Share

Capítulo 3

Author: Caricia Dulce

*Arealla*

Me volví lentamente hacia el lobo que acababa de hablar.

Todavía había una parte de mí que no quería, que sabía que no debía. Una parte de mí me pedía a gritos que me fuera ahora mismo, mientras pudiera elegir.

Pero una parte más profunda de mí sabía que ya no tenía elección. La había perdido en el momento en que entré en el territorio de la manada.

Y ahora pertenecía a los lobos.

Me resultaba un poco extraño pensar en ellos como lobos. Pero quería seguir recordándomelo. No quería olvidarlo nunca; no quería volverme complaciente. Eran seres peligrosos los que me rodeaban.

El lobo que acababa de hablar tenía unos ojos rojos brillantes y me miraba fijamente.

Me miraba como si su vida dependiera de ello y como si no pudiera estar más decepcionado por lo que veía. Le pesaban los hombros y el sudor brillaba en su musculoso torso.

Era más alto que Jason, más alto que cualquiera que hubiera conocido. Sus músculos se marcaban en la camisa blanca que se ceñía a su cuerpo.

"Alfa", dijo Jason mientras se daba la vuelta, inclinando aún más la cabeza.

Si avanzaba más, tocaría el suelo.

Así que este era el lobo del que me había hablado. Me advirtió. Se suponía que no lo veríamos hoy, pero supongo que el destino tenía otros planes. Nunca había estado segura de creer en algo así. Pero desde que conocí a Jason, había aprendido a suspender mi incredulidad.

Si existían los hombres lobo, no se sabía qué más podía existir.

Jason había sido una sorpresa para mí, tanto el hombre como el lobo, pero había creído conocerlo lo suficiente como para saber lo que hacía con él. Lo miré con el rabillo del ojo, tenía la cabeza gacha y una expresión casi de terror en el rostro.

Le solté el brazo. Ya tenía dudas antes de esto, y ahora sentía que se reforzaban.

Me había prometido que esto sería fácil. Me había prometido que me protegería, que yo era su compañera predestinada.

"¿Es tu compañera predestinada?", le preguntó a Jason el lobo de los ojos rojos, el Alfa.

Sin embargo, su voz sonaba extraña. Jason me había dicho que habría un timbre en ella, pero esto sonaba como un matiz muy extraño. Sonaba como si hubiera mucho más que otro timbre en ella.

Jason tardó mucho en contestar y parecía que le costaba responder. No tenía ni idea de por qué le costaba tanto. Era una pregunta tan sencilla. Todo lo que tenía que hacer era responder lo que ya me había dicho. Sólo tenía que decir que sí. Era una palabra.

Su boca se movía por sí sola y parecía que había intentado controlarla. Era extraño de ver. Era casi como si algo le obligara a hablar. Finalmente, sin levantar los ojos del suelo, respondió.

"No", dijo finalmente. "No estaba predestinada por la Luna; ella fue mi elección".

Me quedé mirándole, con la boca ligeramente abierta por la sorpresa. No era eso lo que me había dicho. Ni de lejos. De hecho, era una absoluta y total mentira.

Tragué saliva. Mis instintos me habían dicho que no confiara en él; me habían dicho que me diera la vuelta y huyera.

Pero no había escuchado. En lugar de eso, había escuchado a la criatura mística de las palabras dulces. Y tenía la sensación de que no tenía ni idea de lo mal que lo iba a pagar.

"La ley sólo te permite traer a un humano a la manada si es tu pareja predestinada. Cualquier otro humano no está permitido. La trajiste aquí para morir", el Alfa habló de nuevo. "Explícate."

Esperé la explicación. Quería oír lo que Jason tenía que decir más que nadie de los presentes. Yo merecía oír lo que tenía que decir más que ellos. Era mi vida con la que acababa de jugar.

Pero incluso mientras escuchaba hablar al Alfa, incluso mientras veía a Jason luchar contra él, contra la respuesta. Podía sentir la confusión instalarse en mi mente.

¿Cómo podía ser esto real? ¿Era verdad lo que decía el Alfa? ¿Realmente Jason me había traído aquí para morir? ¿Por qué habría hecho algo así? Si yo no era su compañera predestinada, y era algo que podía descubrirse tan fácilmente, entonces parecía que era la verdad.

Realmente me había traído aquí, aunque no era lo que decía que era. Aunque yo no significara tanto para él como creía.

"No tengo excusa, Alfa", dijo Jason de nuevo, y parecía estar hablando un poco más libremente ahora. "Mentí porque sabía que era la única manera de traerla. Pensé que como era humana, lo más probable era que no fuera la pareja predestinada de ningún lobo de la manada. Y pensé que podría ser mía".

Había muy poco consuelo en las palabras que me dirigía. Y lo que era peor, sentía que se hablaba de mí como si fuera una propiedad, no un ser humano con voz propia.

"¡Te equivocas!", le gruñó el Alfa.

Y Jason realmente cayó al suelo entonces. Bueno, se arrodilló, en cualquier caso. Su cabeza se inclinó tanto que tocó su rodilla.
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • Forzada a ser la pareja del Alfa   Capítulo 100

    Vanessa guardó silencio por un momento."Tienes razón", dijo, sacudiéndose mientras se levantaba. "Estoy pensando demasiado en el futuro e imaginando complicaciones donde todavía no las hay. Nos ocuparemos de cada desafío a medida que surja".Ahora habló con un poco más de sentido común, aunque tuve

  • Forzada a ser la pareja del Alfa   Capítulo 99

    *Arealla*El mes pasó lentamente. Pero pasó.El tiempo sin Marcus había sido nada menos que una tortura. Y lo peor fue que fue por mi propia mano y su decisión. Pero si bien eso lo empeoró, también fue lo único que me mantuvo cuerdo. Podríamos volver a estar juntos en cualquier momento que quisiéram

  • Forzada a ser la pareja del Alfa   Capítulo 98

    Una vez redactado y firmado el documento, llegó el momento de partir.Marcus nos acompañó él mismo hasta la frontera. Fue el viaje más doloroso que jamás haya hecho.Mi loba sabía que nos íbamos y se enfureció en mi cabeza. Ninguna promesa la calmaría. Así que me vi obligado a bloquearla.Pero segui

  • Forzada a ser la pareja del Alfa   Capítulo 97

    *Arealla*Lo miré mientras hablaba. Nunca había visto su expresión tan abierta, era como si estuviera mirando su corazón."No quiero nada más que mantenerte aquí conmigo", dijo Marcus nuevamente. "Quiero mantenerte a salvo para que no te pase nada, para que nunca necesites que ninguno de ellos te sa

  • Forzada a ser la pareja del Alfa   Capítulo 96

    Pero aun así no dije nada. Aun así, escuché a Marcus mientras hablaba."Y tenemos un tratado redactado entre nuestras dos manadas", dijo simplemente Marcus. "Y una vez que hayas vivido con ellos, una vez que te hayan reclamado como suyo, regresarás aquí desde sus tierras y por sus propios deseos. Y

  • Forzada a ser la pareja del Alfa   Capítulo 95

    *Arealla*"¿Cuál es la tercera opción?" Le pregunté a Marco.Porque lo conocía. Sabía que tenía que haber algo que tuviera sentido. No había manera de que Marcus me pusiera opciones imposibles delante de mí. Y definitivamente no aquellos en los que simplemente morí de cualquier manera.Marco respiró

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status