Pumayag naman agad si Britney nang marinig niya kung saan sila kakain. Sabi niya, “Yellow Garden? Sikat talaga ang restaurant na iyon. Narinig ko na ito ay talagang magarbong. Tara na.”
Hinila ni Carl si Alex papunta sa kanya at nag-aalalang bumulong, “Anong ginagawa mo kay Ben? Mahigit dalawang daang dolyar na lang ang natitira niyang pambayad sa hapunan at sa kanilang hotel. Nakakatakot kung dadalhin niya ang mga babae sa Yellow Garden at hindi makabayad ng bill. Ano ang gusto mong gawin niya? Mapapahiya siya sa harap ng kapatid niya at ng kaibigan niya.”“Alam ko, huwag kang mag-alala. Sa tingin mo ba gagawin ko ang lahat para saktan si Ben?" Inalo ni Alex si Carl.Para sa kanya, ang Yellow Garden ay isang katamtamang restaurant lamang. Noong una ay gusto niyang dalhin ang lahat sa De Luca's o Chez Laurent bilang isang treat, ngunit napagtanto niya na ang mga ito ay masyadong eksklusibo at mga lugar na hindi kayang bayaran ni Ben. PakiNaghihintay si Rufus kay Chris sa may pintuan. "Hello, Chris Steadman," malamig niyang sabi. Halos hindi napansin ni Chris ang tono niya. Isang malaking ngiti ang ibinigay niya kay Rufus. "Pakiusap, dalhin mo ako sa kanya! May dala akong maliit na regalo, sana ayos lang." Napatingin si Rufus sa basket ng mga bulaklak sa mga kamay ni Chris. Ito ang uri ng palumpon na karaniwang dinadala ng mga tao sa isang taong may matinding karamdaman. Ang sinumang makakita kay Chris na dinala ito sa mga Clifton ay malalaman na ito ay inilaan para sa isang taong nasa bingit ng kamatayan. Napuno muli ng galit si Rufus. Isa lamang itong anyo ng pagmamayabang. "Salamat sa iyong pag-aalala," si Rufus ay nagngangalit sa kanyang mga ngipin. Tumalikod siya at inakay si Chris sa loob ng kanilang bahay. Gaya ng inaasahan ni Chris, hindi maganda ang hitsura ni Jessop. Nagsimula siyang umubo ng malalim sa tuwalya nang pumasok si Chris sa silid kung saan siya nagpapahinga. Nang hilahin
Naka-alerto ang seguridad sa Clifton estate. Ang mga guwardiya ay masigasig na nagpatrolya sa labas ng bahay. Sa sala ni Jessop, nagtipon sina Jessop, Debbie, Alex, at Rufus para talakayin ang pag-atake sa gusali ng negosyo ng Clifton. Biglang nagsimula si Alex. "I almost forgot. Mr. Clifton, please send someone to the high building tapat ng office. Iniwan ko yung sniper na nakatali doon sa taas ng building. He was injured, but not too bad. Please have them bring him here." Siya ay naging abala sa pagtakbo sa paligid upang matiyak na ang lahat ay okay na halos nakalimutan na niya ang tungkol sa sniper. Marami pa siyang gustong itanong sa kanya. Agad namang tumawag si Rufu. Makalipas ang sampung minuto, nakarinig sila ng tugon mula sa mga tauhan sa gusali ng Clifton. Walang tao sa bubong. Ang natira na lang ay isang maliit na pool ng dugo. “Wala na siya?” Nag-isip sandali si Alex. "Siguro may nagligtas sa kanya. Ibig sabihin, hindi siya nagtatrabaho mag-isa.
"Nabaliw na si Art!" sabi niya. "Galit siya sa pamilya Clifton, at ngayon ay determinado siyang patayin tayong lahat para makaganti. Kailangan natin siyang harapin minsan at magpakailanman." Nang bumalik si Debbie sa Baltimore, inihayag ng mga Steadman sa publiko ang kanyang katayuan bilang isang Clifton, at hinding-hindi iyon mapapatawad o makakalimutan ni Jessop. "Buweno, ngayon na ang mga bagay ay medyo huminahon," sabi niya. "Pupunta kami ni Alex sa opisina para kumuha ng ilang bagay." Itinago ni Jessop ang mahahalagang papeles sa kanyang opisina, at ngayong hindi ligtas ang gusali, gusto niyang kunin ang mga ito. Magtatrabaho siya sa ibang lugar sa hinaharap. “Okay,” sabi ni Alex, sinamahan si Jessop sa hagdan, alam niyang hindi ligtas gamitin ang mga elevator. Habang papalapit sila, nakita niya si Chelsea Wood sa tabi ng pinto sa hagdan. Naka-full uniform si Chelsea at may kasamang iba pang mga opisyal. “Mr. Clifton, okay ka lang ba?” tanong ni Chelsea
“Alex?” tanong ng sniper, na kinikilala siya mula sa impormasyong kabisado niya. Gayunpaman, kahit na alam niya, hindi niya inaasahan na magiging ganoon kalakas o napakabilis si Alex. Ilang minuto pa lang ay nakita na niya si Alex sa building sa kabilang kalye kaya paano siya nakarating ng ganito kabilis? “Kilala mo ako?” Tanong ni Alex na nakakunot ang noo niya. Pagkatapos ay inalog niya ang lubid, na nagpapaalala sa sniper kung gaano kadelikado ang kanyang posisyon. Kung bibitaw si Alex, mahuhulog ang sniper. "Inaasahan mo bang humingi ako ng awa?" tanong ng sniper. Ngumiti siya at binitawan ang tali. Inasahan na iyon ni Alex at naghahagis na ng isa pang lubid, nilalamon ang lalaki, at pinahinto ang pagbaba. Pagkatapos ay muli niyang hinila ang lubid, dahan-dahang hinila pabalik ang lalaki. Ang lalaki ay nagpupumiglas nang husto, ngunit habang siya ay lumaban, mas humihigpit ang lubid, at hindi siya makalaya. Siya ay mabuti at tunay na nahuli. “Bitawan mo!
Tiningnan ni Art ang papel sa kanyang desk habang kausap niya si Luther sa telepono. "Iwanan ang lahat ng impormasyon tungkol kay Alex sa dingding para makolekta ng aking mensahero," sabi ni Luther, ang kanyang boses ay nag-uutos. "At tandaan na panatilihing mahigpit na kumpidensyal ang lahat." May bahid ng pananabik si Art sa tono ni Luther. Malapit na bang maghiganti ang Blood Brothers? nagtaka siya, alam niyang magiging magandang bagay iyon para sa pamilya Steadman. Matapos ang lahat ng nangyari, ang pamilya Steadman ay hindi maiiwasang nakatali sa gang ng Blood Brothers. “Gagawin ko kaagad,” sabi ni Art, pinananatiling mahina ang tono. "Pero hindi mo ba masasabi sa akin kung ano ang pinaplano mo?" "Kailangan itong malaman, at hindi mo kailangang malaman," sabi ni Luther. "Maaari mo itong panoorin sa balita tulad ng iba." Bigla niyang pinatay ang tawag. Sinunod ni Art ang mga utos ni Luther at inilagay ang mensahe sa nakatagong compartment sa brick w
"Ang mga tao ay kasing daling pakitunguhan," sabi ni Tyson, na nakatayo sa ibabaw ng polar bear, na hindi pa rin gumagalaw. Hindi napigilan ni Luther ang kanyang pagkamausisa, at lumapit siya upang siyasatin ang polar bear. Napakalaki nito, may malalakas na kalamnan at matatalas na ngipin. Isang supreme predator, umatras ito nang hamunin ito ni Tyson. Kung malakas si Tyson para ipilit ang kanyang kalooban sa gayong halimaw, ano pa ang magagawa niya? "Iyan ay kahanga-hanga," sabi ni Luther, na nakanganga kay Tyson nang may paggalang. Nagkibit-balikat lamang si Tyson, tila hindi iniisip na ito ay isang malaking bagay. Tumingin si Luther sa pagitan ng polar bear at Tyson, hindi na nag-aalala tungkol sa hinaharap. Magagawang dominahin ni Tyson ang iba pang mga gang at ibalik ang reputasyon ng Blood Brothers. "Ano ang dapat kong gawin sa gang?" tanong ni Luther. Hindi sumagot si Tyson. Tumalikod siya at kinuha ang kanyang pamingwit, isinawsaw ito pabali