PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV BUONG GABI na wala akong ibang ginawa kundi ang mag-isip ng paraan kung paano makatakas. Kaya lang, wala eh! Sa mismong labas ng silid ko, may dalawang lalaking nagbabantay. Hindi din ako makalabas dahil mismong pintuan ng kwarto kung saan ako naroroon ay naka-lock. Ganoon sila ka-sigurista! Ganoon ka walang kwenta si Gustavo Rodriguez dahil kahit sarili nitong anak ay kaya niyang ipagkanulo kahit na kanino. Gustuhin ko mang tawagan si Risa para ipaalam dito kung nasaan ako hindi ko din naman magagawa. Kinuha kasi nila ang cellphone ko. Mabuti na lang talaga at hindi nila pinakialaman ang bag ko kung nasaan nakalagay ang cheke na ibinayad sa akin kagabi ni Mr. Lucian. Habang pabaluktot na nakaupo sa kama, hindi ko mapigilan ang maluha. Hindi ko alam kung sadyang malas lang ba talaga ako simula noong ipinanganak ako or minalas lang din talaga ako ng sobra dahil si Gustavo ang naging ama ko. Ano man ang dahilan ay isa lang ang sigurado ako! HIndi ako
Precious Amber Rodriguez Pov "Mr. Andres Marcelo, do you take MIss Precious Amber Rodriguez to be your lawfully wedded wife,to have and to hold, in sickness and in heath, in good times and woe, for richer or poorer, keeping yourself solely unto her for as long as you both shall live?? " narinig kong sambit ng Pari. Nasa exciting part na kami ng aming kasal at hangang ngayun, hindi pa rin maampat-ampat ang pagpatak ang luha sa aking mga mata. Iniisip marahil ng nakakarami na luha ito ng kaligayahan kaya walang nangahas na tumulong sa sitwasyon ko ngayun or talagang wala silang mga puso at hinayaan lang nila akong maikasal sa mukhang butanding na nasa tabi ko. " Of course Father! With all my heart...I will accept her to be my beautiful and sexy wife !" proud na sagot ng butanding este ng groom ko na nasa tabi ko na kanina ko pa napapansin na kung makatingin sa akin ay parang gusto na akong lapain ng buhay! Pagkatapos sumagot ng groom, ako naman ang hinarap ni Father para tanu
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ "Uncle, ano ang ginagawa mo dito? Kilala mo si Amber?" narinig ko namang sabat ni David. Hindi ko naman maiwasan na magulat sa naging pagtawag niya kay Lucian? Uncle? Uncle ni David si Lucian Montefalco Ferrero? Kailan pa? Kaya ba pareho sila ng apelyedo? "David! My nephew? Ano ang ginagawa mo dito?Don't tell me na isa ka sa guest ng walang kwentang kasal na ito?" seryosong tanong naman ni Lucian kay David. Kaagad namang naglakad palapit sa amin si David habang kitang kita ko ang matinding pagtataka na nakaguhit sa mga mata nito. "Kilala mo si Amber? I mean...uncle, Amber was my girlfriend." walang paligoy ligoy na bigkas ni David. Hindi ko mapigilan ang maikuyom ang kamao ko. Anong sabi niya, girlfriend? Paano niya nasabing girlfriend niya ako gayung wala siyang ginawa para iligtas ako sa kasalan na ito. "Girlfriend? Kailan pa? Because as far as I know, Precious is mine!" seryoso at walang paligoy-ligoy ding na sagot ni Lucian dito. Ayaw din patalo e
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ Binuhat niya ako na bridal style habang blanko ang expression ng kanyang mukha. Narinig ko ulit ang mahinang pagsinghap ng mga bisita habang mabilis na naglakad palabas ng venue si Lucian habang buhat-buhat niya pa rin ako. "Mr. Ferrero, saan mo ako dadalhin?" hindi ko maiwasang tanong kay Lucian. Tuluyan na kaming nakalayo sa venue ng kasal pero wala pa rin yata siyang balak na ibaba ako. Nahihiya na ako sa mga taong nakakasalubong namin. '"Somewhere na malayo sa kanila para hindi ka na mahabol ni Mr. Marcelo!" seryoso niyang sagot sa akin. Tinahak niya ang exit ng hotel at pagkalabas namin, direcho siya sa nakahintong itim na sasakyan. BAgo pa kami nakalapit, binuksan naman kaagad iyun ng isa sa kung hindi ako maaring magkamali ay bodyguard niya at ipinasok ako sa loob. Hindi na ako nagsalita pa dahil wala naman din akong ibang gusto kundi ang makalayo sa lugar na ito. Makalayo kay Daddy at makabalik ng hospital para makumusta ang kalagayan ni Mommy.
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PAGDATING ng hospital, nagpasalamat lang ako kay Lucian tsaka bumaba ng kotse at walang lingon-likod na naglakad papasok ng hospital. Ni hindi ko na nga napasin pa na nakasuot pa pala ako ng wedding gown. Mamaya na ako magpapalit ng damit dahil walang mas importante sa akin ngayun kundi ang makita si Mommy at ma-check ang kalagayan nito. Iyun nga lang, pagkadating ko sa ward kung saan naka-pwesto si Mommy ay ganoon na lang ang gulat ko nang wala na ito doon. Kaagad na bumaha ang matinding kaba sa puso ko at mabilis na lumabas ng ward at ganoon na lang ang laking pasalamat ko nang makasalubong ko si Risa. Napansin ko ang pagkagulat sa mukha nito nang makita niya ako. "Amber...ano ang nangyari sa iyo? Bakit ganiyan ang suot mo?" gulat niyang tanong sa akin. Wala sa sariling napatitig ako sa kanya at nang mapansin ko na namamaga ang mga mata niya kaagad akong kinain ng matinding pag-aalala. " Mahabang istorya! Si Mommy? Nasaan si Mommy?" kinakabahan k
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ Sa buong proseso ng pagsasaayos ng bangkay ni Mommy hangang sa madala ito sa isang chapel kung saan ito ibuburol ng ilang araw, tulala lang akong nakatitig sa kawalan. Hindi pa rin nagsi-sink in sa utak ko na wala na siya. Na iniwan na ako ng nag iisang tao na naging kakampi ko sa buhay. Isang tao na walang ibang ginawa kundi ang iparamdam sa akin kung gaano niya ako kamahal. Mabuti na lang talaga at kahit papaano nandiyan si Lucian. Mula morgue hangang sa maiburol si Mommy, siya ang lahat na nag-aasikaso. Siya na din ang nagbayad ng bills sa hospital. Kung wala siya, hindi ko talaga ma-imagine kung ano ang mangyayari. Hindi ako makapag-isip ng tama dahil mas nangingibabaw ang sakit na nararamdaman ng puso ko. "Amber, pahinga ka na muna! Ako na muna ang bahala dito." narinig kong sambit ni Risa sa akin. WAla sa sariling napatingin ako sa labas ng chapel. Mabuti na lang talaga at hindi niya ako iniiwan. Madilim na naman sa labas at ito na iyung pangalaw
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ. PAGKATAPOS kong maligo at makapag-ayos, lumabas na din naman kaagad ako ng silid. Kaagad na sumulubong sa paningin ko ang elgante at magandang ayos na bahay. Hindi ko pa nga maiwasan na makaramdam ng pagkamangha dahil sa tanang buhay ko, ngayun lang ako nakakita ng ganito kagandang interior design na bahay. Napakaaliwalas ng buong paligid. Kumikinang ang lahat ng mga mwebles at ang sahig, halatang alaga sa linis. Napakabango din ng buong paligid. Hindi ko din alam kung saan ako patutungo dahil sa sobrang lawak at maraming mga pintuan akong nakikita naguguluhan ako kung aling direksiyon ang tatahakin ko. Maabuti na lang talaga at may nakasalubong ako na isang babaeng kung hindi ako maaaring magkamali ay trabahador sa nasabing pamamahay na ito. "Good afternoon Mam. Inaasahan na po kayo ni Mr. Ferrero sa dining area." nakangiti nitong bati sa akin. Isang tipid na ngiti ang naging sagot ko at kaagad na din akong napasunod sa kanya nang igiya niya ako patu
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PAGKADATING ko sa chapel kung saan nakaburol si Mommy, nagulat na lang ako nang salubungain ako ni Risa na halata sa mukha nito ang matinding pag-aalala. Pagkababa ko pa lang ng sasakyan, mabilis itong naglakad palapit sa akin..... "Amber, mabuti naman at dumating ka na. Nasa loob ang Daddy Gustavo mo!'" seryoso niyang wika sa akin. Kaagad namang nagsalubong ang kilay ko at hindi ko na sinagot pa si Risa at dali-dali na akong naglakad papasok ng chapel kung saan naabutan ko nga si Daddy kasama ang kabit nito na si Rosalinda na nakaupo. "Ano ang ginagawa niyo dito? Sino ang may sabi na welcome kayo dito?" galit kong wika at mabilis na nilapitan si Daddy at Rosalinda. "Amber..ano bang klaseng tanong iyan. Natural, burol ng Mommy mo kaya normal lang naman siguro na pati ako ay magluksa din diba?" sagot naman kaagad ni Daddy. Napansin kong pinagtitinginan na kami ng ilan sa mga nakikiramay kaya naman pagak akong natawa. "Wow....talaga lang? Nakikira
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV HINDI ko na kaya! Hindi ko kayang tapusin ang show kaya nagpasya akong umalis na. Mabilis akong tumayo pero nagulat din nang maramdaman ko na may biglang humawak sa akin. Kaagad na nanigas ang aking katawan sa sobrang nerbiyos at akmang magpupumiglas na sana ako nang bigla kong narinig ang boses ni Lucian mula sa likuran ko "Where are you going? HIndi ka ba nag-i-enjoy sa show? Ayaw mong manood?" narinig ko ang baritono niyang boses sa may tainga ko. Nakayapos siya sa akin habang hindi ko na mapigilan na maipikit ang aking mga mata. Lalo na nang marinig ko ang malakas na halinghing ng nagso-show sa intablado. Shit, talagang may microphone? Gaano ba ka-exclusive ang bar na ito at bakit sila nagpapalabas ng ganitong kabastusan. Siguro may sakit sa utak ang may ari nito "Hindi ko kaya! Gusto ko nang umuwi na." mahina kong sambit. Gusto kong takpan ang tainga at mga mata ko dahil ayaw kong marinig ang makita ang mga kaganapan sa buong paligid. Paano din n
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV MULA sa VIP room, dumirecho kaming tatlo patungo sa may stage na kasalukuyan na may nagpe-perform. Hindi ko tuloy malaman kung itutuloy ko pa ba ang pagsama sa kanila gayung parang alam ko na kung ano ang gagawin namin. Manonood kami ng isang maharot na palabas sa stage. ""Risa, sure ka ba dito? I mean...sorry pero hindi ako interesado." mahina kong sambit. Tumigil na nga ako sa paghakbang habang inililibot ko ang paningin ko sa buong paligid "Ano ka ba Amber, hindi pa tayo nag-uumpisa tapos aayaw ka na kaagad? Come on...halika na! Tiyak na matutuwa ka sa makikita mo.;" nakangiti nitong sambit. "Yes...totoo ang sinabi ni Risa, Amber. I think kilala mo ang magpe-perform ngayung gabi kaya tara na. Saglit lang naman tayo." nakangiting wika din ni Maureen. Wala na akong nagawa pa kundi ang sumama sa kanila. Wala naman sigurong mawawala kung pagbibigyan ko sila eh. Ngayung gabi lang naman at isa pa may basbas naman ni Lucian ang gagawin namin. Hyas
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV'" Amber!" kaagad na din namang tawag sa akin ni Risa nang makita niya ako. Tipid naman akong ngumiti at hinayaan ko na lang siya na makalapit sa aking kinauupuan at hinawakan niya ako sa aking kamay."Risa, kumusta ka?" masaya kong bigkas. Hindi kami nagpapang-abot nitong si Risa kahit sa iisang kumapanya kami nagtatrabaho dahil hindi ko naman alam kung saang department siya. Isa pa, palaging ang mga ka office mate ko ang kasama ko sa tuwing kumakain kami lunch. Hindi ko din naman siya nakikita sa cafeteria."Ayos lang. ikaw, kumusta ka na? Naku, bati na ba kayo ni Sir Lucian?" nakangiti nitong tanong sa akin. Hindi ko naman maiwasan na mapangiwi sabay sulyap kay Lucian na noon ay nakikipag-usap na sa dalawang lalaking kasama nitong si Risa na dumating. "No...Boss ko siya at niyaya niya akong magdinner at hindi ko naman akalain na dito niya ako dadalhin." nakangiti kong sagot." Ganoon ba? Naku, Sana magbati na kayo. Dalawang taon din iyang si Sir Lucia
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ OPV "BAKIT DITO?" nagtataka kong tanong kay Lucian nang huminto ang sasakyan niya sa harap ng isang night club. Kusa na akong sumama sa kanya kanina nang yayain niya akong magdinner pero hindi ko naman akalain na sa ganitong lugar niya ako dadalhin. Although, alam kong mamahaling night club ito pero natatakot pa rin akong pumasok sa loob. Baka kasi kung anu-ano ang makikita ng mga mata ko eh. Tsaka, kung dito pumunta itong si Lucian, ibig sabihin may balak siyang uminom ng alak "Why? Hindi mo gusto dito? Bakit?" seryosong tanong niya. "Ahmm, wala naman! Akala ko kasi kakain lang tayo eh.'" mahina kong sambit. "Believed me, Precious...mag-eenjoy ka dito." nakangiti niyang sambit. Mabilis na siyang bumaba ng sasakyan at hindi na ako nagprotesta pa nang bigla niya na lang din akong alalayan pababa. Noon pa man, sanay na sanay na akong hawakan niya kaya no big deal na sa akin ang mga ganitong bagay. Hindi niya na binitiwan ang kamay ko habang naglal
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "HINDI pa po Sir." mahina kong bigkas. Pinilit ko siyang huwag lingunin ulit dahil ayaw kong makita niya na kanina pa ako naiiyak dahil sa sama ng loob. Makikita niya. Aabsent talaga ako bukas. Bahala siya kung tangalin nya ako. Wala na akong pakialam pa. "We need to go home. You can continue your work tomorrow." narinig kong bigkas niya. Hindi ko siya pinansin bagkos lalo kong inilapit ang mukha ko sa monitor ng aking computer. Para naman ipakita sa kanya kung gaano ako ka-hardworking. "Precious, I said tama na iyan. Marami pang araw para matapos mo ang trabahong iyan.'" narinig kong muli niyang bigkas. Hindi ko naman mapigilan ang maikuyom ang kamao ko. Marami pa palang araw pero bakit ayaw niya akong pauwiin kanina? Sabi niya tapusin ko daw eh. "Sir kayo na din po ang nagsabi kanina na kailangan ko pong tapusin ito bago ako uuwi. Kung wala na po kayong importante na sasabihin pwede po bang iwan niyo na ako?" seryosong bigkas. "Tsk! Sino ba an
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV MALAKAS ang kabog ng dibdib na kumatok ako sa pintuan ng opisina ni Lucian. Dala-dala ko pa rin ang report na ni-reject niya kaninang umaga pero wala namang kahit ni isa akong nabago. Para sa akin, wala namang talagang mali kaya walang dapat na baguhin. Gusto lang talaga akong pahirapan ni Lucian. Ang mga kasamahan ko ay nagsipag-uwian na kasama si Ms. Mayette. Ako na lang ang mag-isang nandito sa labas dahil kahit na si Sapphire iniwan na din ako. Ang unfair ng babaeng iyun. Napapansin kong hindi na siya kagaya ng dati na halos ayaw akong iwan. "Come in!" narinig ko ang boses ni Lucian mula sa loob ng opisina kaya naman humugot muna ako ng malalim na buntong hininga bago ko dahan-dahan na binuksan ang pintuan. Kaagad kong napansin si Lucian na nakaupo sa kanyang swivel chair habang abala sa harap ng kanyang computer. Peke akong tumikhim para makuha ang attention niya. "Ehemmm! Sir!" tawag ko pa sa kanya! Nag-angat naman ito ng tingin at direktang
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Nandoon pa po sa cafeteria ang pagkain ko at kung hindi naman importante ang kailangan mo pwede bang bumalik ako doon?" seryosong tanong ko sa kanya. Napansin kong kaagad namang nagsalubong ang kilay niya. Hindi yata siya masaya sa sinabi ko "No! Simula ngayung araw, hindi ka na sa cafeteria kakain."Seryosong bigkas niya. Kung hindi ako pwedeng kumain sa cafeteria saan ako kakakin kapag lunch. Hindi naman ako pwedeng magbaon dahil tamad na akong magluto. Feeling ko waste of time lang dahil mag-isa lang naman ako. "Hindi kita maintindihan! Ano ba talaga ang kailangan mo sa akin?" seryosong tanong ko. Napansin ko naman ang makahulugang paguhit ng ngiti sa labi niya. "No! Nothing! Gusto lang kitang alagaan at portektahan sa lahat ng oras kaya ko ito ginagawa." seryoso niyang sambit. Hindi ko naman maiwasan na mapailing. '"Protektahan? Bakit? Nangako ka sa akin noon na hindi mo na ako pakikialaman pero ano itong ginagawa mo?" seryoso kong sambit
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Mr. Rodney, pwede po bang pakisabi kay Mr. CEO na tatapusin ko lang ang food ko. Sayang kasi eh." hindi pa rin ako nawawalan ng pag-asa. Makikiusap at makikiusap pa rin ako at baka mapagbigyan. Baka naman magbigay sila ng consideration since break time ko naman "I am sorry Madam pero hinihintay na kayo ni Sir. Alam niyo po kung paano sya magalit kaya sumama na po kayo sa akin." nakangiti namang sagot niya sa akin. Hindi ko tuloy mapigilan ang magulat nang tawagin niya akong Madam. HIndi ko alam kung sadya ba iyun or baka lutang lang itong Personal Secretary ni Lucian? Wala sa sariling napatingin ako kay Sapphire at nang mapansin kong nakayuko lang ito wala na akong choice kundi ang tumayo na. Umaasa kasi ako kanina na tutulungan niya ako na kumbinsihin si Mr. Quizon na kung pwede mamaya ko na pupuntahan si Lucian. Kaya lang, pati yata si Sapphire takot sa big Boss namin eh. Pati ang iba pang mga kasamahan namin dito sa table deadma din. Hindi k
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV SA lahat yata ng nagpasa ng report kay Lucian, si Sapphire lang ang hindi napagalitan. Siya lang din kasi ang bukod tangi na lumabas na nakangiti eh Sabagay, matapang si Sapphire. Malakas din ang loob nito at hindi naman talaga siguro niya kailangan ang magtrabaho since para namang may kaya ang pamilya nito kaya siguro easy-easy lang sa kanya ang makiharap kay Lucian "Ms. Rodriguez, pakiulit daw lahat ito." abala ang mga mata ko sa harap ng computer nang bigla akong lapitan ni Ms. Mayette. Inilapag niya sa ibabaw ng table ang familiar na mga dokumento. Iyun iyung reports na ipinasa ko kanina kay Lucian "Bakit daw po, Ms. Mayette?" nagtataka kong tanong "Sinabi ni Mr. CEO na marami daw mali. Reviewhin mo daw ulit at ipasa sa kanya within a day." seryoso niyang bigkas. Kaagad namang nanlaki ang mga mata ko sa gulat Seryoso? Rereviewhin ko? Titingnan ko daw ang mga mali? Paano? I mean..hindi ko gets dahil para sa akin walang mali sa ginawa kong re