continuation....
Lia's POV:
Fast forward..... Ang bilis ng panahon---ito ako kakalabas lang ng airport, I am waiting for Kuya Lio to pick me up, I called him before my flight through Grandpa's phone since nasira yung phone ko nung time na muntikan na akong malunod sa stream. Nakatayo lang ako ng marinig ko si Onion sa cage nito na tumatahol.
"Arf-arf-" He is wiggling his tail.
"Shhh! Onion no, you can't be noisy here." Sita ko, baka kasi mainis yung mga tao sa paligid. "Are you hungry? I promise, you will eat once we get home." Dagdag ko pa. He is still wiggling his tail. Hindi ko na lang sana muna papansinin si Onion but---
continuation....Author's POV:"Akala ko ba inayos mo yung hindi niyo pagkakaintindihan ni Lia? I even asked you to get her in the airport earlier so you can two talk." Saad ng Kuya ni Liakay Ethan habang nag-uusap sila through phone."We did talk I guess we are going to be okay Kuya Lio." Ethan said, sounding sure about their condition. "She kinda looked fine earlier when we met." Dagdag pa niya."Then why did she decided to transfer school? Sabi niya kina Granny siya gustong tumira for a year. Papayag ka nun? Kung papayag ka ako hindi gawan mo yan ng paraan Ethan. Kahit lagi ko yang inaaway ma-mimiss ko siya. Alam mo namang sayo lang siya nakikin
continuation...Author's POV:Fast forward, malalim na ang gabi, Ethan is drivingback home nang magsalita ito. "Don't you have plans to talk?" Tanongniya kay Lia, napatingin si Lia dito na naka-kunot ang noo."Sa naa-alala ko ako yung salita ngsalita kanina pa. Nag-arcade na tayo at kumain, nagmalling na rin tayo peromabibilang ko lang ata yung binitawan mong salita." Lia said. Napahinto sa pagda-drive si Ethan. Huminga siya ng malalim, bago tiningnan si Lia at nagpipigil ito ng galit. Nagkatibginansila ni Lia"Lia alam mo na gagawin ko lahat para lang intindihin ka peroplease naman. Napapa
continuation.....Author's POV:Feeling ni Ethan may malaking problema ang kaibigan, he is so worried about her so he lean closer to her and hold her cheeks as he wipes her tears."I like you Ethan. No! I guess it's not just liking you anymore. I love you." Nahinto si Ethan sa kakapahid ng luha ni Lia nang marinig ang sinabi nito. "I really hate myself for feeling this way. I know kapatid lang ang tingin mo sa akin pero masisisi mo ba ako? You always make me feel so special. You always make me feel like I own you. I care for you but not the way how you care for me, dahil hindi ko kailanman kayang tumbasan lahat ng kilos mo. If this is the karma of not returning back fully of how kind you are to me, why does it have to be painful? Why?" Tanong niya kay Ethan , she's really crying her pain out."It's not a Karma, it just meant to happen." Ethan whispered that Lia could not even hear a bit of it."I-I a
continuation....Lia's POV:Masyado atang masakit yung ulo ko. Nagising ako nang marinig ko ang pamilyar na tunog ng cellphone pero alam ko namang hindi akin. Nakapikit parin ako at nakiramdam lang, I'm half asleep half awake. The ringtone went silent, I did not bother to think where that sound is coming from at matutulog na sana ulit ako nang maramdaman kong may sumiksik sa likurang bahagi ng leeg ko at may yumakap ng mahigpit sa akin from my back. Dahan dahan kong dinilat ang mata ko. Una kong napansin ang isang kamay na nakayakap sa akin habang batid ko rin na nakaunan ako sa isang braso, the same part of the arm na naka-holding hands sa kanang kamay ko. Napalunok ako sunod na napansin ko yung desinyo ng room. This room isn't mine but someone I know.
continuation...Lia's POV:Makakalabas na sana ako sa bahay nila Ethan, kulang na lang talaga nasa paanan na ako ng main gate nila."Lia!" Anak ng-- napalingon ako sa likuran ko, nakita ko si Auntie Marie na lumabas ng bahay. Sinalubong niya ako sabay beso after ako nagmano sa kanya, good thing the alcohol I drank just made me drunk but not made me stink. "Bibisitahin mo ba si Ethan? I haven't seen you for so long ijah na-mimiss kita." She said."Nami-miss rin kita Auntie." Saad ko, she's like a second Mom to me."Breakfast is almost ready, dito ka na mag-agahan, you can wake Ethan up, minsan matagal yan gumising pag walang klase, lalo na nung umali
continuation....Author's POV:"You know what Lia, I'll be very excited to go to work by Monday and wear the suit you chose earlier." Gab said habang naglalakad sila sa loob ng mall. Napatawa si Lia."As if naman ako ang bumili niyan." Saad ni Lia."But you chose it, that's a big deal for me." Saad ni Gab habang nakatitig kay Lia na nakatalikod sa kanya habang naunang naglalakad. "I know I made a mistake Lia." Saad niya ng pabulong."Hmmm? Did you call my name Kuya Gab?" Lia turned her back and looks at Gab."Huh? No!" Saad ni Gab, he lied.
continuation....Lia's POV:Ethan keeps driving but hindi niya ako kinakausap. He is not even asking what happened that I got this cast on my arm. I tried looking out of the window pero nainip ako at napatitig sa kanya habang nagda-drive siya."What?" He asked, napansin ata niyang nakatitig ako sa kanya."I'm completely fine just incase you'll ask." I said. He gave me a quick glance. "Next day samahan mo ako sa school, i'll process my papers for transfer." Saad ko habang chill lang at nakatingin parin sa kanya, as if hindi kami nagtalo few days ago. I just want to act normal that's it."Psh!" He s
continuation...Lia's POV:"WHAT?" Halos mabibingi rin ako sa reaction nila except my Dad."Hey! Are you insane?" Agad kong tanong after kong magulat."Son!" Yung Mommy at Daddy niya."Dude!" Si Kuya Edward na gulat na gulat sa kapatid."Did I heard it right? My son is asking my friend to marry his daughter without me knowing?" Uncle said. I am waiting for Ethan to say something other than what he just mentioned."Why?" My Mo