Kabanata 17

Friendly Talk

Nang makapasok sa bahay ay duon ko lang naramdaman ang lungkot. Mag-isa na naman ako sa malaking mansyon na ito. Every time I'm here, I remember mama and Papa who will greet me after school. Sabay-sabay kaming mad di-dinner at tatanongin kung kumusta ba ang araw ko sa klase.

Napabuntong hininga ako sa naisip.

I want the day to speed up so I can graduate right away and have my own penthouse to live in. Nakakalungkot kasi na mag-isa lang sa bahay lalo na kung ganito kalaking bahay ang tinitirhan ko habang naaalala ang mga magulang na wala naman dito.

Inilabas ko ang mga gamit sa maleta at iniligpit iyon isa-isa. Pagkatapos ay kinuha ko naman ang dapat aralin para sa final exam bukas. Wala naman akong ibang gagawin eh, kaya ito nalang muna ang pagkaka-abalahan ko.

I was writing in my notebook when my cellphone beep and its screen light up on my study table. Naibaba ko