“Hindi pa namin masasabi sa ngayon. Mahirap tukuyin lalo na’t puro flammable materials talaga ang mga institute na ganito.”Mas lalong naging mahirap dahil abot-abot na ang pagkasunog ng mga materyales.Nadismaya si Avigail sa narinig, pero nagpasalamat pa rin siya.“Salamat po sa tulong ninyo.”Tumango lang ang captain, walang gaanong emosyon.“Tungkulin lang namin ‘yon.”Matapos makumpirmang naapula na ang apoy at makuha ang go signal mula sa mga bumbero, saka lang tuluyang nakalapit si Avigail sa research institute na tinupok ng apoy.Bumagsak ang puso niya sa nakita nang makalapit na siya.Magdamag na siyang balisa, iniisip kung tuluyan na ngang nawala ang mga halamang gamot na kinuha lang nila kahapon.At totoo ngang nangyari ang pinakakinatatakutan niya. Ang mismong storage room na nasunog ay ‘yung pinaglagyan ng mga halamang gamot. Hindi lang ‘yung batch na nakuha nila kahapon ang nawala—pati ‘yung mga naipon nilang stock dati, abot-abot din ang pagkasunog.Buti na lang at agad
Napansin ni Avigail na naiinit na ang mga bata, kaya pinilit niyang pigilan ang sarili niyang emosyon.“Hindi ako galit. Sa totoo lang, gusto ko pa nga kayong pasalamatan kasi inaliw n’yo si Sky.”Alam ni Avigail na kahit nagdulot ng kNinanging gulo sa pagitan nila ni Dominic ang ginawa ng mga bata, hindi rin naman gagaan ang loob ni Skylie kung hindi dahil sa kanila.Nakahinga nang maluwag ang mga bata nang marinig ang sinabi ng nanay nila, pero halatang may kNinanging pag-aalangan pa rin.“Sorry, Mommy. Hindi na po kami aalis nang hindi nagsasabi,” pangakong sabi ni Dane habang yumakap sa kanya.Kahit madilim sa loob ng sasakyan, kitang-kita pa rin sa mukha ni Avigail ang pagod.Akala ng bata, tama lang ang ginawa nila kanina, pero sa sandaling iyon, ang bigat-bigat ng konsensiya niya.Pati si Dale, yumakap din sa nanay nila at humingi ng tawad.Yumakap nang mahigpit si Avigail sa mga anak niya, sabay haplos sa ulo ng mga ito.“Alam kong nag-aalala lang kayo kay Sky.”Tumango agad a
Ayaw nang magtagal pa ni Avigail pagkatapos ng hapunan kaya nagpaalam na siya kasama sina Dale at Dane.“Hindi mo ba ako pwedeng samahan nang mas matagal, tita Avigail?”Hawak-hawak ni Skylie ang laylayan ng damit nito, halatang ayaw pa siyang paalisin.Yumuko si Avigail at hinaplos ang ulo ng bata habang mahinahong sinabi, “Gabi na, kaya kailangan ko nang umuwi.” Pagkasabi niya nito, nadala siya sa lungkot na nakita niya sa mukha ni Skylie kaya nadugtungan niya, “Babalik ako ulit para samahan ka, sa ibang araw.”Pampalubag-loob lang sana ‘yon, pero mukhang seryoso itong tinanggap ni Skylie.“Kailan?” tanong ng bata, habang nakatingin sa kanya na parang sobrang importante ng sagot.Napahinto si Avigail at sandaling natigilan.Kailan nga ba?Napatingin siya sa lalaki sa kabilang panig ng kwarto.Dati, si Dominic ang sumasalo at inaayos ang ganitong sitwasyon para sa kanya. Pero ngayon, parang wala itong naririnig o nakikita.Hindi na tuloy nagawang magsabi ng totoo ni Avigail habang na
Pag-angat ng tingin ni Avigail, napatingin siya kina Dale at Dane. Nang maramdaman ng dalawa ang tingin niya, agad silang tumingin pabalik na parang may kasalanan, saka ngumiti ng alanganin bago umiwas ng tingin na parang wala lang.May kakaibang pakiramdam na sumulpot kay Avigail. Unti-unting nagliwanag sa isip niya ang nangyari. Kaya pala may tanong si Dominic kanina — ginamit pala nila ang pangalan ko para makadalaw kay Sky.Habang iniintindi niya iyon, hindi maiwasang sumama ang loob niya. Pero sa huli, wala na rin siyang sinabi.Eh gusto lang naman talaga nilang makita si Sky. At sigurado rin siyang gumaan ang pakiramdam ni Sky dahil dumalaw ang dalawa.“Masama pa rin ba ang pakiramdam mo?” tanong ni Avigail kay Skylie, puno ng pag-aalala.Umiling si Skylie nang mahinahon, at sagot niya sa cute na boses, “Naglaro kami nina Dale at Dane!”Doon napagtanto ni Avigail na tama nga ang hinala niya. Nakahinga siya ng maluwag.“Bakit po ngayon lang kayo dumating, tita Pretty? Tapos na po
“Basta’t epektibo ang paraan, hindi na mahalaga kung itinuturing itong kasuklam-suklam,” malamig na sagot ni Dominic matapos ang ilang sandali, sabay alisin ang titig na parang sumusuri.Napayuko si Avigail, at bahagyang ngumiti ng mapait. “Well, kulang lang talaga ako sa pananaw.” Tahimik siyang tinitigan ni Dominic, tila may iniisip.Bigla na lang siyang nagsalita sa mas banayad na tono, “Kung gusto mo, puwede kitang panatilihing technical advisor ng Herbscape Group.”Napalingon si Avigail, kunot-noo, at tinapunan siya ng tanong na tingin.Galit na galit siya kanina, pero ngayon, parang inaalok niya ako ng second chance? Iyon ba ang ibig sabihin nito?Sa pag-iisip na iyon, hindi napigilang ngumiti si Avigail sa loob-loob niya.Samantala, bahagyang humigpit ang hawak ni Dominic sa pulso niya nang wala pa rin siyang sagot kahit matagal na ang lumipas. “Kaya rin ng Villafuerte Group ibigay sa’yo ang parehong resources na meron ang Hermosa Group.”Ramdam ni Avigail ang unti-unting pagba
Dahan-dahang tumayo si Dominic at tinitigan ng masama si Avigail na nakatayo sa may pintuan.“Hindi ko alam kung kailan ka natutong gamitin ang mga anak mo para ipitin ako, Ms. Suarez,” malamig niyang sambit.Kumibot ang mga mata ni Avigail. Kita sa kanyang tingin ang pagtataka.Kailan ko nagawa 'yon?Nang makita ni Dominic ang inosenteng ekspresyon sa mukha ng babae, napakunot ang noo nito at unti-unting lumapit sa direksyon niya.Napansin ni Avigail ang intensyon ng lalaki kaya napakabog ang dibdib niya at umatras ng marahan, may halong pag-iingat. Hangga’t maaari, pinanatili niya ang distansya sa pagitan nila.“Bakit ka umaatras kung wala ka namang kasalanan, Ms. Suarez?” singhal ni Dominic.Sa narinig, napahinto ng kaunti si Avigail sa pag-atras. Bahagyang kumunot ang kanyang noo.“Hindi ko alam kung ano ang pinagsasabi mo,” sagot niya nang may pagdududa.Maitim ang tingin ni Dominic habang mababa ang tono ng boses niya, “Huwag mong sabihing hindi mo sinadyang ipa-call sa akin ni