Satisfaction was itched in Gretchen's eyes when she saw Ysabela.Pababa na ito sa marmol na hagdan at inaalalayan ng driver.She looks breathtaking.Sobrang ganda nito at bumagay lalo ang dress nitong suot. She's wearing a beautiful lavender-colored dress.“The dress has a sweetheart nickline, a fitted bodice with intricate floral lace embroidery, and a flowing A-line skit with a thigh-high slit.”Nag-eecho pa rin sa kaniyang isip ang sinabi ng designer.“You would love it, Madame! The skirt is made of soft, sheer tulle fabric that adds a touch of elegance and movement to the dress. The overall design is romantic and feminine, perfect for a special occasion.” Dagdag pa nito.Tama nga ang designer, nagustuhan niya iyon. Lalo pa't napakaganda ni Ysabela.Litaw na litaw ang maputi nitong balat at hindi masasapawan ang makurba nitong katawan.Palapit nang palapit sa kaniya si Ysabela ay mas lalo siyang humahanga sa ganda nito.Ano pa bang hahanapin ng kaniyang anak?Ysabela looks like a g
“Dream on, Monday.” Natatawang saad ng babaeng nasa kaniyang tabi.“Ano naman ang magugustuhan sa iyo ni Greig?”Ikiniling niya ang ulo, masyadong mabagal kumilos ang mga babaeng ito, at naiirita na siya sa mga naririnig na bulungan.Naglakad siya palayo sa buffet table at naghanap ng bakanteng upuan pero nahagip ng kaniyang mata ang isang pamilyar na mukha.Sarkastikong ngiti ang sumilay sa labi ni Danica nang makalapit ito sa kaniya.Hinagod siya ng tingin.“Who invited you to this luxurious party? Did you gate crash, Ysabela?” Mapang-uyam nitong tanong.It's been awhile. Matagal na silang hindi nagkikita. Sigurado siyang pagkatapos nang nangyari noon sa mansion ni Sir Gregory ay mas lalo lamang na lumaki ang galit ni Danica sa kaniya.It's a pity na patulan pa ang babae pero alam niyang hangga't hindi nakakahanap ng katapat ang babae ay patulay siya nitong iinisin.Ginaya niya ang ginawa nito. Hinagod niya rin ng tingin si Danica.Nakasuot ng purple na dress ang babae na medyo shin
“Tingnan nalang nating kung may mangahas pang saktan at pagsalitan ka ng masasama.” Si Gretchen na galit pa rin.Mabilis na umiling si Ysabela.Hinawakan niya ang kamay nito at sa mababang boses ay nagsalita, “Tita huwag ho kayong magpadalos-dalos.”Bago pa makasagot ang ginang natanaw na niya ang paglapit ni Greig sa kanila.Nang tuluyan itong makalapit, nagkasalubong ang kanilang tingin ng ilang segundo. Napansin niya ang madilim at malamig nitong tingin na tila tumatagos sa kaniyang buto.Tumigil ito sa kanilang harap at nagtagal pa ng ilang segundo ang mga mata nito sa kaniya.“Where have you been?” Si Gretchen sa mariin na tinig.“I went to Lola Celestina.” Matipid nito sagot.“What's that?”Itinuro nito ang benda sa kamay ni Greig. Nakaangat ang kamay nito dahil dala ang inumin.Nagbaba ng tingin si Greig sa nakabendang kamay at saglit niyang nakita ang paggalaw ng panga nito. Tila may naalalang hindi magandang pangyayari.Medyo kinabahan pa siya sa naging reaksyon ni Greig. Ala
Malakas na napasinghap si Ysabela dahil sa nangyari.Hindi niya inaasahan na sasampalin ni Gretchen si Natasha lalo na't maraming tao ang nasa paligid.“That's too much!” Si Greig sa nagpipigil na boses.“Ako pa?” Pabalang na sagot ni Gretchen.Ngunit natigilan din nang mapansin na halos pinagtitinginan na sila ng mga tao.Maging ang nasa ikalawang palapag ng mansyon ay dumudungaw na para makita ang nangyayari.“Paalisin mo na ang babaeng ‘yan.” Halos magtagis ang bagang ni Gretchen.Nagbulungan ang mga tao.At dahil sa kahihiyan ay tinakpan ni Natasha ang kaniyang mukha.Ginawa namang pananggalang ni Greig ang malaki niyang katawan para itago ang babae.“Let's go.” Si Greig.Ngunit hindi umaalis si Natasha sa kinatatayuan nito.“N-nanghihina ang tuhod ko.” Umiiyak nitong sabi.“Look what you've done, Mom.” Galit na sambit ni Greig.Muli ay parang sinilaban ang galit ni Gretchen.Talagang gusto ni Natasha ng eskandalo?Sinubukan ni Gretchen na hatakin ang braso ni Natasha pero napigil
Sa sasakyan na nagkamalay si Natasha ngunit nanatili siyang nakahilig sa balikat ni Greig. “Where are we going?” Nanghihina nitong tanong.“I don’t want to go the hospital.” Dagdag niya sa sa mababang boses.Hindi niya makita ang mukha ni Greig, pero ramdam niya ang tinitimpi nitong galit.Natatakot siyang baka kapag dalhin siya nito sa ospital ay iwan din siya agad at bumalik sa party kung saan naroon si Ysabela. Hindi iyon puwedeng mangyari. Hindi siya papayag.Gising na gising ang kaniyang diwa kanina nang maabutan sila ni Gretchen, ngunit sa takot niyang kapag makalapit ito sa kanila ay saktan na naman siya, nagkunwari siyang nawalan ng malay.Naiirita siya ng sobra sa babaeng iyon!That lun*tic old witch! Kung hindi lang ito Mommy ni Greig ay talagang hindi siya papayag na inaapi siya nito.Tingnan lang natin, sa oras na piliin na ako ni Greig ay siguradong hindi na niya ako magagawang saktan. At hindi na ako papayag na api-apihin lang ako nito! Sigaw ng kaniyang isip.“I’ve alr
Marahan siyang tumango, natutuwa sa naririnig na determinasyon sa boses sa Danica.Siguradong tutulungan siya nito dahil kung hindi ay walang ibang mag-iinvest sa mga proyekto nito.Kailangan siya ni Danica para sa pera, at kailangan naman niya ito para mawala sa landas nila ni Greig ang babaeng iyon.“What do you mean by that, Dani?” Kunwari ay hindi niya nauunawaan ang mag sinasabi nito.“C’mon, Nat. Masyado ka kasing mabit kaya tini-take advantage iyon ni Ysabela.Huwag kang mag-alala, maghintay ka lang at gagawa ako ng paraan para makuha mo na ang titulo bilang Mrs. Ramos.” Nangangako nitong saad.Isang malaking ngiti ang plumastar sa mukha ni Natasha.Kahit paano ay magagamit niya rin ang bob*tang ito. Hindi nasayang ang dalawang milyon niya.Kung sakali man, hindi siya masisisi kung pumalpak man si Danica. At kung magtagumpay man ito, kahit paano ay walang maghihinala na kasangkot siya sa nangyari. Malinis ang kaniyang konsensya.Siguraduhin lamang ni Danica na hindi siya papalpa
Tama nga naman, nakakapagtaka na naimbitahan din siya samantalang hindi naman siya parte ng isang prominenteng pamilya.Alam na alam ni Alhaj kung ano ang kaniyang pinagmulan, at alam nitong mahirap lamang siya.Ibinuka niya ang kaniyang bibig ngunit dahil sa biglaang pag-alon ng kaniyang paningin ay muntik na siyang mabuwal sa kinatatayuan.Mabilis na nahawakan ng lalaki ang kaniyang bewang at inalalayan siya.“Ysabela!”Ipinikit niya ang mga mata at isinandal ang noo sa balikat nito.Dala siguro ng pagod at matinding emosyong pilit niyang pinipigilan ay nahihirapan ang kaniyang katawan.Mahigpit siyang kumapit sa braso ni Alhaj.Hindi na niya naisip na mahiya lalo pa't tumitindi ang pag-alon ng kaniyang paningin.“I should take you home, Ysabela.” Saad nito sa seryosong tinig.Gusto na niyang umuwi, kanina pa niya gustong umalis.Pero hindi niya maiwan si Gretchen.Marahan siyang umiling. Pilit niyang binabawi ang sarili sa matinding pagkahilo pero sa tuwing nagmumulat siya ng mga m
Mabilis na lumukob sa puso ni Ysabela ang matinding galit nang marinig ang sinabi ni Greig.How could this man threaten me?Nakahanap siya ng lakas sa kaniyang galit. Itinulak niya ang dibdib ni Greig at napakawalan siya nito.“Don't you ever threaten me like that, Greig.” Nagngingitngit niyang saad.“Wala kang gagawing masama kay Alhaj dahil wala naman siyang ginagawang masama sa iyo. Isip mo lang ang madumi mag-isip!”Tumalikod siya, ayaw na niyang makipagtalo pa kay Greig.Ang huling lakas niya'y ibinuhos na niya sa pagtulak kay Greig kaya't ang tanging natitira na lamang sa kaniya ay ang lakas para maglakad paalis.Ngunit ilang hakbang palang ay marahas nitong hinaklit ang kaniyang braso at halos kaladkarin siya papasok sa isang malaking pinto.“Ano ba—”“Shut up!” Galit na sigaw ni Greig.“You wouldn't walk away like that to me, Ysabela.”Binuksan nito ang pinto at itinulak siya papasok.Medyo madilim ang kuwarto pero dahil nakabukas ang malalaking bintana ay pumapasok ang liwana
Nang manganak siya kay Akhil, bumalik si Yvonne sa pagthetheraphy. Hindi na ito umuuwi sa kanila dahil sa takot na baka masaktan nito si Akhil. Naniniwala ito na hindi ligtas ang kaniyang anak kapag mananatili si Yvonne sa kanilang puder. Pakiramdam palagi ni Yvonne ay magdudulot lamang siya ng panganib sa mga paslit. Kaya kahit sa malayo ay hindi nito matingnan si Akhil. Hindi nito kayang pakinggan ang tawa at iyak ng bata. Agad itong inaatake ng anxiety at parang nababalisa agad. Madalas ay nagkukulong ito sa kuwarto ar hindi na sa kanila nagpapakita. Nang hindi na nito makayanan ay nagpa-alam itong aalis muna para humingi ng tulong sa therapist nito. Nitong nakaraang buwan lang bumalik si Yvonne sa kanila. Hindi pa gaanong maayos ang babae kahit pa halos apat na buwan itong nawala para magtheraphy. Alam niyang malalim ang pinangggalingan nitong sakit kaya hindi niya pwedeng hayaan na lang mas lalong maexpose sa mas mahirap na sitwasyon ang kaniyang pinsan. "I know where yo
"You've already met him?" Tanong niya sa babae. Tumibok ng mabilis ang kaniyang puso at nanatiling malamig ang kaniyang palad. Hindi niya nakita si Archie sa labas. Pero dahil sa sinabi nito, mas lalo siyang naging kabado. Natahimik saglit ang babae. Hindi ito sumagot, ngunit ramdam niya na hindi na niya kailangan na marinig mula sa labi nito ang kasagutan sa kaniyang tanong. Nagkita na nga ang dalawa. "You know that this would happen, right?" Marahan niyang tanong. Huminga ng malalim si Anais bago pagod na pumikit. Umangat ang dibdib nito nang humugot ng malalim na hininga. "I know." Sagot nito pagkaraan. "But I couldn't let my fear control me, Agy." Mahina nitong sambit, tila nabibigatan. "For the past five years, I tried my best to overcome everything that once held me back. Ang tagal kong nagtago. Ang tagal kong natakot." Huminga na naman ito ng malalim. "But I was able to face him without showing much of my fear. I was able to fake my reaction when I saw him." Bumalin
Marahan siyang umiling. Alam niyang mabigat na naman ang loob nito. Ayaw niyang maramdaman muli ng babae ang parehong sakit na naramdaman nito noon, kaya hinaplos niya ng magaan ang likod ng palad nito bago maliit na ngumiti."I know how you feel now. Alam kong nag-aalala ka ng husto kay Coleen, but everything's fine now. Maayos na si Coleen, wala ka nang dapat na ipag-alala."Tumitig siya ng mabuti sa mga mata ni Anais. Gusto niyang makita nito ang sensiridad niya.Kung maaari lamang na pawiin ang lungkot at pagsisisi sa puso nito ay gagawin niya. Ngunit alam niya na kahit anong subok niya, hindi niya iyon magagawa, dahil tanging ito lamang ang mag kakayahan na gawin iyon. Si Anais lamang ang may kakayahan na itaboy ang lungkot sa puso nito at gamutin ang mahapding sugat na dala ng pagsisisi."And a failure doesn't define you as a person. It doesn't define you as a mother. Because motherhood is not a perfect thing. Kahit ako, I'm still learning how to take care of Akhil. May mga pagk
Samantalang kabado si Agatha nang makarating sa pasilyo ng private pediatric ward. Sa elevator pa lang ay hindi na siya mapakali kaya nagmamadali niyang tinahak ang pridadong silid ni Coleen .Naabutan niyang nasa labas si Rizzo at may kausap sa telepono.Nakita niyang tensyunado ang lalaki at mukhang hindi komportable sa taong kausap nito. Hinilot ng lalaki ang sintido bago bumuga ng hangin.Hindi man lang nito napansin ang kaniyang presensya."Dad, I know it's an important meeting. Pero hindi ko naman pwedeng pabayaan na lang ang anak ko. Coleen has a severe allergy reaction. She needs me now. I don't care about anything else, I just want to make sure that my daughter is safe."Saglit na natahimik si Rizzo, tila pinapakinggan ang sinasabi ng taong nasa kabilang linya."It's not her fault, Dad." Matigas na tugon nito pagkaraan."It's not her carelessness or my daughter's recklessness that caused this. Coleen is fond with furred animals, while Anais is unaware about Coleen's allergy w
Nang mawala sa kaniyang paningin si Agatha ay saka lamang siya bumalik sa kasalungat na pasilyo kung saan naghihintay si Archie sa impormasyon na ibibigay niya. Mabagal ang bawat niyang hakbang habang inaalala ang tensyunadong ekspresyon ng mukha ni Agatha.Bakit nga ba magiging tensyunado si Agatha?Wala naman siguro siyang nagawang kasalanan? Bulong niya sa hangin. Muli niyang naabutan si Archie na tulalang nakaupo sa bench. Malayo ang tingin nito at walang partikular na bagay na tinitingnan. Halatang malalim ang iniisip nito. Pagkalapit sa kaibigan ay naupo na siya sa katabing upuan nito. "The patient's name is Malia Coleen." Panimula niya para makuha ang atensyon ni Archie. At kagaya ng kaniyang inaasahan, mula sa pagkatulala, ay napaangat ito ng tingin sa kaniya. Napansin din sa wakas ang kaniyang presensya, at tila ngayon pa lamang naputol ang sumpa nito na matulala sa kawalan. "Malia Coleen Javier Galvez is her fulle name. She's still young. Her biological father is Riz
Pagkatapos na makuha ang impormasyon ng pasyente ay lumabas si Patrick para kausapin muli si Archie. Sigurado siya na hindi aalis ang kaniyang kaibigan hangga't hindi nito nakukuha ang gusto.At alam niya kung gaano kadesperado sa impormasyon ngayon si Archie.Alam niya ang pakiramdam nito ngayon. Dahil kagaya ni Archie, hindi rin siya mapakali noon nang malaman niyang may anak si Suzzane.Alam niyang kung may anak ito ay malaki ang tyansa na kaniya ang batang iyon.Ngunit kahit gaano kadesperado ang kaniyang kaibigan na makilala ang batang pasyente ay hindi niya maaaring hayaan na lamang itong gawin kung ano ang maisipan nitong gawin. Istrikto ang ospital. Malaking bagay ang privacy ng mga pasyente sa ospital na ito.Kaya kung papasok ito sa isang pribadong silid para lamang makita ang pasyente nang walang pahintulot mula sa pasyente o sa pamilya ng pasyenteng ay magdudulot lamang ng malaking gulo.Pabalik na siya sa upuan kung saan naghihintay si Archie, nang bigla siyang matigilan
Napahinga na lamang ng malalim si Patrick, alam niya sa kaniyang sarili kung ano ang tumatakbo sa isip ngayon ni Archie. Hindi nito maituloy ang gustong sabihin dahil magiging sinsitibo lamang ito pagpinag-usapan na ang tungkol sa pagkakaroon ng anak. Kahit hindi sabihin sa kaniya ng kaibigan, alam niyang nagsisisi ito ng husto sa nangyari noon kay Yvonne. Sinisisi pa rin nito ang sarili hanggang ngayon. Lalo pa at hindi lamang isang tao ang nawala sa buhay nito nang mangyari ang insidente noon. Nagdadalang-tao si Yvonne. Sabay na nawala sa kaniya ang kaniyang mag-ina. Dahil sa kagagawan niya. Kaya siguro ganito na lamang si Archie kung umakto. Maybe he’s thinking that he could also experience Greig’s luck. Maybe he's considering the idea that Yvonne is alive and the child also was able to survive. Sa kanilang tatlo, si Greig ang pinakamaswerte sa lahat. Kung kailan akala nila ay wala na talagang pag-asa na maging maayos pa ang buhay nito ay saka naman aksidenteng natagpuan ni
“What’s wrong with you?” Ibinaba ni Patrick ang dala-dalang chart at tinitigan ng matiim si Archie. Hindi nito napansin na nakalapit na siya dahil sa sobrang lalim ng iniisip. Sa malayo pa lang ay natanaw na niya si Archie. Sa laki ng katawan nito ay agad na mapapansin ang lalaki, lalo pa't mag-isa lamang ito sa mahabang upuan at nakatulala sa kawalan. Kung hindi niya kilala ang lalaki ay baka naisip na niyang wala na ito sa katinuan. Nang marinig nito ang kaniyang boses ay agad na tumayo si Archie at hinarap siya. Umawang ang bibig nito, ngunit halatang hindi alam ang sasabihin sa kaniya, kaya nagsalubong naman ang kaniyang kilay. He looks confused and f*ck*d. What happened? Bulong ng kaniyang isip habang pinagmamasdan ang reaksyon ng kaniyang kaibigan. “Hindi ka pa ba aalis? Kanina ka pa ah?” Sita niya sa kaibigan. Itinikom ni Archie ang bibig dahil sa kaniyang sinabi. Mahigit tatlong oras na ito sa may bench, naghihintay na mapadaan siya sa koridor para makapag-usap sila.
"I don't want to cause trouble—" "Then, don't do this." Putol agad sa kaniya ng babae. Nakita niyang nagtagis ang bagang nito bago matalim siyang tiningnan. "Don't trouble us. And if it's not too much, please, don't make a scene. I don't know you, and I don't even know why you want to take me when obviously I don't know you! May batang naghihintay sa amin. Kaya kung ayaw mo naman pala ng mangugulo, then let us go." Lumingon ito kay Rizzo at humawak sa braso. Hinila nito ang lalaki at tuluyan na naglakad. Walang siyang nagawa nang lagpasan na lamang siya ng babae at ni Rizzo pagkatapos niyang matulala dahil sa mga sinabi nito. Nanigas ang kaniyang katawan sa gulat at pagtataka. Hindi niya inaasahan na ganoon siya kakausapin ng babae. Oo at kamukhang-kamukha ng babae iyon si Yvonne, ngunit sa pananalita at kilos ay ibang-iba ito. This woman is fearless. She's cold and straight forward. She isn't afraid of anything. She's not afraid of me. Isip niya. Kung si Yvonne, alam niya