Kabanata 6

Sa di kalayuan naman ay nakatayo ang babaeng may hawak na laruan na nakangiti. Ng makita niyang nakaalis na ang apat ay saka ito naglakad papunta sa pulang kotse at sumakay.

"You did a great job!." aniya ng isang boses pagkasakay niya.

"Obcourse! Ako pa ba? Kung nakita mo lang ang mga mukha nila. Halos hindi maipinta sa takot. Ang galing galing kung umakting." sagot naman ng babae.

"Kulang pa 'yan sa ginawa nila kay Crystal! Nagsisimula pa lang ako." nakakuyom ang mga kamao nito.

"Dapat lang magbayad sila. Hindi sila pwede mabuhay ng masaya." segunda din nito.

“Ihahatid na kita sa condo mo at ‘yong bayad ay nasa account mo na.” anas ng lalaki.

“Ang kulet mo din eh, ang sabi ko huwag mo na akong bayaran dahil tutulungan kita.” pagmamaktol ng babae.

“Alam ko naman ‘yon pero hayaan mo na, mas marami pa akong ipapagawa sa’yo.” nakangiting turan ng lalaki at binuhay na nito ang makita ng kotse at saka nag drive paalis.

Sa isang chapel ibinurol ang mga labi ni Crystal ngunit hindi na nila ito masisilayan pa. Pagdating ng mga magulang nila William ay dito na sila dumiretso dahil kinuha na daw ang bangkay ng dalaga at pinacremate dahil nga sa hindi na makilala ito.

Labis ang paghihinagpis ang nararamdaman ng mag asawa ng malaman ang sinapit ng kanilang pamangkin. Sobrang mahal nila ito at tinuring na tunay na anak, pero sa isang iglap lang ay malalaman nila na wala na ito. Kaya labis na lang ang lungkot nila ng malaman na namatay ito.

Si William ang tumawag sa kanila para ibalita ang nangyari, pero walang makakapagsabi kung ano ba talaga ang totoong nangyari. Nag-iimbestiga pa rin ang mga pulis hanggang sa ngayon. Ang anak naman nilang si Kia ay halos magwala ng malaman ang balita tungkol sa pinsan. Agad din itong umuwi sa Pilipinas, samantalang ang anak naman nilang lalaki na si William ay tahimik lang simula ng dumating sila, minsan lang ito kung umimik kaya alam nilang nasasaktan din ito.

Alam nilang mahirap para sa dalawa nilang anak ang ganitong pangyayari. Halos sabay na silang tatlo na lumaki at magkakasama, magkapatid na rin ang turingan nila kaya alam nilang labis na maaapektuhan ang mga ito.

"Anak Wil, bakit mo pinacremate agad ang labi ni Tal? Tapos na ba ang imbestigasyon?" tanong ng ama nito.

Tumango lang ito. "Tapos na at na-autopsy na rin ang bangkay niya bago ko tuluyang ipinacremate. Hindi ko na kayo hinintay dahil ayoko ng makita niyo pa ang kalagayan niya. Ayoko na mas lalo pa kayong masaktan." aniya sa mahinang boses.

"It's okay anak. Alam namin na ginawa mo lang 'yon para maibsan ang sakit." anas naman ng kanilang ina.

"Hindi na ako nakaramdam ng pagod sa byahe ng malaman ko ang nangyari. Grabe sila. Mga walang hiya!" bulalas ni Kia habang nagsimula na namang umiyak.

Agad naman itong niyakap ni William. "Huwag kang mag alala, Alam kung magagawan ng paraan si Crystal para malaman kung anong nangyari sa kanya ang kung sino ang may gawa noon. Kahit na wala na siya alam kung nandiyan lang siya at tutulungan niya tayong makuha ang hustisya para sa kanya." pagpapagaan loob nito sa kapatid.

Nabaling naman ang tingin ni Kia sa kanyang mga magulang na parang may gustong sabihin ito at hingin ang permiso namin. "Mom/Dad, I wanna stay here. Ayoko na bumalik sa Korea. Gusto kung dito na mag aral."

"But why?." takang tanong ng Mommy nila.

"Gusto ko lang po at isa pa para na rin magkasama kami ni Kuya. Wala na si Crystal kaya mas mabuti samahan ko dito si kuya."seryosong turan niya.

"Are you sure about that?" her Dad asked.

"Yes daddy nakapag desisyon na ako. Huwag kayong mag alala hindi ako magiging pasaway. Takot ko lang kay kuya." wika nito sabay baling sa kapatid.

"What?" kunot noo ni William. "Magiging sakit ka sa ulo ko." iiling iling ito.

Bigla naman siyang umangkla sa braso nito at sabay na nguso. "Is that your way to say that you miss me or is that your way to express that you're happy that I'm staying here kuya?" ngiting ngiti nito.

"None of the above. So stop dreaming sister." then William smirks.

Mas lalo pa itong napanguso dahil sa tinuran ng kapatid. "You are so mean to me William Del Rosario!"

"Just stating the fact my dear sister. And please stop pouting! Hindi bagay sayo para kang pato na hindi makatae."pang aasar nito

"Mommy!! Daddy!! Si kuya nang iinis na naman." pagsusumbong nito.

"Yuck! Acting like a child again. That's gross! Minsan napapaisip na talaga ako. Hindi kaya ampon ka lang?" saad nito na pinwesto pa ang kamay nito na parang nag iisip.

Mas lalo namang hindi maipinta ang mukha ni Kia na ikinatawa ng mga magulang nila. Kahit na ganito ang mga anak nila alam nilang mahal na mahal nito ang isa't isa.

'Hay kung nandito lang si Crystal siguradong mas masaya. Hindi ganito ang reunion na gusto ko.' mahinang bulong nito na hindi naman nakaligtas sa pandinig ng asawa.

Agad naman siya nitong inakbayan. "Everything will be alright in time hon."

Nag usap pa ito ng ilang saglit bago nag kanya kanya para mag intertain ng mga nakikiramay. Napansin naman ni William ang kapatid na nasa harap at nakatingin lamang sa picture ni Crystal katabi ang bagay na kung saan nakalagay ang abo nito. Agad niya naman itong nilapitan.

"Siguro kuya kung hindi ito nangyari masaya siguro tayo na gumagala ngayon. Ayon naman talaga ang ginagawa natin sa tuwing uuwi ako dito diba? Akala ko pag uwi ko masaya tayo, akala ko buo tayo at akala ko magbabakasyon na naman tayo sa iba't ibang beach. Hindi ko akalain na itong pag uwi ko ang pinakamalungkot na mangyayari sa buhay ko. Umuwi ako hindi para mabuo at makapag bonding tayo. Umuwi ako k-kasi, pupunta ako sa l-lamay niya." madamdaming anas ni Kia at tumulo na naman ang kanyang mga luha.

"Huwag kang mag alala, hindi tayo titigil hangga’t hindi nagbabayad ang mga may gawa nito sa kanya." tiim bagang na wika ni William.

"And I will always help you kuya." pursigido na saad naman ni Kia.

Ang hindi alam ni Kia na may tinatago sa kanya ang kapatid tungkol sa pinsan nilang si Crystal.