Share
35
Agenda
Kung ang pag-ibig ang magiging dahilan upang kalimutan ko ang lahat ng plano at paghihiganti, ayokong umibig.
They say love can buried hate and change fate. In my case, love is the total destruction for my hate. I don't want it. I don't want to lose my hate for that person.
Nananalaytay sa dugo ko ang galit sa La Galliene na pumaslang sa aking ama.
He killed my dad when I was fifteen. I witnessed it! With two eyes widely open! He didn't hesitate. He shoot my dad in front of many people!
That gave me reason to ignite so much anger. Walang kapatawaran ang ginawa niya sa aking ama. Gagantihan ko siya. Siya ang dahilan ng paghihirap ko. Siya ang dahilan ng u
Related chapters
Envenomed 36
Concern Boss"How are you feeling?" Was Sir Evans concern question the moment I open my eyes again.Kakapanggap na nahilo nga ako at nawalan ng malay, nakatulugan ko na rin. Hindi ko alam kung ilang oras o minuto ang tulog ko. Nagising na lang ako dahil naamoy ko ang pabango ni Sir na malapit lang sa akin. Katabi ko na pala siya.Dahan-dahan akong bumangon sa higaan. I gasped when Sir Evans suddenly put his palm on my forehead. "Wala kang sakit. Why are you pale?"Hindi ko pa nakikita ang sarili ko sa salamin. But I heard Kate that I look pale. I'm wondering, too."M-Masama lang po ang lasa ko." Dahilan ko.
Envenomed 37
FeelingHindi ko alam kung anong mararamdaman ko habang pinapanood si Sir Evans na nag-aayos ng sasakyan kalagitnaan ng malakas na pag-ulan. Kung hindi niya raw kasi aayusin iyon, baka mas matagalan kaming ma-stuck dito.I felt a bit worried upon looking at his soaked clothes. He might get sick.But something's telling me not to care because for all I know, he's the reason why I did suffer all my life.Mariin kong ipinikit ang aking mga mata at piniling panoorin na lamang ang pagbagsak ng ulan sa labas. I felt my body shiver when the cool air touched my skin brought by the rain.Gumagabi na... Mukhang may bagyo pa naman.Just then, Sir Evans gets in, wet.
Envenomed 38
FoolIsang malutong na sampal ang natanggap ko mula sa mga palad ni Yash paglabas ko shop. Nabitawan ko ang mga gamit ko dahil sa lakas ng impact. Halos mawala rin ako sa balanse. Leche.Naghihimagsik ang kaniyang mga mata nang ako ay titigan. "Pasalamat ka, hindi pa ako nakabwelo. Kung hindi? Baka tumimbuwang ka na sa kinatatayuan mo, Aria." Gigil niyang sinabi.I know the reason why she's outrageous. Maybe Evans told her that we have kissed two days ago when we were in Zambales. Para solid ang galit, sinugod ako rito sa shop. Oh, hell. This is the last time that I'll be serving here anyway.Matapos ng nangyari roon sa kubo, iniwan ako ng police na 'yon doon. Sumuong siya sa malakas na ulan upang makalayo sa akin.
Envenomed 39
PoisonedMataman kong pinagmamasdan ang aking mga bisitang nasa bubog na bilog na mesa at nakaupo katabi ang ilang mga kasama.Masaya silang nag-uusap at glamurosang tumatawa habang nanonood sa entablado, kung saan may mang-aawit na inaalayan sila ng kanta.Mula sa teresa ng mansyon, hinagilap ng aking mga mata sina Evans. Sumilay ang ngisi sa aking labi nang matanaw sila sa dulong mesa kasama sina Yash, Dall, Elle at kung hindi ako nagkakamali ang pinsan niyang si Serzes La Galliene.Kapwa sila nanonood sa kumakanta sa entablado. Maliban kay Dall at Elle na gusto yatang pantayan ang Tom and Jerry kung mag-angilan.Sumimsim ako sa hawak kong wine. "It's my luck
Envenomed 40
Anger"L-Love, please...Wake up. W- Wake up for me, please." Yash tried to wake Evans for nth time.But he wasn't even moving nor breathing. He's gone.Bumuhos ang luha nito nang sandaling takluban na ng nurse ang katawan nito gamit ang puting kumot, indikasyon na ito ay binawian na talaga ng buhay.All of them, they were so miserable and hopeless that day. And there's no one to blame for other than me.Pigil ang luha kong pinagmasdan ang puting kabaong at malaking litrato ni Evans na pinaglalamayan ng kaniyang mga pinsan at ilang malalapit na kaibigan.They're all mourning. Crying. Grieving.
Envenomed End
PRIAM EVANS LA GALLIENELeaving someone you love is like drinking a poison. It kills.You don't want to leave yet but the world is making its way to eliminate you.I want to stay longer and spend the rest of my life with the woman I treasure the most. But how?Now that the poison I unconsciously drank is killing me.. Little by little.Right at this moment, memories suddenly appeared on my mind. Remembering the painful past.I closed my eyes in a half. Tears escaped."¿Qué estás haciendo, Phantom? ¿Qui&eacut
Envenomed Prologue
Mabilis ang pintig ng aking puso. Waring lalabas na ito sa kaniyang kinalalagyan. Nanlalambot na rin ang aking mga tuhod dulot ng kanina pang pagtakbo upang takasan ang mga lalaking kaklase ko na tinaguriang bully ng campus.Anumang oras ay maaari na akong sumalampak sa sahig, magalusan sa tuhod at hindi na kayanin pang tumakbo. No, I won't let them chase me!“Iyon!” Nabuhay ang pag-asa kong makapagtago at matakasan sina Zurich at Gabby nang matanaw ang isang Mercedes Benz na nakaparada sa labas ng LPU Campus Main gate.Tumatakbo, nilingon ko ang mga lalaki sa likod ko. Laking pasasalamat ko sa likod ng gusaling nilabasan ko at hindi pa sila nakakalabas mula roon.Binilisan ko pa lalo ang aking pagtakbo upang nang sa gayon ay makasakay ako sa Mercedes Benz upang magtago mula sa mga ito. Bahala na!Nang makapasok sa sasakyan, agad kong itinungo ang aking ulo, itinago ang
Envenomed Chapter 1
WorkTiningala ko ang shop na may dalawang palapag. Sa pinakataas ng pinto nakasulat ang Gravi-tea, pangalan ng shop. Samantala doon sa pinakatuktok naman ng shop mababasa ang pagkakakilanlan.“La Galliene,” mahinang basa ko roon, nakatingala at tutok ang mga mata.Napansin ko ang paninitig ni Sir kung kaya't mabagal ko siyang tiningnan mula sa likod. Napalunok ako nang magtama ang mga mata namin.Sa tuwing titingnan ko siya, parang tutulo ang laway ko. Ang gwapo kasi masyado at napakaangas ng dating. Bawasan lang ang kasungitan.“What are you standing for? Don't you want to leave?”Bahagya akong nataranta sa tanong niya. “A-Ah, Sir. Kasi gusto kong mag-work sa café mo kahit waitress?” Alangang sambit ko.His forehead knitted. “What? How old are you?” He asked in the most intimidating way. “You're too young, kid.”I gulped as
Latest chapter
