LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Hindi ko alam... naiiyak na lang talaga ako. Hindi ko alam kung bakit nangyayari sa akin ito. bakit ngayon pa? Bakit? It was just a one mistakes pero bakit ganito ang naging kapalit? Ang bigat ng balik! I lost everything now. Yung nagsisimula ko pa lang na Career biglang nasira. Sumira ako sa kontrata at kailangan kong harapin ang malaking kabayaran. Saan ako kukuha ng 20 milyon? Yung Career na sana ay mag-aahon sa amin sa kahirapan ay siya pa pa lang maglulubog lalo sa amin. Wala na akong mukhang ihaharap kay Sir Luigi at kay Direk. Mas lalong wala na akong mukhang ihaharap sa magulang ko. Pinaasa ko sila sa isang bagay na hindi ko naman pala mapagtatagumpayan. Wala. I failed them. Galit na galit si Daddy David sa akin ngayon dahil imbes na masolusyunan ko ang problema niya at dinagdagan ko pa. Wala akong ibang kailangan gawin ngayon kung hindi ang tanggapin ang galit at sumbat niya. Ang hindi ko lang kayang tanggapin ay pati si mommy
Magulong magulo ang isip ni Leila. Pinoproblema niya kung saan siya uuwi ngayong gabi. Mag-isa na siya at pasan-pasan pa ang malaking problema. Muli na naman niyang naramdaman ang matinding kalungkutan. Sumabay oa ang pagtawag ng Direktor nila at nais daw siya nitong makausap. Takot na takot si Leila dahil alam niyang katapusan na niya. Hindi birong pinsala ang nagawa niya sa buong Production. Alam niyang hindi niya matatakasan ang obligasyon niya at kahit magtago siya ay mananagot pa rin siya dahil sa pagsira niya sa kontrata. "Lord, kayo na po ang bahala sa akin." Dalangin niya sa may kapal matapos niyang magdesisyon na paunlakan ang imbitasyon ng kaniyang Direktor. Nagkita sila sa isang lugar kung saan ay madalang amg taong dumadaan. Sumakay siya sa nakahintong sasakyan nito at doon na rin sila nag-usap. Punong-puno ng takot ang puso ni Leila. Hindi niya alam kung paanong pakikiusap ang gagawin niya huwag lamang siyang ipakulong ng mga ito. Nspabuga ng hangin ang Di
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW I knew it. My suspicions were right. As soon as she found out she was pregnant, she'd point the finger at me as the father. And here she is, making a scene. Ito na nga ba ang kinatatakutan ko. Kaagad ko siyang dinala sa loob ng unit ko para doon kami mag-usap. Kabaligtaran siya ng unang pagkikita namin, matapang siya ngayon at palaban. "Oo. mababaliw na nga ata ako dahil binuntis mo ako at ngayon ay kailangan kong magmulta ng 20 milyon at kung hindi ay ipapakulong nila ako. Ayokong ipa-abort ang bata kaya tutulungan mo ako sa problema ko sa ayaw mo man o sa hindi!" banta niya sa akin. "Are you out of your mind? Isang beses lang may nangyari sa atin tapos nabuo kaagad? Alam mo bang hindi lang ito ang unang beses na may nagsabi sa akin ng ganiyan? Paano ako makakasigurado na sa akin iyan? o baka sinadya mo talagang may mabuo dahil nalaman mo kung sino ako at ano ang mga pag-aari ko?" I was drunk, but I knew what I was saying. She looked hurt by my
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Ano pa nga ba ang gagawin ko kung hindi pumayag na lang sa mga kundisyon ni John. Yes. kundisyon niyang lahat ang nakasaad dito sa kontrata. Wala naman akong magagawa kung hindi pirmahan na lang tutal ay naiintindihan kong kailangan niyang protektahan ang kaniyang imahe at iniingatan na pangalan. Ako din kasi itong nakikiusap. Ang importante sa akin ngayon ay mareresolbahan na ang problema ko tungkol sa kontrata. Mabait pa rin si John dahil sa totoo lang, hindi na niya sakop na bayaran ito pero dahil marahil ay takot talaga siyang may makaalam na siya ang ama ng pinagbubuntis ko kaya napa-oo na lang din siya sa kundisyon ko. Siguro naaawa na din dahil nasira niya ang kinabukasan ko. Hindi ko alam kung hanggang kailan kami tatagal sa ganitong set-up kung saan titira kami sa iisang bubong without totally know each other. Hindi ito madali pa sa akin pero no choice na kasi ako. Ang iniisip ko na lang ngayon ay ang kapakanan ng pinagbubuntis ko. dito
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Tuluyan na akong nanghina sa mainit at mapusok na halik ni John. Binuhat niya ako habang hindi pinuputol ang aming paghahalikan. Dinala niya ako sa kwarto niya at marahang inihiga sa kaniyang malambot na kama nang hindi talaga pinuputol ang aming paghahalikan. Nakakapaso! Sobrang init ng apoy. Ang mga halik niya, ang bawat paghawak niya sa akin, at kung paano niya ako tignan ay talagang nakakapanghina. Ganito siya ka-unfair. Kung kanina lang ay sinabi niya sa akin na kahit kailan ay hindi niya ako magugustuhan pero ngayon kung itrato niya ako ay animong para akong paborito niyang laruan na ayaw niyang ipahiram kahit na kanino. Sa mga sandaling ito ay malaya niyang ginagawa ang lahat ng gusto niyang gawin. Nakakatawa at hindi ko magawang tumutol kahit na nasaktan talaga ako sa kaniyang mga sinabi kanina. Napakaguwapo naman talaga kasi niya at napakahirap tanggihan. Isipin ko pa lang na mauulit ang ginawa namin a month ago ay hindi ko mapigilan n
"Really, Leila? sasabihin mo talaga sa Doktor na kaya na-stress ay dahil pinipilit kitang-----" arrrgghh! sobrang sakit ng ulo ko. Talagang sinisita ko si Leiila ngayon dahil kumontik na niya akong ilaglag kanina. Mabuti na lang at naging maagap ako. Nasa kotse kami ngayon at kasalukuyang pauwi na sa condo unit ko."Sorry, nabigla lang ako. Hindi ko naman aaminin. Bigla ka lang nag-react ng ganon." Sagot niya sa akin. "Paanong hindi ako mag-rereact? Akala ko talaga ay ilalaglag mo na ako. Sa tingin mo ba kung nadulas ka kanina, hindi yon nakakahiya sa part ko? Leila, we have an Agreement Leila. Walang makakaalam ng tungkol sa pinagbubuntis mo. Hindi nila pwedeng malaman na ako ang ama ng bata sa sinapupunan mo!" paulit-ulit kong pinapaalala sa kaniya. "Alam ko naman 'yon. Wala rin naman akong plano na ilaglag ka. Ang akin lang, huwag mo na lang uulitin yung ganun na uuwi kang lasing tapos bigla mo na lang akong aayain. Sa 'yo na nanggaling na pareho lang tayong nagkamali kaya bak
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW Wala na akong nagawa nang tuluyan nang nakapasok ang aking mga kaibigan sa loob ng unit ko. Tatlo silang dumating at pang apat ako na iinom. May dala na silang alak at pulutan. pinaupo ko na sila sa receiving area at ako na ang kumuha ng mga bagong gagamitin namin at ilang pang kakailanganin namin sa pag-inom. Nalusutan ko ang pagtataka nila sa dalawang pinggan. Nakahinga ako nang maluwag matapos makapagtago agad ni Leila. Gusto ko ang pagiging alisto niya. Kung hindi kasi ay tiyak na nabisto na kami. Habang nasa salas ang tatlo ay sinubukan kong buksan ang kwarto ni Leila at nakalock ito. meaning na nasa loob siya. Hindi na ako kumatok. Hanggang nagsimula na kaming mag-inuman. Ako, parang sinisilaban ang puwet ko sa kaba. Ganito pala talaga ang pakiramdam ng may tinatago. Maingay ang tatlo kong kaibigan at panay ang tawanan. nagkwekwentuhan sila ng kanilang kalokohan. Syempre para hindi ako mahalata ay nakikitawa na lamang at nakikisakay sa mga k
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW Kinailangan kong pumasok ng maaga dahil may biglaan akong meeting sa Pampanga. Umalis ako nang bahay na hindi na ginising si Leila but I make sure na paggising niya ay may kakainin siya. yeah, sa kabila ng pagmamadali ko ay nagawa ko pa siyang handaan ng makakain. Ewan ko. Natatawa na lang din ako sa sarili ko kung bakit ginagawa ko pa ang mga bagay na ganito. Sinasabi kong dahil lang sa baby kaya ganon na lang ako ka-concern pero parang hindi rin eh. Parang nagugustuhan ko nang pagsilbihan siya. Ganun pa man, palagi ko pa rin pinaalalahanan ang sarili ko na dapat ay hanggang doon lang ako. Hindi na para hayaan kong lumalim pa ang pagtitinginan namin. Lalaki ako at babae siya at nasa iisang bahay lang kami. Sa katulad ko pang babaero ay napakahirap sa akin na magtiis lalo pa at alam kong nasa kabilang kwarto lang siya. Kung hindi lang talaga sa agwat ng edad namin sana ay hindi na kami nahihirapan ng ganito. Nasa edad na kasi ako na pwede nang mag-
Jarren, From the moment we met "in that crowded bookstore" or "on that rainy hike" I knew you were someone who’d change my life. You saw me—really saw me—even when the world tried to define us by what we "shouldn’t" be. I vow to stand by you, not just in the easy moments, but when the road gets steep. When doubt creeps in, I’ll remind you of the man who taught me courage isn’t the absence of fear, but choosing to love anyway. I promise to be your shelter in the storm and your partner in the calm. I’ll laugh at your terrible jokes, hold space for your quiet days, and fight for us when life tries to pull us apart. No matter what tomorrow brings, I’ll never stop choosing you—the you who believes in second chances, who builds hope from scraps, and who taught me that love isn’t a fairy tale. It’s showing up, messy and real, every single day. You are my always. We prove the world wrong. Anya, You once told me love is a rebellion. Today, I finally understand why. You walked i
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW I understand Jarrens situation and Capability. Naiintindihan ko na hindi niya pa kayang ibigay sa anak ko ang isang kasal na pinapangarap ng anak ko dahil na rin sa mga nangyari sa buhay niya. Ilang beses na rin namang napatunayan ni Jarren ang sarili niya sa akin kaya nandito ako para bumawi sa mga nagawa ko sa kaniya. Bukod din sa tiwalang ibinigay ko ay ipinagkakatiwala ko na rin sa kaniya ang anak ko at apo ko. Not only that, balang araw ay sa kaniya o sa kanila rin maiiwan ang lahat ng kayamanan ko at sa tingin ko deserve naman niya yon. Mahal siya ng anak ko kaya mahal ko rin siya. Samantala, akala ni Jarren ay mapupunta lamang kami sa isang golf park. He was surprise dahil dinala ko siya sa aking matalik na kaibigan na siyang gagawa ng kanilang wedding ring na siya ring magiging ninong nila ni Anya sa kasal. Oo. Ako na ang namimili ng mga magiging ninong at ninang nila sa kasal dahil wala naman ibang kakilala si Jarren dito at ganoon din
"Good morning, Daddy! yes po. Dito ko na pinatulog si Jarren. Nalasing po kasi siya eh baka kung mapaano pa kako. Okay lang naman po di ba?" Hindi ako magaling magsinungaling pero mukhang na paniwala ko naman ang daddy. Hindi naman siya galit or umalma nang sabihin ko na dito natulog si Jarren sa loob ng kwarto ko. "okay... the breakfast is ready and gisingin mo na si Jarren dahil isasama ko siya mag-golf. Intayin namin kayo sa baba." Nakahinga na nang maluwag si Anya matapos umalis ng kaniyang ama. Dali-dali niyang isinara ang pinto at nilapitan si Jarren. "Do you heard it? Isasama ka raw ni Daddy sa golf Park? Paano yan wala ka pang tulog? sabihin ko kay Daddy na huwag ka nang isama?" nag-aalala si Anya para kay Jarren. Inaalala niya ito dahil wala nga itong tulog. Pareho sila! "Sasama ako!" Dali-dali na bumangon si Jarren. "your Dad wants me to go with him then i'll go with him at the golf park. Don't worry about me, Anya. I'm okay." paniniguro ni Jarren. Or hindi niya lan
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW "Yaya, ipasok mo na si baby Warren st gabi na. ikaw Babe, hindi pa ba kayo tapos uminom?" halata kay mommy na inip na palibhasa'y na busog kaya panay ang tanong kay Daddy. "Mauna ka na sa kwarto at susunod na rin ako." sagot naman ng daddy. Mukhang nag-eenjoy sila ni Jarren sa pag-uusap. Hindi naman masyadong umiinom ang daddy pero mas mukha pa siyang lasing kaysa kay Jarren. Panay na kasi ang bida tungkol sa kaniyang kabataan na sinasakyan lang ni Jarren. "Jarren, sure ka bang kaya mo pa? namumula na ang mukha mo, oh." ako naman ay pasimpleng bumulong kay Jarren. May usapan pa kasi kami. "Okay pa ako, Anya. Minsan lang ito kaya susulitin ko na. Masaya lang ako dahil okay na okay na kami ng Daddy mo. huwag kang mag-aalala, hindi ako sasagad ng pag-inom dahil may pag-uusapan pa tayo mamaya." sagot niya sa akin na ikinakilig ko. akala ko kasi ay hindi na kami magkakaroon ng pagkakataon para makapag-usap nang masinsinan. "dito ka matutulog?" Talagan
"Mag-prepare daw tayo ng food. Dito daw sila mag-dinner ni Jarren mamaya." Awtomatikong napabalik si Anya sa kinatatayuan ng ina. Sabay pa silang Napatili. "Legit ba?" "Oo nga! Magpaganda ka anak mamaya. kami na nila manang ang bahala sa food. Yung kwarto na tutulugan niya pahanda mo na." support na support si Leila sa pagmamahalan ni Jarren at Anya. Masaya siya na makitang muli ang sigla ng kaniyang anak. Ang malawak nitong mga ngiti at ang kislap ng mata. "Luh, im nervous. But tama ka mom. Kailangan maganda ako mamaya." Hindi matawaran ang pagkasabik ni Anya sa narinig. Dali-dali niyang pinuntahan ang anak at sinabi ang magandang balita na nalaman. "Baby, hulaan mo kung bakit masaya si mommy?" pagkausap niya sa anak na kala mong kaya siya nitong sagutin sa tanong. Ramdam ng batang si Warren ang kasiyahan ng ina kaya napangiti ito kay Anya. "Ang daddy mo darating mamaya! Magkikita na kayo ulit!" Agad na inutusan ni Anya ang yaya ni Warren na ilabas ang mga bagong damit n
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW aaminin ko man tlga sa asawa at anak ko ang tungkol kay jarren at sa pagtratrabaho niya rito. Talagang sasabihin ko n tlga sana dahil kung ano ano na ang pumapasok sa utak ng asawa ko na kesyo may bagong babae ako at kung ano ano. Bukod doon ay matagal ng napatunayan ni Jarren ang sarili niya sa akin. Sadyang wrong timing lang at bago pa man ako umamin ay nalaman na ni Anya na si Jarren ang aking bagong secretary. Bigla bigla na lang siyang dumating dito at kumatok. Hindi ako prepared. Si Jarren pa ang pinagbukas ko ng pinto ayan tuloy wala na kaming lusot. Matalino si Anya at obvious din naman ang suot ni Jarren. Alam kaagad niya kung ano ang ginagawa ni Jarren dito sa loob ng office ko. Hanggang sa ito na nga ba ang sinasabi ko. Kapag nagkita sila ay ganito talaga ang mangyayari. Tamang tama ang sinabi ko kani-kanina lang. Itong si Jarren biglang nawala sa sarili. Nakalimutan niya na na nandito ako at nakikita sila. But infairness, makikita mo
JARREN POINT OF VIEW "Jarren, gawin mo 'to..." "Jarren, ikaw ang umatrend dito..." "Jarren, kailangan mong matutunan yung ganito, ganiyan...." "Jarren, galingan mo pa! nagkukulangan pa ako!" "Jarren, hindi ganito! ganito dapat! ulitin mo!" "Jarren, there is no room for mistakes here!" Aaminin ko, hindi pala ganun kadali. Mahirap pala. Akala ko ay malapit na ako pero malayo pa pala. Marami pa akong kakainin na Bigas para i-prove yung sarili ko. Araw-araw binibigay ko yung best ko pero kulang pa rin. Araw-araw ako napapagod pero nagkakamali la rin. Iniisip ko na lang palagi ang mag-ina ko at sila ang inspirasyon ko. Sa kanila ako kumukuha ng lakas para sa Araw-araw. Hindi madali ang maging isang CEO. Hindi pala madali ang ginagawa ni Mr. Enriquez sa Araw-araw. Lalo ko siyang kinahahangaan sa araw araw na nakakasama ko siya. He deserve all this. Early morning, Late Nights. Narealise ko rin na hindi lang ang katangian ng pagiging CEO ang itinuturo niya sa akin. Natutun
JARREN WAYNE SALVADOR POINT OF VIEW Hindi ako nagdalawang isip na isugod si Mr. Enriquez sa ospital matapos ko siyang makita sa harap ng aking bahay na nahihirapang huminga na tila para bang inaatake siya. Sa itsura niya ay mukha talagang hindi maganda ang lagay niya kaya naman agad ko siyang binuhat at isinakay sa sasakyan niya para dalhin ng ospital. Sa totoo lang, awang awa ako sa kaniya. Kahit na marami siyang ginawa na hindi maganda sa akin ay tinatanaw ko pa rin ang magagandang nagawa niya sa akin. Nauna niya akong tinulungan kaya naman ano ba naman itong ibalik ko ang magagandang nagawa niya sa akin at kinalimutan ang mga pangit niyang nagawa. Dinala siya sa loob ng E.R. at ako naman ay pinaiwan na sa labas. Habang nag-aantay, panay ang dasal ko na sana ay maging okay siya. Totoo. Naiisip ko kasi si Anya at ang anak namin. Alam kong pag may nangyaring masama kay Mr. Enriquez ay sila yung unang malulungkot. Hindi ko alam ang gagawin ko sa mga oras na yon. Nandoon yun
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW 2 YEARS AGO, After My apo's Blood transfussion, nagkaroon ng pagkakataon na magkausap kami ni Jarren ng pang sarilinan. That time, ayoko talaga hanggang maaari but in my mind my nagsasabi rin sa akin na maging fair at pakinggan ang nais na sabihin sa akin ni Jarren. Humingi siya ng tawad at inamin ang mga nagawa niyang pagkakamali pero wala sa iyak niya ang nakakuha ng loob ko. Bilang isang ama, masamang masama ang loob ko sa kaniya nadagdagan pa ng malaman kong ginawa niyang kabit ang anak ko. Sobrang sakit noon para sa akin. Mabait pa nga ako at nagawa ko pang magtimpi bilang nasa gilid lang kasi namin ang apo ko. Sa aming naging pag-uusap noon ay nagulat ako sa kaniyang inamin. Honestly hindi ako naniniwala that time. Na baka sinasabi niya lang yon para matakasan ang aking galit at para lokohin muli ako. Hindi ko siya tinanggap para sa anak ko. Kahit la sinabi niya sa akin na hindi totoong naikasal siya. Para sa sakin ay walang sense iyon. Hind