A die-hard fan girl who wish nothing but the best for her idol, the vocalist of the rock band named Forgotten Souls, Kiel De Ocampo. Acel Jean Acuzar, the heiress of A&S Incorporated, secretly hoping Kiel would notice her again after years of waiting for him to come back. From buying their albums, attending their world tour concerts, and fan meetings, she asked nothing but to be recognized again by him. Not until one night, their world meets and collide as one. When the purest love she gave to the most self-centered man turned into a waste, until when can she consider herself a fan?
View MoreSimula
“Saan ang punta mo?” tanong sa ’kin ni Kuya Roy bago ako tuluyang makalabas ng bahay. Nilingon ko siya at nginiwian, “Bakit? Puntahan ko lang si Lynne.”
“Are you sure? O baka naman siya na naman?” seryoso niyang tanong sa ’kin.
Umirap ako at tuluyan ko nang pinihit ang door knob, “Babalik din naman agad ako.” I said to him then I went outside.
Nagmadali akong i-text si Lynne just to pick me up here dahil may usapan kami ngayon na pupunta kami sa lugar kung nasaan siya ngayon. Ilang minuto pa akong naghintay sa labas ng bahay bago pa siya dumating kaya inis na inis na ako.
“Bakit ang tagal mo? I already told you about this.” iritadong sinabi ko sa kanya pagkapasok ko sa passenger seat ng Fortuner niya.
Narinig ko ang pagmumura niya kaya tiningnan ko siya nang matalim, “Ano?”
“Shut up, Acel. Gusto mo bang ibangga ko ‘to para matigil ka na riyan? Ikaw na nga ‘tong nagpasundo..”
Hindi na niya naituloy ang sasabihin niya dahil sa isang itim na Sedan na nag overtake mula sa likuran namin. Sabay kaming nagmura at binusinahan niya ito nang malakas. “Gago! Mamamatay ka rin!” galit na buga ko sa driver ng sedan na iyon kahit alam kong hindi na nito ako naririnig.
Kung anu-ano pa ang mga sinabi namin ni Lynne tungkol roon hanggang sa makarating kami sa parking lot ng building kung saan ang destinasyon naming dalawa. Ramdam ko ang biglang paglakas ng kalabog ng dibdib ko kahit nasa lobby pa lamang kami. May sumalubong sa ’ming receptionist na tinanong kaagad kami kung may appointment daw ba kami.
Lynne just shrugged her shoulder, “Pakitanong na lang sa kanya, Miss.”
Kumunot ang noo ko because of what she said. Bago pa ako makapagsalita ay bumaling na ng tingin sa ’kin ang babaeng receptionist, “May appointment po ba kayo, Ma’am?” ngiting-ngiti niyang tanong sa ’kin kaya sinalubong ko agad siya ng isang irap upang basagin ang trip niya.
“Wala. Ano ngayon?”
“Ay, Ma’am, pasensya na po. Hindi po kasi kayo pwede--”
“Sa tingin mo hindi ko alam ‘yan before I came here? Hindi ako bobo katulad mo. Tabi nga!” tamad na sinabi ko sa kanya na ikinagulat naman niya.
Pansin ko lang ang pag-iling ni Lynne sa ’kin. Hindi ba niya ako tutulungan?
“Ma’am, saglit lang po. Bawal po talaga kayo tumuloy--”
Mabilis ko siyang hinarap at tinaasan ng kilay. Bago ko pa tuluyang basagin ang umaga niya, inawat na ako ni Lynne by holding my arm.
“I’m sorry, Miss. May appointment kami kay Celina Samonte and we’re in a rush now. Late na kasi kami sa meeting namin sa kanya so, can you excuse us?”
Umikot ang mga mata ko dahil sa sinabi niya sa babaeng receptionist na ito. Ngiting-ngiti pa si gaga, akala mo naman totoo.
Nakita kong tumango ang receptionist at may ibinigay sa kanyang papel saka niya ako hinila patungo sa lift, “So, what are we actually doing here, Acuzar? Maghahanap ka pa talaga ng gulo.” sermon niya sa ’kin habang titig na titig sa ’kin ang mala-pusa niyang mga mata.
Tiningnan ko lang siya habang hawak niya ang librong iyon na may navy blue na kulay na cover. It was from Coffee Deim. Bakit nasa kanya pa rin iyon? Ang tagal na no’n sa kanya. Ano bang mayroon do’n?
Tumikhim ako at umiling, “Who is Celina Samonte, again?” tanong ko sa kanya.
Mabilis ang pag-irap niya sa’kin at may kung anong ginawa sa cellphone niya, “Hihintayin na lang kita sa baba. Kaya mo naman, e.”
I just simply nodded at her at hinayaan ko na siyang bumaba sa floor na hinintuan namin dahil sa ibang mga kasabay namin na doon rin bumaba. Tahimik akong tumitig sa screen ng cellphone ko. Staring at him like this makes me wanna see him right now, right at this moment. Parang hindi ko na kayang hindi siya makita man lang.
“Sana makita na kita..” I almost whispered to myself.
I kissed my cellphone’s screen at itinago na iyon sa bulsa ng jeans ko. Inayos ko na ang sarili ko nang makita kong nasa 31st floor na ‘ko.
Mabagal lang ang lakad ko patungo sa kinaroroonan niya ngayon. Kanina lamang ay excited akong pumunta rito just to see him after a long year pero ngayon ay parang bigla akong naduwag.
Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay gusto kong bumalik na lang ulit sa lift at umuwi na lang. What is wrong with me now?
I stop walking at tumayo muna ako sa gilid roon sa may fire exit. Sinilip ko ang pintuan kung nasaan siya ngayon, expecting someone who will go inside or outside from there para naman makita ko kung sino ang nasa loob. Sakto namang may kumatok na isang babaeng may hawak na folder sa pintuan nila.
Maya-maya pa ay may lumabas na matangkad na babae na pula ang buhok. I suddenly want to scream when I recognize her face. She's Celina Samonte, their manager! Ngayon ko lang ito nakita sa personal and she is really a rockstar goddess kagaya ng mga sinasabi ng iba.
"I'll leave this door open para hindi ka na kumatok. Ang hirap magpabalik-balik kaya." dinig kong sinabi ni Celina do'n sa babaeng kumatok kanina lang.
Nakaramdam ako bigla ng inggit sa babaeng 'yon. Para bang biglang gusto ko na lang magtrabaho rito just to be with them whenever I want to. Kainis!
"Sige, Ma'am. Tawagin ko na lang sila pag tapos na." paalam no'ng babae kay Celina.
Celina smiled at her bago ito tuluyang umalis. Nang mawala na ang babae sa paningin niya mabilis na nagbago ang ekspresyon nito. She just changed her expression from a sweet into a stiff one. Whoa!
Dahan-dahan akong humakbang patungo sa pintong nakabukas. Sana lang ay walang makakita sa 'kin rito dahil kung hindi ay tapos na ang lahat.
Nang masigurado kong walang makakahalata sa 'kin ay mabilis akong sumilip sa loob. Automatic na nalaglag ang panga ko when I saw them-- and him.
Oh my god!
"You need to practice more songs, boys. Come-on!" Celina said to them kaya mas lalong kumalabog ang dibdib ko.
They will sing! They will play their instrument in front of me, indirectly. Oh my fuck! They will fucking sing their songs while I am actually listening here! Shit. Shit, Acel!
"Last na ba 'to, Cel? Pagkatapos ay pwede na kaming kumain?" Miko ask to Celina, the lead guitarist of the band.
Fucking shit!
"Yes. So, you can start, now." utos niya sa mga ito.
Mas ipinasok ko pa ang ulo ko sa sungaw ng pintuan just to see him clearly. Gusto ko siyang makita nang malinaw! Gusto kong makita kung paano siya gumalaw, kung paano bumuka ang bibig niya sa bawat kantang kakantahin niya. I wanna feel his soul, too. Just like what he's doing everytime he sings.
Tang ina! Naiiyak na ako, ngayon pa lang!
(Vapor by 5 Seconds of Summer playing in the background)
Bigla akong nakaramdam ng panlalambot ng tuhod. Kahit anong gawing hawak ko sa kung saan ay kusa akong bumabagsak kaya naman saglit na binitiwan ko siya ng tingin dahil kung hindi, mahuhuli nila ako.
Malalim ang naging buntong-hininga ko. Trying to reach more air but it's not even enough for me to even breath properly. Pakiramdam ko ay may sumasakal sa 'kin.
Putang ina! Fucking help me!
Mabilis kong pinunasan ang mga luhang lumandas mula sa mga mata ko while I can continously hearing him singing. His voice.. his fucking voice that always makes my knees melt.
"T-tang ina.. anong gagawin ko?" nanghihina kong bulong sa sarili ko.
Tuluyan na akong napaupo sa sahig nang marinig ko na ang chorus ng kinakanta nila.
Gusto kong sabayan sila sa pagkanta pero hindi ko magawa. My voice is slowly breaking. My poor eyes can't stop themselves from crying. Tang ina lang! Tang ina talaga!
"Wait a minute! What are you doing there, Cal?"
Agad akong napatayo when I heard Celina's voice. Sunod ko nang narinig ang pagsagot ni Caleb, the bassist and vocalist of the band at ang pagkakagulo nila sa loob.
"Kain muna tayo!" dinig kong sigaw ni Ash, ang drummer sa banda kaya naman mabilis akong sumilip sa nakabukas nilang pintuan.
But it is too late to even know that he's in front of me. Naramdaman ko na lang ang pagbangga ng ulo ko sa dibdib niya na ikinagulat naming lahat.
"What the hell?" I heard he cursed kaya napatingala ako sa kanya. "Who are you and what are you doing here?"
Napalunok ako nang tatlong beses when I heard that baritone voice from him. Hindi ko alam kung inuutusan niya ba akong sagutin ang tanong niya o iyon lang talaga ang reaksyon niya.
"Uhh.." I murmured.
"What happened?" I heard Celina said.
"Who are you?" ulit niyang tanong sa 'kin at kasabay no'n ang pagtitig niya sa mga mata ko.
I suddenly felt something inside my chest and in my stomach. Like I want to vomit or what dahil parang may kumikiliti sa looban ng tiyan ko.
His pair blue eyes is staying at mine. What should I do?
"K-kiel.." I whispered.
Hindi niya ako kilala?
Staring at Sound.All rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.-I don't want to end Staring at Sound like this so bear with me. Please, continue supporting the sequel "Listens to Memories". Update is everyday at exactly 11PM.See you at the next chapter of their lives!
Kabanata45Last I finally realized how important my family to me. Araw-araw ko pa ring pinagsisisihan na hindi ko sila pinakinggan noon. Na kung nakinig labg ako sa kanila noon, hindi kami hahantong sa ganitong sitwasyon. Hindi madaling kalimutan ang nagawa ng pamilya ko sa pamilya De Ocampo at mas lalong hindi rin madaling kalimutan ang ginawa nila…niya sa amin. But I’m sure, there’s a perfect time for forgiveness. For everyone’s peace.“Is it your final decision? You can stay here and just live a normal life, instead,” Mom approached me after handed me a glass of water.Umayos ako ng upo habang hawak-hawak ko ang tiyan ko na palaki na nang palaki. Pagkatapos kong uminom ay saka ako bumaling sa kaniya.“After everything that happened here, Mom, I don’t think I can still live here a normal life,” naiiling na sin
Kabanata 44SurrenderThe vocalist of the famous rock band Fourgotten Souls’ Kiel De Ocampo surrendered himself to the police after claiming that he was the mastermind of the murder case of Jefferson Acuzar—the Founder and the CEO of A&S Incorporated.Kiel volunteered. Noong isang araw ko pa napanood ang balitang iyon pero hanggang ngayon ay hindi pa rin magawang tanggapin ng utak ko ang mga impormasyong natanggap ko. I’ve been in my room for the past two days. Ni hindi nila ako makausap. Dinadalhan lang ako ni Mom o ni Kuya ng pagkain dahil hindi ko naman talaga kaya ang hindi kumain.I never thought he would really do that. I just said those things out of my anger but I never thought he would fucking do that. Paano na ang career niya? Paano na ang banda niya? Paano na ‘yong tatlo mostly si Celina? Paano na si Tita Liza? Ni hindi ako nagka-idea na maaaring totohanin niya lahat
Kabanata 43Am IAfter we celebrate Christmas ay bumalik din kaagad sina Tita sa farm kasama sina Levi. Nire-renovate kasi ang Tierra Fima para sa darating na summer kaya tinututukan nila iyon ngayon. Sinama na nila sina Lolo at Lola at sa New Year naman ang balik ulit nila rito sa bahay.Nakaramdam ako ng kaunting ginhawa after what happened between me and Avery. Kahit na hindi ko pa siya mapapatawad sa ngayon ay pakiramdam ko, nabunutan ako ng tinik sa lalamunan, not until Asher went to our house that morning to tell me that Kiel is in the hospital at nag-aagaw buhay raw ito.I was in shocked kaya hindi ako nakakilos agad. Even Asher, kitang-kita ko sa mukha niya ang pagkagulat when he saw me dahil malaki na ang tiyan ko. Bakas sa mukha niya na gusto niya akong kausapin tungkol sa bagay na ito, ngunit hindi niya magawang magsalita.&ldq
Kabanata 42CousinsAs I’m staring at how everyone is enjoying the cold wind, the food, the music and the presence of each other, I suddenly wanted to cry because of the fact that after everything that happened, we are still complete but not as happy as before. Masyadong mataas ang pride ko para amining masaya ako dahil kumpleto kami ngayon, but not as complete as before. Wala na si Dad at hindi na siya babalik pa.“Calix is here with Lynne. Cheer up!” Kuya approached me as he handed me a glass of milk at bahagya pang hinaplos ang tiyan ko. “Baby…” Kuya whispered kaya napangiti ako.“I’m sleepy, Kuya,” natatawa kong sinabi sa kaniya, humalakhak din siya. “You can sleep later after the countdown, come on,” he mockingly said to me kaya inirapan ko na siya.Lahat sila ay narito. Sina Lolo Samuel and Lola Imelda, mga
Kabanata41NeedThe past few days up to now was so hard for me. The smell of perfumes and the all the food I am eating always making me puke. Everything can fucking irritates me! Oras-oras din akong umiiyak dahil may isang tao akong gustong-gusto kong makita, pero hindi puwede. Hindi ko naman masabi sa kanila dahil sigurado akong maiinis lang sila sa ’kin lalo na si Mommy at Kuya.“I can’t fucking take this! I want to see him, Lynne! Hindi ko na kaya,” sigaw ko sa kaniya sa kabilang linya habang humahagulhol ako na parang tanga.Ewan ko ba! Hindi ko mapigilan! Naiinis na rin ako pati sa sarili ko. Bakit kasi ganito? Sa lahat ng puwedeng paglihian ko, iyong lalaking ‘yon pa!“My god, Acel stop crying! What do you want me to do? Gusto mo bang malaman niya na buntis ka talaga at siya ang pinaglilihian mo ngayon?” naiirita na rin niyang sinabi sa ’kin kaya napapady
Kabanata 40ArrestFlashback"So, it's true. It was all Kiel's plan? I can't believe this," agad na sinabi ni Lex nang makaupo siya sa swivel chair niya at bahagyang hinilot pa ang ulo nito."How can that bastard do that!" he hissed at paulit-ulit na nagpakawala ng mura.Hindi na lang ako nagsalita. They are close friend kaya siguro ganito ang reaksyon niya ngayon. Maybe, Kiel isn't really Kiel anymore. Malaki na nga talaga ang nagbago sa kaniya. Lahat ng kakilala niya noon ay hindi na siya kilala ngayon. I know his reason why but still, that wasn't enough. Never.
Kabanata39AgonyIt was still all in my mind. It was all in my head and I couldn’t get off it. Kahit anong pilit kong gustuhing kalimutan ang mga katotohanang nalaman ko for the past few weeks and months ay hindi sila maalis sa utak, lalo na ang bagay na iyon na bago ko lang nalaman. And now that I’m here in this room again, lalo akong nakaramdam ng takot tungkol sa kondisyong mayroon ako na hanggang ngayon ay hinihintay ko pa ring sabihin nila sa akin.Kuya Roy was sitting beside my bed while Mom is still talking to that Doctor, kanina pa sila roon nag-uusap at hanggang ngayon yata ay wala pang balak sabihin sa ’kin ang dapat kong malaman. Am I dying?Nanghihina kong hinila ang laylayan ng manggas ni Kuya kaya agad siyang bumaling sa ’kin.“What is it? May masaki
Kabanata 38AngerIt was three in the morning when I decided to go home. Nagpasundo ako kay Lynne, mabuti na lang ay gising pa siya nang tawagan ko siya. Kiel is still sleeping nang iwan ko siya kaya mas madali para sa ’kin ang umalis. Pagkarating namin ni Lynne sa pad ay magkatabi kaming natulog sa kuwarto niya. Isang oras ko pang hinayaan ang sarili kong umiyak sa kaniya hanggang sa makatulugan ko ito.Kinabukasan, I decided to go to the law firm to extend my leave dahil hindi ko pa talaga kayang pumasok. Mabuti ay pumayag si Lex dahil kung hindi ay mapipilitan akong um-absent na lang. Palabas na ako ng office niya nang makasalubong ko si Calix. Nagulat pa siya nang makita niya ako, samantalang ako ay nagulat dahil may pasa siya sa kanang mata at putok ang labi niya.“What are you doing here?”“What happene
Comments