Kabanata 7

Napatigil sa pag uusap ang magkapatid  dahil sa pagdating ng bagong mga bisita. Agad naikuyom ni William ang kanyang kamao ng makilala ang mga ito. Natatandaan niya ang mga mukha nito, ito yung madalas na pag initan ang pinsan niya. Iyong isa naman ay medyo naging kaibigan ni Crystal at higit sa lahat ang isang lalaking kasama nila na mas nagpapainit ng ulo nito. Ang boyfriend ni Crystal at alam niyang hindi naman talaga nito minahal ang pinsan kung hindi ay ginamit lang para protektahan ang totoong mahal niya.

Agad lumapit ang binata sa apat. "Anong ginagawa niyo dito?" mahina pero may diin na tanong nito.

"Gusto lang namin bumisita dito. No harm." wika naman no’ng isang babae na sa pagkakatanda niya ay Nathalie ang pangalan, familiar ito sa kanya dahil ito ang madalas na bukambibig ng kanyang pinsan.

Akmang magsasalita din si Kim ng bigla itong suntukin ni William. "Wala kang karapatan pumunta dito gago ka! Anong klaseng boyfriend ka? Hindi mo man lang naligtas si Crystal! Alam kung niloko at ginamit mo lang ang pinsan ko para riyan sa babaeng ‘yan!" puno ng galit na sambit nito sabay turo kay Jane.

Pumagitna naman si Jane kahit na nahihiya. "Please tama na kuya, nandito lang kami para bisitahin si Crystal, naging kaibigan ko din siya sa maikling panahon." pagmamakaawa nito habang tinulungan na makatayo si Kim.

"Hindi kami nandito para sa gulo, nandito kami para makiramay. Kaklase din kami ni Crystal at masakit din sa amin ang nangyaring pagkawala niya." dugtong pa ni Sophia.

Mga sinungaling! Ang gagaling magpanggap.- isip ng binata

Agad naman lumapit ang mga magulang nito sa kanila para umawat. "William enough, nandito tayong lahat para sa pinsan mo at hindi para magkagulo." seryosong saad ng ama nito.

"Pwede naman pag usapan ng maayos 'yan anak. Respetuhin natin ang lamay ni Crystal." malambing na wika ng ina nito at hinawakan sa kamay ang anak agad namang huminahon si William.

"Pwede niyo ng tingnan si Crystal pero hindi niyo na makikita ang katawan niya. Naicremate na ito ng dalhin dito at bukas ililibing na agad namin." bulalas ng ama nila.

Agad naman tumango ang apat, samantalang si Nathalie ay parang walang pakialam sa paligid o sa mga nangyayari. Sinundan naman nila si Kia na naglalakad kung nasaan ang mga abo ni Crystal.

Ng makarating sila doon ay tahimik lang ang mga ito. Walang gustong magsalita kahit na isa sa kanila. Habang si Kia ay patuloy lang ang pagmamasid sa kanilang apat na wari'y sinusuri.

"Crystal is simple, humble, caring and a loving person," panimula ni Kia. "Bata pa lang siya ng maulila dahil namatay ang mga magulang niya sa isang aksidente. Kaya kinuha at kinupkop siya nina mom at dad, pero hindi siya hinayaan na maghirap ng kanyang mga magulang dahil lahat ng ari-arian nila ay nakapangalan sa kanya at dahil sa bata pa siya ay si daddy muna ang nag asikaso nito at ililipat na lang sa kanya pag nasa tamang edad na siya o kapag handa na siyang mag turn over. Bata pa lang kami ay magkakasama na kami at sabay na lumaki kaya halos magkapatid na ang turingan namin." patuloy pa nito habang nakikinig lang ang apat.

"Nakadepende kami sa isa't isa kaya masyadong mahirap at masakit para sa amin na mawala siya. At hindi kami papayag na gano’n na lang ang mangyari. Kailangan mabigyan ng hustisya ang pagkamatay niya. Pero hindi namin alam kung saan magsisimula kung hindi naman namin alam ang nangyari. I was hoping na sana makonsensya ang may gawa nito sa kanya. Walang gusto ang pinsan ko kung hindi ang makapagtapos para ipagpatuloy niya ang pag aasikaso sa naiwan ng mga magulang niya dahil 'yon na lang ang alaala na natitira sa kanya. Ngunit hindi na mangyayari 'yon dahil pinatay siya ng wala man lang kalaban laban. Sana hindi maranasan ng mga tao na 'yon ang naranasan niya. Pero pinagdadasal ko din na sana maramdaman nila ang sakit ng ginawa nila sa pinsan ko." mangiyak ngiyak na saad nito dahilan para mapayuko sila.

FASTFORWARD..

Lumipas ang ilang araw at tahimik na nakaupo ang apat na magkaibigan sa kani-kanilang upuan. Ngayon kasi ang araw na sasabihin ng kanilang prof. ang resulta ng kanilang grades, ngayon din ay malalaman na nila kung anong top ang nakuha nila.

Ang iba naman nilang kaklase ay may kanya kanyang ginagawa. Merong nagkwekwentuhan, nagtatawanan, nagkukulitan at meron din naman walang pakialam sa paligid.

Maya maya pa ay pumasok na ang kanilang adviser. Agad naman tumahimik at umayos ang lahat ng pumunta na ito sa harap.

"Good Morning students!" bungad nito.

"Good Morning Ms." sabay na bati ng mga ito.

"Today I will already announce those students who will have an award." walang paligoy ligoy na sabi nito

Ang tahimik na klase ay nagsimula ng mag bulong bulungan. Alam nila ang nangyari sa isa nilang kaklase na dapat ay valedictorian nila.

"I'll start with our Top 1 which is Crystal Pamela Parras. Congratulations!"- bakas ang lungkot at panghihinayang sa boses nito.

Agad namang nalungkot ang halos lahat ng nasa silid maliban sa dalagang si Nathalie na umismid.

"Pero dahil sa nangyari sa kanya ay napag usapan namin na si Ms. Nathalie Cruz  na ating top 2 ang magbibigay mensahe para sa darating na recognition." dagdag nito.

Agad naman tumayo at kumaway na parang nanalo si Nathalie na may matamis na ngiti sa kanyang mga labi.

Madaming bumati sa kanya ng congratulations ng may isang kaklase silang biglang nagsalita. "Diba po wala na si Crystal bakit hindi na lang ilipat sa top 1 si Nathalie?" tanong nito na labis naman na ikinangiti ng dalaga

Naging seryoso naman ang kanilang guro. "Hindi basehan ang pagkawala niya para palitan agad siya. Since ganyan ang kinalabasan ng result ng grades nila ay kailangan talaga na nasa pangalan ni Crystal ang pagiging top 1. Makukuha lang ito ulit ni Nathalie pag siya na ang naging top 1 ulit o wala ng makakalampas sa grades niya sa susunod na grading system.' pagpapaliwanag nito.

"And I think Ms. Parras deserve it. Dahil nakuha niya ang mataas na grado kahit wala na siya. Ang rewards niya ay ibibigay natin sa pamilya niya o kung sino sa kanila ang kukuha nito para sa kaklase niyo." dagdag pa nito.

Napairap na lang si Nathalie sa narinig.

"It's okay guys! We all know that Crystal deserve it. Kaya dapat nasa kanya 'yan. Makakabawi naman ako next grading, baka sakaling ako na ulit ang maging top 1. Thank you sa inyo." plastic na ngiti nito.

Natigil ang lahat sa pag iingay ng biglang lumakas ang hangin dahilan para magsara ang lahat ng bintana sa silid nila. Lahat sila at nagulat sa nangyari.

Maya maya pa ay tumigil naman ito. Pero nandyan pa rin ang kaba sa mga mukha nila.

"That's enough! We will proceed to the top 3 and so on. Okay? Our top 3 is Ms. Jane Jimenez, Congratulations!"

Naghiyawan naman ulit ang mga kaklase nito.

Yun oh!

Congrats Jane!

Ang galing mo talaga

Iilan lang sa mga narinig ng dalagang si Jane na galing sa mga kaklase nito. Napatingin siya kay Kim at nakangiti lang ito sa kanya na ginantihan din niya ng ngiti.

Pero kahit na gano’n ang nangyayari hindi pa rin makaramdam ng saya si Jane. Pakiramdam niya hindi niya deserve ang bagay na 'yon lalo na sa ginawa nila. Iniisip niya ang mga sinabi ng pinsan ni Crystal kaya pakiramdam niya inagaw nila sa kanya ang karapatan na tuparin ang pangarap nito.

Nagpasya muna itong magpaalam sa prof. na lalabas at pupunta ng comfort room. Akmang sasamahan siya ni Sophia ng umiling lang ito.