Kabanata 34

Kakampi

Ilang oras na kaming nasa biyahe patungong Luminos ngunit wala ni isang nagsalita. Si Ree ang nagmamaneho habang si Levi ay tahimik din sa aking tabi habang nasa daan ang buong atensyon.

Sa kabila ng pagod ay hindi ko nagawang matulog sa byahe, ang isip ko’y nanatili sa tanong ni Ree kanina. Maging ako hindi ko halos maisip ang rason kung bakit ko hinalikan si Levi. Hinilot ko ang aking sentido, sobrang sakit na ng aking ulo at ang pananahimik ng dalawa kong kasama ay hindi nakakatulong.

Magsasalita na sana ako ngunit na unahan ako ni Ree.

“Nandito na tayo,” ani niya.

Umirap ako, ni hindi niya man lang ako nagawang tingnan, mas lalo tuloy akong nairita. Kanina pa nakakunot ang noo ko habang naririnig ang bawat nguya niya ng baong biscuit na hindi niya man lang nagawang ialok sa amin.

“Hindi ka ba baba riyan?” Pinagbuksan niya ako ng pinto. Humugot ako ng mamalim na hininga bago bumaba ng vintage car ni