Kabanata 6

Irina POV

Pagkatapos kong babuyin ngayong umaga, masayang pagkalaya naman ng isang linggo ang kapalit. Ang sarap ng buhay kapag wala ‘yung boss mong kasing sungit at kasing libog ng panahon ng tagtuyot. Yes, nakakatuwa rin naman na palagi siyang nakikita, nakakatakam kasi talaga si Boss Ravi everytime naka-topless lang siya rito sa office niya, ganoon kasi siya kapag alam niyang walang bisitang inaasahang darating. Ang ayoko lang, mabait lang siya kapag naglilibog, pero kapag normal day, seryoso ang work, aba, kasing sungit ba naman ng terror na principal sa elementary. Ganoon siya, kaya mas gusto ko pang m*****g na lang, kaysa masungit, nakakairita siya kapag ganoon.

Maaga palang kanina, umalis na siya. Papunta siya. Natikman ko naman siya bago umalis kaya puwede na iyon. Ay, naku, ewan ko nalang kapag may nakaalam sa ginagawa namin. Hindi ako makapaniwala na ako naman ang kinakalantari ni Boss Ravi. Parang dati lang ay panay ang sagap ko kung sino ang kinakalandian nito sa company. Ngayon, ako na ‘yung nag-iingat sa kanila, na baka mahuli kami ng kung sino at mapag-chismisan. For me, okay lang. Sabi kasi ng ibang empleyado rito sa company ni Boss Ceo Ravi, magaganda lang daw talaga ang nilalandi at tinitikman nito, ‘yung mga pasok lang daw talaga sa panlasa nito. Ibig sabihin, malakas na talaga ang dating ko ngayon. Iba talaga ang nagagawa kapag minamahal mo ang sarili mo, kahit na lang stress ang nangyayari sa buhay.

Ngayon, heto, tahimik na tahimik ako sa sarili kong table. Wala akong naramdamang pressure ngayon. Wala ‘yung malalim na buntong-hininga na parang inaambagan ako ng langit tuwing nasa paligid si Boss Ravi. Wala akong maririnig ngayon na utos na, “Coffee, Irina, now,” habang nakatitig sa akin na parang pinandidirihan ang pagkatao ko. Ganoon siya noon nung hindi pa ako nag-aayos. Tila ba, allergy siya sa mga haggard na tao.

Ngayon, tahimik ang buong floor. Maaga akong nakaupo sa working table ko. Ang ganda ng pakiramdam na hindi kailangang magpanggap na busy kahit wala namang ginagawa, dahil wala namang nakamasid.

Ito talaga ‘yung gusto ko, tahimik, kalmado at may panahon akong magpokus sa totoo kong trabaho bilang secretary. Hindi ‘yung para akong bantay ng taong gala.

Ang trabaho ko naman talaga ay mag-ayos ng schedule ni Boss, sagutin ang mga email niya, asikasuhin ang mga papeles, at kung minsan, i-review ang mga kontrata bago niya pirmahan. Pero ever since naging secretary ako ni Boss Ravi, pakiramdam ko naging personal alalay lang ako. Minsan, driver. Minsan, taga-lakad ng papers sa bank. Minsan, taga-hanap ng hotel reservation na may jacuzzi. At ngayon, taga-linis na rin. Sabi niya ay office, ‘yun pala ay tubo pala niya ang lilinisin ko. Naging tubero, este, tubera pa ang peg ko sa ending. Pero, laban lang, masarap naman ang malaking tubo ni Boss Ravi.

Ngayong wala siya, puwede kong gawin ang mga hindi ko nagagawa dati. Kaya heto ako, kumakain ng tahimik ng ensaymada sa working table habang nag-oorganisa ng folder ng bagong clients.

Maya maya pa, narinig kong bumukas ang glass door ng pantry. Napangiti ako. Kilala ko ang mga yapak na iyon, hindi ako puwedeng magkamali.

“Ateeeey Irinaaaa!” bungad ni Quinn habang suot ang usual niyang malapad na smile at pink na necktie na may glitters pa.

“Uy Quinn,” sabi ko agad. “Wala kang meeting today?”

“Walaaa, kaya this is the time na makipagchikahan sa dalawang diyosa ng opisina. Where is the other goddess, Rosanna?”

“Coming na ‘yun. Nagpi-print pa ng reports,” sagot ko habang umiinom ng mainit na kape.

“Let’s go sa pantry. I brought banana bread. Homemade ‘yan ni Mama.”

Naglakad agad kami ni Quinn papunta sa pantry. Gusto ko ‘tong mga moments na ‘to — ‘yung hindi puro stress, walang kalmot ng deadlines, walang boses ni Boss Ravi na parang kasalanan mong mabuhay.

First day palang ng wala siya, ramdam na ramdam ko na agad ang saya ng bawat empleyado ngayon. Grabe, parang mag-I-isang buwan na rin ata na wala kaming bonding nila Quinn at Rosana. Silang dalawa kasi ang super duper close ko rito sa company ni Boss Ravi. Sila ang BFF ko. Sila rin ang tagasagap ko ng chismis kaya palagi rin akong updated. Kaya ngayong, ako ang kalandian ni Boss Ravi, aalamin ko kung gaano ba sila kagaling sumagap ng chismis, malaman kaya nila agad na may ginagawa na kaming kababalaghan ngayon ni Boss Ravi?