Chapter 2: Welcome to Euphoria

HALOS hindi na makabangon sa kanyang higaan si Gideon. Gusto niyang patayin ang kanina pang nag-iingay niya na alarm clock sa cellphone. Ilang araw na siyang absent sa trabaho niya. Dahil gabi- gabi na lang siyang lasing.

Pinilit niyang tumayo sa higaan pero hindi kaya ng katawan niya. Kaya gumulong siya sa kama hanggang sa nahulog dito. The pounding of his head is really insane.

"Ouch!" Reklamo niya sa sarili niyang kagagawan. Hinilot niya muna ang kanyang sentido.

Gumapang siya na parang isang sugatang sundalo na may iniindang bigat sa ulo. Kinuha ang pantalon na suot niya kagabi at kinapa ang cellphone na nag-iingay nanaman dahil naka snoozed ito nonstop every five minutes. Sinadya niya i set up ang alarm niya na ganito.

"Shit!" He cursed under his breath. He could not find his phone.

Nakadapa pa rin siya sa carpeted floor ng kwarto niya. Hindi niya rin maalala kung paano siya nakauwi kagabi at nakapasok kwarto niya.

May pumasok naman sa kanyang kwarto at hindi man lang ito kumakatok. Naka drawstring pants lang ito at walang pang itaas. May dala itong kape.

"Ito na ang kape mo kamahalan. Pampawala ng tama. . . diyan sa puso mo."

"Gago." Sambit ni Gideon sa pinsan na si Menard kapatid ng kanyang ama ang nanay ni Menard at halos magkasing edad lang sila at sabay na lumaki.

"What the hell's wrong with you? Gabi-gabi ka na lang lasing."

Hindi niya muna sinagot si Menard at medyo nahimasmasan na siya. Kaya tumayo siya at hinanap ang tumutonog nanaman na cellphone niya dahil sa alarm clock.

"Fuck! Where's that phone?!" Naririndi na siya sa ingay nito sabay buntong-hininga.

Nilapag muna ni Menard ang coffee mug sa may side table niya. "Heto oh!" Nakita nito ang telepono sa may sofa couch. Inabot ito sa kanya.

"Dude, seriously? Papatayin mo ba sarili mo? You're always wasted. You don't go to the gym anymore. Nagkaka beer belly ka na. Para lang kay Carla nagkakaganyan ka? What the heck!" Maagang panenermon ng kanyang pinsan. Dinaig pa nito ang Auntie Mary niya na ina ni Menard.

Gideon doesn't have parents anymore. Lumaki siya sa lolo at aunt niya. They died when he was just 10 years old in a car accident.

Napailing siya. "I need a vacation, man."

Umupo si Menard sa may paanan ng kama niya. "Let's go to Euphoria."

"Will Lolo, allow us?"

Napangisi si Menard. "Ngayon ka pa talaga nagtanong niyan after three days without having your single soul in the office. Are you for real, man?"

Napahilot nanaman siya ng kanyang sentido. Kinuha ang kape na dinala ng kanyang pinsan at sumimsim rito. Iba ang hangover niya ngayon mas malala kasya noong mga nakaraang araw.

Carla, his ex just dumped him again. Gusto niya daw hanapin ang sarili niya again. Nasanay na lang siya on and off ang relationship nila. Kahit madalas na siyang tinutukso ng mga kaibigan na hiwalayan na ang ito dahil sobrang martyr niya na, ay wala siyang pakialam sa mga sinasabi nila. They were childhood friends at wala nang nakakakilala pa kay Gideon ng lubos bukod kay Carla. Siya ang naging sandigan ni Gideon noong mawala ang magulang niya sa murang edad. Kaya mahal na mahal niya ito at walang makakapagpabago sa nararamdaman niya para sa dalaga. Yes, he doesn't believe in second chances pero pagdating kay Carla nagbabago ang pananaw niya.

Walang alam si Carla tungkol sa subscription niya sa Euphoria. Ito ang malaking sikreto na hindi niya kailanman sinabi sa nobya. Kaya masasabi niya rin na hindi siya perpekto na kasintahan at ito rin ang dahilan kung bakit niya pinapayagan din si Carla na gawin ang gusto nito. Quits lang sila kung tutuosin.

"Sige, I'll pack light and let's go to Euphoria."

His cousin is grinning. "Oh! We have a surprise for you."

Inakbayan muna ni Menard ang pinsan at malokong ngumiti rito bago umalis ng kanyang kwarto.

Nang bumaba sila naroon ang Mary Morgan ang aunt ni Gideon at mom ni Menard. Naka crossed arms pa ito at nakasalubong ang mga kilay.

"And where are you two going?"

"Mom, relax. We will just have a little vacation. Para naman mahimasmasan itong si insan."

"Gideon, hijo. Iwas nga muna sa gabi-gabing lasing. Did you know alcohol numbs the brain."

"Aunt Mary, minsan lang 'to."

"Minsan? Ilang beses na bang broken-hearted ka this year?"

Nagpalatak si Menard kunwari nag bibilang. "Lagpas na ang bilang sa daliri, Mom."

Humalakhak si Menard. Pinipigilan naman matawa ni Mary. Nakasimangot naman si Gideon.

"Really? In front of aunt Mary huh? Traitor!" Nagharutan naman sila sa harap ng matanda.

"Boys tigilan niyo 'yan magkakasakitan kayo niyan eh."

Natigil ang dalawa nang dumating si Martin Morgan, ang patriyarka ng Morgan clan at tagapagtatag ng Ravel Incorporated-isa sa mga pinakamalaking marketing and advertising companies in Southeast Asia. May malamig na aura ito na kahit na sila Menard at Gideon ay tumatahimik at tumitiklop. Bata pa lang sila ang trato na sa kanila ng kanilang lolo ay hindi apo o kapamilya. Tingin sa kanila nito ay mga empleyado. Matikas pa rin ito sa kabila ng edad, naka three-piece suit kahit weekend, at may baston man ay hindi nawawala ang commanding presence nito.

Ang bawat yabag ng kanyang baston ay parang metronome ng disiplina.

"You're finally awake, Gideon," malamig ang tinig, pero walang galit. Sadyang gano'n lang siya-walang emosyon, walang pakiramdam, puro trabaho.

Umayos ng tayo agad si Gideon at bahagyang yumuko. "Good morning po, Lolo."

"Hindi na umaga sa orasan ng mga taong may pangarap." Sagot ni Martin, sabay lingon kay Menard. "At ikaw naman, sinasakyan niyo nanaman ang mga kalokohan niyo kaya walang nangyayaring maganda sa inyo."

Napakamot sa batok si Menard. "Nag bo-bonding lang po kami."

Hindi umimik si Martin. Tinitigan lang si Gideon, matagal, at parang binabasa ang laman ng kanyang utak.

"You've been gone from Ravel for three days. Our head of strategy is calling it a mental breakdown."

Gideon tightened his jaw. "I'll be back on Monday. Fully functional."

Martin narrowed his eyes. "We'll see about that."

At tumalikod ito, dumiretso sa veranda habang tinutulungan ng isang butler. Tahimik ang lahat. Walang gustong magsalita hanggang tuluyang ito makalayo.

"Gusto mo bang ako na lang magtrabaho sa Ravel?" biro ni Menard pero halata ang awkward laugh.

"Don't tempt me," tugon ni Gideon habang inaayos ang buhok niya gamit ang kamay.

Nagsalita naman si Mary. "I told you boys, behave. Hala, Miryenda na Gideon. Hindi ka naman kumain ng morning at lunch. Ulitin mo pa maglasing sa kalsada ka na talaga matutulog." Sermon ng kanyang aunt Mary.

"Speaking of that, who took me home?"

"We did." Sabay na sabi ng mag-ina.

"Wala akong maalala."

"Couz, you were like a sulking monkey. Ang pangit mo!" panunudyo ng pinsan.

"Sira ulo!" Binatukan ang pinsan. "Unggoy pala. Mas mukha kang unggoy."

"Boys ano ba. Tigilan niyo 'yan para kayong mga bata ah!" Saway sa kanila ni Mary.

"Bata na pwede nang gumawa ng bata." Malokong sabi ni Menard.

Natawa naman si Gideon sa malokong pinsan niya. Umupo na sila sa dining table at pinaghandaan na siya ng kanilang mga maid server ng pagkain. Pa dinner na rin kaya sabay- sabay na sila kumain. Hindi naman sumasabay ang lolo nila sa kanila kaya nasanay na sila ang magkakasabay na kumain. Nagsasabi naman ito ng maaga kung sasabay sa kanila kumain.

Sakay ng private plane ng mga Morgan ay nakarating sila sa Palawan. Nang pagdating sa Palawan lumipat naman sila sa isang helicopter na papunta na sa Euphoria. Mabilis lang sila nakarating sa isla.

Bilang investors at board members ng Euphoria, may sarili silang mga villa sa isla.

They were welcomed by Dr. Levintes. Isa rin itong investor sa naturang isla at childhood friend rin nila. Nasa pinakamataas sila na gusali sa isla at pinagdadausan rin ng larong The Tower Game sa isla. Meron itong 20 floors at lahat ng mga kwarto at palapag dito ay puno ng mga sexual toys at themed sexual dens for every sex fantasy ng mga members. May dungeon, may Japanese-style love hotel, may mirror room-lahat ng mga napapanood mo lang sa mga pelikula ay meron dito. Tinatawag din ito sa Euphoria na The Rook.

Nang magising si Gideon wala naman silang ganap pa kahapon pagdating nila ay nagpahinga agad sila.

Morning unfurled gently across Euphoria Island like a soft silk sheet. The first rays of sunlight spilt over the horizon, casting golden streaks across the cerulean sea. The waves glistened like scattered diamonds, their hushed lapping the island's gentle lullaby.

A warm breeze carried the scent of sea salt. Palms swayed in rhythm to the hush-hush song of nature-never too loud, never too still. Birds called out in singsong bursts, their cries echoing like laughter across the lush, emerald canopy.

It was the kind of morning that made you forget you ever belonged anywhere else.

Uminat siya para lasapin ang ganda ng paligid. Sa labas ng kanyang villa may mga napadaan naman na mga babae na naka swimsuit. Nilapitan niya lang ito at nagpakilala at sumama na sa kanya ang isa. Natatawa raw ito sa pseudonym niya na Big Boy. Gusto raw testingin kung Big Boy na ba raw siya.

They headed to the Dayukdok restaurant and saw a familiar face.

He saw Rafael Vergara. The owner of the basketball team Metro Slayer. He almost said his name when he approached him. Mabuti na lang napigilan niya. He learned that his pseudonym is Coach. He invited the guy to the orgy party that his cousin Menard organised.

Pinangalan lang sa kanya ang party. Ang dahilan ng kanyang pinsan ay mas marami raw ma- attract sa pangalan niya kaysa sa pseudonym nito na Bad Wizard.

In the middle of the party. His lunatic cousin again informs him that he has a surprise gift back at his villa and it's waiting.

"Sige na puntahan mo na. Go! Good lust, I mean good luck." Malokong ngumiti ito.

Nang makarating siya sa kanyang villa. Napahinto siya dahil nakita niya.

She was already there.

Bathed in the soft, golden light from the wall sconces, the woman seated on his bed looked like she had stepped out of a fever dream. Tall and poised, she wore a black silk nightdress that clung to her in all the places a man wasn't supposed to look at too long-yet he couldn't look away. Her skin glowed with a warm olive tone, like sunlit honey poured over porcelain. Hair cascading in tousled waves framed her face—one sculpted with such delicate sharpness that it begged to be studied, memorized, and touched.

But it was her eyes that stopped him cold.

Almond-shaped, slightly upturned at the corners, those dark irises glinted like obsidian under candlelight. They held no fear, only calm-almost amused, like she was in a secret he hadn't been told yet. Her gaze met his with unnerving stillness, as if she'd been expecting him all along. She didn't blink. Didn't move. She didn't have to. She owned the room from the moment he stepped in.

And in that one drawn-out breath, Gideon knew: this wasn't just some escort. This was a woman who had seen the world burn and learned how to walk through the flames barefoot-unbothered, unscathed, and still impossibly, heartbreakingly beautiful.

Napalunok na lang si Gideon ng sarili niyang laway.