Prologue

KAI stared at the huge crowd in front of him. Sa ilang taong pagiging alagad ng musika, hindi niya pa rin mapigilang mamangha sa layo ng kanyang inabot.

Mariin niyang ipinikit ang kanyang mga mata sabay lunok. Silently, he heaved a deep sigh. Muli niyang binuksan ang mga mata, deretso ang paningin sa kanyang harapan sabay lapit ng mikroponong hawak sa kanyang bibig.

“This song is for you. . .”

MATAPOS ang  panghuling kanta para sa araw na iyon, agad siyang nagtungo sa backstage. Mabilis na sumalubong sa kanya ang kanyang makeup-artist at si Abi, ang kanyang manager.

“You did great, Kai!” Si Abigail, isa sa mga malalapit na kaibigan at the same time ay manager niya.

Inabot ni Abi sa kanya ang maliit na bote ng tubig na agad niya rin namang tinanggap saka binuksan. 

“Galing! Ang galing niyo po kanina, Sir Kai! Ang ganda ng kanta!”

Napangiti si Kai matapos marinig ang komento ng isa sa mga staff.

“Salamat,” iyon na lamang ang naging tugon niya.

Nanatili pa ng ilang minuto roon si Kai at muli na namang lumabas sa backstage upang magpaalam sa kanyang mga fans.

Pagod man ay nagawa pa rin niyang makihalubilo, ngumiti at makipag-kamustahan sa mga taong patuloy na sumusuporta sa kanya.

Matapos ang ilang oras ay nakauwi na rin siya sa sariling condo.  Agad siyang nagtungo sa kanyang silid at walang sabi-sabing humiga roon.  

Three minutes after he laid on his bed, Kai's phone rang. Kinuha niya ito saka tiningnan kung sino ang tumatawag.

Dad calling..

Huminga muna siya ng malalim bago muling tiningnan ang screen ng kanyang cellphone. Walang imik na sinagot niya ito.

“Hello? Kai, are you in there?”

Nanatili siyang walang imik habang pinapakinggan ang boses ng kanyang ama. He heard him sigh.

“Kai, when are we gonna stop treating each other this way?”

Blanko ang mga matang nakatingin sa kawalan si Kai. 

His father cleared his throat before speaking, trying to break the awkwardness between them.

“I prepared dinner for us. And I need you to be here, Kai.”

Kai's forehead creased.

“Why?” He unconsciously muttered and  it was too late when he realized that.

“It is an urgent matter. Come here and you will know why.” His voice was serious.

With that his father ended the call.

Kai shook his head at mapait na ngumiti. Looks like he already know what he meant by that 'urgent matter'.

How inconsiderate.

Pagod na tumayo si Kai mula sa pagkakahiga saka tinungo ang bathroom sa silid. Matapos maligo at makapag-ayos ay agad siyang lumabas sa kanyang condo. Gamit ang kanyang kotse ay mabilis niyang tinungo ang bahay ng kanyang ama.

Automatikong bumukas ang gate ng bahay kaya hindi naging mahirap sa kanyang makapasok dito. Nang makarating, ay agad siyang iginiya ng mayordoma ng bahay patungo sa hapag kung saan naghihintay sa kanya ang kanyang ama, si Deian, ang bagong girlfriend nito at ang anak ng babae na si Bea.

His eyes immediately darted at the woman who was currently holding his father's hand. 

Kai tsked.

Mukhang mangyayari na nga talaga ang kinakatakutan niya. He shook his head in distaste.

“Have a seat, Kai.” Anang ama niya. Kai nodded saka tahimik na umupo sa kabilang upuan kaharap ang dalawang babaeng 'maski tingnan ay ayaw niyang gawin. 

Kai sat ignoring the two ladies, pretending that it was only him, his dad and no one else.

In the middle of eating, Kai cleared his throat at magalang na ibinaba ang mga hawak na kubyertos.

“What do you want to tell me, Dad?” Aniya at deretso lamang ang paningin sa ama.

Ibinaba ng ama ang kubyertos na hawak saka siya pinantayan ng tingin. 

“It happened four days ago when we, I mean, when I decided that—”

“Your father and I are getting married.”

Nanatili ang paningin ni Kai sa ama na ngayon ay nakatingin sa babae nito saka muling tumingin sa kanya.

He knew it.

Kai calmed himself down while his eyes were fixed directly on his father who's watching him intently, trying to read his face but Kai knew that he'll never succeed. 

Kai's face remained calm and stoic.

“When is the marriage?”

Her father cleared his throat before answering, “Next month.”

Napataas ang kilay ni Kai sa narinig. What a joke.

“Who decided that?”

“Me.”

Hindi na nag-abala pang tingnan ni Kai ang babaeng nagsalita. Of course, it's her. Only a woman like her would decide something so stupid.

“I see...”

Kai sipped some wine then he let out a small sigh. Muli siyang tumingin sa kanyang ama na ngayon ay nanatili pa ring nakatingin sa kanya.

Instead of being sarcastic and disrespectful, Kai chooses to stay calm and composed.

Dahan-dahan siyang tumayo mula sa pagkakaupo saka nginitian ang ama. Lumapit siya rito sabay halik sa pisngi nito.

“Congratulations, Dad.” He uttered those words effortlessly without even expressing any emotion, at all. 

‘Yun lang at mabilis niyang tinalikuran ang tatlo.

Ngunit bago pa man siya tuluyang makaalis sa hapag ay nagsalita ang kanyang ama.

“Will you attend? I meant the wedding.”

Muli siyang lumingon sa ama saka ngumiti.

“I can't. I'll be very busy at that time.”

Besides, why would he attend a ceremony that isn't worth celebrating for? 

Nginitian niya ang ama saka muling nagsalita, “Goodbye, Dad. I hope you stay well.”

With that, he finally left the whole place and rode his car far away from that place. Habang nagmamaneho ay saka lamang niya nailabas ang kinikimkim na galit.

Naiinis na hinampas niya ang manibela habang nasa daan pa rin ang paningin. He didn't even noticed the tears that were falling out from his eyes because of the immense anger and frustration he's feeling!

Kai cracked his neck and stared angrily at the road.

“I can't believe him! How could he marry THAT woman?  Ha! What a fool!”

Muli niyang hinampas ang manibela.

“This life sucks. . .” Damn it! “Kailan ba 'to matatapos lahat?”

He's tired as shit. He wants to end all of this. He's sick of everything! He just want to end everything once and for all.

Life is shit as fuck. 

Kai sigh.

“Tangina.”