PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ KANINA pa ako hindi mapalagay habang nakapila kami ni Risa kasama ang iba pang mga applicant. Kasuotan pa lang at postura, feeling ko talaga ligwak na kami eh. Dagdagan pa ng kung makatingin sa amin ni Risa ang iba pang mga applicant akala mo mga shareholders ng kumpanya na tingin pa lang gusto nang sabihin sa amin na hindi kami qualified. "Risa, huwag na lang kaya tayo tumuloy. Kinakabahan ako eh!" pabulong kong wika kay Risa na noon ay chill-chill lang na nakaupo at hinihintay na tawagin ang pangalan niya. Kinulekta na kanina ang aming mga resume at hinihintay na lang namin na tawagin ang pangalan namin para pumasok sa loob for interview. "Ano ka ba! Ngayun ka pa ba aatras na nandito na tayo? Relax ka lang diyan. For experience itong ginagawa natin at kung mahire man tayo or hindi ayos lang. At least sinubukan natin diba?" nakangiti nitong sagot sa akin. Wala na akong nagawa pa kundi ang dahan-dahan na tumango na lang. Sabagay, tama siya! For expe
Precious Amber Rodriguez POV Bago kami umuwi ni Risa, dumaan pa nga kami sa isang restaurant para kumain. Advance celebration namin sa pagkakahire sa amin ng LMF Corporation Inc. Noong una ayaw ko pa nga sanang pumayag na sa mamahaling restaurant kami kakain pero noong sinabi niya sa akin na may budget naman daw siya galing sa allowance niya, wala na akong magagawa pa kundi ang pagbigyan ito. Siya naman ang magbabayad eh! Babawi na lang siguro ako sa kanya kapag makasahod na kami Pagkatapos naming kumain, umuwi din naman kaagad kami ni Risa. Nagulat pa nga ako nang pagdating ko ng bahay, ibinalita sa akin ng kapitbahay ko na si Aling Magda na may taong naghahanap daw sa akin. Nagtataka ako kung sino iyun pero noong ilarawan ni Manang Magda ang hitsura ng taong iyun, doon ko napagtanto na ang ex boyfriend kong si David ang naghahanap sa akin kanina. Hindi ko tuloy mapigilan ang magtaka. Himala, naalala yata ako ng David na iyun sa kabila ng panluluko na ginawa nito sa akin. K
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Mr. LUCIAN Montefalco Ferrero, anong...paanong--" sa sobrang gulat ko hindi ko tuloy malaman kung ano ang sasabihin ko. Hindi ko akalain na sa dinami-dami ng pwede kong makaharap ngayung araw, siya pa talaga. Ang taong akala ko hindi na muling magku-krus ang aming landas. "Masyado ba kitang nagulat? Kumusta ka, Precious?" nakangiti nitong wika sabay hakbang palapit sa akin. Kinakabahan na napaatras naman ako para sana iwasan siya. Ewan ko ba...hindi ko talaga alam kung bakit siya? I mean, sa dinami-dami ng pwedeng maging Boss, si Lucian Montefalco Ferrero pa talaga? Lucian? Lucian Montefalco Ferrero? LMF Corporation Inc?" Shit, bakit ngayun ko lang naisip ito? Kaya ba kay bilis kong natangap dahil siya ang may ari ng kumpanya na ito? Pero bakit ako? I mean, maraming mas deserving diyan na pwede niyang ihire bilang personal secretary niya bakit ako pa na walang experience sa ganitong trabaho tapos undergraduate pa. Hyasst, bakit feeling ko ang
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV KANINA pa ako pasulyap-sulyap kay Mr. Lucian Montefalco Ferrero na abala sa santambak na mga mgapapeles na nasa harapan niya samantalang ako naman ay kanina pa nakatunganga na nakaupo pa rin dito sa malambot na sofa at walang ginagawa. HIndi ko na nga mabilang kung ilang beses na akong napahikab. Nakakaantok pala ang ganito at para bang gusto kong matulog na muna dahil wala naman akong ginagawa. Nahihiya naman akong isturbuhin ang bago kong Boss dahil halata talaga na sobrang busy niya. Nag-aalangan na din akong magtanong sa kanya ng mga bagay-bagay at baka magalit siya sa akin. Parang kay sarap tuloy mahiga dito sa sofa at matulog na muna. Fully aircondition ang buong paligid at sakto lang ang temperature kaya talagang hinihila ako ng matinding pagkaantok. Nasaan na ba ang table na sinasabi niya para mabigyan niya na ako ng trabaho? Haystt, kay hirap ng ganito. Sobrang nabobored na ako. Nasa ganoon akong kalagayan ng narinig kong may kumatok
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Kung ang sadya mo dito sa opisina ay isturbuhin ako, mabuti pang umalis ka na." muling bigkas ni Lucian. Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ni David sabay upo sa upuan na nasa harapan ng table ni Sir Lucian. Kapanasin-pansin naman kay Aurora ang hindi mapalagay. "Uncle, may isang dahilan pa ako kaya ako nandito. Kilala niyo naman po siguro si Mr. Gustavo Rodriguez diba? Sila ang may ari ng Rodriguez Furniture Holdings and itong present girlfriend ko na si Aurora ang nag-iisa nilang tagapagmana." halata ang pagiging proudesa boses ni David habang sinasabi ang katagang iyun. Hindi ko naman mapigilan ang mapataas ng kilay. Ang negosyo ng ama kong si Gostavo ay naka base sa pagawa ng mga furniture. May sariling store at warehouse at nag-eexport din sila ng mga produkto abroad. Kaya ang sarap ng buhay ni Aurora pati na din ang Ina nito dahil sila ang nagpakasasa sa negosyo na minsan ding pinaghirapan ng aking Ina. Sila ang nakinabang ng la
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Ahmmm Sir, ano na po ang gagawin ko ngayun? I mean, wala pa po ba kayong trabaho na ibibigay sa akin?" kinakabahan kong tanong. Bakit ba kasi kailangan niya pang maglock ng pintuan gayung nakaalis naman na sila ni David. Imposibleng babalik pa ang mga iyun dahil pinalayas niya na nga diba? Nakasimangot na naman siya pero kailangan ko na talagang magtanong sa kanya. Baka kasi nakalimutan niya na kaya ako nandito sa loob ng opisina niya para magtrabaho. Hindi para maupo at tumunganga lang habang tulala na nakatitig sa kawalan Concern lang din naman ako! Sayang naman ang ipinapasahod niya sa akin kung wala akong gagawin. Hindi naman matawag na trabaho ang maupo lang dito sa opisina niya na walang ginagawa! "On the way pa lang. Feeling bored? Kung ganoon, bumaba ka muna! May mga coffee shop sa ibaba at ibili mo ako ng kape. Cafe Americano at bumili ka na din ng sa iyo." seryoso niyang bigkas at naglakad palapit sa akin sabay abot ng isang card. Ka
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV KAAGAD na naningkit ang mga mata ko sa galit dahil sa sinabi niya. Ang kapal ng mukha para sabihin niya ang katagang iyun gayung sa aming dalawa, siya itong nagluko. "Talaga? At saan ka naman kukuha ng pera kung sakali na pambayad sa akin? Sa Uncle Lucian mo? Ang lakas ng loob mong magmalaki sa akin gayung kahit na sarili mo hindi mo kayang buhayin." galit ko ding sagot sa kanya. Yes, dinig na dinig ng dalawa kong tainga ang pag-uusap nila kanina at kanina ko lang din nalaman na wala naman palang binatbat ang David na ito. Nakaasa naman pala sa Uncle niya pero ang lakas ng loob na magmalaki sa akin. Kaagad ko namang naramdaman ang paglapit ni Aurora! Galit siya at ganoon na lang ang gulat ko nang bigla niya na akong hawakan sa buhok at sabunutan. Naramdaman ko pa nga na para bang kinalmot niya din ako sa aking pisngi dahil bigla din akong nakaramdam ng hapdi sa bahaging iyun. Hindi ko napaghandaan iyun kaya hindi ko mapigilan ang mapaigik sa sak
PRECIOUS Amber Rodriguez POV "SORRY, hi-hindi ako nakabili ng kape dahil---dahil napa-trouble ako sa ibaba!" mahinang sagot ko sa kanya! Wala naman akong balak na itago sa kanya ang mga nangyari kanina lalo na at alam kong magsusumbong din naman ang David na iyun sa kanya eh. Napansin kong mabilis naman siyang napatayo sa kanyang swivel chair! Mahaba ang hakbang na naglakad palapit sa akin habang salubong ang kanyang kilay. "Sino ang nanakit sa iyo? Bakit may sugat ka sa pisngi?" sa sobrang lakas ng boses niya hindi ko mapigilan ang mapapitlag. Kitang kita ko ang galit sa mukha niya sa hindi ko malamang dahilan. "A-ano kasi eh! Nagkita kami nila David, Aurora sa baba at nagkasagutan kami. Nagkaroon ng kaunting phsicalan at hindi ko namalayan na nakalmot yata ni Aurora ang pisngi ko.'" kinakabahan kong sagot sa kanya! Wala sa sariling napahawak din ako sa aking buhok at ngayun ko lang din napansin na pati pala buhok ko, gulo-gulo na din. Maayos na nakatali ang buhok ko kanin
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV KAHIT late na akong nakatulog, nagawa ko pa rin naman bumangon sa takdang oras ng gising ko. Wala akong balak na lumiban sa trabaho ko lalo na at malapit na ang sahod. First salary ko iyun at gusto kong makatangap ng buo at walang kaltas dahil lang sa absent ako. Pagkatapos ko kasing makausap si Lucian kagabi, hindi din naman ako nakatulog kaagad. Halos umaga na ako nakatulog kaya feeling ko nangangalumata ako sa puyat. Gayunpaman, kailangan kong tatagan ang kalooban ko. Kailangan kong pumasok ng opisina. Kagaya ng nakagawian, pagkatapos kong naligo, tsaka naman ako uminom ng kape at pagkatapos mag-ayos, kaagad na din akong lumabas ng condo unit. Nag-abang ng masasakyang taxi at direchong nagpahatid sa pinapasukang kumpanya. Padating ng opisina, kaagad akong dumirecho sa table ko. Hinanap ko din ang hindi matapos-tapos na report na pinapagawa ni Lucian sa akin kahapon at nang hindi ko makita iyun, dali-dali akong naglakad palapit kay Ms. Mayette
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Maayos naman akong naihatid ni Lucian sa condo kung saan ako nakatira. Tahimik siya buong biyahe which is very unusual. Hindi na siya ang dating siya at laking tuwa ko dahil tinupad niya ang sinabi niya na ihahatid niya ako sa condo unit kung saan ako nakatira. "Thank you, Sir." mahina kong sambit bago ko binuksan ang pintuan ng sasakyan. Hindi ko alam kung tulog ba talaga siya dahil nakapikit ang kanyang mga mata. Wala din akong nakuhang tugon mula sa kanya kaya nagmamdali na akong lumabas ng kanyang kotse. Bahala siya kung ayaw niyang magsalita. Walang mas mahalaga sa akin kundi ang naihatid niya ako ng safe at maayos dito sa condo kung saan ko nakatira. Hindi na ako nag-abala pang lumingon hangang sa makapasok ako sa loob ng condominium building. Pagkadating ko ng condo unit, direcho na ako sa banyo para makapaglinis ng katawan. Gusto nang pumikit ang mga mata ko dahil sa sobrang antok. Masyadong late na para sa oras ng tulog ko. Sana lang t
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV HINDI ko na kaya! Hindi ko kayang tapusin ang show kaya nagpasya akong umalis na. Mabilis akong tumayo pero nagulat din nang maramdaman ko na may biglang humawak sa akin. Kaagad na nanigas ang aking katawan sa sobrang nerbiyos at akmang magpupumiglas na sana ako nang bigla kong narinig ang boses ni Lucian mula sa likuran ko "Where are you going? HIndi ka ba nag-i-enjoy sa show? Ayaw mong manood?" narinig ko ang baritono niyang boses sa may tainga ko. Nakayapos siya sa akin habang hindi ko na mapigilan na maipikit ang aking mga mata. Lalo na nang marinig ko ang malakas na halinghing ng nagso-show sa intablado. Shit, talagang may microphone? Gaano ba ka-exclusive ang bar na ito at bakit sila nagpapalabas ng ganitong kabastusan. Siguro may sakit sa utak ang may ari nito "Hindi ko kaya! Gusto ko nang umuwi na." mahina kong sambit. Gusto kong takpan ang tainga at mga mata ko dahil ayaw kong marinig ang makita ang mga kaganapan sa buong paligid. Paano din n
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV MULA sa VIP room, dumirecho kaming tatlo patungo sa may stage na kasalukuyan na may nagpe-perform. Hindi ko tuloy malaman kung itutuloy ko pa ba ang pagsama sa kanila gayung parang alam ko na kung ano ang gagawin namin. Manonood kami ng isang maharot na palabas sa stage. ""Risa, sure ka ba dito? I mean...sorry pero hindi ako interesado." mahina kong sambit. Tumigil na nga ako sa paghakbang habang inililibot ko ang paningin ko sa buong paligid "Ano ka ba Amber, hindi pa tayo nag-uumpisa tapos aayaw ka na kaagad? Come on...halika na! Tiyak na matutuwa ka sa makikita mo.;" nakangiti nitong sambit. "Yes...totoo ang sinabi ni Risa, Amber. I think kilala mo ang magpe-perform ngayung gabi kaya tara na. Saglit lang naman tayo." nakangiting wika din ni Maureen. Wala na akong nagawa pa kundi ang sumama sa kanila. Wala naman sigurong mawawala kung pagbibigyan ko sila eh. Ngayung gabi lang naman at isa pa may basbas naman ni Lucian ang gagawin namin. Hyas
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV'" Amber!" kaagad na din namang tawag sa akin ni Risa nang makita niya ako. Tipid naman akong ngumiti at hinayaan ko na lang siya na makalapit sa aking kinauupuan at hinawakan niya ako sa aking kamay."Risa, kumusta ka?" masaya kong bigkas. Hindi kami nagpapang-abot nitong si Risa kahit sa iisang kumapanya kami nagtatrabaho dahil hindi ko naman alam kung saang department siya. Isa pa, palaging ang mga ka office mate ko ang kasama ko sa tuwing kumakain kami lunch. Hindi ko din naman siya nakikita sa cafeteria."Ayos lang. ikaw, kumusta ka na? Naku, bati na ba kayo ni Sir Lucian?" nakangiti nitong tanong sa akin. Hindi ko naman maiwasan na mapangiwi sabay sulyap kay Lucian na noon ay nakikipag-usap na sa dalawang lalaking kasama nitong si Risa na dumating. "No...Boss ko siya at niyaya niya akong magdinner at hindi ko naman akalain na dito niya ako dadalhin." nakangiti kong sagot." Ganoon ba? Naku, Sana magbati na kayo. Dalawang taon din iyang si Sir Lucia
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ OPV "BAKIT DITO?" nagtataka kong tanong kay Lucian nang huminto ang sasakyan niya sa harap ng isang night club. Kusa na akong sumama sa kanya kanina nang yayain niya akong magdinner pero hindi ko naman akalain na sa ganitong lugar niya ako dadalhin. Although, alam kong mamahaling night club ito pero natatakot pa rin akong pumasok sa loob. Baka kasi kung anu-ano ang makikita ng mga mata ko eh. Tsaka, kung dito pumunta itong si Lucian, ibig sabihin may balak siyang uminom ng alak "Why? Hindi mo gusto dito? Bakit?" seryosong tanong niya. "Ahmm, wala naman! Akala ko kasi kakain lang tayo eh.'" mahina kong sambit. "Believed me, Precious...mag-eenjoy ka dito." nakangiti niyang sambit. Mabilis na siyang bumaba ng sasakyan at hindi na ako nagprotesta pa nang bigla niya na lang din akong alalayan pababa. Noon pa man, sanay na sanay na akong hawakan niya kaya no big deal na sa akin ang mga ganitong bagay. Hindi niya na binitiwan ang kamay ko habang naglal
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "HINDI pa po Sir." mahina kong bigkas. Pinilit ko siyang huwag lingunin ulit dahil ayaw kong makita niya na kanina pa ako naiiyak dahil sa sama ng loob. Makikita niya. Aabsent talaga ako bukas. Bahala siya kung tangalin nya ako. Wala na akong pakialam pa. "We need to go home. You can continue your work tomorrow." narinig kong bigkas niya. Hindi ko siya pinansin bagkos lalo kong inilapit ang mukha ko sa monitor ng aking computer. Para naman ipakita sa kanya kung gaano ako ka-hardworking. "Precious, I said tama na iyan. Marami pang araw para matapos mo ang trabahong iyan.'" narinig kong muli niyang bigkas. Hindi ko naman mapigilan ang maikuyom ang kamao ko. Marami pa palang araw pero bakit ayaw niya akong pauwiin kanina? Sabi niya tapusin ko daw eh. "Sir kayo na din po ang nagsabi kanina na kailangan ko pong tapusin ito bago ako uuwi. Kung wala na po kayong importante na sasabihin pwede po bang iwan niyo na ako?" seryosong bigkas. "Tsk! Sino ba an
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV MALAKAS ang kabog ng dibdib na kumatok ako sa pintuan ng opisina ni Lucian. Dala-dala ko pa rin ang report na ni-reject niya kaninang umaga pero wala namang kahit ni isa akong nabago. Para sa akin, wala namang talagang mali kaya walang dapat na baguhin. Gusto lang talaga akong pahirapan ni Lucian. Ang mga kasamahan ko ay nagsipag-uwian na kasama si Ms. Mayette. Ako na lang ang mag-isang nandito sa labas dahil kahit na si Sapphire iniwan na din ako. Ang unfair ng babaeng iyun. Napapansin kong hindi na siya kagaya ng dati na halos ayaw akong iwan. "Come in!" narinig ko ang boses ni Lucian mula sa loob ng opisina kaya naman humugot muna ako ng malalim na buntong hininga bago ko dahan-dahan na binuksan ang pintuan. Kaagad kong napansin si Lucian na nakaupo sa kanyang swivel chair habang abala sa harap ng kanyang computer. Peke akong tumikhim para makuha ang attention niya. "Ehemmm! Sir!" tawag ko pa sa kanya! Nag-angat naman ito ng tingin at direktang
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Nandoon pa po sa cafeteria ang pagkain ko at kung hindi naman importante ang kailangan mo pwede bang bumalik ako doon?" seryosong tanong ko sa kanya. Napansin kong kaagad namang nagsalubong ang kilay niya. Hindi yata siya masaya sa sinabi ko "No! Simula ngayung araw, hindi ka na sa cafeteria kakain."Seryosong bigkas niya. Kung hindi ako pwedeng kumain sa cafeteria saan ako kakakin kapag lunch. Hindi naman ako pwedeng magbaon dahil tamad na akong magluto. Feeling ko waste of time lang dahil mag-isa lang naman ako. "Hindi kita maintindihan! Ano ba talaga ang kailangan mo sa akin?" seryosong tanong ko. Napansin ko naman ang makahulugang paguhit ng ngiti sa labi niya. "No! Nothing! Gusto lang kitang alagaan at portektahan sa lahat ng oras kaya ko ito ginagawa." seryoso niyang sambit. Hindi ko naman maiwasan na mapailing. '"Protektahan? Bakit? Nangako ka sa akin noon na hindi mo na ako pakikialaman pero ano itong ginagawa mo?" seryoso kong sambit