Share
CHAPTER 38.2
I was getting my bags inside a huge, old cabinet nang makita ko ang sarili kong reflection sa salaming nakakabit sa pinto nito. And I looked at myself intently as I asked myself, sino nga ang taong nakikita ko ngayon sa salamin?
My brunette hair was disheveled. My face was so pale and there were dark circles under my eyes. I am now wearing a more proper and casual shirt and khaki shorts matapos sabihin na uuwi na kami any moment now.
Who is this person staring back at me?
Is it still Sebastian? Or the role I undertook, Emmanuel? Or am I Sage again?
I'm confused. I feel like I'm dealing with a stranger.
Habang nakatitig ako sa sarili kong reflection, naalala ko ang mga pinag-usapan namin ni Lolo Dado kanina. Bago ako umalis sa kwarto n'ya, I had a chance to ask him who really is Emmanuel since mukhang nasa taman
Related chapters
Dream Catchers CHAPTER 39
[LOVELY's Point of View]Everything happens for a reason, ika nga nila. Pero minsan— or should I say madalas— ay parang napaka unreasonable pa din ng mga nangyayari lalo na sa akin.Katulad na lang ngayon. Pauwi na kami sa syudad. Sobrang tahimik ng van. At the moment, kami lang apat ang nasa loob nito. Sinamahan kasi ni Miss Maggie ang kapatid n'yang si Marco kaninang umaga papunta sa isang tournament daw.Medyo tinamaan ng pagka-OA si Miss Maggie kaya hindi n'ya nagawang iwan ang kanyang little brother kaya kahit ayaw ni Marco ay wala s'yang nagawa nang magpumilit ang ate n'ya na ihatid s'ya nito sa pupuntahan n'ya. Ibinilin sa amin ni Miss Maggie ang kanyang baby Volkswagen at i-update na lang daw s'ya once na makauwi na kami sa syudad.Kaya ang ending, si Sage ang nasa driver seat. Magkatabi pa din kami ni Pen sa first row habang mag-isa naman sa likuran si Psalm. Oo, mukha kaming mag
Dream Catchers CHAPTER 40
[LOVELY's Point of View]Isa-isa kaming bumaba sa van nang bigla na lang itong huminto at bigong mapatakbo ulit ni Sage."Anong nangyari?" tanong ni Pen na pupungas-pungas pa dahil sa biglaang paggising.Nakapakibit balikat na lang ako at pabulong na sumagot ng, "I don't know.""Aist! Malas talaga! Grabeng malas!"Napabaling kaming dalawa ni Pen kay Psalm nang bigla itong maghimutok at parang inis na inis habang nakapamewang at nakatingin somewhere sa taas. Napatingala din tuloy ako pero wala naman akong ibang nakita kundi ang kulay orange na langit dahil papalubog na ang araw. Sinong sinasabihan nya ng malas?I just rolled my eyes to dismiss the thought about him. Bahala nga sya dyan. Bat ko ba sya iniintindi? Tsk.Napagdesisyunan ko na lang na lumapit kay Sage na nasa bandang likuran ng sasakyan kung saan nakalagay ang makina nito. He seemed checking it."Is there a problem, Sage?" tanong ko at nakisilip na din."The engine must be bro
Dream Catchers A Letter for a Dreamer
Dear dreamer,I know things weren't easy— it will never be. I hope you're still holding onto your dreams up to this moment even it makes you an outcast, even it makes you feel stupid, even it makes you cry every night. Please, hold still. Hold on until your dreams become your reality.There will inevitably come a time when there will be a valid reason to put that dream in a shoebox and tuck it away safely in the closet as a nice memory. BUT, please keep in mind that it's part of the process. Have patience and believe in your amazing ability to transform this world into anything you want it to be. Remember, there is no impossible dream for a dreamer who truly believes.As you turn every page of this book, I wish you'll find hope and inspiration that can lift you and can put a smile on your face. May this story give you the drive that you need to continue to chase your dreams. This is specially made for you, dreamer. T
Dream Catchers PROLOGUE
PROLOGUEBinasag ng isang malakas na kulingling mula sa telepono ang katahimikan sa loob ng maliit na cafe. Umalingawngaw ito sa apat na sulok ng silid; mula sa salaming pader sa harapan kung saan nakasulat ang pangalan ng cafe hanggang sa tatlo pang sementadong pader na binigyang buhay ng puti at asul na kulay.Tumigil ang tunog. Ngunit wala pang limang segundo ay muli itong umalingawngaw na tila nagbibigay ng alarma.Isa. Dalawa. Sa pangatlong beses ay dinampot na ito ng isang babaeng nakasuot ng uniporme ng cafe. Nakakabit sa kaliwang bahagi ng kanyang dibdib ang nameplate na ‘manager’. Halos malaglag ang kanyang mga mata nang makita ang pangalang naka-rehistro sa screen ng kanyang telepono kaya makailang ulit n'yang pinindot ang ‘answer’ dahil sa sobrang pagkaaligaga."Hello boss!" malakas at puno ng enerhiya n'yang pagbati."You left your phone twenty meters
Dream Catchers CHAPTER 1
[PEN's Point of View] "Naku, ang galing-galing talaga ng pamangkin ko! Grumadweyt ka na namang top one. Kaya dapat talaga mag-doktor ka!" proud na sambit ni Tita Emily. Malaki ang kanyang ngiti, malakas ang kanyang boses at kulang na lang sabihin na kumikinang ang kanyang mga mata sa sobrang tuwa. "Anong doktor, doktor? Mas bagay sa kanya ang maging abogado, no! Tignan mo nga, tayo pa lang ay pang-korte na." Lumapit naman ang Tita Isay habang hawak sa kaliwang kamay ang baso na may lamang juice at sumingit sa usapan dahil hindi s'ya kumbinsido sa narinig. "Masyado n'yo namang pini-pressure ang bata. May dalawang taon pa 'yan sa high school. Pero ija, pagbutihin mo at nang maging magaling na accountant ka." Pag-sabay din ng Uncle Bob na sandali munang tumigil sa paglalagay ng pagkain sa kanyang plato upang makisali. "Aba sira talaga ang tuktok ng isang 'to," inis na sambit ni Tita Isay at muntik pang hampasin a
Dream Catchers CHAPTER 1.2
[PEN's Point of View]Bumagsak ang aking mga balikat at napawi ang kurba sa mga labi ko. Para akong biglang sinimento sa aking kinatatayuan. Hindi ko rin naman maalalang lumaklak ako ng soda para humapdi ng ganito ang paligid ng aking ilong at tila naging isa akong kandilang sinindihan na unti-unting natutunaw. Nakakapanghina.Parang biglang sumara ang kaunting siwang na nagbigay sa akin kanina ng liwanag at unti-unting nawala sa tono ang musikang naririnig ko. Bumagsak, gumuho at nadurog ang lahat. Isa lang palang ilusyon at wala pang isang minuto nang sampalin ako ng katotohanan para magising."Oh bakit? Wag mong sabihing hindi ka marunong gumamit ng cellphone?" masungit na tanong ni Tita Isay nang halos abutin ako ng siyam-siyam sa pagkakatayo ko sa harap nila."M-marunong ho," nangangatal kong sagot bago itapat ang cellphone sa kanila."Aba'y mabuti. Akala ko'y pati d'yan ay wala kang alam."Pinilit ko na lang ngumiti kahit
Dream Catchers CHAPTER 1.3
[PEN's Point of View]Ang sabi nila, kung mayroon mang mas nakakakilala sa'yo bukod sa sarili mo, 'yun ay ang pamilya mo. Pero sa kalagayan ko, parang hindi naman."Tanghali ka na naman. Tigil-tigilan mo na ang pagpupuyat Pen, ha. Tignan mo nga ang sarili mo, mukha ka ng zombie," bungad sa akin ni mama pagkababa ko pa lang ng hagdan habang naghahanda s'ya ng almusal sa mesa. Kinusot-kusot ko ang mga mata ko dahil pakiramdam ko nga ay naniningkit ito."Oo nga, Pen. Ang laki na ng eye bags mo, oh!" komento din ni Faye na napatigil sa harap ko at bahagyang sinilip ang aking mukha."Saka 'yang buhok mo, parang wig na hindi sinusuklay," dagdag n'ya pa habang hinahaplos ang lampas balikat at magulo kong buhok.Lahat na yata ng mali sa itsura ko, napansin na ni Faye. Basta talaga mali sa akin, nakikita nila agad. Ay, oo nga pala! Wala namang tama sa akin."Hindi ko mahanap 'yung suklay sa kwarto e," pagdadahilan ko kahit kaliwa'
Dream Catchers CHAPTER 2
SAGE's Point of View] "Sebastian Arellano, the son of the respected Atty. Samuel Arellano, was spotted in a nightclub." Tiim-panga at mahigpit ang pagkakahawak n'ya sa cellular phone habang binabasa ang isang article sa aking harapan. I thought the heaven opened its gate when she summoned me from my exclusive training in the firm to meet her in her office. But after she read that news with contempt, I realized how silly I am to expect that she just wanted to see me this morning. Of course she has ‘something important’ to say; either to say I'm doing bad or to say I'm doing worst. She gave me a sharp stare as she stood tall in front of me but a mere, bored look beyond the lens of my eyeglasses was the only thing I gave her. "What in the deepest hell is this, Sebastian?!" She roared at me. "What's wrong with that?" I asked her back without any single trail of enthusiasm. Anong big deal kung nasa nightclub ako? As far as I know, it
Latest chapter
