Home / All / I WANT YOU BACK / Chapter 2: Pumpkin

Share

Chapter 2: Pumpkin

Author: Martian
last update Last Updated: 2021-11-29 13:03:50

"Shut up Mildred!" Mr. Sanchez cut me with authority.

"But-"

Tumahimik nalang ako, maiyak-iyak na ako dahil for the first time in my entire life ngayon lang ako naka encounter nang ganitong klase ng lalaki. I feel attacked. Ganito pala ang feelings ng binubully. I was wondering, how the hell did those kids I bullied overcome the fear I've given to them. And now, this guy in front of me is the wildest. I can't tame him. He is so good at making stories.

I looked at him, nag-iisip siya. He opened his mouth at mas nawindang ako sa mga sinabi niya. "Plano na namin na magkita kanina Sir." Tumingin siya sa akin na parang nanunukso. "I was stripped down the stairs adjacent to Mrs. Magno's class kaya nadumihan ang damit ko." He paused again and continued what he was saying. "I just couldn't hold my excitement to kiss this young lady in front of me-"

"Yuck! Kilabutan ka sana sa mga pinagsasasabi mo, Patrick!" Gustong-gusto ko na siyang suntukin sa galit. "Ngayon lang nga kita nakita and you are claiming me as your girlfriend? Oh c'mon wake up!" Tumayo na ako nun habang pakumpay kumpay sa mga kamay ko dahil iritableng-iritable na ako.

Lumapit si Mr. Sanchez sa akin ng nakataas ang kilay, "Ms. Garcia, talaga bang hindi mo ito boyfriend?" Tinitigan din ako ni Sir na para bang gusto niyang sabihin ko na totoo ang pingsasabi nitong si Patrick. "Then why are you caught kissing in the act?" tanong ni Mr. Sanchez.

Na-corner ako sa tanong ni Sir, "That, that Sir... kasi manyak yang si Patrick!"

"But you like it? Right?" putol ni Patrick sa akin.

Like mo mukha mo!

Kitang-kita na gulong-gulo rin si Sir sa mga sagot naming dalawa. "Okay! Okay! Walang aamin?" Nilingon niya kami pareho ni Patrick. "Why not call your parents, Ms. Garcia and Mr. Alonzo?" Pananakot ni Sir sa amin.

Syempre, ayoko namang papuntahin si Dad dito. "Sir, baka pwede naman na ma-settle lang dito without calling our parents?" Lumapit ako kay Sir para bigyang diin ang opinion ko. "You know Sir, hindi naman sa nagmamagaling pero baka may warning pa? It's my first time naman dito diba?" sunod sunod na sabi ko.

Tumawa si Sir, "Yes, Ms.Garcia. First time mo dito pero hindi mo first time i-complain ng mga batang pinapaiyak mo!" taas kilay na sabi ni Sir.

May point si Sir.

"Ganito nalang, Sir!" saad ko. Hindi pwedeng malaman nila Dad yung nangyari today. "Let's make a deal!" Tumingin ako sa kisama hoping na may maibibigay ako na suhestiyon.

"Why not let us do community service?" sabat ni Patrick.

"Call!" pagsang-ayon ko. This time pareho naming ayaw papuntahin ang mga parents namin.

Parang nagustuhan ni Sir ang sagot ni Patrick. "One month community service?" seryosong tanong ni Sir.

"Sir naman, para namang hindi mo ako kilala, pwedeng one week nalang?" tanong ko.

Tumayo si Sir at kinuha ang phone niya, pananakot na tatawagan talaga mga magulang namin. "Ok Mildred, tawagan nalang natin parents mo?"

Patakbo akong lumapit kay Sir. "Ok sir, call na call ako sa one month, kahit pa one year!" pabirong sabi ko sabay high five kay Sir Sanchez.

Along with that agreement, we are asked to sign a form para legit na legit ang napagkasunduan. I and Patrick will be having community services every after class, 4-5pm including Saturdays and Sundays.

Tapos na kaming magsulat when Mr. Sanchez called me, "Alex?"

"YES!" sabay naming sagot kay Sir.

Nagkatitigan ulit kami. This time ako na ang galit at iretable samantang enjoy na enjoy siya na nagagalit ako.

"Oh, pareho pala kayong Alex?" sabi ni Sir habang tumatawa.

Mildred Alex Kate Garcia

Patrick Vonne Alex Alonzo

________________________________________

Pabalik na kami sa classroom while he is smirking again. "Hoy!" I pointed my index finger at him. "Patrick- Alex or whatever your name is, would you please stop smirking and smiling. Hindi mo ikinaka-pogi yang-"

"You want another kiss, Alex?" Napahinto ako, napaatras, to be exact.

Naningkit ang mga mata ko. "Manyak talaga!"

He then steps his right foot near me. "If I'm not mistaken, I was your first kiss," panunukso niyang sabi. "Seeing you like this-" Looking at me from head to foot. "your face as red as an apple," Another step closer to me. "I bet I got the right words to say!" He winked at me.

Mas namula ako.

His face is an inch away from mine. Yumuko pa siya, "You are unlikable!" He paused and examined me. "You're not even close to pretty!" He touches my cheek. "You are not even cute!" his words get deeper and deeper. "You dont have something to be proud of!" Tumalikod siya at humakbang papalayo sa akin. Akala ko tapos na siyang pahiyain ako pero hindi pa pala. "Did you think you looked cool harassing kids who were weaker than you? I've known you since Day 1 Mildred. I've been watching you and will be watching you!" mariin niyang sabi habang naniningkit ang mga mata na nakatitig sa akin.

Tuluyan na siyang umalis. That hit me, his words hit me. I didn't even notice the tears in my eyes. I'm not a crybaby but why am I crying? It tears me down and it keeps my heart pounding for aches.

End of Flashback.

I was 16 during that time and that was the scariest encounter we had, my first love. I've been thinking repeatedly if I hadn't thrown the vase and if he hadn't thrown back his phone, would I have had the roller coaster ride in my high school days?

We had the same name, Alex.

Kaya hindi ko siya makalimutan dahil dala-dala ko palagi ang pangalan niya.

I am Mildred Alex Kate Garcia.

Teachers call me by my first name and the rest call me Alex, always Alex. I am in my last year in college, major in Tourism. Something is missing. I bet someone is still missing.

Flashback.

Umuwi ako ng bahay na puro luha pa ang mga mata. Nobody would notice at home dahil busy si Dad sa trabaho and my Mom lives abroad. Yeah! I'm all alone. Katulong lang sa bahay ang laging nandito. Hindi na nga kami nagkikita ni Dad. I can't even contact my Mom because she already has her new family.

I sat in front of the mirror.

"You are unlikable! You're not even close to pretty! You are not even cute! You don't have something to be proud of!"

Paulit-ulit na naririnig ko ang boses ni Patrick. Tinitigan ko ang sarili ko.

"Yeah! I don't have the looks, maybe because I don't have a Mom to take good care of me. I look plain and haggard. With my hair na sobrang buhaghag para talaga akong gangster."

I complained to myself.

"You are unlikable! You're not even close to pretty! You are not even cute! You don't have something to be proud of!"

"Kung makapagsalita ka naman akala mo kung sino kang gwapo. Matangkad ka lang tsaka matangos ang ilong pero di ka gwapo Patrick! Hindi ka gwapo!" Inis na inis na kinakausap ang sarili ko.

Nakatulogan ko ang pag-iisip sa mga sinabi ng hunghang na yun. Nagising ako ng madaling araw. I checked my f******k account and may mga nag friend request. Isa sa kumuha ng atensiyon ko ay ang pangalan ni Alex.

ALEX ALONZO sent a friend request.

Wow naman may gana pang mag add friend pagkatapos niya kong sakalin kanina at pagsalitaan ng mga di maganda.

Confirm. Delete.

Of course I click delete. Ayokong makipag friend sa presko, hunghang, feeling gwapo, manyak na katulad nitong si Patrick!

But, before I closed the app, I visited his timeline and even stalked his DP. He has a nice build. Matangos ang ilong at medyo maputi. I visited his albums pero wala naman akong magandang nakita, naka private lahat.

May nag pop na naman.

ALEX ALONSO sent you a friend request.

Confirm. Delete.

Delete ko na naman.

Patuloy ako sa pag-view ng timeline niya and it caught my attention again.

Pumpkin! You are not pretty at all.

Updated: 1:30AM

Tiningnan ko ang relo ko ang it's 1:33AM. "Ako ba pinariringgan mo?" Kinakausap ko ang screen ng cellphone ko.

For the third time.

ALEX ALONSO sent you a friend request.

ALEX ALONSO sent a message.

"Hi, pumpkin!" So ako nga talaga ang pinaparinggan niya.

I accepted the friend request and automatically blocked him.

Segi mag friend request ka pa! Kulit mong kupal ka! May pa watching you watching you ka pang nalalaman. Tsee! Stalker!!!

I turned off my data and went back to sleep. I hate him to death. Kanina ko pa lang siya nakita at minumulto na niya ako! Nakakainis!!

Napabalikwas ako nang makitang tumutunog ang cellphone ko, may tumatawag. I opened my eyes and looked at the screen. It was 3 in the dawn. Sino ba namang ungok ang tatawag ng ganitong oras? It was an unregistered number, so I canceled it.

Tumunog na naman ang cellphone ko. It was the same number so I canceled it again.

For the third time, tumunog na naman ang phone ko. I feel annoyed, so I answer the phone loudly. "Can't you see what time is it!? Stupid!"

"Hi, pumpkin!" I heard a familiar voice on the other line at nanlaki ang mga mata ko.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • I WANT YOU BACK   Chapter 46: Finale (You may kiss the bride)

    Patrick's POVWhat?What did you do?I told you to run!I told you to ask for help!Why are you still here?Why did you save me?"Alex!" Sigaw ni Ken habang hinahawakan ang ulo niya. Itinapon niya ang baril at lumapit kay Alex habang niyayakap ito. Hindi niya rin inaasahan na sasaluhin ni Alex ang balang para sa akin. "Anong ginawa mo?" All I could hear was the loud crying voice of Ken.Hindi ko pa marehistro lahat ng rebelasyon ni Ken sa akin tungkol sa anak ko at ngayon nakikita ko na walang malay si Alex sa tabi ko. Nakikita ko ang sariwang dugo na lumalabas sa katawan niya."Wake up, Alex! No!" Paulit-ulit na iyak ni Ken habang yakap-yakap si Alex. He keeps on crying. Natauhan ako at hinila papalayo si Ken sa katawan ni Alex."Stop touching her!" I gave him the hardest punch I could. Hindi siya gumanti sa halip hinayaan niya lang ako na suntukin siya. "You fooled me all this time trying to believe that I'd ruined everything about you and Alex! You fooled me into believing that Ken

  • I WANT YOU BACK   Chapter 45: Revelation

    Alex's POVHe raped me!Pagkatapos niya akong pagsamantalahan ay maingat siyang humiga sa kanan ko. Nakikita ko ang lungkot at poot na naghahalo sa kanyang mga mata. Bakas sa mukha niya ang hindi maipaliwanag na emosyon."I just wanted to make love with you." He said while looking at the ceiling. Hindi ko pa rin ma compose ang sarili ko dahil sa ginawa niyang kababuyan sa akin. Hindi ko pa rin lubos maisip kung ano ang nagtulak sa kanya para gawin iyon sa akin. He's been good to me ever since."I prayed that someday you'll love me just like how I do. I never imagine that I'll be doing this to you. I–I just love you Alex!" Mahinahon niyang sagot habang nakahiga pa rin at nililibot ang mga mga mata sa bawat sulok ng kisame. Wala na akong lakas para makipagtalo pa sa kanya kaya hinayaan ko lang siyang magsalita. "I'm sorry,"napaiyak siya at napasubsob sa sarili niyang mga kamay. "Ayokong gawin ito pero–pero mas ayokong mawala ka sa akin," patuloy niya habang pinupunasan ang mga luhang tu

  • I WANT YOU BACK   Chapter 44: He raped me!

    Alex's POVIt was midnight when I slowly opened the door and checked if Ken was still outside. I looked at his room's door and the light was already off.Is he sleeping?Dahan-dahan akong bumalik sa kwarto ni Kent."Come baby," I whispered. Kinarga ko si Kent at dahan-dahang sinarado ang pintuan ng kwarto niya. Dahan-dahan akong tumapak sa hagdanan para hindi niya ako marinig. Minabuti kong hindi buksan ang ilaw sa baba para hindi niya kami mahalata kung sakaling magising siya."Mommy?" Pag-aalalang tanong ni Kent.Don't talk baby..."Shh.. Wag kang maingay, baby." Saway ko sa kanya at nakinig naman siya. Alam kong natatakot din ang anak ko sa pwedeng mangyari sa amin ngayon. Ramdam na ramdam ko ang mahigpit niya na yakap sa akin habang hawak-hawak ang maliit niyang bag.We'll be outside, baby...Finally, nasa harapan na kami ng pintuan pero di ko ito mabuksan.Why?What's wrong with the door?I opened my cellphone's flashlight and there I saw na naharangan na pala ito ng kahoy at mai

  • I WANT YOU BACK   Chapter 43: Bipolar

    Alex's POVNakatulugan ko ang pag-iisip. Tulog pa si Kent. Hinahaplos ko ang buhok niya habang tinititigan ang maamo niyang mukha.You really look like your Dad.Sorry for not telling you the truth...I'm sorry baby, for dragging you into this mess.Dahan-dahan akong tumayo at bumaba ako ng kwarto. Masyadong tahimik ang bahay.Seems unusual...Tawag ako nang tawag kay Yaya pero walang sumasagot.Nasaan kaya siya?Hindi naman ngayon Sunday kaya alam kung hindi niya ngayon day-off. Wala din akong maalalang pinabili kay Yaya sa araw na ito.Nagpunta ako sa kusina and I saw Ken preparing the table."Good morning!"Maaliwas na salubong sa akin ni Ken.Good morning?After mo akong sampalin kahapon nakuha mo pang magsabi ng good morning?Masyado siyang masigla na siy

  • I WANT YOU BACK   Chapter 42: Sorry

    Ken's POVIt's been my daily routine visiting Kent. Napamahal na sa akin ang bata at parang anak na rin ang turing ko sa kanya.How I wish I could turn back time...Walang araw na hindi ko pinagsisihan ang nangyari sa amin ni Alex. Call me idiot but this is me.I still love the woman who's walking towards me.HIndi ko intensiyon ang manira ng relasyon.Hindi ko na intensiyon na manira ulit ng relasyon.I've been given another chance to love her back again before, but I still lost her on our way.I lost her, again!I know I shouldn't be thinking like this again dahil alam kong makakasira lang ito sa kung anong set-up namin ngayon. I just wanted to cheer up Kent until he's finally healed and aalis na rin ako ng Pilipinas. I need space and time to think about myself. I should be healing by now since everyone did. She still has her beautiful eyes and the curved in her face makes me flutter every time I see her.How I wish...She just gave me her beautiful smile while putting the food on t

  • I WANT YOU BACK   Chapter 41: Losing Control

    Ken's POVI am furiously looking out in the window while Kent and Patrick are both giggling.You can't steal what's mine, Patrick!Hinding-hindi mo sila maaagaw sa akin!FlashbackI was driving home galing sa meeting ng isang client when Alex called."Alex?""Si Ken po ba ito?"An unfamiliar voice came out from the other line.Who is she?"Kayo po ba ang guardian ni Ms. Alex Garcia?"What's happening?"What happened to her?" Kinakabahang tanong ko."Nasa hospital po siya ngayon..."Dali-dali akong nag-U-turn at pinuntahan si Alex sa hospital. Hindi ako mapakali sa kakahawak ng manebela ng sasakyan ko. Gusto kong mag-overspeed pero nilalamon ako ng traffic."What happened to you, Alex?" Kinakausap ko mag-isa ang sarili ko sa nangyari. I think I am somehow responsible for what happened to her. Did I do something I'm about to regret again?What really happened to her!Patakbo akong pumasok ng hospital. Dali-dali akong pumasok sa Emergeny Room kung saan ko naabutan si Alex na umiiyak."W

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status