Mag-log inShare
Chapter 19: Eyesore
Huling Na-update:
2021-06-14 22:03:56Cypher's POV
Amethyst immediately leave matapos niya kaming ihatid ni Zero sa aking apartment. Binigyan niya pa ako ng makahulugang ngisi na hindi ko na lang pinagtuunan ng pansin. Tsk. She’s always like that, hindi man lang nagpanggap na nag-aalala rito sa lalaking kasama ko. Zero woke up when we reached my room, he looked really pale.
Mabilis ko siyang inihiga sa kama at iniwan siya saglit para kumuha ng mga gamit na panggamot sa kaniya. Bumalik din ako pagkatapos.
Balak ko pa lang buklatin ang damit niya, ngunit mabilis niyang nahawakan ang pala-pulsuhan ko.
“What are you tyring to do?” tanong niya na ikinaikot ng dalawa kong mata.
“Giving you a first aid. Gusto mong maubusan ng dugo?” I sarcastically said to him. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa wrist ko bago ko binuklat ang kaniyang damit.
I’m not a nurse nor a
Pinakabagong kabanata
Go To Hell (Hell Duology #1) Chapter 47: Feeling of Negativities
Cypher’s POV Madaling araw na nang umalis ako sa mismong unit ni Zero. He’s still sleeping, kaya hindi niya alam na umalis ako. Balak ko ngayong bumalik sa aking apartment dahil may pasok pa ako pagdating ng umaga. Susulitin ko na ang mga nalalabing araw ko rito sa Pilipinas. Natulog muna ako nang mga ilang oras dahil hindi naman masyadong maagap ang aking pasok. I checked my phone and found out a lot missed calls came from Zero. Napaikot nalang ang dalawa kong mata, nasisiguro kong nap-paranoid na 'yon ngayon dahil sa pag-alis ko sa kaniyang apartment. Tsk. That guy. Pinatay ko ang aking cellphone dahil baka maisipan na naman niyang tumawag. Pagkarating ko ng university ay dumiretso kaagad ako sa dorm. I still have thirty minutes before my first period starts. Prente akong nakahiga sa ak
Go To Hell (Hell Duology #1) Chapter 46: Chances
Cypher’s POV Life isn't fair. Life has never been fair. I could still remember those times that we suffered in that organization. Mahirap, sobrang hirap. Lalo na't puros pasakit lamang ang aming nararanasan. We've learned to fight, yes, pero sa kabila pala ng lahat ng kabutihan ng ibang mga tao ay may kaakibat ding masamang pagpaplano. When me and Seike survived the plain crashed, I really don't know where should I start. Iniisip ko, na paano pa ako makakapag-simula kung ang kaisa-isa kong pamilya na si Rus ay nawala rin sa akin? Paano ako magsisimula kung ang kalahati ng buhay ko ay kinuha na sa akin? Paano ako magsisimula kung ang mga taong gustong-gusto kong protektahan ay bigla nalang nawala sa akin? How am I supposed to live without him? Without my twin that the only family that I had. Those
Go To Hell (Hell Duology #1) Chapter 45: Beginning of an Ending
Cypher’s POV Life taught me how to be a strong person despite of everything that I've experienced. Kill to live, or die without fighting, these are my only choices that I have. Though killing thousands of lives won't ever bring back the lives of the people that I love. I maybe like those people who killed them, but they taught me how to kill, they just created a monster like me, a monster that will going to bury them in hell. I'm hiding for more than a year, and it’s time for me to come out. I’m coming out for them, if they’re done chasing us, then I’m the one who will gonna chase them now. Bumangon na ako sa aking pagkakahiga at kinuha ang aking cellphone. I dialed his number as I waited for it to ring. Nang natapos ang ikatlong ring ay kaagad na itong sinagot ng nasa kabilang linya.“Cy...&
Go To Hell (Hell Duology #1) Chapter 44: Fragile
Cypher’s POV I woke up from my bed while my hands are shaking. I dreamth again.... Napahilamos nalang ako sa aking mukha saka ako bumaba ng aking higaan at dumiretso sa kusina. My knees are shaking, at hindi ko mapagilang gapangan ng matinding kaba sa tuwing napapanaginipan ko iyon. Why it has to be like this? Dalawang taon na rin ang nakakalipas, pero paulit-ulit pa rin akong sinasampal ng katotohanan; katotohanang kinubli ko sa loob ng dalawang taon; katotohanang kahit kailan ay alam ko namang hinding-hindi ko matatakasan. I closed my eyes and closed my fist. Hindi pa, hindi ko pa kayang harapin ang katotohanan. I chose this life, not because I wanted to escape from the truth, but for me to get ready. Dahil kahit kailan, alam kong hinding-hindi matatahimik ang aking kaluluwa hangga’t hindi nagbabayad ang mga taong
Go To Hell (Hell Duology #1) Chapter 43: Dull
Denise’s POV Abala ako sa pag-aayos ng mga utensils dito sa kitchen ng restaurant ni Kuya Badong. It’s been a week since Cypher’s birthday, akala talaga namin nawawala si Cypher, iyon pala umuwi siya ng apartment noong mga panahon na iyon, tumawag kasi sa akin si Kuya Badong noong gabi na iyon at nalamang nakita pala niya si Cypher na umuwi. I blamed myself for that night actually, simula kasi noong gabi na iyon ay hindi na siya pumasok sa eskwelahan, hindi ko pa siya nabibisita sa kaniyang apartment dahil kadarating ko lang din kanina galing ng university. I don’t know but I think Cypher has a problem, hindi niya lang sinasabi. Though palagi naman 'yong tahimik at hindi mahilig magkuwento. Ni wala nga akong ideya sa kung ano ang mayroon sa nakaraan niya. I mean, me and Kuya Badong didn’t even know where she came from, or kung may pamilya
Go To Hell (Hell Duology #1) Chapter 42: Previously
Chapter 43: PreviouslyTwo years ago....Halos hindi na magkamayaw ang mga tao sa pagsayaw habang patuloy na sumasabay sa tugtugin. Everyone was drunk except for the one group of boys and girls at the corner of the bar.“Para kay Cypher!” sigaw ni Peia saka itinaas ang hawak nitong baso na may lamang alcoholic drink. Nakaakbay naman dito ang binatang si Seike na hindi pa tinatamaan ng kalasingan dahil sa walang humpay nitong katatawa.“Come on, Cy! It’s your birthday. Loosen up!” wika ng natatawang si Seike sa dalaga, pero imbis na sundin ang sinabi nito ay ngumisi lamang ang dalaga saka tinungga ang isang shot ng tequila, dahil doon ay naghiyawan ang kanilang mga kasama at nangunguna pa nga roon si Seraphina.“Your twin will definitely sue you after this,” wika pa ng nakangising si Seraphina na namumungay na ang mga mata at halatang lasing na,
