[LOVELY's Point of View]
I opened the door of my condo with a heavy feeling. You know? That certain kind of feeling na wala ka namang masyadong ginawa pero pakiramdam mo, pagod na pagod ka? I feel like I'm craving for a rest pero hindi ko alam kung paano gagawin, kung saan ko hahanapin.
I know this is not just because of what happened earlier sa cafe. I am experiencing this for quite some time already simula nang maisipan kong bumukod kina mommy. I don't know. Maybe I'm just homesick or whatever. Hayst. Kaya mas gusto kong lumalabas at may kinakausap, e. In that way, I temporarily forget this toxic feeling.
Oh, curious what happened in the cafe before we parted ways? Well, matapos ipaliwanag ni Miss Maggie ang special purpose and extra service kuno ng cafe, na sobrang gumulat sa amin, napagdesisyunan ng lahat na ipasabukas na lang ang pagd-decide whether we will say yes to the job or not. Kahit naman kasi sinong nasa matinong isip ay hindi kakayanin ang pasabog na sinabi ni Miss Maggie.
Napasalampak ako sa kama sa kwarto ko at napabuntong-hininga habang nakatunganga sa ceiling— thinking what just happened awhile ago. Hindi ko akalaing ganito pala ka-kumplikado ang trabahong in-apply-an ko. Kung tutuusin, I can easily say no and dump the offer. Surprisingly, hindi ko ginawa at 'di ko ginagawa. Maybe because noong una pa lang ay eager na ako sa trabahong 'to and I told my self that I must be in this job. Ang dami ko pa namang plano para sa trabahong 'to like I wanted to start earning and buy stuff using my own money, to go out with my co-workers every day-off and to be close with cute guy customers. Hays, epic failed. Sira ang mga plano ko.
Pero bakit nga kaya 'no? Why can't I ignore this job?
May naalala ako bigla kaya napabangon ako at hinalungkat ang side table. I found my journal. I almost forgot that I have this. Dito kasi ako nagsulat ng mga goals na dapat kong ma-achieve ngayong independent na ako. It's been weeks at ni isa, wala pa akong natutupad.
I opened the journal and saw the list that I made. The first thing in my list?
Do an adventure.
This past year, masyado akong naging stern sa sarili ko like I must be like this, I must maintain that, I should act like this and that and those. Nakalimutan ko na kung paano ako dati— kung gaano ako kasaya noong hindi pa ako nagse-set ng mga rules at restrictions sa sarili ko. I missed having an adventure every single day.
Absentmindedly, I smiled.
Wait— That's it! Now I know the reason why I don't and I mustn't say no to the offer of Dreams Café. This is the adventure that I'm looking for! This is my chance to be live a happy life again!
Tama si Pen. Ano namang masama kung tutulong kami sa pagtupad ng pangarap ng iba? It's actually not a duty or a job. It is definitely an adventure.
Hmm, that mysterious owner suddenly amazed me.
Kinuha ko ang cellphone ko sa bag and looked for Pen's phone number na hiningi ko kanina sa kanya bago kami maghiwa-hiwalay. Kinailangan ko pa s'yang paulanan ng charms at i-please para lang makuha ko ang number n'ya. Ngayon pa lang, parang kilala ko na ang babaeng 'yun. She's antisocial. 'Yung parang typical na girl na loner at walang kaibigan. I even asked myself what made her apply in the cafe kung parang ayaw n'ya sa tao. Well, should I care for her personal reasons?
"Oh, come on Pen." I whimpered. Naka-dalawang dial na ako pero hindi n'ya pa din sinasagot. Dalawa lang naman 'yan. Either busy s'ya or ayaw n'ya talagang sagutin ang tawag ko. I think, the latter one is more probable.
‘Hindi kita kukulitin, promise! I just wanted to talk to someone right now.’
I texted her instead. Minutes had passed pero no reply so maybe I should consider the fact na busy nga s'ya. Tinignan ko ulit ang phonebook ko para humanap ng pwedeng kausapin pero tatlo lang silang nakalagay doon. Si mommy, daddy and Pen. Ayoko namang tawagan sina mommy. Baka isipin nilang namomroblema nga ako sa buhay na pinili ko at pabalikin ako sa bahay.
When I'm about to put my phone down, it rang and saw Pen's name.
"Hi Pen!" Hindi ko na naitago ang excitement nang sagutin ko ang tawag n'ya.
I got no response. Seriously? Pati ba naman sa phone call ay tahimik s'ya?
"So, ano? Did you decide na ba sa big-time offer ni Miss Maggie?" I asked instead para naman mapilitan s'yang sumagot.
"Hindi pa," Maiksi n'yang sagot.
"Why? I thought pa naman—"
"Hindi pa ako nakakapagpaalam sa papa at mama ko." Pagputol n'ya sa sasabihin ko.
"Hindi ko alam kung papayag sila," she added lowly.
"Ah, okay. So what if, pumayag sila? Will you accept the trabaho ba? You know, hindi lang pagse-serve ng teas and coffees but also the... making someone's dreams come true chuchu?"
Wala na naman akong narinig mula sa kanya. The call is still ongoing pero hindi talaga s'ya sumasagot.
"Hey? Pen? Are deads na ba?"
Hay naku! Mas nakakapagod pa palang kausap si Pen kesa kay Psalm. Mas napapagod akong maghintay ng sagot mula sa kanya kesa kay Psalm na kuda ng kuda.
"Pen—"
"Wala akong pangarap, Lovely."
That took me aback. I was shocked after hearing that from her. Not because nagsalita s'ya bigla kundi dahil na rin sa sinabi n'yang wala s'yang pangarap.
"W-what do you mean?" I can feel it. I can feel her longing for someone to tell this. Mukhang hindi lang pala ako ang naghahanap at nangangailangan ng makaka-usap ngayon.
"Wala akong pangarap," Pag-uulit n'ya. "Kaya... nagustuhan ko 'yung aim ng owner."
Another silence.
Bigla akong nakaramdam ng awa sa kanya. Parang sobrang hirap para sa kanya na magsabi ng ganitong bagay.
"Parang... parang gusto ko ding... tumupad ng pangarap ng iba. Wala ako nun kaya, kaya gusto ko tulungan 'yung mga taong may pangarap."
Naramdaman ko bawat katagang sinambit n'ya. It was full of sincerity.
Punong-puno 'yun ng emosyon like she was actually bottling that up for a very long time at ngayon, ngayon n'ya lang nailabas.
"Naiintindihan kita, Pen." I smiled. I hope she can see this smile so I can give her comfort.
"And you know what? I have a dream. Pwede mo ba akong tulungan tuparin 'yun?" I asked.
"Anong... ano naman 'yun?"
I heaved a heavy sigh.
"Parangap kong magkaroon ng totoong kaibigan. Please, please make that dream come true."
~
I woke up feeling so enthusiastic and alive. This is new, I can say. Hindi ko na matandaan kung kelan ako huling gumising ng may ganitong pakiramdam. Maybe because I had a good night sleep and I had a great time talking with Pen kahit most of those time ay ako lang ang dumadaldal. She either say yes or no or say nothing. Still, it's nice having someone to talk to.
Bumangon ako at hinanda ang susuotin ko ngayon. Just a knee-length yellow dress. I like the color kasi. It made me feel so alive to the point that I keep on humming a song I don't actually know. Silly me.
Today is the decision day. Nae-excite ako though medyo kinakabahan din. Sure na kasi ang pagpayag naming dalawa ni Pen sa job offer. Nag-aalala lang ako para sa dalawang boys since I don't have any idea kung anong magiging desisyon nila considering their attitudes and skeptical minds. Napaka-kontrabida nila, gosh!
But I'll think positive. Cross fingers! Dapat positive lang.
Positive dapat.
Oh, God please sana positive ang mangyari.
[LOVELY's Point of View]Saktong 10 am nang huminto ang sinasakyan kong taxi sa harap ng cafe. Pagbaba ko ng sasakyan ay nakita ko si Pen na kadarating lang din na dire-diretso sa patio. She stopped meters away from the glass door. Nakangiti akong lumapit at tumabi sa kanya."Good morning!" I beamed. Bahagya pa s'yang nagulat but naka-recover din agad then she smiled— a genuine one. Unlike kahapon na halatang pilit. But still, 'yung mata n'ya malamlam pa din like she always lack sleep. Para 'yung babagsak palagi. She's not taking drugs naman siguro 'no?"Grabe, nae-excite na ako Pen. Hindi na ako makapag-antay na maging official staff." I know she won't say anything pero hindi ko naman inakalang tititigan n'ya talaga ako ng matagal."Why? Is there something on my face? May dumi ba?" I asked and wiped my face agad."W-wala. 'Yung... 'yung pagsasalita mo kasi. D-diretso na."
[LOVELY's Point of View] "Kasalanan mo talaga 'to," Psalm said to me for the nth time habang naglalakad kami sa pasilyo ng St. Andrews Hospital. Yep, sa ospital and no, wala namang na-confine sa amin dito or whatever. If you're thinking that something bad happened to Luisa, the customer who went to the cafe earlier, you're definitely wrong. Nandito kami dahil dito kami tutupad ng isang munting pangarap and I'm so excited! And yeah, a bit nervous. Galing pa lang kami sa Nurse's station para itanong kung pwede ba 'yung balak naming gawin. But there's no luck. "Kapag talaga 'to pumalpak, ikaw ang may kasalanan. Ikaw lang, " he murmured. "Ano ba naman? When pa kayo nag-join force ni Pen sa pagiging nega, ha? Don't you know the phrase think positive lang?" I blatantly said. God! Mas naii-stress ako sa ka-negahan ng isang 'to. Dapat pala si Pen o si Sage na lang ang isinama ko. Bakit naman kasi naisip ko pang magagamit k
[LOVELY's Point of View] "Sage, let's go. Wala tayong mapapala sa mga taong inconsiderate at hindi marunong umintindi." Hinila ko ang braso ni Sage para sana umalis na but he didn't budge. Napakunot tuloy ako ng noo at binalingan s'ya ng nagtatanong na ekspresyon pero diretso lang ang tingin n'ya sa direktor. Goodness, Sage! Bat di ka gumagalaw? May balak ka bang mag-stay sa impyerno kasama ang servant-like ni Satan? "Sage—" "If you don't mind Dr. Yuzon, meron ho ba kayong anak o kahit na sinong bata na malapit sa inyo?" Napatigil ako nang biglang nagtanong si Sage. Tinignan ko ang walang pakundungang direktor. I saw his expression slightly soften and his eyes startled. Siguro dahil he didn't expect that question from Sage. "I bet there is." Sage deduced. "Isipin n'yo ho na humiling ang bat
"Sheez, it's already 11:40. Double time, Pen!" Kabado kong sambit at itinuloy ang pagkakabit ng mga balloons sa ceiling habang si Pen naman ang nag-i-inflate nun. Maingat akong bumaba sa pagkakatapak ko sa sofa at muling napatingin sa relo ko. "God! Asan na ba ang dalawang 'yun? Magigising na si Lyka pero wala pa ang foods." I'm super duper really stress right now, as in! We're almost done decorating the room but I feel like it's still not enough. I mean, hindi ganito 'yung na-imagine kong magiging itsura ng lugar. Kulang 'yung mga decorations na nabili nina Pen kaya binawi na lang namin sa balloons. Tapos medyo nasira 'yung cake dahil sa pagmamadali namin kanina. And now wala pa ang pinadeliver naming foods. Argh! This is a disaster. "Lovely, kalma ka lang." Bulong ni Pen nang makalapit s'ya sa akin at bahagyang tinapik ang balikat ko. "No, Pen. I can't calm down. Can't you see? Everything seems so wrong. This is a disaster! Hindi... hindi da
[PSALM's Point of View] Banayad ang takbo ng sinasakyan naming taxi papunta sa cafe. Napagdesisyunan kasi naming bumalik doon para ipaalam kay Miss Maggie ang nangyari kanina. Sana lang talaga ay nandun na s'ya. Pahamak pa naman 'yang palagi n'yang pagsulpot ng late. Napabuntong-hininga ako. Nakakapanibago ang katahimikan sa aming apat. Dala na rin siguro ng pagod. Nilingon ko ang katabi kong si Pen na tamad lang na nakaupo at tuwid na tuwid ang itsura. Sa kabila n'ya naman ay ang brutal na si Lovely. Naka-angkla at nakasandal na naman s'ya kay Pen na akala mo batang mawawala kapag nakabitaw. Si Sage naman ay nasa harapan, sa passenger seat. Nakasilip lang s'ya sa labas. Naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko kaya agad ko itong sinilip. Akala ko galing kay papa ang text message dahil palagi ko s'yang pinapaalalahanan na i-text ako kapag may kailangan s'ya o may emergency sa bahay pero text message mula sa ba
"Psalm,""Ay kape!" Gulat kong sigaw at muntik ng mabitawan ang cellphone ko. Mabuti na lang dahil nasalo ko ito. Wala na akong maipapalit dito kung nagkataon! Masama ko s'yang tinignan na prente lang na nakatayo sa may pinto."Ano ba naman pareng Sage! Lakas mong mantrip, ah?""You looked like a stiff statue there," pagpansin n'ya. Hindi ko na lang s'ya sinagot at ibinulsa ang cellphone ko. "Miss Maggie is upstairs. Kailangan ka daw dun."Agad akong pumasok nang marinig na nasa taas si Miss Maggie. Umakyat kami ng hagdan at narating ang isang kahoy na pinto. Si Sage na ang nagbukas nito at pinauna akong pumasok. Nandoon na si Pen at Lovely na nakaupo sa harap ng mahabang mesa na parang conference table. Nandoon din si Miss Maggie na as usual, nakangiti na naman."Alright! It's good to see the four of you," panimula n'ya."Bad trip ka naman Miss
[PSALM's Point of View]"So I'll see you guys on Monday? Six am ang opening ng cafe so I am expecting that the four of you will be here early than six. Linggo bukas, maintenance day. Ipapaayos ko na ang buong cafe at ipapagawa ko na din ang uniform n'yo. Don't worry, your uniform will be done ora mismo."Napatango na lang kami sa sinabi ni Miss Maggie. Wala pa ding may ganang mag-ingay. Kahit ako, hindi pa ako makapaniwala sa ginawa ko."And oh, by the way, nasa bank account na ng cafe ang binayad ng customer n'yo kanina. Idadagdag ko na 'yun sa sweldo n'yo for next week. So, that's all for today. You can go now, relax, enjoy the rest of your weekend and see you!"Isa-isang nagpaalam ang mga kasama ko. Sinadya kong magpaiwan para sana makausap si Miss Maggie."Miss M?" Pagtawag ko sa pansin n'ya. Tumigil s'ya sa paglalagay ng mga kontrata sa envelope at binalingan ako ng tingin.
Napahinto ako sa pag-aayos at bagsak ang balikat na humarap sa kanya. Tama. Passion ang pagkanta at hindi isang uri ng trabaho. Ang kaso, hindi mababayaran ng passion ang mga pangangailan namin ni papa."‘Yun na nga, e. Hindi passion ang kailangan ko ngayon. Trabahong magbibigay ng pera, 'yun ang kailangan ko."Pilit lang s'yang ngumiti sa akin at tumango. Alam kong naiintindihan n'ya ako at nanghihinayang s'ya. Ganun din naman ako. Pareho naming alam kung gaano ko ka-gusto ang pagtugtog at pagkanta. Pero kailangan ko muna 'yung isantabi. Siguro nga... siguro nga biniyayaan ako ng talentong hindi naman bubuhay sa aming mag-ama. 'Yung tipong talent na pang-display at pang-yabang lang. 'Yung talent na kinakailangan ng tamang pagkakataon at panahon. 'Yung talent na walang kasiguraduhan kung magiging tagumpay ka sa huli."May sweldo ba ako sa pakikipagdaldalan sayo?" Tanong ko para mawala ang mabigat na atmosphere dahi