Chapter Nineteen: Rushed

Tatlong magkakasunod na katok na walang sagot mula sa loob ang ginawa ni Sean bago pinihit at itinulak ang pinto ng master suite. Dumeretso ang tingin niya sa kama pero agad na kumunot ang noo nang makitang wala roon ang sadya. Lumipad ang tingin niya sa couch.

Bumuntong-hininga si Sean. Naroon si Thera. Nakabaluktot sa pagkakahiga, hawak ang tiyan, at may nakatakip na face towel sa mukha. Lumakad siya palapit sa kinahihigaan nito.

Tumikhim siya. Pero hindi ito tuminag man lang kahit ginawa niyang obvious ang presensiya.

“Stop starving yourself. May nakahandang pagkain sa ibaba.”

Mahinang ungol lang ang isinagot nito.

“I can pretend I did not hear what you said yesterday. There’s no need to be embarrassed.” Bumuntong-hininga si Sean nang hindi pa rin kumibo ang babae. “Were you that upset? Kapag bumalik na ang lahat ng alaala mo, maiintindihan mo na para sa ikabubuti mo ang ginawa ko.”