2:30 pa lang ng hapon, nagpaalam na siya sa kanyang ina at mga kapatid na kailangan na niyang umuwi.
Hinatid pa siya ng mga ito sa terminal.
“Mag-iingat ka doon, ‘nak ha?!” Malungkot na ani ng kanyang ina.
“Opo naman, ‘nay. ‘Wag po kayong mag-aalala. Babalik pa rin naman po ako dito. Dadalasan ko na rin po ang pagtawag sa inyo”. Anya ng nakangiti. “Sige na po, mauuna na po ‘ko”.
Sabay-sabay at mahigpit siyang niyakap ng tatlo.
Nang bitawan na siya ng mga ito, kaagad siyang lumapit sa van na naghihintay.
Kumaway muna siya sa mga ito. Kumawa
She’s currently in her wide old room. Dito siya iginiya kanina ng nagpakilalang mayordoma ng mansyon. Ngayon lang niya nakita ang matandang ‘yon. Siya ‘ata ang bagong mayordoma.Ang tumatayong nanay niya ngayon ay ang dating mayordoma ng pamilya nila noon. Kaya siya napunta sa puder nito ay dahil sumama at nagpaampon siya rito nang tumigil na ito sa pagtatrabaho sa pamilya niya.Ramdam niya ang pamumugto ng kanyang mga mata. Kanina pa rin nanlalabo ang paningin niya pero pinipilit niya ang sariling maging maayos.Walang nagbago sa kanyang silid. Kung ano ang itsura nito noong iwan niya, ganoon pa rin iyon ngayon. Kulay old rose pa rin ang dingding, kisame at mga kagamitan.Ang kanyang mga gamit niy
She slowly opened her eyes. Masakit ang mga mata niya at ramdam niyang namamaga iyon. Bumungad sa kanya ang isang old rose colored ceiling. The surrounding is so silent that she could barely hear the sound of her breathing. Pinilit niyang itinayo ang sarili. Bahagyang sumasakit ang ulo niya. Isinandal niya ang kanyang katawan. Pagkatapos ay ipinalibot ang tingin sa kanyang paligid. Nasa silid niya siya. Naibaba niya ang tingin sa kanyang kasuotan. Isang pares ng mint green pajama ang suot niya. Nagtataka siya. Pinilit niya ang sariling alalahanin ang mga nangyari bago siya napunta sa ganoong posisyon. Hanggang sa unti-unting pumasok sa isip niya ang lahat ng nangyari. Ang mga sinabi ng kuya niya. A
Hinatid siya ng driver sa cafe na sinabi niya rito. Ang bodyguard naman niya, hindi siya nilalayuan. Nakabuntot lang ito kahit saan siya magpunta.She’s wearing shades dahil kahit na may makeup na siya, halata pa rin ang pamumugto ng kanyang mga mata. Napansin niya iyon kanina habang nagsasalamin.Pumasok sila sa cafe sabay na ipinalibot ang tingin.Someone raised a hand kaya napabaling siya roon.Parang gustong umurong ng mga paa niya nang makilala kung sino ang taong nagtaas ng kamay para kunin ang atensyon niya.Prente itong nakaupo sa isang sulok. It's her again.Siya ang nagtext sa’kin?!Mahina siyang nagpakawala ng hininga sabay na humakbang palapit sa babae.Hindi niya alam kung maniniwala ba siya sa mga sasabihin nito pero bahala na.Pinatong nito ang mga braso sa mesa. Huminto siya sa paglalakad sa harap nito.Ngumiti ito ng nakakaloko sa kanya. “Sit”. Anito sabay na itinuro
Kanina pa siya pinapatahan at tinanong ng mga kaibigan niya kung ano ang nangyari pero patuloy lang siya sa pag-iyak.Kanina pa rin siya humihikbi.Nahihirapan na nga siyang huminga dahil sa kakahikbi.Halos mahirapan na nga siya sa paghinga dahil sa kakahagulgol.Patuloy lang sa paghimas sa kanyang likod ang mga kaibigan.Hanggang sa pinilit niya ang sariling tumahan at pinahiran ang kanyang mga luha gamit ang kanyang mga palad.Inabutan siya ni Jean ng tissue. Tinanggap niya ‘yon sabay na pinahiran ang kanyang mukha.Pi
Tonight, exactly seven p.m, at the bacelor’s village. Wear something decent. You’ll be meeting your fiance. Basa niya sa text ng kuya niya.Mabilis niyang naibaba ang kanyang cellphone nang matapos basahin ang mensahe.Kasalukuyan siyang nanonood ng isang netflix movie.Mahina siyang napabuntong hininga.“I guess, this is it”. Mahinang bulong niya.Wala siyang ibang ginawa buong maghapon kundi ang umupo at manood ng mga movies.Tuluyan na siyang nawalan ng ganang manood. Ang totoo niyan, kanina pa siyang walang ga
She was expecting him to apologize for what he did pero nagkamali siya. He dissapointed her.Masama at sinungaling nga talaga siyang tao. That man is indeed heartless.Ang lakas ng loob na alokin ako ng bagay na ‘yon. Ang babaw ng tingin niya sa’kin.Bwesit na lalaking ‘yon! Karamahin sana siya ng matindi dahil sa mga ginawa niya sa’kin.Sana pala hindi na lang siya nakipagkita. Lalo lang siyang sinaktan nito.Tears started forming on her eyes.Tumingala siya para pigilan ang pagbagsak niyon.
It’s already pass nine p.m nang matapos na siyang maligo.Isinuot niya ang damit na pinahiram sa kanya ni Vish. Pinahiram siya nito ng tshirt at maiksing short na kahit kailan ay hindi raw nito isinuot.His clothes are comfortable to wear especially his shirt dahil oversize iyon.Pinauwi na rin ni Vish ang bodyguard at driver niya dahil sinabi nito sa mga iyon na doon na siya matutulog.Tinutuyo niya ang kanyang buhok gamit ang tuwalya nang bigla siyang makaamoy ng usok ng sigarilyo.Biglang nalukot ang mukha niya.Ayaw niya sa amoy ng sigarilyo.
She heard a loud and straight knock on the door.Pinilit niyang imulat ang kanyang mga mata.She waited for seconds until her vision became almost clear.Kinukusot ang mga matang napatingin siya sa nakabukas na bintana.She could see the orange colored sky. The sun is just starting to rise.The knocking on the door continued.“Coming!” Paos niyang sigaw habang bumabangon at inaalis ang kumot sa katawan.Tumigil na ang pagkatok sa pinto.Umalis siya sa kama pagkatapos a