Bagaman ang mga mag-aaral na nag-donate ng higit sa 100 dolyar ay inanyayahan na umakyat sa entablado upang magsalita, wala ni isa sa kanila ang naging masigasig. Kung tutuusin, karamihan sa kanila ay nag-donate ng pera upang matulungan ang mga mahihirap na bata sa kabundukan at hindi para lamang mapalakas ang kanilang reputasyon.
Nang matapos magsalita ang babaing punong-abala, may ilang tao ang nagkusa na umakyat sa entablado at magsalita ng ilang salita. Walang sinuman sa kanila ang gustong tumanggap ng kredito para sa kanilang mga donasyon, at gaya ng napagkasunduan, lahat sila ay pinuri ang estudyanteng nag-donate ng 130 libong dolyar.
Isa si Darren sa mga umakyat sa podium. Sabi niya, “Tingnan mo. Nais kong punahin ang isang tao na nagbigay ng isang dolyar at pagkatapos ay ipinagmamalaki ito, na sinasabing nag-donate ng pera na parang gumawa siya ng malaking kontribusyon sa mga bata ng nayon sa bundok. Dapat tayong lahat ay matuto mula sa estudyanteng iyon na nag
Naisip ni Donna na napakaganda ni Debbie habang pinapanood niya ang maraming lalaki na nananabik na nakatingin sa kanya mula sa mga manonood. Lahat sila ay nag-uusap tungkol sa kanyang kagandahan at kanyang kahinhinan."Lahat, ngumiti sa camera," sabi ng photographer. Wala si Donna sa kanyang viewfinder.Matapos makuha ang mga larawan, hiniling ng hostess na umalis ang lahat ngunit pinigilan sina Alex at Debbie."Alex, sandali lang. Bilang pinakamataas na nag-aambag, lahat ay interesado sa iyong sitwasyon. Mayroon ka bang sandali para makapag-usap?""Alex, mangyaring tanggapin ang panayam na ito," sigaw ng isang admirer."Gusto kong malaman ang higit pa tungkol sa iyo, gwapo," sabi ng isa pang babae.Nagsimulang maghiyawan ang mga manonood para sa kanya.“Um, sige.” Walang choice si Alex kundi pumayag. Hinawakan niya ang kamay ni Debbie at tumayo sa gitna ng stage."Alex, pwede bang magtanong— girlfriend mo ba ang babaeng ito?"
Matapos makalayo sa ibang mga estudyante, naglakad sina Alex at Debbie patungo sa Ramsey Lake. Halos madilim na ngayon, at ang mala-tinta na maitim na ulap sa abot-tanaw ay nag-alis sa kalmadong ibabaw ng lawa, na ginagawa itong tila tahimik at malayo.Hawak-hawak ni Debbie ang kanyang bag habang naglalakad, mukhang malalim ang iniisip.“Anong mali?” Nag-aalalang tanong ni Alex."Hindi ko napagtanto na galing ka sa isang mayamang pamilya." Hindi siya nilingon ni Debbie habang sumagot. Tumingin siya sa lawa na may maliit na ngiti na puno ng pagkabigo at pait.“Galit ka ba sa pagsisinungaling ko sayo noon? Debbie, maniwala ka, ang dahilan kung bakit hindi ko sinabi sayo ay naghihintay ako ng tamang panahon. I never wanted to hide it from you,” nagmamadaling paliwanag ni Alex.Medyo naantig si Debbie sa mga sinabi niya. At the same time, mas lalo siyang nataranta.“Alam ko, pero—” binilisan ni Debbie an
“Oh?” Interesado si Mr. Berkley. Ang paaralan ay nangako sa kanya ng labinlimang libong dolyar kung mahuhuli niya ang magnanakaw. "WHO?" Tanong niya.“Alex!” Iniluwa ni Cathy ang pangalan.Nang magsalita si Mr. Berkley tungkol sa ninakaw na pera kanina, may naisip siya. Kinuha ba ni Alex ang pera? Dati ay isang mahirap na talunan si Alex na hindi kayang bumili ng disenteng pagkain ngunit nitong mga nakaraang araw, nagbago ang lahat.Dinala niya si Emma sa isang marangyang restawran para sa isang libong dolyar na pagkain at nag-donate ng isa pang isang daan at tatlumpung libong dolyar nang walang pag-aalinlangan.Ito ba ay isang bagay na kayang gawin ng isang talunan na tulad niya?Sinabi ni Alex na nanalo siya ng isang daan at limampung libo sa lottery, ngunit gumastos na siya ng higit pa doon.Saan niya nakuha ang pera? Hindi ito maisip ni Cathy.Naisip niya, ngunit ngayon, malinaw na ang lahat. Siguradong si Alex ang nagnakaw ng per
"Alex, ano ang masasabi mo para sa iyong sarili?" Tanong ni Mr. Berkley habang nakataas ang note.“Ang katotohanan ay hindi ang iniisip mo. Sinisikap kong tulungan si Mr. Morgan sa pamamagitan ng pagsulat ng talang ito.” Ang magagawa lang ni Alex ay subukang ipagtanggol ang sarili, maniwala man sila sa kanya o hindi.“Napakalinaw ng pagkakasulat sa papel na ito, ngunit sinusubukan mo pa ring makipagtalo. Bobo ka.” Ngumisi si Cathy habang nakatingin kay Alex. Ngayon, maganda na ang pakiramdam niya. “Ang panloloko kay Mr. Morgan sa tatlong daan at limampung libo. Maglilingkod ka ng dalawampung taon para dito.”Kinuha ni Cathy ang kanyang phone at nagsimulang tumawag sa 911.Pinigilan siya ni Mr. Berkley at sinabing, “Sandali. Dalhin natin siya sa ospital at harapin si Mr. Morgan kasama ang babaeng iyon. Tignan natin kung maglakas-loob siyang harapin si Mr. Morgan.” Hinawakan ni Mr. Berkley si Alex, natatakot n
Hindi na pinansin ni Alex ang sinabi sa kanya ni Mark. Mas malaki ang problema niya.Anong kakila-kilabot na swerte. Pinaglalaruan siya ng universe. Ngayong kailangan niya ng mga tao para maniwala na mayaman siya, hindi niya ito mapatunayan!"Sige, Alex?" tanong ni Cathy. “Gusto mong patunayan na mayaman ka. So, nasaan ang ebidensya? Walang makakapagbigay sa iyo?" Napangiti siya nang hindi ito makasagot.Nagsimulang magsalita muli ang lahat, at ang mga insulto ay ibinato kay Alex na parang mga bala ng artilerya.Hindi makasagot si Alex, sinamaan lang sila ng tingin.“Alex…” bulong ni Debbie na mukhang nag-aalala. Nanatiling tahimik si Alex, ngunit seryoso ang ekspresyon nito habang iniisip ang gagawin."Alex, ibigay mo ngayon ang natitirang pera, o wala tayong magagawa kundi tumawag ng pulis," sabi ni Mr Berkley, na muling pinipilit si Alex."Oo, arestuhin siya!" udyok ni Cathy."Wala siyang aaminin ngayon," sabi ng is
Walang kaalam-alam si Zara na mayaman si Alex, kaya hindi na siya pinansin ni Karen at nagsimulang ayusin ang kanyang makeup.“Karen, ito na ang malaking pagkakataon mo para umamin si James sa nararamdaman niya. Magmadali at tapusin ang pagpapaganda sa iyong sarili. Pag gumanda ka, magseselos ako!” pang-aasar ni Zara."Alam kong kailangan kong sulitin ang pagkakataong ito," sabi ni Karen, na naglalagay ng mascara sa kanyang mga pilikmata. Sa tingin ba niya ay mahihirapan ako ng ganito para kay James? naisip niya. Hindi, sinusubukan kong akitin si Alex, hindi si James.Walang ideya si Zara kung ano ang iniisip ni Karen."Maaga pa naman kaya mamasyal tayo sa mall." Hinawakan ni Zara ang braso ni Karen at hinila siya papasok sa shopping mall.“Hindi, malapit na si Alex. Nakakahiya kung wala siya rito pagdating niya.” Tumangging gumalaw si Karen. Ang pakikipagkita kay Alex ang pinakamahalagang bagay na kailangan niyang gawin. Walang ibang
Hindi inaasahan ni Karen na mahahanap ni Zara ang restaurant kung saan sila kumakain ni Alex. Palihim niyang binago ang lokasyon, umaasang malilinlang nito ang kanyang pinsan na pabayaan silang mag-isa.Itinuon niya ng buo ang atensyon kay Alex, na nakaupo sa tapat niya. Inaasahan niyang sulitin ang pagkakataong ito, ngunit tila tahimik siya at umatras.Hindi mapigilan ni Alex na isipin ang nangyari noong nakaraang araw at hindi niya makalimutan ang pagmumukha ni Debbie nang umalis ito. Ang kanyang puso ay parang tinutusok ng kutsilyo.“Alex, halatang may iniisip ka. Anong meron?” tanong ni Karen. “Maaari mong sabihin sa akin. Baka gumaan ang pakiramdam mo."Dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang mga mata, at nang makita niya ang banayad na ngiti ni Karen ay medyo gumaan ang pakiramdam niya."Kung nagkaroon ka ng hindi pagkakaunawaan sa taong pinakamamahal mo, at tinalikuran ka nila o tumanggi silang patawarin ka, ano ang gagawin mo?" tanon
Nakonsensya pa rin si Alex, at iisa lang ang nasa isip niya: si Debbie.Kailangan niyang mahanap siya. Saka lang siya makakalma.Alam niyang malamang na nasa isa siya sa dalawang lugar: ang dorm room niya o ang villa sa Green Island Garden District.Pagkatapos ng lahat ng nangyari, malamang wala na siya sa villa, pero nagpasya si Alex na doon muna mag-check.Natigilan lang siguro siya habang nilalakasan ang loob na harapin siya. O baka umaasa siya ng isang himala. Marahil ay napatawad na siya nito at naghihintay sa kanya sa loob.Pagdating niya sa Green Island Garden District, siya ay parehong umaasa at nag-aalala. Naglakad siya patungo sa villa, sabay hakbang.Binuksan niya ang pinto, ngunit walang milagro.Lumubog ang kanyang puso. Ang pag-iisip pa lamang sa kasalukuyang ugali ni Debbie sa kanya ay nakakaramdam na siya ng kakila-kilabot.Bumalik siya sa Preston University. Kung wala si Debbie sa villa, dapat nasa dorm siya.Bagama't nag
Itinabi ni David ang kanyang cell phone, tumingin kay Leona, at nagtanong, “Leona, anong ginagawa mo rito?”Bahagyang napabuntong-hininga si Leona, umupo sa tabi ni David, at sinabing, “Mag-asawa tayo. Bakit hindi ako pumunta para makita ka?”Tulad ni David, nadama ni Leona na ang kanilang kasal ay pinal na para bang ang seremonya ay natapos nang walang pagkagambala. Sa nakalipas na tatlong araw, nag-aalala siya tungkol sa katotohanan na sila ni David ay natutulog nang magkahiwalay. Naisip niya na tila napaka-cold at awkward nito sa kanya at inakala niyang may kinalaman ito sa sinabi sa kanya ng kanyang ama na si Reginald.Ayaw humarap ni Leona sa pamamagitan ng pag-anyaya kay David na pumunta sa kanyang silid, ngunit nakaramdam siya ng labis na pagkabalisa at pagkabalisa sa sitwasyon.Nang gabing iyon, matagal na siyang nag-iisip tungkol dito sa kanyang silid, at sa wakas ay napagpasyahan niyang kailangan niyang pag-usapan ang lahat sa ka
Niyakap ni Alex sina Gideon at Flora. Pitong taon na silang hindi nagkita. Sa wakas, muli silang nagkita.Niyakap ni Flora si Alex, ipinatong ang ulo sa balikat nito, at umiyak ng tahimik.Puno ng kagalakan si Gideon at sobrang emosyonal din. Ipinatong niya ang isang kamay sa likod ng anak, at sa kabilang kamay naman, marahan niyang tinapik ang likod ni Flora. Mahina niyang sinabi, “Bakit ka umiiyak ng ganito? Sa wakas, nakasama mo na ulit ang anak mo, dapat masaya ka. Tumigil ka na sa pag-iyak.”Tumingin si Alex sa kanyang mga magulang na may pulang mata at mahinang sinabi kay Flora, “Nay.”“Oh, ang aking kahanga-hangang anak,” sabi ni Flora. Mas mahalaga sa kanya na marinig ang pagtawag sa kanya ng kanyang anak na "Nanay" kaysa sa lahat ng pera sa mundo.“Dad,” sabi ni Alex habang nakatingin kay Gideon.“Ah, anak,” sagot ni Gideon at napuno ng pagmamahal ang kanyang dibdib. Maging siya ay nak
“Anong ginagawa mo?” Galit na tumingin si Marcus kay Nathan. Paano siya kakausapin ng anak niya ng ganoon?“Huwag kang magalit sa kanya. We must let our son have his own opinions,” Marion said as she tried to keep the peace between her husband and son. “Nathan, dapat maging magalang ka sa tatay mo. Hindi mo siya dapat pagsalitaan ng ganyan sa hinaharap.”Bahagyang ngumisi si Nathan. Hindi niya masyadong pinansin ang sinabi ng kanyang ina."Nathan, anong iniisip mo? Mukhang hindi ka nag-aalala kay Alex. May plano ka bang harapin siya?" Medyo pamilyar si Marion sa karakter ni Nathan.Sinulyapan ni Nathan si Marcus at sinabing, “Ma, matalino ka, hindi tulad ng ilang taong napakakitid ng pag-iisip.”Hindi man lang nag-alala si Nathan nang makita niyang nakatitig sa kanya si Marcus. Tumingin siya kay Marion at nagtanong, “Nay, bumalik na ba ang mga magulang ni Alex?”“Hindi pa, pero sigurado a
Napansin agad ni Alex na nabahala si Nelly sa mga panlalait ni Nathan. Inilagay niya ang isang magiliw na kamay sa kanyang balikat at ngumiti sa kanya. “Huwag kang mag-alala sa kanya.”Tapos lumingon siya kay Nathan. “Binalaan ko kayo na ipakita sa aking mga kaibigan ang tamang paggalang. Insultuhin mo ulit sila at magsisisi ka.”Tumawa si Nathan. “Naku, natatakot ako! Talagang matagal ka nang wala. Alam kong isa kang malaking mandirigma ngayon. Nice job against that guy sa kasal, by the way! Ngunit nakalimutan mo kung paano gumagana ang mga bagay sa bahay. Kung atakihin mo ako, parurusahan ka ng buong pamilya. Walang away, remember? Talaga, sa palagay ko humihingi ka ng gulo sa pagsasama nitong limang babaeng ito—”Ngunit habang nagsasalita siya ay may naramdaman siyang parang malakas na hangin sa likuran niya. Sa harap ng kanyang mga mata, tila kumikislap si Alex.Maya-maya, naramdaman niyang may tumama sa likod niya. A
Pagkaalis ni Nathan, walang sinuman sa kasal ang sigurado kung ano ang susunod nilang gagawin. Nakahiga pa rin sa lupa ang mga security guard ni Reginald Drake, duguan at nakalimutan.Hindi pa ito ang oras para tapusin ang kasal. Sumang-ayon ang lahat na kailangang ipagpaliban ang seremonya.Pinangunahan ni Reginald at ng kanyang asawa ang maliit na grupo pabalik sa mga pribadong silid ni David. Nang makarating na sila, hinawakan niya si David at itinabi sa kanyang pag-aaral.Nagalit si Reginald sa inasal ng kanyang anak sa komprontasyon. “Paano ako nagkaanak ng ganyang katangang duwag? Hindi kita dapat pinilit na humingi ng tawad! Ano yan sa pantalon mo? Binasa mo ba ang sarili mo?"Napayuko si David sa hiya. Tuluyan na siyang nawalan ng kontrol sa sarili. Nanginginig pa rin siya sa takot.Nang makahinga siya, itinaas niya ang kanyang ulo at sinabing, “Hindi ko maintindihan. Sino ba talaga si Alex? Bakit takot na takot ka sa kanya?"Kumunot
Sa pag-anunsyo na sumusuko na siya kay Debbie, parang humingi ng tawad si Alex sa buong pamilya. Ngayong tinanggap na niya ang kanilang kondisyon, aalisin na ang pagbabawal sa kanya.Nabigo si Nathan. Ngayong inalis na ang pagbabawal, makakabalik na si Alex sa pamilya Ambrose. Magiging totoong magkaribal na naman sila.Umiling si Nathan. Hindi man niya gusto si Alex, pakiramdam niya ay wala na ito sa kanya."Alex, ano bang sinasabi mo? Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa kanya, sumusuko ka na?”Walang magawa si Alex. Ginamit niya ang kanyang mga kamay para itulak ang sarili, nahihirapang tumayo ng tuwid. Gusto niyang humiga at umiyak. “Nakahanap na siya ng bagong buhay. Kung magpapatuloy ako sa ganito, gagawin ko lang na kamuhian niya ako. mahal ko sya. Gusto kong maging masaya siya. Kaya aatras ako.”“Alex! Ano ang pinagsasabi mo? Nagdadahilan ka lang. Napakalaking bagay ang ginawa mo tungkol sa paninindigan para sa kung ano ang
Niyakap ng mahigpit ni Lindsey si Alex. Umaasa siyang mapoprotektahan niya si Alex mula sa pagpatay ng security team ni Reginald. Ngunit kahit na ang kanyang interbensyon ay hindi matagumpay, naisip niya na hindi bababa sa magagawa niyang mamatay sa kanyang mga bisig dahil alam niyang ginawa niya ang kanyang makakaya.Ngunit bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersang tumutulak sa kanya, pilit siyang hinihiwalay sa kanya. Binuksan niya ang kanyang mga mata at napagtantong si Alex pala ang nagtatangkang itulak siya palayo.Nakaramdam ng matinding takot si Lindsey. Alam niyang uutusan ni Reginald ang kanyang security team na barilin sa sandaling makalayo siya. Napakapit siya kay Alex.Ngunit pagkatapos ay tumingin ito sa kanya at umirap. “Lumayo ka sa akin. Noong nag-usap tayo sa phone kanina, sabi mo ikaw ang ikakasal ngayon kay David. Ngunit ngayon ay si Leona na sa isang damit-pangkasal? Nagsinungaling ka sa akin."Talagang galit si Alex kay Lindsey. K
Naiwasan ni Alex ang atake ni Cliff. Ngunit alam niyang kailangan niyang bilhin ang kanyang sarili ng mas maraming oras upang tipunin ang kanyang pagtuon at gumawa ng pag-atake gamit ang kanyang panloob na puwersa.“Hoy, maganda iyon!” Humihingal siya, sinusubukang maging kaswal. “Pero gusto kong hampasin mo ako ng tunay mong lakas. Ibinibigay mo sa akin ang lahat ng malalambot na hit na ito! Akala ko ay isang taong kasing galing mo ang makakatapos sa akin ngayon. Tumigil ka sa paglalaro!"Habang sinasabi niya ito, nakatuon siya sa pag-iipon ng sariling lakas.Laking gulat ni Cliff na mayroon pa ring lakas ng loob at kapangahasan si Alex na magsalita nang mayabang matapos na tamaan ng maraming beses.Ngunit narinig din niya ang pangungutya sa kanyang boses at alam niyang narinig din ng lahat mula sa kasal na nanonood pa rin sa kanila. Hindi niya hahayaang hindi masagot ang ganoong klase ng insulto."Sa tingin mo ako lang ang naglalaro?" Ung
Tumayo si Alex kay Rick at pinandilatan siya. “So, tumatakas ka? Sige, sige. Pero nabali lang ang braso ng kaibigan mo. Baka gusto mong ibahagi ang sakit niya bago ka umalis?"Nanginginig si Rick sa takot. “Please, huwag mo akong saktan. Hindi kita mapipigilan. Pwede ka na lang pumasok sa loob."Napuno ng paghamak si Alex kay Rick. Bumaba siya, hinawakan siya muli sa kwelyo, at ibinaon ang mukha sa alikabok. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kanang braso gamit ang dalawang kamay at pinilipit ito ng husto hanggang sa maputol ito.Iniwan siya ni Alex doon, gumulong-gulong sa lupa at umiiyak sa sakit. Ang karamihan ng mga nanonood ay halos hindi nangahas na kumilos, at marami sa kanila ang umiwas para makalayo kay Alex.Nakontrol ng mga dalagang Moon ang kanilang mga kalaban, ngunit tila nahihirapan si Nelly.Nauubos ang oras, naisip ni Alex.“Celeste, tulungan mo si Nelly,” utos niya. "Kailangan nating tapusin ito."Walang tigi