl now. It was named after her, Trishette Bridge Morgan. 
XXIXNAHIHILO na si Bridgette ng tumayo siya mula sa stool. Napadami ang kaniyang nainom dahil sa sama ng loob.Susuray-suray siyang naglakad paalis sa bulwagan.Nanlalabo ang mga mata niya sa sobrang pagkahilo at halos matumba na siya.Pinilit niyang maglakad at makaalis doon. Mas lalo siyang nahihilo sa mga ilaw na umaandap-andap at sa ingay ng musika.Hindi niya natimbang ang sarili at natisod siya. Walang lakas ang katawan niya upang pigilin ang sarili sa pagkakatumba kaya inihanda niya na lamang ang sariling matumba at mapasubsob sa sahig.Ngunit makalipas ang ilan pang sandali ay hindi niya nahintay na masubsob siya dahil may mga bisig na sumalo sa kaniya.A familiar scent filled her nose. Naipikit niya
XXVIIIISANG malaki at engrandeng mansiyon ang tinigilan ng sasakyan ni Jake.Nailibot ni Bridgette ang kaniyang paningin sa paligid. Maraming ilaw, maraming bisita na nasisiguro niyang mga malalaki at mga kilalang negosyante ang inimbitahan ng mga ito.Nagpakawala siya ng isang buntung-hininga. Nakaramdam siya ng kaba sa dibdib niya.Kaya niya na nga kayang humarap sa mga ito? Paano kung ipagtabuyan siya ng mga ito at ipahiya?Nahila siya ng kaniyang pag-iisip dahil sa paghawak ni Jake ng kamay niya. Marahan niya itong pinisil like telling her that everything will be fine.
XXVIIHINDI nagpapigil si Jake sa gusto nito, hindi siya lumabas pagkatapos ng pag-uusap nila kanina at heto ngayon nakatitig siya sa isang kahon na ipinasok ni Manang Fe sa kwarto niya.Hindi niya man buksan iyon ay alam niya na kung ano ang nasa loob non, damit. Mamahaling damit na isusuot niya sa anniversary ni Philip at Alliyah.Nagpakawala siya ng isang buntung-hininga.Handa na ba siyang harapin ang mga ito pagkatapos ng ilang taon?Nahihiya siya sa nagawa niya. Binuksan niya ang kahon at tulad nga ng inaasahan niya ay damit ang laman
XXVIWALA silang imikan ng makauwi sila. Walang gustong magsalita.Agad siyang dumiretso sa kaniyang silid at itinapat ang sarili sa shower. Tila ramdam niya pa sa katawan niya ang bawat haplos ng kamay ni Jake.Hindi niya alam kung ilang beses silang nagniig, hindi na niya nabilang. Basta ang alam niya lang ay mas lalong tumindi ang nararamdaman niya para rito.Hinayaan niyang bumagsak sa kaniyang mukha ang patak ng tubig mula sa shower.Pagkatapos niyang maligo ay nagtungo siya sa silid ni Zion.
XXVAKALA ni Bridgette ay palabas na sila ng kakahuyan ngunit laking-gulat niya ng tumigil sila sa isang kubo sa gitna pa rin ng kagubatan.Malakas pa rin ang buhos ng ulan. Tila walang plano itong tumila. Agad silang bumaba mula sa kabayo at patakbong tinungo ang direksiyon ng kubo.Kumulog at kumidlat. Nang makapasok sila sa kubo ay doon niya pa lang naramdaman ang ginaw kaya niyakap niya ang sarili at umupo sa isa sa mga upuan doon.Nanginginig na siya sa lamig. Hinipan niya ang kaniyang mga palad at pinagkiskis ang mga ito upang maibsan ang kaniyang pagkaginaw.Nagulat siya ng may mag-angat ng kaniyang mukha. Nakita niya si Jake na nakatitig sa kaniya.