Samantala si Luna, tahimik lang sa kanyang kina-uupuan. Pero ang dibdib niya, unti-unting lumulubog.Sa totoo lang, hanggang tatlongpung milyon lang talaga ang kaya ni Luna ngayong gabi, at iyon na ang pinakakakayanin niya.Alam niyang hindi siya tulad nina Eduardo at Regina na tila walang limitasyon ang pera. Mahina rin ang takbo ng negosyo ng pamilya Santos sa kasalukuyan.Walang sapat na ekstrang pera para magwaldas, lalo na sa mga bidding na ganito.Pero ngayon…Si Enrico ay muling nagtaas ng placard, at buong kumpiyansang sinabi: "Dalawampu’t walong milyon."Lalong sumikip ang dibdib ni Luna. Nasa bingit na siya ng kanyang limitasyon. Isang hakbang na lang at maaabot na ang tatlongpung milyon na kaya lang niyang itaya.Si Luna ay muling huminga nang malalim, at sa kabila ng bigat sa dibdib, matatag niyang itinaas ang placard."Tatlongpung milyon." Ang tinig niya’y malinaw, banayad, at may kakaibang hinahon malamig pero magaan sa pandinig, na para bang walang alinlangang lumalaban
Ngumiti si Eduardo, kalmado at punong-puno ng kumpiyansa:"Ayos lang. Hindi ba't gusto ito ni lola mo? Ituloy mo." kalmadong tugon ni Eduardo.Sa narinig, parang lumambot ang puso ni Regina ang simpleng ngiti ni Eduardo ay sapat na upang damhin niyang mahalaga siya.May matamis na saya sa kanyang dibdib habang muli niyang itinaas ang sign:"Animnapung milyon."Ngunit halos hindi pa natatapos ang kanyang salita, agad na sumunod si Enrico hindi nagpapigil, hindi nagpapatalo:"Pitumpung milyon."Muling humugong ang bulwagan. Ang tensyon ay lalo pang tumindi. Hindi na ito simpleng bidding, isa na itong labanan ng prestihiyo at damdamin.Pagkatapos ng kanyang bid, malakas na sinabi ni Enrico, "Mr. Eduardo, mahilig ang mga nakatatanda sa pamilya namin sa ganitong bagay. Pagbigyan mo na, pahiram naman ng kaunting respeto."Tahimik na lumingon si Eduardo, at may magaan ngunit matatag na ngiti sa labi nang sumagot: "Pasensiya na, Mr. Muad. May matatanda rin akong gusto ito."Maayos ang tono, m
Malinaw ang layunin ni Luna, kung hindi niya gusto ang isang item, hindi siya magtaataas ng kamay.Sa ngayon, hindi pa rin nagtaas ng kamay sina Regina at Eduardo. Tahimik lamang silang nanonood.Makalipas ang ilang round ng subasta, napansin nina Luna at Eleanor na nagsimulang magtaas ng kamay si Regina.Ang tinatayaan niya: isang diamond bracelet, makislap, elegante, at halatang mamahalin.Ang bracelet ay gawa ng isang kilalang banyagang alahasero. Sa disenyo nito, moderno, elegante, at may malambot na detalye, malinaw na para sa mga kabataang babae ito iniukit.Walang duda, ang bracelet na ito ay para kay Regina. Si Eduardo ang tumaya para sa kanya.Ang panimulang presyo ay kalahating milyon.Itinaas ni Regina ang kanyang kamay at agad na pinalundag ang presyo sa tatlong milyon.Makalipas ang ilang sandali, may isa pang tumaya, mas mataas pa, at itinaas ang presyo sa apat na milyon.Napansin ni Luna na nag-usap sandali sina Regina at Eduardo, bahagyang yumuko si Regina palapit sa k
Kinagabihan ng sumunod na araw, maaga pa lang ay naghanda na si Luna at Eleanor.Bagaman hindi gaanong pormal ang kasuotan nilang dalawa, kapwa parin sila namumukod-tangi.May likas na awra at kumpiyansa sa kanilang kilos, at nang dumating sila sa subasta, hindi naiwasang mapukaw ang atensyon ng maraming naroon. Isang sulyap lang ay sapat na para mapansin sila sa gitna ng karamihan.Si Eleanor ay ilang beses nang nakadalo sa mga subasta at kilala na sa kanilang mundong kinabibilangan. Kaya’t maraming naroroon ang nakakakilala sa kanya at magiliw siyang binabati.Ngunit si Luna, sa kabilang banda, ay ngayon lang nakita ng karamihan. At bagama’t bago sa mata ng ilan, hindi maikakaila ang kanyang presensya, tahimik pero elegante, at agad na umani ng mga palihim na tingin at bulungan.Nang makita si Luna na kasama ni Eleanor sa subasta, marami ang agad nagtaka at nag-usisa sa kanilang isipan kung saang pamilya siya kabilang.Tahimik na gumalaw ang bulungan, sino siya? Ano ang koneksyon ni
"Mga lampas alas-diyes," sagot ni Luna habang marahang isinara ang hawak niyang libro. Tumingin siya kay Eduardo at nagpatuloy,"Narinig kong magkakaroon ng subastang pangkawanggawa sa Villa Verde sa loob ng dalawang araw." sumunod niyang sinabi.Maingat at eleganteng tinanggal ni Eduardo ang kanyang kurbata sa leeg habang pasimpleng tumingin kay Luna."Gusto mong makakuha ng imbitasyon sa subasta, tama ba?" tanong ni Eduardo, malamig ngunit diretso ang tono.Sandaling natigilan si Luna bago marahang tumango. "Oo, sana!" mahinahon niyang tugon."Hmm. Okay!" sagot naman ni Eduardo walang dagdag na paliwanag.Pagkasabi noon, tumalikod siya, diretsong nagtungo sa kanyang aparador at makalipas lang ang ilang sandali, pumasok na sa banyo para maligo, tila ba walang bigat ang usapan, na para bang isa lang itong karaniwang hiling.Medyo nabigla si Luna sa pagiging direkta at walang pag-aatubili ni Eduardo sa pagpayag.Ngunit dahil pumayag na rin ito, kahit papaano’y nakahinga rin siya nang m
Marahang tinakpan ni Luna ang ilong niya, saka dahan-dahang ibinaba ang kamay na parang walang nangyari. Bahagya siyang umatras ng isang hakbang, lumilikha ng distansya sa pagitan nila.Wari'y walang napansin si Eduardo sa mga kilos niya. Binuksan lang niya ang imbitasyon at sumulyap dito."Kapistahan ng ikapitumpung kaarawan?" tanong niya, tila walang emosyon sa tinig.Luna: "Oo."Sa pagkakataong ito, hindi na niya tinanong kung may oras ba ito gaya ng dati, ni hindi na siya nakiusap na sana’y dumalo ito sa kaarawan ng kanyang lola. Sa halip, mahinahon pero may distansya ang tono niya nang sabihing:"Pakisabi na lang sa mga magulang ko." ani Luna.Hindi rin malaman kung napansin ba ni Eduardo na ngayong gabi, hindi na siya tinanong ni Luna kung may oras ba siya para dumalo.Tahimik lang si siya, at sa katahimikang iyon, tila may mas malalim na kahulugan kaysa sa dati niyang mga tanong at pakiusap.Minsan pa siyang tiningnan ni Eduardo, saka inilapag ang imbitasyon sa gilid at maikli