Kung noon, talagang gagawin niya, pero ngayon na malapit na siyang makipaghiwalay sa lalaki, paano pa kaya niya nagagawa ang ganoong bagay? Ngunit hindi man lang nila binigyan ng pagkakataon si Luna na magpaliwanag."Pakiusap, umalis kana kaagad!" malamig na sigaw ng sekretarya.Namumugto ang mga mata ni Luna, bahagyang nanginginig ang mga kamay habang buhat ang tray. Ang mainit na kape ay halos natatapon na dahilan ng pagkapaso ng kanyang mga daliri, sa kabila ng matinding hapdi, hindi siya umimik at tahimik na tumalikod. Ngunit bago paman siya makalayo, muling umaalingawngaw ang boses ni Eduardo mula sa loob ng opisina: "Kung may susunod pang pagkakataon, huwag ka nang magpapakita pa rito sa kompanya." matigas na usal ng lalaki.Isinuko na ni Luna ang kanyang trabaho. Kahit hindi paman iyon nangyari, matagal na rin naman niyang pinagplanohan ang pag-alis ng kompanya agad-agad kapag nakahanap siya ng ipapalit niya.Lubos niyang naunawaan na wala siyang halaga sa mga taong naroon, an
Ang dalawang kasamahan ni Luna ay nagmamadaling umatras ng dalawang hakbang at sumandal sa pader. Para silang mga daga na natatakot sa pusa, habang nakasilip kay Regina.Nakita rin ni Regina si Luna. Ang mga mata nilang dalawa ay nagtama.Pero pagkatapos ay malamig siyang tumalikod, halatang hindi siya interesado. Deristyo ang tingin niya at walang pakialam na pamasok sa elevator habang pinapalibotan ng mga opisyal.Nang masara ang pinto ng elevator, nakahinga naman ng maluwag ang dalawang kasamahan ni Luna, at muli'y nag tsismisan ang dalawa habang kinikilig."Siya siguro ang kabiyak ni Boss Eduardo, di'ba? Grabe ang ganda niya! Lahat ng suot niya ang kilala sa lahat ng brand, halatang mamahalin, talagang mayaman siya. Ang kalmado at tiwala niya sa sarili niya ay mataas, iba talaga ang aura niya kompara sa ating mga ordinaryong tao!" ang sabi pa ng isang kasamahan."Oo nga!" sagot naman ng isa.Sabay na nagsalita ang dalawa at mahinang tinanong nila si Luna, "Luna, ano sa tingin mo?"
Nang makarating sila sa sulok ng lobby, ilang mga kaibigan nina Eduardo at Regina ang sumulpot sa dulo ng pasilyo.Mabilis na umiwas si Luna sa gilid, at narinig niya ang masayang tawag ng kanyang anak, "Tita Regina!" mabilis namang tumako ang batang babae, at yumakap ito ng mahigpit sa kanya.Si Luna ay nakatalikod na umupo sa isang sofa, at ginagamit niya ang mga halaman at ang sandalan ng upuan para bahagyang matakpan ang kanyang katawan at hindi makita ng sinuman."Aria, nakabalik kana rin?" masiglang tanong ni Regina."Kasi Tita Gina, nakabalik kana rin, hindi naman namin kaya ni Daddy ng wala ka. Kaya tinapos din agad ni Daddy ang kanyang mga gawain ng maaga para maisama niya ako pauwi rito! Sinasadya talaga naming bumalik kami sa isang araw bago ang kaarawan mo para makadalo kami sa iyong selebrasyon." masiglang wika naman ng batang babae. "Ito nga pala ang kwintas na ginawa namin ni Daddy para sa'yo. Happy birthday po Tita Regina." dagdag pa niya. Habang binabati ay makikita
May kung anung pamilyar na pigura ang kanyang nasulyapan, "Parang kilala ko siya..." mahinang usal ni Apollo sa sarili.Ang alaala mula sa pagkabata nila ni Eduardo, at ang tahimik na pagtingin ni Luna nito, ay muling sumulpot sa isipan ni Apollo, Isang alaalang alam ng lahat sa kanilang grupo.Maganda si Luna, walang duda. Ngunit ang kagandahang iyon ay tila naliligaw sa kanyang katahimikan. Wala siyang kapansin-pansing kakaibang katangian; isang uri ng kagandahang karaniwan, hindi ang tipo na karaniwang nagpapatibok ng puso ni Eduardo.Lagi siyang iniiwasan ni Eduardo, at dahil doon, hindi na nila gaanong napapansin si Luna. Bihira na rin nilang makasalubong ang dalaga, at kung minsan ay hindi na nila ito kinikibo. Para bang isang anino lamang si Luna sa kanilang mga buhay.Sa katunayan, medyo malabo na ang alaala ni Apollo sa mukha Luna, kaya't hindi niya tiyak kung siya nga ang nakita nito. Ngunit kung si Luna man ang kanyang nakita, hindi na niya ito gaanong pinansin, at ibinalik
Ngunit sa panahong iyon, si Eduardo ay wala pang dalawampung taong gulang!Ang mga kompanya ni Eduardo ay sumasaklaw sa mga larangan ng teknolohiya, medisina, libangan at turismo.Sa sumunod na mga taon, habang itinatatag niya ang kanyang sariling kumpanya, kinuha niya ang pamumuno nang Monteverde's Group. At sa nakalipas na ilang taon, madali niyang itinaas ang Monteverde sa mas mataas na antas.Sino ba naman ang hindi magtataas ng hinlalaki kapag si Eduardo ang pinag-uusapan? Bukod pa rito, ay ang napaka guwapo nitong hitsura. Kaya naman hindi nakapagtataka kay Eleanor na si Luna, isang henyo, ay umiibig sa lalaki na isa ring henyo. Ngunit tila ang lalaking ito ay talagang walang awa sa mga taong ayaw niya.Nang maalala ni Eleanor kung paano mali ang pagkakaintindi ni Eduardo kay Luna, at kung paano sinayang nito ang taos-pusong pagmamahal sa kanya sa loob ng maraming taon, ay para bang tuluyan naring nawala ang paghanga niya sa lalaki.Matagal nang nakikita ni Eleanor kung gaano k
"Sekretarya Luna, paki-ayos naman ang iyong pag-uugali sa trabaho. Akala mo ba bahay mo 'to?" malamig na usal ng lalaki. halatang naiinis dahil sa tingin niya ay ginagamit ni Luna ang posisyon nito para magkaroon ng espesyal na trato sa kanya.Kinabig ni Luna ang kanyang bag, habang ang ekspresyon sa kanyang mukha ay nanatiling walang pagbabago. "Kung hindi kayo nasisiyahan, maari niyo na akong tanggalin agad ngayon." kalmadong tugon ni Luna sa lalaki."Ikaw--" ang sagot lamang nito.Nakasama na ng sekretaryang si Troy ang boss niyang si Eduardo sa Villa Esperanza noon, pero alam din niyang ang tungkol sa pag file ni Luna ng liham para sa pag-alis niya sa pagtatrabaho ng kompanya.At kahit pa lubos siyang pinagkakatiwalaan ng Boss niyang si Eduardo, hindi naman siya ang nagmamay-ari ng kompanya, kaya't wala siyang karapatang sabihin kay Luna na umalis siya.Higit pa rito, si Luna ay paborito ni Ms. Monteverde. Kung pupunta si Luna doon para magreklamo, at kahit pa alam niya at sigurad
Bumuntong hininga ang matanda, "Kahit gaano ka pa kaabala sa trabaho mo, kailangan mo parin kumain ng maayos." malambing na sabi ng matanda."Alam ko po lola, mag-iingat po ako." malumanay na tugon naman ni Luna.Umupo si Luna sa tabi ng matanda, sinandal ang mukha sa balikat nito, at sumipsip ng kaunting init mula rito.Nang makita nang matanda ang malapit ng maluto niyang tupa, naghanda siya ng isang mangkok na sabaw, para mainitan muna si Luna.Habang nakikinig si Luna sa mapagmahal na salita ng matanda, naalala ni Luna ang mga pangyayari nitong mga nakaraang araw, at hindi mapigilang magsimulang manubig ang kanyang mga mata.Dahil sa takot na mabahala ang matanda, mabilis niyang pinunasan ang kanyang mga luha at nagtanong, "Naglalakbay pa rin ba ang tiyahin ninyu kasama ang pamilya nila?" kalmadong tanong nito."Hindi na, masaya naman sila. Sabi nila, isang linggo pa raw ang uwi." sagot naman ng matanda."Nasaan nga pala ang tito? May pupuntahan ba siyang sosyal na okasyon ngayong
Ngunit hindi na niya ito pinagtuunan pa ng pansin, nasip niyang marahil ay bumalik na nga si Luna sa kanyang pamilya.Pagpasok ni Eduardo sa banyo, bigla niyang naalala ang mga araw na tuwing umuuwi siya, ay palagi niyang nadadatnan na magkasama sina Aria at si Luna.Ngunit sa mga sandaling iyon ay nakaramdam siya ng pagkakaiba dahil sa hindi nito kasama ang anak niya, naisip niyang baka hindi umuwi si Luna o kaya naman ay may nangyari sa pamilya nila. Biglang naisip niya ang mga sinabi ng sekretaryang si Miguel, at doon lang niya napagtanto ang katotohanan. Sandali siyang natigilan, pero hindi na niya ito pinagtuunan pa ng pansin.Kinabukasan, habang nag-aagahan, sinabi ni Eduardo sa kanyang anak, "Na-kompleto na ang pagpaparehistro mo. Magpa enroll kana bukas ng umaga sa paaralan." aniya."Opo, Dad, pwede niyo po ba akong samahan sa eskwelahan bukas?" tanong ni Aria habang bahagyang kumukunot ang ilong."Baka hindi ako bakante bukas." sagot ng ama.Kinalikot ng batang babae ang kany
Sapagkat para kay Luna, ang tanging paraan upang matiyak kung may kubuluhan ang isang bagay ay ang pagdanas nito. Gaya rin ito ng pag-ibig hindi mo malalaman ang katotohanan hangga't hindi mo sinusubukang maramdaman.Mahal ni Luna si Eduardo. Kaya't naglakas loob siyang ipagsapalaran ang kanyang kinabukasan, iniwan niya ang pagkakataong makapagpatuloy sa pag-aaral at buong puso siyang nagdesisyong italaga ang sarili sa kaniyang pamilya.Ngayon na nasubukan na niya, alam niyang napakaataas na halagang kanyang ibinayad. Ngunit kahit kailan, hindi nakita ni Jeriko ang kahit katiting na pagsisi sa kanyang mga mata.Kaya nang sinabi ni Luna na ayos lang siya at nais na lamang kalimutan ang lahat, pinili ni Jeriko na maniwala.Ngumiti siya at marahang nagsalita, "Hanap na muna tayo ng maiinom?" ani ni Jeriko.Ngumiti si Luna at sinabi, "Okay sige." Habang karamihan ay patungo sa ibang direksyon, sabay silang lumihis ng landas at nagtungo sa lugar kainan."Gusto mong uminom?" tanong ni Jeri
Noong labing pitong taong gulang pa lamang si Luna, binuo na niya ang Technopath kasama ang kanyang koponan. Marami noon ang nagpapawalang-halaga rito, at itinuturing na ordinaryo lamang. Ngunit sa paglipas ng panahon, napatunayan nitong ito ang pinakamatibay na sandata ng kanilang kompanya, isang hindi matitinag na pundasyon ng kanilang tagumpay. Ngayon, kinilala na ng buong industriya ang kahanga-hangang kakayahan ng Technopath. Kaya naman tiyak na ang pagdating ni Regina ay dahil dito."Sa nakalipas na dalawa o tatlong taon, talagang napakaraming mahuhusay na indibidwal mula sa iba't-ibang larangan ang nagtungo sa aming kompanya, dahil sa wikang programming na ito." muling paliwanag ni Jeriko.Laking gulat ni Luna sa kanyang mga narinig.Mariing tumingin si Jeriko kay Luna, hinaplos ang kanyang ulo, at ngumiti habang sinasabi, "Kaya naman hindi ako nagkakamali kapag sinabi kong wala siyang halaga sa harap mo." Dagdag pa ng lalaki.Talagang napakagaling ni Luna sa larangang ito. Paa
Kinabukasan. Nakauwi lamang si Luna sa kanyang bahay matapos tuluyang humupa ang lagnat ni Eleanor.Pagkauwi niya, naalala niyang hindi pa pala niya nasisimulan ang paghahanda ng kanyang damit para sa gaganaping salu-salo bukas ng gabi.Kinahapunan, umalis si Luna.Pagdating niya sa isang mamahaling tindahan ng mga damit, abala pa ang tagapamahala at ilang mga empleyado sa isang damit. Dahil sa abala, napansin lamang nila ang presensya ni Luna nang lapitan niya ang mga ito."Paumanhin mis, ano po ang kailangan niyo?" boses ng babaeng tauhan."Ahh, titingin na muna ako." ani Luna."Sige po." malumanay na tumango ang tauhang babae.Bagama't ikinasal siya sa pamilya Monteverde, halos si Luna ay hindi nakakadalo sa anumang mga salu-salo sa nakalipas na mga taon.Kung tutuusin, hindi siya isinasama nina Eduardo at Marcela kahit pa kinakailangan nilang dumalo sa mga pormal na okasyon.Kung tungkol naman sa matandang ginang, matagal na siyang nanatili sa likod ng mga eksena at hindi na nag
Ilang sandali lamang matapos ang pagpupulong, lumapit kay Luna ang sekretaryang si Miguel. Ang mga salita niya ay banayad, halos bulong ngunit sapat na upang marinig iyon ni Luna."Halos tapos na ang iyong paglilipat sa trabaho, mukhang hindi mo na kailangang bumalik bukas." boses ni Miguel, habang ang mga mata'y naglalaman ng isang hindi mabatid na emosyon.Isang simpleng "Alam ko." Lamang ang isinagot ni Luna rito. Walang anumang emosyon ang naririnig sa kanyang titig, isang patunay ng kanyang mahinahong pagtanggap sa balita.Nakapagdesisyon na si Luna na siya na mismo ang magpapaalam kay Miguel sa pagkompleto ng kanyang mga gawain, kahit hindi pa man ito binabanggit sa kanya.Dahil sa personal siyang pinuntahan ng sekretarya, nakaiwas si Luna sa pagod ng paglalakbay. Ngunit hindi inaasahan ni Miguel ang gaan ng pagpayag nito. "Ahh saka nga pala..." usal ni Luna, saka inunat ang kanyang kamay, "Salamat sa pag-aalalaga mo sa mga nakaraang taon." aniya.Hindi pa rin nakakabawi si Mig
Dahil sa kulit ng kanyang anak, wala nang nagawa si Luna kundi ang sumamahan na ito sa hapag-kainan at naupo sa tapat ni Eduardo.Marahan namang inabutan ng mayordoma si Luna ng isang basong tubig. Habang iniinom ito ni Luna, tahimik niyang pinakinggan ang kuwento ni Aria sa mga nangyari sa kanyang paaralan nitong mga nakaraang araw. Si Eduardo naman ay parang wala siyang nakikitang iba kundi ang kanyang anak. Sinasadya niya ba iyon? O sadyang wala lang siyang pakialam? Hindi masasabi, ngunit ang pagwawalang-bahala niya kay Eduardo ay hindi nakaligtas sa paningin nito. Napansin ni Eduardo ang pagbabago sa pakikitungo sa kanya ni Luna. Naalala ng lalaki ang huling pagbisita nila sa lumang bahay. Ganoon rin ang pakikitungo ni Luna sa kanya noon. Ang pag-aalala na iyon ay nagdulot ng isang madilim na anino sa kanyang mukha. Napakunot ang noo niya, ang galaw ng kanyang mga kamay ay huminto sa pagkain.Sa sandaling iyon, biglang tumunog ang cellphone ni Eduardo. Saktong napatingin si L
"Opo." mahinang bulong ni Aria, ang pag-puot ng kanyang mga labi ay bahagyang humupa, napalitan ng isang manipis na ngiti. Isang maliit na tagumpay laban sa lungkot. Ibinaba niya ang telepono at bumaba sa hagdan, ang mga hakbang ay mas magaan na ngayon, patungo sa hapagkainan, dala ang isang bagong pag-asa para sa nalalapit na katapusan ng linggo.Matapos ibaba ang telepono, bumalik na rin kaagad si Eduardo sa kanyang pribadong silid. Pagkapasok pa lang niya, isang mapang-asar na boses ang sumalubong sa kanya, "Ang dami naman yatang tawag si Mr. President." biro pa ng isang bisita.Dahan-dahang inangat ni Eduardo ang baso ng alak sa kanyang labi, ang pulang likido ay sumasalamin sa malamlam na ilaw ng pribadong silid. Isang mahinang pagsimsim para sa sandaling katahimikan bago siya nagsalit, at halos walang emosyon."Nagtatampo kasi ang anak kong babae at ayaw kumain. Kinulit ko lang saglit." aniya, isang simpleng sagot.Nang marinig iyon, iba't-ibang ekspresyon ang sumilay sa mga muk
Sa pagkakataong iyon, ang sekretaryang si Miguel ay nakarating na sa silid ng tsaa. Nang marinig niya ang balita, natigilan siya.Si Miguel at ang isa pa nitong sekretarya na si Troy ay palaging naniniwala na si Luna ay hindi kailanman magiging handang talikuran ang kompanya. Matibay din ang paniniwala nilang makakahanap si Luna ng paraan para manatili. Kahapon, nang magsimula na si Melinda sa trabaho ni Luna, inaasahan nilang kikilos ito.Bukod pa rito, si Melinda ay mahusay at maganda. Paano nga ba magiging panatag si Luna na hahayaan ang dalaga na makasama si Eduardo?Ngunit ang mga pangyayari sa nakalipas na dalawang araw ay lubos na sumalungat sa kanilang inaasahan. Hindi lamang tinanggap ni Luna ang presensya ni Melinda, kundi isang hindi inaasahang pagiging malapit nito sa isat-isa. At tinuturuan pa niya ito kung paano gumawa ng kape?Ang kanilang nakikita ay tila hindi maipaliwanag na dahilan.Hindi alam ni Luna kung ano ang nasa isip ng sekretaryang si Miguel. Seryuso niyang
Isang mahabang, matinis na tili ang pumutol sa hangin, ang boses ni Aria. "Ahhh! Hindi pa pala ako nakapag hilamos at sipilyo, mom, mamaya nalang muna tayo mag-uusap muli!" anito, ang mga salita ay nagmistulang paro-paro, nagmamadaling lumipad.Pagkatapos noon, bago pa man makasagot si Luna, padabog na ibinaba ng bata ang telepono. Ibiniba na rin ni Luna ang kanyang cellphone at nag-almusal, at pagkatapos ay umalis patungo sa kompanya ng Monteverde para magtrabaho.May pagpupulong na gaganapin ngayong umaga, at si Eduardo ay dadalo rin.Pagdating nila sa silid, mahigit sampung minuto ng nakaupo si Luna at ang iba pa bago dumating si Eduardo.Isang iglap lamang at sa wakas ay naroon na rin si Eduardo. At sa sandaling iyon, tila huminto ang mundo para kay Melinda. Isang malalim na buntong hininga ang kanyang pinakawalan, isang pag-amin sa matagal ng pagpipigil. Ang mga mata niyang nagniningning ay tila nakatuon lamang kay Eduardo.Maya-maya, nang opisyal ng magsimula ang pagpupulong,
Halos madaling araw na nang makauwi sina Eduardo at ang kanyang mga kaibigan matapos ang masayang pagdiriwang para kay Regina.Nakita ng mayordoma si Eduardo na pauwi ng hatinggabi, at karga-karga pa nito si Aria. "Bakit gabi na kayo nakauwi?" nag-aalalang tanong nito."Hmm..." tanging sagot lamang ni Eduardo sa mayordoma.Nang mailapag ni Eduardo ang kanyang anak sa kama nito, isang mabigat na katahimikan ang sumalubong sa kanya ng pumasok siya silid. Binuksan niya ang ilaw ang sinag nito'y sumasalubong sa katahimikan. Ngunit wala roon si Luna. Isang biglang pagkabigla ang dumapo sa dibdib ni Eduardo. Agad niyang tinawag ang mayordoma, "Hindi ba siya umuwi ngayong gabi?" tanong niya, ang boses ay may bahid ng kaunting pag-tataka."Ahh si Madam? Hindi." kalmadong sagot ng mayordoma.Bahagyang nagulat si Eduardo. Madalang na ngang umuuwi si Luna nitong mga nakaraang araw. Bihira na lamang itong magpalipas ng gabi sa labas ng kanilang tahanan. Isang bagay na hindi karaniwan sa kanya.Na