"Heh heh, Rose... naaalala mo pa ba ako?" Binigyan siya ni Luciel ng masamang tingin.
“Anong gusto mo? Buksan mo ang pinto!” Kumunot ang noo ni Rose at sinubukang buksan ang pinto, ngunit naka-lock ito.Naniniwala si Rose na si William Chase, ang presidente ng New York Merchant Union, ay nakatulong sa kanyang pamilya na lutasin ang isang problemang dala ng pamilya ni Luciel. Nagbigay ito ng malaking kumpiyansa kay Rose at nagpasigla sa kanyang matibay na saloobin kay Luciel.“Smack!” Sinampal siya ni Luciel sa mukha.Hinawakan niya ang baba niya, kinagat ang kanyang mga ngipin, at mabangis na sinabi, “Ngayon ay nagpapanggap ka sa harap ko! Sino ka sa tingin mo? Kahit itapon kita sa Hudson River, ano ang magagawa mo rito?"Niyugyog niya ito ng malakas. Pinihit niya ang kanyang leeg upang subukang makawala, na naging sanhi ng pag-agos ng dugo mula sa sulok ng kanyang bibig.“Rose!” Niyakap siya ni Suzan na may pagKen! Napaisip si Donald at kinilig sa tunog ng kanyang pangalan. Natural na narinig niya si Ken noon at isa itong kagalang-galang na tao. Alam din niya na gaano man kayaman o kapangyarihan ang isang tao, kailangan nilang maging magalang kay Ken. Hindi sila mangangahas na saktan siya.Noon pa man ay gusto ni Donald ang pagkakataong makilala si Ken, ngunit hindi niya magawa dahil sa kanyang limitadong katayuan. Hindi niya inaasahan na magiging ganito ang unang pakikipag-usap niya kay Ken.Natigilan si Donald. Napalunok siya ng mariin.Bagama't simpleng pangungusap lang iyon, at hindi niya matiyak na si Ken ang nasa telepono, ilang tao ang maaaring direktang tumawag sa internal line ng isang hotel sa pamamagitan ng external na telepono? Si Donald ay isa ring beteranong negosyante. Paanong hindi niya malalaman sa tinig ng lalaki kung ang kabilang partido ay tulala o hindi?“Ano ito? Wala bang silbi ang mga salita ko?" Tanong ni Ken sa malalim na boses. Ang pang
“Hindi, hindi.” Naisip ni Rose ang night market kung saan napagkamalan sila ng matandang babae na mag-asawa. Kahit na nakita niyang ang mga bracelets ay galing sa matandang babae ay ayaw niyang aminin."Oo sila na." Hinila ni Suzan ang kamay ni Rose at ipinatong ang isa sa mga ito sa kanyang pulso. “Tingnan mo.”Sinulyapan ni Rose ang bracelet sa kanyang pulso, ngunit ayaw pa rin niyang aminin."Sir, pwede ko bang itanong kung paano nakapasok ang dalawang bracelet na ito sa kotse?" Tanong ni Suzan sa isang binata habang hawak ang mga banda.“Hindi ko alam.” Inagaw ng binata ang mga bracelet sa kanyang mga kamay. Kitang-kita niya sa pag-uusap nina Suzan at Rose na ang mga bracelets ay pag-aari ng kanilang amo at malamang na nalaglag niya ito kanina. Dahil sila ay pag-aari ng kanilang amo, kailangan nilang alagaang mabuti ang kanyang mga gamit.Sa sobrang pagmamadali ng binata ay kinamot niya ang kamay ni Suzan. Naghihinala
Sina Vivian, June, at ang mga staff ay magkasamang nakaupo at nagkakasiyahan sa nakakarelaks na kapaligiran ng bar.“Sige, hindi ko na sasayangin pa ang oras mo sa pakikipag-usap. Umuwi na tayo para matulog!” Biglang sabi ni Vivian na may seryosong ekspresyon.“Nakagawa na ako ng kasunduan na ibenta ang lugar na ito sa isang taga-lungsod. Ilang araw na lang, siya na ang mag-take over sa bar,” mahinahong ngiti ni Vivian sa lahat. Ngunit ang kanyang balita ay labis na nakakagulat na nagdulot ng kaguluhan sa mga tauhan.“Vivian, hindi namin papasukin ang bagong boss!” sigaw ng isa sa kanila.“Wag kang magbenta ng Angel bar! Huwag!” sabi ng isa pa."Tama, kung ang bagong boss ay maglakas-loob na pumasok, bubugbugin ko siya at itapon!" sabi pa ng isa.Magkahalong lungkot at excited ang mga mukha nila. Maganda ang pakikitungo sa kanila nina Vivian at June sa Angel bar. Nang marinig nilang naibenta na ito, naramd
“Aargh. Bitawan mo ako!” Nang makita ang mukha ni Henry na nakatingin sa kanya, natakot si Vivian kaya ipinikit niya ang kanyang mga mata at pilit na pilit na kumawala sa mga braso nito. At hindi lang siya. Matindi ring nagpupumiglas ang apat na waitress para makalayo sa mga kaibigan ni Henry.Magulo ang eksena at lahat ng nanonood ay kinilabutan."Damn it, bitawan mo!" sigaw ni Vivian.Nandoon din ang mga nobyo ng apat na babae na naghahain ng inumin. Natural, nagalit sila nang makita nila ang kanilang mga nobya na niloloko. At ang iba pang mga boys na nanonood ay pawang mga lalaking mainitin ang dugo sa edad na bente. Siyempre, nakaramdam din sila ng galit sa pag-uutos ng mga bully na ito.Nang walang anumang babala, ang ilang mga lalaki ay sumigaw at sumugod kay Henry at sa kanyang mga kaibigan.Nagulat si Henry at ang iba pa at agad na binitawan ang mga babaeng hawak nila. Habang sumusugod ang ilang kabataang lalaki kay Henry, nakatayo sa har
Nang makita nila ang matinding sugat na ginawa ni Alex kay Slayer, nagulat ang lahat. Nang makita ng mga babae ang lahat ng dugo, nagsisigawan sila at itinapon ang kanilang mga sarili sa mga bisig ng kanilang mga nobyo.Natigilan din si Henry at ang kanyang mga kaibigan. Gusto nilang manood ng magandang laban ngunit tiyak na hindi nila hinulaan ang resultang ito. Medyo nataranta si Henry.“Ano pang hinihintay mo? Tumawag ka ng pulis,” singhal ni Alex sa bartender.Tumugon ang ilan sa mga nakapaligid na lalaki sa pamamagitan ng paglabas ng kanilang mga telepono upang i-dial ang 911.Nang makitang tinawag na ang pulis, sumigaw si Henry sa kanyang mga kaibigan, “Bilisan mo. Kailangan na nating pumunta.” Mabilis niyang inakay ang mga ito palabas ng bar. Wala sa kanila ang tumigil para tingnan si Slayer.Hawak ang nasugatang balikat, sinubukang umalis ni Slayer, ngunit hinarang siya ng mga binata sa bar.Nakita ni Alex kung ano ang na
Nang makita ni Vivian ang pagbabalik ni Alex at ng kanyang anak na si Monica, malinaw sa kanya na magkaibigan na sila. Nagulat siya, at bagama't hindi niya alam kung paano ito nangyari, napakasaya niya.Iniwan ni Alex si Monica kasama si Vivian at umalis.Lumipas ang sumunod na tatlong araw gaya ng dati. Wala pa ring narinig si Ken Stokes na kapaki-pakinabang tungkol kay Debbie.Araw-araw pumunta si Alex sa Ramsey Lake at umupo sa bato kung saan sabay silang kumain ni Debbie ng seafood risotto. Tulala siyang tumingin sa lawa.Dahil wala pa rin si Debbie, nagtapos ang mga kaklase niya sa Preston University nang wala siya. Pinanood sila ni Alex na hila-hila ang kanilang mga bagahe sa likuran nila habang papalabas sila ng paaralan sa huling pagkakataon. Habang ipinagdiwang nila ang kanilang mga tagumpay at pinupuri ang isa't isa sa kanilang mga grado, lalong lumalim ang sakit ni Alex.Isang partikular na araw, nakaupo siya sa bato habang nakatingin sa lawa nang
Pagkalabas ng paaralan, tumakbo si Alex sa direksyon kung saan nakita niya ang dalawang kriminal na tumatakas sa CCTV.Gamit ang kanyang intuwisyon upang magpasya kung saan siya pupunta, tumakbo siya ng higit sa isang kilometro. Sa isang makipot na intersection, huminto siya nang bigla niyang narinig ang mahinang mga sumpa at halinghing. Nakatutok ang kanyang tingin habang tumatakbo patungo sa mga ingay. May nakita siyang dalawang lalaki na nakatayo sa tabi ng isang van.“Sila na,” bulong ni Vivian. Sinundan niya si Alex, at nakilala niya ang dalawang lalaki mula sa CCTV film. Sila ang kumuha kay Monica.Parehong may sakit na ekspresyon sa mukha ang dalawang lalaki. Ang isa ay nakahawak sa bewang at ang isa naman ay hinihimas ang ulo. Parang pareho lang silang nabugbog.Hindi nag-atubili si Alex habang nagmamadaling lumapit sa kanila.Sumigaw siya, "Mga bastos kayo. Papatayin kita.” Nang makita ng mga lalaki si Alex na sumusugod sa kanila,
“Sige, huwag mo nang isipin ngayon. Subukan mong kumalma." Nang makitang nabalisa si Slayer, hinawakan ni Alex ang kanyang mga balikat at sinubukan siyang aliwin. Dahan-dahan, nagsimula siyang mag-relax."May itatanong ako sayo" sabi ni Alex. “Sino sa tingin mo ang tunay na tumitingin sa iyo bilang isang pantay? Si Henry o ako?""Um—" Seryoso itong pinag-isipan ni Slayer saglit at mahinang sinabi, "Ikaw.""Good, good," sabi ni Alex, at pagkatapos ay natahimik siya. Nadama niya na si Slayer ay gumawa ng malaking pag-unlad sa pamamagitan ng pagkakita sa katotohanan."Sa tingin mo ba tama ang sinabi sa iyo ni Henry?" patuloy niya.“Hindi, pero amo ko siya, at iniligtas niya ako. Dapat kong gawin ang sinasabi niya,” sagot ni Slayer.Matatag na sabi ni Alex, “Alam mo na tama ako. Na-brainwash ka na niya. Umaasa ako na makikita mo iyon ngayon at itigil mo na ang pagtulong sa kanya na gawin ang mga kakila-kilabot na bagay na
Itinabi ni David ang kanyang cell phone, tumingin kay Leona, at nagtanong, “Leona, anong ginagawa mo rito?”Bahagyang napabuntong-hininga si Leona, umupo sa tabi ni David, at sinabing, “Mag-asawa tayo. Bakit hindi ako pumunta para makita ka?”Tulad ni David, nadama ni Leona na ang kanilang kasal ay pinal na para bang ang seremonya ay natapos nang walang pagkagambala. Sa nakalipas na tatlong araw, nag-aalala siya tungkol sa katotohanan na sila ni David ay natutulog nang magkahiwalay. Naisip niya na tila napaka-cold at awkward nito sa kanya at inakala niyang may kinalaman ito sa sinabi sa kanya ng kanyang ama na si Reginald.Ayaw humarap ni Leona sa pamamagitan ng pag-anyaya kay David na pumunta sa kanyang silid, ngunit nakaramdam siya ng labis na pagkabalisa at pagkabalisa sa sitwasyon.Nang gabing iyon, matagal na siyang nag-iisip tungkol dito sa kanyang silid, at sa wakas ay napagpasyahan niyang kailangan niyang pag-usapan ang lahat sa ka
Niyakap ni Alex sina Gideon at Flora. Pitong taon na silang hindi nagkita. Sa wakas, muli silang nagkita.Niyakap ni Flora si Alex, ipinatong ang ulo sa balikat nito, at umiyak ng tahimik.Puno ng kagalakan si Gideon at sobrang emosyonal din. Ipinatong niya ang isang kamay sa likod ng anak, at sa kabilang kamay naman, marahan niyang tinapik ang likod ni Flora. Mahina niyang sinabi, “Bakit ka umiiyak ng ganito? Sa wakas, nakasama mo na ulit ang anak mo, dapat masaya ka. Tumigil ka na sa pag-iyak.”Tumingin si Alex sa kanyang mga magulang na may pulang mata at mahinang sinabi kay Flora, “Nay.”“Oh, ang aking kahanga-hangang anak,” sabi ni Flora. Mas mahalaga sa kanya na marinig ang pagtawag sa kanya ng kanyang anak na "Nanay" kaysa sa lahat ng pera sa mundo.“Dad,” sabi ni Alex habang nakatingin kay Gideon.“Ah, anak,” sagot ni Gideon at napuno ng pagmamahal ang kanyang dibdib. Maging siya ay nak
“Anong ginagawa mo?” Galit na tumingin si Marcus kay Nathan. Paano siya kakausapin ng anak niya ng ganoon?“Huwag kang magalit sa kanya. We must let our son have his own opinions,” Marion said as she tried to keep the peace between her husband and son. “Nathan, dapat maging magalang ka sa tatay mo. Hindi mo siya dapat pagsalitaan ng ganyan sa hinaharap.”Bahagyang ngumisi si Nathan. Hindi niya masyadong pinansin ang sinabi ng kanyang ina."Nathan, anong iniisip mo? Mukhang hindi ka nag-aalala kay Alex. May plano ka bang harapin siya?" Medyo pamilyar si Marion sa karakter ni Nathan.Sinulyapan ni Nathan si Marcus at sinabing, “Ma, matalino ka, hindi tulad ng ilang taong napakakitid ng pag-iisip.”Hindi man lang nag-alala si Nathan nang makita niyang nakatitig sa kanya si Marcus. Tumingin siya kay Marion at nagtanong, “Nay, bumalik na ba ang mga magulang ni Alex?”“Hindi pa, pero sigurado a
Napansin agad ni Alex na nabahala si Nelly sa mga panlalait ni Nathan. Inilagay niya ang isang magiliw na kamay sa kanyang balikat at ngumiti sa kanya. “Huwag kang mag-alala sa kanya.”Tapos lumingon siya kay Nathan. “Binalaan ko kayo na ipakita sa aking mga kaibigan ang tamang paggalang. Insultuhin mo ulit sila at magsisisi ka.”Tumawa si Nathan. “Naku, natatakot ako! Talagang matagal ka nang wala. Alam kong isa kang malaking mandirigma ngayon. Nice job against that guy sa kasal, by the way! Ngunit nakalimutan mo kung paano gumagana ang mga bagay sa bahay. Kung atakihin mo ako, parurusahan ka ng buong pamilya. Walang away, remember? Talaga, sa palagay ko humihingi ka ng gulo sa pagsasama nitong limang babaeng ito—”Ngunit habang nagsasalita siya ay may naramdaman siyang parang malakas na hangin sa likuran niya. Sa harap ng kanyang mga mata, tila kumikislap si Alex.Maya-maya, naramdaman niyang may tumama sa likod niya. A
Pagkaalis ni Nathan, walang sinuman sa kasal ang sigurado kung ano ang susunod nilang gagawin. Nakahiga pa rin sa lupa ang mga security guard ni Reginald Drake, duguan at nakalimutan.Hindi pa ito ang oras para tapusin ang kasal. Sumang-ayon ang lahat na kailangang ipagpaliban ang seremonya.Pinangunahan ni Reginald at ng kanyang asawa ang maliit na grupo pabalik sa mga pribadong silid ni David. Nang makarating na sila, hinawakan niya si David at itinabi sa kanyang pag-aaral.Nagalit si Reginald sa inasal ng kanyang anak sa komprontasyon. “Paano ako nagkaanak ng ganyang katangang duwag? Hindi kita dapat pinilit na humingi ng tawad! Ano yan sa pantalon mo? Binasa mo ba ang sarili mo?"Napayuko si David sa hiya. Tuluyan na siyang nawalan ng kontrol sa sarili. Nanginginig pa rin siya sa takot.Nang makahinga siya, itinaas niya ang kanyang ulo at sinabing, “Hindi ko maintindihan. Sino ba talaga si Alex? Bakit takot na takot ka sa kanya?"Kumunot
Sa pag-anunsyo na sumusuko na siya kay Debbie, parang humingi ng tawad si Alex sa buong pamilya. Ngayong tinanggap na niya ang kanilang kondisyon, aalisin na ang pagbabawal sa kanya.Nabigo si Nathan. Ngayong inalis na ang pagbabawal, makakabalik na si Alex sa pamilya Ambrose. Magiging totoong magkaribal na naman sila.Umiling si Nathan. Hindi man niya gusto si Alex, pakiramdam niya ay wala na ito sa kanya."Alex, ano bang sinasabi mo? Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa kanya, sumusuko ka na?”Walang magawa si Alex. Ginamit niya ang kanyang mga kamay para itulak ang sarili, nahihirapang tumayo ng tuwid. Gusto niyang humiga at umiyak. “Nakahanap na siya ng bagong buhay. Kung magpapatuloy ako sa ganito, gagawin ko lang na kamuhian niya ako. mahal ko sya. Gusto kong maging masaya siya. Kaya aatras ako.”“Alex! Ano ang pinagsasabi mo? Nagdadahilan ka lang. Napakalaking bagay ang ginawa mo tungkol sa paninindigan para sa kung ano ang
Niyakap ng mahigpit ni Lindsey si Alex. Umaasa siyang mapoprotektahan niya si Alex mula sa pagpatay ng security team ni Reginald. Ngunit kahit na ang kanyang interbensyon ay hindi matagumpay, naisip niya na hindi bababa sa magagawa niyang mamatay sa kanyang mga bisig dahil alam niyang ginawa niya ang kanyang makakaya.Ngunit bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersang tumutulak sa kanya, pilit siyang hinihiwalay sa kanya. Binuksan niya ang kanyang mga mata at napagtantong si Alex pala ang nagtatangkang itulak siya palayo.Nakaramdam ng matinding takot si Lindsey. Alam niyang uutusan ni Reginald ang kanyang security team na barilin sa sandaling makalayo siya. Napakapit siya kay Alex.Ngunit pagkatapos ay tumingin ito sa kanya at umirap. “Lumayo ka sa akin. Noong nag-usap tayo sa phone kanina, sabi mo ikaw ang ikakasal ngayon kay David. Ngunit ngayon ay si Leona na sa isang damit-pangkasal? Nagsinungaling ka sa akin."Talagang galit si Alex kay Lindsey. K
Naiwasan ni Alex ang atake ni Cliff. Ngunit alam niyang kailangan niyang bilhin ang kanyang sarili ng mas maraming oras upang tipunin ang kanyang pagtuon at gumawa ng pag-atake gamit ang kanyang panloob na puwersa.“Hoy, maganda iyon!” Humihingal siya, sinusubukang maging kaswal. “Pero gusto kong hampasin mo ako ng tunay mong lakas. Ibinibigay mo sa akin ang lahat ng malalambot na hit na ito! Akala ko ay isang taong kasing galing mo ang makakatapos sa akin ngayon. Tumigil ka sa paglalaro!"Habang sinasabi niya ito, nakatuon siya sa pag-iipon ng sariling lakas.Laking gulat ni Cliff na mayroon pa ring lakas ng loob at kapangahasan si Alex na magsalita nang mayabang matapos na tamaan ng maraming beses.Ngunit narinig din niya ang pangungutya sa kanyang boses at alam niyang narinig din ng lahat mula sa kasal na nanonood pa rin sa kanila. Hindi niya hahayaang hindi masagot ang ganoong klase ng insulto."Sa tingin mo ako lang ang naglalaro?" Ung
Tumayo si Alex kay Rick at pinandilatan siya. “So, tumatakas ka? Sige, sige. Pero nabali lang ang braso ng kaibigan mo. Baka gusto mong ibahagi ang sakit niya bago ka umalis?"Nanginginig si Rick sa takot. “Please, huwag mo akong saktan. Hindi kita mapipigilan. Pwede ka na lang pumasok sa loob."Napuno ng paghamak si Alex kay Rick. Bumaba siya, hinawakan siya muli sa kwelyo, at ibinaon ang mukha sa alikabok. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kanang braso gamit ang dalawang kamay at pinilipit ito ng husto hanggang sa maputol ito.Iniwan siya ni Alex doon, gumulong-gulong sa lupa at umiiyak sa sakit. Ang karamihan ng mga nanonood ay halos hindi nangahas na kumilos, at marami sa kanila ang umiwas para makalayo kay Alex.Nakontrol ng mga dalagang Moon ang kanilang mga kalaban, ngunit tila nahihirapan si Nelly.Nauubos ang oras, naisip ni Alex.“Celeste, tulungan mo si Nelly,” utos niya. "Kailangan nating tapusin ito."Walang tigi