Kabanata 2

Kabanata 2

SIMULA noong araw na nalalaman ko kung kailan siya aalis, takot na ako. Natakot ako sa araw na ‘yon. Tanggap ko na aalis na siya pero hindi nag sink in sa akin agad. Wala na akong nagawa. Dumating nga ang araw na ‘yon, umalis siya. Tandang tanda ko pa, nakatanaw ako sa bintana. Nag aabang ng eroplanong dadaan, nagbabakasali na sakay siya ng mga eroplanong ‘yon. Sobra akong nalungkot pero sabi niya, bigyan ko siya ng 2 years at babalik siya. Uuwi siya dito para sa akin. Dahil bata pa ako noong mga panahon na ‘yon, hindi ako naniwala. Tinanggap ko na lang na umalis na siya at umasa ako na magiging okay pa rin ang lahat, na walang magbabago. Pero alam niyo ba, ilang buwan matapos silang umalis, after niyang umalis, after niyang sabihin sa‘kin na magiging okay rin ang lahat, hindi na niya ako kinontact, hindi na siya nag reply sa messages ko. Nawalan na kami ng komunikasyon sa isa’t isa. Masakit, oo. Pero wala akong nagawa, nandito ako at nandoon siya. We were thousands of miles away from each other. So I tried to move on. At ‘nung first year college na ako, doon ko na nakilala si Josh. Funny thing was right after I started entertaining him, Daniel started messaging me again. Saying how sorry he was, how he never wanted to leave me hanging. He’s basically asking me to take him back again but I don’t know what has gotten into me, it’s obvious, I chose Josh. Pinili ko siya kasi sabi ko sa sarili ko naka move on na ako. Tinanong ko yung sarili ko kung kaya ko ba ulit tanggapin kung gagawin ni Daniel ulit ‘yon sa akin? Paano kung iiwan niya pala ulit ako sa ere? Sasaktan ko lang ulit ang sarili ko. That same year, umuwi ang mga magulang ni Daniel dito sa Pilipinas pero siya? He wasn’t with them. Then it hit me, he was telling the truth when he said he’ll be back for me, mag antay lang ako ng dalawang taon. Hindi ko siya naantay. And that’s it. I’m really happy with Josh right now but of course, there were times before that I asked myself a lot of questions, a lot of what-ifs since wala kami talaga proper closure. But I’m already fine. After 7 years, I guess? Ngayon lang ulit kami magkikita and if ever magka kausap ni Daniel. So you get it, why am I nervous? Hay buhay nga naman.

Nabitawan ko ang hawak ‘kong suklay sa sunod-sunod na businang narinig ko mula sa sasakyan sa labas.

Napasulyap ako agad sa bintana, hindi ko na pala namalayan ang oras. Nandito na si Nicole! Napasarap ang pagkwekwento ko sa inyo.

Hinati ko na lang bangs ko tapos clinip ko sa magkabilang gilid ng buhok ko. One last look in the mirror, and I’m done! Light make up lang naman ang nilagay ko, matagal lang talaga ako maligo. Simple lang lagi ayos ko kasi I have a natural long black wavy hair na bagay raw sa morena complexion ko. Madalas nakatali ang buhok ko pero kapag may lakad akong pupuntahan, nakalugay lang ako.

“Wow! Ang ganda naman ng bff ko.” Lumapit si Nicole sa’kin at niyakap niya ako habang siya ay tumatawa.

“Che! Lagi naman ako maganda kaya tara na!” pabiro kong sabi sa kanya. 9:15 na at si Nicole isa siya sa mga coordinators pero heto si ate girl, late na rin naman kasi kapag coordinator dapat maaga.

“Hindi ka ba kinakabahan sa pwedeng mangyare?” Mariin niya akong sinulyapan. Naramdaman ko ang tensyon na namuo sa pagitan naming dalawa dulot na rin ng tanong niya sa akin. Napasulyap ako sa bintana. Kilala niya talaga ako.

“Kinakabahan siyempre. Kung hindi ka lang malakas sa’kin, hindi naman ako pupunta. Tsaka hoy! Matatanda na tayo, ‘wag niyo naman na kami asarin. Please lang!” pabiro kong pakiusap ko sa kanya. Kung maririnig niyo lang tibok ng puso ko. Kinakabahan talaga ako siyempre. It’s not that I still have feelings for Daniel because God knows I love Josh so much. It’s just that I’ve waited for this to happen ever since he left and now finally. It’s happening.

“Alam mo, kung hindi kayo ni Josh, gusto ko pa rin si Daniel for you. Pero I know how happy you are with Josh but I also know you. You’ve been waiting for this! I think kailangan mo na kausapin si Daniel at ngayon na ang time na ‘yon. Closure na lang kumbaga.” Napatingin ako sa kanya. Tama siya. Para magka peace of mind ako, kailangan ko makausap si Daniel mamaya pero siyempre hindi ako ang mag fifirst move! I actually don’t know what to tell him pero siguro kusa na lang ‘yon lalabas sa bibig ko mamaya.

Hindi na ako sumagot kay Nicole at napatingin na lang ako sa bintana. Medyo makulimlim ngayon kaya maganda ang panahon lalo na sa beach resort ng isa naming kaklase ang gaganapan. Mapuno naman doon at tahimik, lalo na ngayon dahil reserved talaga yung place para sa reunion namin kaya walang ibang guests.

Hindi ko mapigilan isipin kung ano ang mangyayari. Pero sa loob-loob ko isa lang ang gusto ko, makausap si Daniel.

Hindi ko namalayan nandito na pala kami. Sa may entrance pa lang, may iilan ng pamilyar na mukha ang nakita ko. Siyempre hindi ko naman maipagkakaila na may hinahanap ang mga mata ko pero siguro nasa loob na siya. Huminga ako ng malalim at bumaba na.

“Hoy! Athena! Ang tagal nating ‘di nagkita. Grabe ang ganda-ganda mo na!” masiglang bati ng dati kong kaklase na si Gail. Napangiti na lang ako.

“Athena, oo nga! Sa f******k nalang kita nakikita!” Natawa na lang ako sa sinabi ni Eunice.

“Huy oo nga, sorry naging busy na ako. Ikaw rin sa f******k ko nalang nakikita!” pabiro kong sagot sa kanya.

“Mamaya na kayo magchismisan, pumasok na tayo sa loob at kanina pa naghihintay sila Marco.” Inakbayan naman ako ni Nicole na tila ba aakayin na ako paalis sa kinatatayuan ko. Sabagay 9:30 na rin kasi.

Pagpasok namin sa loob, nandito na halos lahat. Konti lang kasi kami, mga nasa 30 lang dahil ang iba ay nasa ibang bansa na. Pag pasok pa lang namin, sinalubong na agad ako ng mga dati kong barkada na hanggang ngayon ay kaibigan pa rin namin ni Nicole. Kaliwa’t-kanan ay iba ibang usapan ang maririnig mo.

Sa totoo lang, hindi naman talaga ako mahilig sa mga ganito. Kung tutuusin nga ay mas gugustuhin ko pa sa bahay na lang at magbasa ng mga libro o di kaya ay mag sulat pero ano pa nga ba, nandito na ako. Nagulat ako ng biglang may umakbay sakin. Si Marco!

“Andito na pala ang future Doctora namin!” masiglang bati niya sa akin. Kasama niya si Rex, barkada ko rin dati. Siniko ko siya agad. Ganoon pa rin ang itsura nila, nagmatured lang pero siyempre, gumwapo rin. Sa sobrang gulat ay halos mapasigaw na ako pero pinigilan ko ito.

“Gusto mo ba ikaw una kong pasyente? Sabihin mo lang! Ikaw nga diyan vocalist na ng sikat na banda. Tapos ito si Rex, malapit ng magpunta sa abroad. Sana all!” natatawa kong saad sa kanilang dalawa. Napangiti naman agad sila. Si Marco kasi, simula noong high school kami mahilig na talaga siyang kumanta at gumamit ng mga instrumento. Sa katunayan, isa siya sa mga campus crush noon sa school kaya naman patay na patay rin si Nicole sa kanya dati. Samatalang si Rex, kukunin na raw siya ng mga kapamilya niya sa ibang bansa. Diba? Sana all.

“Sus! Halika na nga, punta tayo kila Charles. Nandun na rin sila Kim at Nicole,” simpleng sagot naman ni Rex sa sinabi ko sa kanila ni Marco.

Lumabas na kami sa events place at nakita ko na sila sa ‘di masyadong kalayuan. Naroon sila sa parang mini park na may mga swing at slides. Natanaw ko na agad sina Anne, Diane, Nicole at iba ko pang barkadang lalaki. Habang papalapit ng papalapit, bigla lang akong kinabahan sa hindi ko alam na dahilan. Hindi ko pa naman nakikita si Daniel pero para akong nanghina at bumilis ang tibok ng puso ko. Nagpapawis na rin ang mga kamay ko pero pinagpatuloy ko na lang ang paglalakad na parang wala lang. 

“Wag ka kabahan, normal lang ‘yan. Hindi ka naman namin ibebenta,” nakangising saad ni Marco. Awtomatiko tuloy akong napatingin ng masama sa kanya. Kahit kailan talaga ang taong ‘to walang ibang ginawa ‘kundi asarin ako! Siniko ko na lang ulit siya kaya napaaray tuloy siya ng wala sa oras.

Paglapit namin sa kanila, agad namang napatingin sa’kin sila Kim.

“Sa wakas! Kanina ka pa kaya namin hinihintay. Ang tagal mo sa loob ha,” saad ni Anne. Napangiti naman ako bigla. Noong high school kasi, ako rin ang lagging matagal. Naalala ko tuloy na madalas din nila akong antayin dahil sa dami ng kakilala ko na kinakausap ko sa daan.

“Natraffic ako sa loob, ang daming gustong kumuha ng autograph ko” kalmadong saad ko na tila ba nangaasar. Halos sabay-sabay naman sila ng reaction na para bang ang yabang ko. Natawa tuloy kaming lahat. Ewan ko pero ganito lang talaga kami magbiruan.

Isa lang ang masasabi ko, namiss ko ‘to, namiss ko ang mga kaibigan ko. Ilang taon na rin ang lumipas at nagkaroon na kami ng kani kaniyang buhay ngunit ang sarap lang sa pakiramdam na kahit gaano man katagal ang panahon na nagdaan, ganito pa rin kami. Walang nagbago.

Habang nag uusap usap kami, naramdaman kong may mga dumating pero hindi ko pinansin dahil nakatalikod ako sa kanila at busy ako sa pakikipag usap sa mga kaibigan ko. Kwento lang ako ng kwento sakanila habang tumatawa pero nagulat ako, bigla silang natigilan at tumingin sa likod ko kaya awtomatikong napatingin din ako sa kung sino ang tinitignan nila. Parang nanlaki ang mga mata ko sa sobrang gulat. Naramdaman ko rin na biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kumurap kurap pa ako kung totoo nga bang nangyayari ‘to pero totoo talaga. Oo! Si Daniel nasa harap ko, nakangiti. Shet. Bigla akong tumalikod at tinignan si Nicole, nagulat rin siya. Pero ewan ko ba!

Pakiramdam ko tumigil ang mundo at siya naman ang naging simula ng pag init ng mga pisngi ko. Nabalot ng katahimikan ang buong paligid at ako, nakatingin lang sa lalaking nasa harapan ko at hindi makapaniwala. Pagkalipas ng mahabang panahon, ang unang taong nagpatibok ng puso ko, ang unang taong nangwasak nito, ay nasa harap ko. Hindi ako makapaniwala. Sa sobrang gulat, walang salita ang gustong lumabas sa bibig ko.

“Ah, kasi ano may aasikasuhin pa kami nila Marco. ‘Diba? ‘Diba Diane? Kasama kayo?” natatarantang sabi ni Nicole na nag udyat naman sa pagbasag ng katahimikan at nagbalik sa akin sa realidad. Tinignan ko siya na para bang pinapahiwatig ko na ‘wag siyang umalis pero nahuli ako! At pakiramdam ko sinadya nila to! Oo, gusto ko rin ito pero ngayong nandito na sa harap ko, hindi ko nan a alam kung kaya ko pa rin ba.

“Ay oo nga, iwan na muna namin kayo diyan Athena at Daniel ha. Sunod nalang kayo sa loob. Sige, bye.”  Tumayo si Diane at nagmamadaling umalis. Sa isang iglap, dalawa na lang kami ni Daniel dito. Oh shet. Shet talaga. Umupo ako sa swing tapos umupo rin siya ‘don sa katabing swing.

Napayuko ako at napahawak sa kuko ko.

 Ang tagal ko tong hinintay pero paano ba to?

Kaya ko bang harapin ang unang taong minahal ko?