공유

Don't play with me, Doctor
Don't play with me, Doctor
작가: gurlxmilo

Prologue

작가: gurlxmilo
last update 최신 업데이트: 2023-07-20 21:13:49

"Mag-ingat po lagi kayo, Nay. Take care of your health," nakangiti kong paalala sa aking pasyente na Nanay.

Nakatayo akong pinagmamasdan siyang papalabas ng hospital. Kapag may nakikita akong nahihirapan na pasyenteng lumabas ay lumalapit ako at tinutulungan sila.

"Tapos na duty mo?" tanong sa akin ni Mary isa sa mga kapwa ko doktora.

"Yes," nakangiti kong sagot dito. Excited na akong makauwi. "I can rest now."

Nakakapagod ang mag-duty ng 2 ng umaga hanggang 10 ng gabi. Mahigit 8 oras yata ang nilaan ko sa loob ng operating room. Dahil dagsa ang mga pasyente na kailangan operahan. Tapos binisita ko pa ang aking mga ibang pasyente.

"Kumain ka na?" tanong sa akin ni Lorraine ang isa ko pang kapwa doktora.

Kagaya ko ay may hawak-hawak din itong medical result ng mga pasyente namin. Kailangan kasi namin i-check ang mga medical result ng mga pasyente namin. Kailangan namin masiguro na maayos sila at unti-unting gumagaling. Nakangiti naman akong umiling dito bilang sagot.

"Tara? Kain tayo? Sagot ko!" Dagdag na niya pa.

"Hindi na. Kayo na lang dalawa ni Mary. Kailangan ko na kasing umuwi." Tanggi ko kay Lorraine.

"Hmm...ganon ba? Sabagay may aalagaan ka nga pala." Tumango-tangong saad ni Lorraine sa akin.

Iniwan ko na silang dalawa at sabay pasok sa elevator para pumunta sa fifth floor ko kung saan ang aking opisina. Pagkabukas ng elevator lumabas ako agad at naglalakad na papuntang office ko. I took off my lab coat that doctors always wear.

I have also changed my clothes and shoes. Ang sakit kasi sa paa ang heels na suot-suot ko. Lalo na't ang tagal kong suot ito. After I organized my office and myself, I immediately went downstairs to go out. Then I went to the parking lot.

"What the h*ck?!" Bakit ngayon ka pa naplatan? Wala pa naman akong dalang pang bomba ng gulong. Kainis!

I got out of my car. I can't do anything either. Bakit kasi nakalimutan kong dalhin ang pang bomba kanina? Ang malas naman, oh! Ang layo pa naman dito sa ospital kung saan pwede magpabomba ng gulong.

My head hurt even more when the bill for the house, water, and electricity suddenly popped up on my cell phone. What the h*ll! Mapuputulan kami ng kuryente kapag hindi pa ako nakapagbayad bukas. Kailangan ko rin mag-ipon pera.

My ghad! Buhay nga naman, ang hirap. Pumara ako ng taxi dahil hindi naman aandar ang kotse ko kapag walang flat ang gulong kapag naman sinubukan ko baka mas lalong masira kaya no choice ako kundi mag-taxi pauwi. Bumaba ako sa tapat ng bahay ng aking kaibigan na si Sami.

"Oh, why did you come now? It's getting late," said my friend when she opened the door of her house.

"Sorry, ngayon lang natapos duty ko. Nasaan siya?" tanong ko dito.

"Bakit ganyan itsura mo? Ang pangit ng mukha mo! Mukha kang stress!"

"Paki mo. Gaya ka." Inirapan ko na lang siya. Kaysa pansinin ang panlalait niya sa akin.

I'm always stressed. So nothing new. Itinuon ko na lang ang aking sarili sa paghahanap sa hinahanap kong tao. Sa aking munting prinsipe. Pagod ako.

Magdamag ba namang nasa trabaho at nag-over time pa. So I don't have the strength to argue with her. I just went straight to her room. Dahil alam kong nandoon ang hinahanap ko. Wala kasi ito sa sala kaya alam kong naroon ang hinahanap ko. Nakita ko ring may mga kalat na mga laruan na sasakyan at bukas ang TV.

"Mama!"

Agad akong napangiti at mabilis na lumapit dito para yakapin 'to ng mahigpit. Napaupo ako para magpantay kaming dalawa. Nakasuot siya ng spongebob na paborito niyang cartoon.

"Uuwi na ba tayo, Mama?" tanong ng aking prinsipe. Ang napakagwapo kong prinsipe.

"Yes, pwede na tayong gumala and watch your favorite spongebob," I said with a smile while fixing her messy hair. Pero nawala ang aking ngiti ng makakita ako ng hindi kaaya-aya sa aking paningin na nasisiguro akong pakana ito ni Mantha.

"Sami! Pinakain mo na naman ba siya ng hindi healthy na food?!"

"What! Hindi, ah." Tanggi niyang sagot sa tanong ko.

Tinignan ko siya ng masama nagsisinungaling pa. Huling huli naman na! Nakita ko kasing may mga balat ng candy at titserya dito sa kwarto at may amos pa ang aking prinsipe.

"Okay." Napabuntong-hininga ito at pumikit pa ng marahan. "Pinatikim ko lang naman siya. Besides, he said he wants to taste and it's hard to refuse the child, especially when he's cute."

"Pinatikim? S*raulo ka!"

Napairap na lamang ako at sabay dampot ng gamit at laruan na nakakalat. Para ilagay sa maliit na bag. Kinuha ng prinsipe ko ang maliit niyang bag sa akin. Nang matapos kong ligpitin at ayusin ang kalat lumingon ako kay Sami. Para magpaalam ng uuwi na kami.

"Sami, thank you! Cis, say goodbye to Tita Sami." Kumaway ito kay Sami sabay buhat niya sa anak ko at naglakad papuntang pinto.

"Ingat kayo, ah. Bye baby!" Lumapit 'to sakin para halikan si Cis sa pisngi. "Wala ka namang duty bukas, 'di ba?"

"Wala, bakit?

"Wala lang, ingat kayo."

Kapag may duty ako dito ko palagi kong iniwan siya sa Tita Ninang Sami niya o kaya naman ay sa iba ko pang kaibigan. Pero malimit na si Sami ang nagbabantay at nag-aalaga kay Cis kapag busy ako.

"Mama, bibili mo po ba ako ng maraming laruan?" nakangiting tanong sa akin ni Cis.

"Yes, I will buy you many, many toys, son." I also smiled back at him.

I was able to rest properly and spend time with Cis for almost two days. Pagkatapos no'n ay pinunta ko na kay Sami ang anak ko. Because we have a medical mission to go to. And I think we're going to be there for a while. Mas malimit ako sa trabaho kaysa makasama ang prinsipe ko.

"Hi, Dra. Buenaventura! Good morning!" Bati sa akin ni Lorraine ng makita niya ako. "Bakit ngayon ka lang? Late ka ng pumasok, ah?"

Ako kasi ang pinaka-late na nakapag-logbook na kakapasok lang na doktora. At late na rin akong nakapunta sa hospital namin.

"Oh, why do you look like that?" I asked Mary.

"Parang ang sungit at isnobero ng doktor na kasama natin sa medical mission. Biruin mo! He was already talking to a beautiful woman like me, but he didn't even look at me. Sayang ang gwapo pa naman niya. Kaso masungit at isnobsero," nakangusong saad ni Mary habang naglalakad kami papunta sa airport.

I just shook my head and the two talked until we got to the airport. And the two were still looking around as if they were looking for something. I am wondering about the act of these two. Nagtatawanan ang dalawa at animoy kinikilig pa. Kaya napangunot ang noo ko dahil sa inaasta nila. Ano bang meron ngayon?

"Hoy! Bakit kayo tumatawa d'yan na parang t*nga at kinikilig pa kayo?" takang tanong ko sa dalawa.

"Because the most handsome doctor will be with us later on sa pagsakay sa van papunta sa pupuntahan nating medical mission. Ang swerte natin. Siya ang pinakagwapo at hot sa lahat na doktor na makakasama natin sa medical mission," kinikilig na saad ni Lorraine. Habang kinakagat ang labi niya.

I don't know who the doctor is with us on the medical mission we are going to do. I have no idea because I didn't read the folder that was given to me. Because that's where it's written who will be with the medical mission we're going to do.

"Weh! Totoo?" curious kong tanong. Iba kasi kiligin ang dalawa, eh. Kaya na-curious ako.

"Oo! Hindi mo ba binasa ang folder na binigay sayo? May picture at pangalan doon kung sinong mga kasama sa pag medical mission natin, ah," sabi ni Mary.

"Ang swerte natin, Roseanne! Biruin mo! Ipinagdadasal ko palang kanina na sana ay may gwapo tayong kasama sa pag-medical mission eh, tinupad agad. My g!" saad ni Lorraine na may kasamamg tili pa.

I didn't say a word anymore and just entered our plane. The two continued to talk. I just went straight to the chair at the end, I wanted to be alone and quiet. Dahil gusto kong matulog kulang tulog ko kaya inaantok pa ako.

"Roseanne! My g, mahihimatay na yata ako," kinikilig na saad ni Mary sabay batok sa akin.

"Aray! Why?! What is that, huh?" taka kong tanong dito. Kailangan talaga kapag kikiligin ay may haling hampas? Required ba 'yon?

"Nandito na 'yung doktor na makakasama natin sa van mamaya. Kinausap niya kasi ako. Hindi mo ba nakita?" tanong niya.

"T*nga! Ako ang kinausap niya. Assume-rang babaeng ito." Pakikipagtalo ni Lorraine kay Mary.

I just rolled my eyes at the two. Like crazy people. I sat down in the seat I had chosen. Kagaya nila Mary at Lorraine ay kinikilig rin ang mga kasama naming babae na kapwa nurse at doktor ko. Gano'n na ba kagwapo ang doktor na makakasama namin sa medical mission? Kaya ganyan na lang sila kiligin.

"Hello! Good morning, everyone! Is there nothing missing? Is there nothing to wait for? Kumpleto na ba lahat?"

I was stunned when I heard a voice that was very familiar to my ears. I was like a stone in my place. I felt my whole body shaking.

"Nandito na ba ang hinihintay natin na si...Dra. Buenaventura?" tanong pang muli nito.

"Yes, doc nandito na po. Naroon siya sa dulo nakaupo na," sagot ng isang kasamahan namin.

"W-Who will be with us on the medical mission?" I nervously asked Lorraine.

"Si Dr. Dela Vega at iba pang mga doktor mula sa ibang hospital," sagot nito sabay hagikgik nito.

Dela Vega? Did I hear it right? I know there are many people with the same last name in the world. So I'm sure it's not him. Maraming Dela Vega sa mundo. Hindi lang naman siya ang Dela Vega sa mundo.

"What's his full name?" I asked again. I want to make sure it's not really him. I'm not ready to see him.

"Hmm...hindi ko alam ang full name niya, Dra. Buenaventura pero base sa mga narinig ko ang buong pangalan niya ay Dr. Kalix Dela Vega po."

It was like cold water was poured on me. I don't think I can do my medical mission properly. I feel heavy and restless. I don't even know what the announcer was saying on the speaker of the plane we were on.

"Roseanne, umayos ka na ng upo lilipad na raw ang eroplano," bulong na saad ni Lorraine. Hindi na ako sumagot at umayos na ng upo.

I feel my throat dry and my whole body trembles. While sitting I don't know what to do. Hindi naman mainit dito sa eroplano pero pakiramdam ko naiinitan ako. Can I back out? I don't want to go with where we are going. I don't want to see him because I'm not ready to see himsw .

"All of you sit down properly and the plane will fly. Enjoy our flight on our medical mission." Rinig kong paalala sa kasamahan namin.

Sh*t! I closed my eyes. That's him. He was the one who spoke. I think I'm going to lose consciousness. My chest feels tight as if I can hardly breathe. He's here! Nandito talaga siya. At hindi ako maaaring magkamali dahil nandito talaga siya. Halo-halo ang nararamdaman ko kaba, saya, sakit, galit, naiiyak, at naguguluhan.

The person I love is here. My son's father is here. And I will be with him on the medical mission.

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • Don't play with me, Doctor   14

    Kakain na sana ako ng bigla na lang tumunog ang cellphone ko kaya kinuha ko 'to nakita kong may message si Mama sa akin. From: MamaAnak, kailan ka uuwi rito? Namimiss ka na araw ng Lola at Tiya mo lalong lalo na ako anak.Nag-reply ako kaagad kay Mama. Ang tagal na nung huli ko siyang naka-text. Kung hindi ako nagkakamali ay 'yun 'yung nakainuman namin ang kaibigan ni crush sa condo nito.To: MamaMa, miss ko na rin po kayo nila Lola at Tiya baka po sa holy week po ako makauwi d'yan. Nami-miss ko na rin po ang sariwang hangin d'yan sa probinsya, Ma. Pati ang farm natin.From: MamaMukhang hindi mo naman kami nami-miss anak. Minsan ka lang mag-text o tumawag. Kung hindi pa nga ako nagte-text hindi ka pa magme-message. Anak naman huwag mong tipirin ng masyado ang pera mo. Baka hindi ka na kumakain dahil sa kakatipid mo?To: MamaHuwag po kayo mag-alala. Kumakain naman po ako sa tamang oras kahit papaano. Sorry, Ma.From: MamaAnak, huwag mo naman tipirin ang pera mo ng masyado. Nagpad

  • Don't play with me, Doctor   13

    "May announcement raw mamaya pagkatapos ng lunchtime. Kaya wala na tayong pasok." "Announcement? Na naman?! Pwede bang 'wag na lang umattend?" tanong ko sabay hikab. Inaantok talaga kasi ako."Lahat daw ng college student required daw umattend sa announcement mamaya. Ibig sabihin ay kailangan nating dumalo," sagot ni Sami. "May multa raw kapag hindi dumalo," biglang saad naman ni Karl. "Kailan pa nagkaroon ng multa kapag hindi dadalo sa announcement?" takang tanong ko."Ipinatupad iyan ng pinanganak ka. Kuripot ka na nga, tapos tamad ka pa." Pang-aasar niya, pero imbis na patulan siya hindi na lang ako nagsalita. Wala ako sa mood makipagbangayan sa kaniya lalo na't kulang ako sa tulog.Natapos ang lunchtime namin ay dumiretso na kaming tatlo nila Karl at Sami sa auditorium. Hindi naman talaga ako nakikinig kapag may ganito, nakakatamad kasi. Nilabas ko ang cellphone ko dahil nabo-bored ako sa ina-announce. Nakita kong online si crush.roseannemsb: Anong oras fling date natin?kali

  • Don't play with me, Doctor   12

    "Marami naman pala ditong mga magagandang babae na pwede mong magustuhan. Hindi mo ba sila type? Wala ka bang nagustuhan sa kanila?" Pangungulit ko na naman agad niya akong tinaasan ng isang kilay. "I don't like beautiful women. I prefer a someone with clean intentions," seryosong saad niya na walang halong biro. "Like you."May mga nagpapakilig rin namang ibang lalaki sa akin pero hindi naman ako ganito kiligin. Pero kay crush kakaiba. "'Yung seryoso kasi. Ano ba ang type mo sa isang babae?" tanong ko sa kanya. Para mawala ang awkward na atmosphere sa pagitan naming dalawa."I don't have a type," he said.Hmp, napakaimposible naman."Yung maganda ba?" Maganda si Claire the malandi pero MAS maganda ako kesa sa kanya. Umiling siya."Yung sexy ba?" Sexy si Claire the malandi pero MAS sexy ako kesa sa kanya. Pinagtaasan niya ako kilay at umiling."Yung maarte ba?" Sakto lang namang pagkaarte ko hindi kagaya ng Caire the malandi na sobrang arte kung magsalita. Napairap siya at umil

  • Don't play with me, Doctor   11

    "Sami? Pupunta ba tayo sa university nila Kai at Layne?""H*ck, Anne! Sinabi ng hindi tayo pinapapunta doon nila at wala namang sinabi sila Layne na pumunta tayo. Anne, bawal tayo doon sa university nila. Dahil hindi naman tayo nag-aaral doon," inis na paliwanag ni Sami."Please?! Punta tayo! Ime-message ko sila Kai," pagmamatigas ko sa kanya. Gusto ko talagang makausap siya. "Yes! Yes! Oo na! Matigil ka lang. Paulit-ulit ka! Ang kulit mo grabe!" Napangiti naman ako sa sinabi ng kaibigan ko. Nag-message na rin ako kala Kai at Layne na pupunta kami sa university nila. Tuwang-tuwa naman silang dalawa sa message ko. Wala na rin daw silang klase. Nandoon daw silang dalawa sa dati naming tinambayan ng unang punta namin."Sis, dito!" Salubong sa amin nila Kai. "Sa cafeteria tayo."'Yung cafeteria nila ay parang sa mga restaurant dahil may mga waiter na pumupunta sa bawat lamesa para kuhain ang order nila. Napabuntong-hininga ako kasi bawat paglakad namin ay may nadadaan kaming mga kakil

  • Don't play with me, Doctor   10

    "Kumain ka na ba? Gabi na, eh. Gusto mo bang kumain? 'Di ba sabi ko sayo babawi ako?" Hindi ko kasi kaya 'yung sinabi niya. Bumibilis ang tibok ng puso ko. My ghad! Magpatingin na kaya ako? Hindi ko alam kung seryoso ba siya doon o hindi?"Anything?" sagot niya. "Kung pakainin kaya kita ng tae ko? Kakainin mo ba?" Tinignan niya ako ng seryoso dahil sa sinabi ko kaya natawa ako. Nagbibiro lang naman ako. Anything kasi sagot niya. Pwede naman kasi siyang magbigay ng specific na makakain namin."What about the Japanese Restaurant?""The food at the Japanese Restaurant is not healthy," saad niya. Bakit ba ayaw niya ng pagkaing meron sa Japanese Restaurant?"Kung ayaw mo? Eh, 'di saan tayo kakain? Malamang sa plato," pamimilosopo ko. Napabuntong-hininga siya kaya natawa ako. "Gusto mo bang lutuan na lang kita?" Mas mapapamura pa ako kapag nilutuan ko na lang siya. Napatigil siya sa paglalakad ng sabihin ko 'yun. "Cook? What do you mean by that word?"Eh? Akala ko ba matalino siya?"Hi

  • Don't play with me, Doctor   9

    11:30 na ng gabi pero gising pa rin ako. Nagbabasa ako ng tungkol sa cardiologist. Kailangan kong magbasa at magpuyat. Because there is a recitation tomorrow. I have been sitting in front of my study table for more than four hours.Pumunta ako ng kusina para magtimpla ng gatas at kumuha ng cake na makakain ko habang magbabasa ako. Nakita ko si Sami sa sala nakangiti habang nagpipindot-pindot sa cellphone niya. I thought this girl was asleep. Hindi ko na siya inabala pa dahil mukhang busy siya sa ka-chat niya. Kakaupo ko lang sa study chair ko ng biglang tumunog ang cellphone ko. Nakita kong may message si crush. Akala ko ba tulog na siya? kalixjhdv: Why are you still awake?Napangiti ako ng mawalawak sa message niya. Pinicturan ko ang libro ko kasama na rin ang gatas at chocolate cake. 'Tsaka ko sinent sa kanya.roseannemsb: Kailangan kong magpuyat, para sa recitation namin. Kaya nagre-review ako. Ikaw? Akala ko ba tulog ka na? Nagsent din siya ng picture kaya naman dali dali ko

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status