Hindi ko alam kung bakit ang aga kong nagising ngayong araw.
Our first subject will start at eight o'clock in the morning and I woke up before my alarm clock rings. Ganito ba talaga kapag good mood ang isang tao? When I try to remember what happened last night, there's nothing more to it. (Well, at least for me). Wala naman kami ibang ginawa kagabi bukod sa kumain ng dinner na galing 11-Eleven. Ano bang kina good mood ko dun? Tch.
I climbed down slowly, making sure that I won't create unnecessary commotions and creaking para hindi magising ang roommate ko. Hindi ko talaga alam kung ano ang pinaggagagawa ni Ivy kapag hindi kami nagkikita nito.
I went outside to see the dawn. Semidarkness was blinding the sky kaya hindi ko masabi kung maganda ba ang umaga kasi mukha pa namang gabi. And, I could still see the moon's half part.
Naupo ako sa tambayan yakap-yakap ang aking tuhod.
“Ang ganda talaga ng buwan sa kahit na saang anggulo,” mahina kong sambit habang nakatingala sa langit.
“And so are you,” sabi ng isang boses.
I did the courtesy of turning around to see him. He was wearing his favorite pale gray jacket. Sobrang aga n'ya naman atang nagising ngayon?
“Nevermind,” anito n'ya at muling bumaling sa buwan. “Ang aga mo ata ngayon? Nakatulog ka ba ng maayos?”
Tumango ako, my eyes were fixed at the moon. “I did. How about you?”
“Barely did.”
“Hindi ka nakatulog ng maayos?”
“Y-Yeah,” he lazily sighed as he sat down on the unoccupied space beside me.
Pahaba ang upuan dito kaya kasya rin ang iilang katao. Tinignan ko s'yang mabuti, he seems bothered. Kaya ba hindi s'ya nakatulog ng maayos?
“Bakit naman?”
“You don't want to know trust me,” mabilis n'yang sagot. He averted his gaze.
What’s up with him? I usually do that kind of thing to him. How could the tables have turned so quickly today?
“Paano kapag sinabi ko na gusto kong malaman? You'll tell me?” I asked. I was actually bluffing, baka kasi kumagat s'ya sa sinabi ko.
The side of his lip rose a little. I can’t see it clearly since the only light that's illuminating our dark space was the light coming from the moon.
“When did you become so curious about what's bothering me?”
Napalunok ako.
Since when?
I cleared my throat to calm myself. It's still too early to be red.
“Ngayon lang naman. Don't worry, hindi na ako magtatanong sa susunod,” I nonchalantly reply as I could.
“Would you believe me if I say it was you?” seryoso niyang tanong sa akin.
I pointed at my appalled face, gulat na gulat ang mga mata ko dahil sa kanyang sinabi.
“M-Me? Ano na naman bang ginawa ko sayo?”
He shrugged, placing his hand at the back of his head like a pillow. "Ano nga ba? It was you who's bothering my night.. Kung bakit ba kasi sinabi mo sa akin na hindi mo ako gusto," naiiling n'yang binalik ang tingin sa buwan.
My lips parted after hearing his explanation. Seriously? The fuck is this guy saying? Sinisisi n'ya pa ako sa maliit na bagay na yun.
"Malay ko bang iniisip mo ako," ang yabang ko talaga pero mas mayabang naman s'ya no. Hindi pa ako nakakaabot sa dumi ng kanyang kuko pagdating sa kayabangan. "And I was telling you the truth. I don't like you in that kind of way... romantically. Period."
He slowly shook his head like a disappointed parent. "Precious, Precious, Precious–"
"How many times do I have to tell you to stop calling me that?" inis kong tinapon sa kanya yung tsinelas kong pambahay. Sapul nga sa mukha e, pero hindi s'ya nagreklamo. Magising pa ang iba sa amin, malalagot s'ya.
"Bakit ba kasi ayaw mo? Maganda naman, ah. Pampabango ng pangalan."
"At kailan pa naging mabaho ang pangalan ko? Psh," I scratched my head when I only got him laughing for what I said. Gago talaga s'ya kahit kailan. "Parang sa Lord of the Rings kasi. Ang panget."
"Yan lang ba ang problema mo kaya ayaw mong tawagin kitang 'Precious'?"
"Marami akong problema kaya 'wag mo na iyang idagdag pa," untag ko. I looked at my slippers and he was still holding it. "Akin na tsinelas ko."
"Kiss muna," ngisi n'ya.
Automatic na namang lumipad ang isang pares ng tsinelas sa mukha n'ya. Napaaray s'ya dun pagkatapos at napahawak sa kanyang ulohan. Mukhang nabukol ko yata pero hindi naman ganun kabigat ang flip flops ko (Sa pagkakaalam ko).
“Ano ba? Kanina mo pa ako sinasaktan, ah?” hindi na s'ya nakapagpigil ng galit. Bigla s'yang tumayo hawak-hawak ang pares ng tsinelas ko. He pinned me against the wood.
His eyes were furious. Mukhang nagising ko yata ang natutulog na leon sa loob n'ya.
“Umalis ka nga,” pagtulak ko sa kanya. “Lumayo ka nga sa akin.”
This damn guy is making my heart crazy again. Kung hindi s'ya aalis sa harapan ko (take note: super lapit pa ng mukha n’ya sa mukha ko and his breath smells like cinnamon), baka sumabog na ako rito ng wala sa oras.
“No. You just threw two slippers at my handsome face. Sa tingin mo ba mapapatawad kita sa ginawa mo?” he asked indignantly with a gritted teeth.
Freakin' chihuahuas, seryoso nga s'ya. He's in a galit-na-galit-ustong-manakit mode ngayon.
Napalunok ako ng ilang beses. “Sorry.”“Not enough.”
“Huh?”
“Your sorry is not enough,” he repeated.
“I told you before hindi ako bingi. I was giving you a chance to change what you said to me.”
“I don't care. One sorry is not enough when you threw two slippers at my face!” he hissed.
Napairap ako sa kawalan. “E ano naman ang gusto mong gawin ko? Lumuhod at magmakaawa?” sarkastiko kong sambit.
“That's a great idea,” he grinned. “Kneel and beg.”
My jaw literally dropped after what he said. Am I hearing things right? Wala naman siguro akong deperensya sa pandinig, as far as I know hindi pa ako bingi.
“Do you hear yourself?”
“Of course.”
“Ewan ko sayo. I will never kneel and beg for your forgiveness! You don't deserve to be treated like a king.”
Mabuti at hindi pa nagigising ang iba sa sumbatan naming dalawa rito. Masyadong mahimbing ang tulog nilang lahat.
“Thought you'd say that, so I came up with a better idea,” he beamed.
I don’t like the sound of that.
“Okay. Dahil mapagbigay ako, mabait na, gwapo pa, at matalino. In short, package deal na. I'll favor you freely,” ngisi nito na parang batang tuwang-tuwa dahil makukuha na niya ang kanyang gusto.
Kunot noo ko syang tinignan sa mata. “Anong pinagsasasabi mo dyan?”
“Well, my band practice kasi kami mamaya sa COE. Pumunta ka at manood, yun lang naman.”
Mas lalo lang kumunot yung kunot kong noo. Dun ko lang nalaman ang secret talent ko. Magpakunot pa lalo ng kunot na noo.
“At bakit naman ako pupunta? Pupunta lang ako kapag kasama si–”
“Angela?” he asked, cutting my words off, still grinning. “I already texted her. She said yes. Ikaw na lang ang kulang. So ano? Game?”
My chest tightened when he told me about Angela. Mas nauna n’ya pa lang ni-invite ang friend ko kesa sa akin. That's good. I bet Gelai likes this guy. Mahilig yun sa exotics e.
“So? Natahimik ka yata, Precious?” pagtataka n'ya.
“Okay,” I forced a smile. “I'll come and watch your practice later."
Biglang lumiwanag ang kanyang mga mata, kasabay nun ang dahan-dahang pagliwanag ng buong paligid. It was morning already.
“Good morning, Precious,” he placed my flip flops properly in front of my feet and saw him beamed a smile at me. “See you later then.”
Mabilis s'yang nawala sa paningin ko. He already went back to his room. I decided to head back as well, mukhang dinalaw ulit ako ng antok.
I whispered. “Good morning din.”
-x
CHAPTER 36 Alumni Homecoming "Ready ka na?" tanong ko kay Topaz habang inaayos ang kanyang buhok na nakawala. "Opo, mommy."Angela is waiting outside. She offered us a ride kahapon pero nung lumabas kami ni Topaz, nakita ko si Adam na naghihintay habang nakasandal sa kanyang kotse. Ngumiti siya nang makita kami."Adam, where's Angela?""Nauna na kasama si Mark," he winked at pinantayan ang tangkad ng anak ko. "You must be Topaz. Nice to meet you pretty girl. I'm Adam Cordova."
Chapter 35Mr. Trinidad"Ruby, aalis muna ako. Ihahatid ko muna itong pandesal at inuman sa trabahador natin!" sigaw ni mama mula sa labas ng pinto ko. Nakatutok pa rin ako sa pinapanood kong Asia's Next Top Model. Ang ganda talaga ni Maureen kahit kailan. Sana kasing ganda niya rin ang magiging anak ko, pero wala naman akong pake kung magmukh siyang talaba. Tatanggapin ko pa rin sya ng buo at mamahalin ng buo. "Opo, Ma! Teka lang po, dadaan ka ba sa palengke?"Hinimas-himas ko ang aking tiyan habang ngumunguya ng gummy bears. Ewan ko ba, napapadalas ang kain ko nitong mga nakaraang araw. Ganito talaga siguro no kapag naglilihi?"Bakit? May ipapadala ka ba?" "Mangga. Yung carabao, ayoko ng hinog." "Oh sige. Uutusan ko na lang si Jade na bilhan ka ng mangga pag-uwi niya. Tutal naman, madadaan niya rin ang palengke galing eskwelahan." "Sige po. Thank you, Ma!" sambit ko sabay halik sa kanya
CHAPTER 34Balang ArawThree weeks. Three weeks na akong nagkukulong sa kwarto ko. Gigising, papasok, gagawa ng research, uuwi. I received so many texts from Angela and Adam, pero hindi ko sila nagagawang replayan. I was able to excuse myself from working at the café dahil kay Joseph. Ivy told me that his brother was covering my shifts. Ganito pala ang pakiramdam na mawalan ng gana."Ruby, kumain ka muna," Ivy entered the room, holding a meal. "Pinadala ni Seph para sayo. Sorry daw.""Salamat," matabang akong ngumiti.Naubos n
CHAPTER 33Janna De Gracia"Calm down, Precious. Everything will be fine I promise," sabi ni Seph na nakaupo sa kama ko habang nakaekis ang mga binti. Nakatitig pa rin ako sa harap ng malaking salamin. Inimbitahan kami ng mommy niya na mag-dinner ngayong gabi. It's been weeks since his mom's last visit, at ngayon lamang siya nagkaroon ng oras para sa isang pormal na pagpapakilala. I already told Mom and Jade about my relationship with Joseph. Nag-video call kami nung nakaraang araw, and I noticed that my mama is not happy, nor sad about it. Para s'yang nakakita ng multo nang sabihin ko iyon sa kanya. "Kinakabahan ako. Hindi niya pa naman ako gusto para sayo," aning ko at n
This chapter contains steamy scenes not suitable for very young audiences. Read at your discretion. Paki-skip if allergic kayo sa BS.---CHAPTER 32Perlas"Take off your clothes," utos ko nang makabalik sa loob dala ang maligamgam na tubig at bimpo. Masunurin sya kaya sya naghubad agad. Nagulat ako nung bigla niya ring hinubad ang kanyang pantalon at tanging boxers na n'ya lang ang natira. Malaki-laki rin ang alaga nya. "Gusto mo ba akong nakahubad?" "Siraulo!" naupo ako at pinasadahan ng malamig na bimpo ang
CHAPTER 31DrunkI sighed violently when I finished taking my exams. Ako yata ang panglima sa pinakamatagal natapos pero confident ako sa sagot ko. Of course, Seph helped me every night before exams. Advantage ko na rin siguro ang pagkakaroon ng isang senior boyfriend na ahead sa akin. Dagdag mo na rin ang pagiging matalino niya. Yiiee.Ngiting-ngiti akong naupo sa labas ng Room E-204. May isang armchair dun na sira pero nauupuan pa naman. I sat down and waited for Angela to finish. This is the last day of examination. Wala kaming klase pagkatapos nito, at makakapagpahinga na rin ako after three days of consecutive burning my brows. Halos wala akong maayos na tulog gabi-gabi dahil dito.This is worth