Kabanata 1

KABANATA 1 

Mabini ang simoy ng pang-umagang hangin na sumalubong sa akin. It's almost August, kalagitnaan ng summer kaya nakakapagtaka ang malamig na hangin ngayong araw. 

Bumaba agad ang aking tingin nang marinig ang mahinang patahol ni Meow, ang alaga kong white and caramel papillon.

"What's the matter baby? You're hungry? Hmmm?"

The little creature barked again one more time.

Hindi pala ang corndog stand sa gilid ang tinitingnan niya kundi ang dalawang batang chinito na naghahabulan sa di kalayuan.

Hindi ko mapigilan ang pagsilay ng tipid na ngiti sa aking labi dahil kagaya ko rin silang dayo sa lugar na ito. Nakasalubong ko ang nanay nila sa mini mart noon at naikwento niyang nagpunta sila sa Florida para sana takasan ang masalimuot na buhay sa China. Pero sadyang mapait ang buhay. May mga bagay na kahit pagsikapan ay hindi madaling nakukuha. The lady said that five months after they migrated here, her husband died, heart attack due to over patigue.

It was indeed a sad story to tell. Lahat tayo ay may madilim na bahagi. Ang iba ay pinipili lamang nating itago.

"Meow, come on we'll be late. Sige papagalitan ka ni Ms. Fae…"

Tumahol si Meow nang ilang ulit at iwinagayway ang buntot na animo'y naiintindihan ang sinasabi ko.

Pinagpatuloy namin ang paglalakad at sa di kalayuan, tanaw ko na nga si Ms. Fae na nakahalukipkip habang pinapanood ang paglapit ko.

"Good morning Ms. Fae!"

Habang papalapit ay mas nadedepina ang kanyang buhok na mamulamula at ang madilaw na kutis.

"Good morning— dear… little Meow is here. Hi honey…"

Umupo pa siya at hinaplos-haplos ang malambot na balahibo ni Meow. Ang palakaibigan ko namang aso ay nahiga pa sa lupa at walang kagalaw-galaw.

Lalong natuwa si Ms. Fae. Ang masungit niyang aura ay napalitan na nang saya.

I secretly rolled my eyes.

Hindi ko alam kung ikakatuwa ko ba o ikakainis, mas natutuwa pa siya kay Meow.

Nang mag apply ako bilang waitress sa kanyang maliit na cafe ay halos ayaw niya akong tanggapin dahil sa kanyang 'test'— na sa kasamaang palad ay paghuhugas ng plato, lima ang tumalon sa aking kamay.

Napilitan siyang i-hire ako dahil kulang talaga sya sa tao. I don't like her at first dahil nakaka-intimidate ang kanyang personality pero nang magpakita siya ng pagkagiliw sa aking alaga ay medyo natanggap ko na.

Special treatment din sa akin dahil kahit madalas niyang pinupuna ang kawalan ko nang alam sa trabaho noon ay pinayagan niya akong isama si Meow sa trabaho.

"What are you still doing here young lady? Go inside, your uniform is waiting for you."

Wala akong nagawa kundi pumasok sa loob at dumiretso sa locker room kung nasaan ang aming mga uniform. We have two, bale apat dahil dalawa bawat klase.

Type A is M-W-F, isa iyong mid cut black pencil cut skirt at pink polo shirt na may logo ng cafe at maliit na name plate. Ang type B naman ay ang natitirang araw, maliban sa linggo na day off ko.

"Hey Adrina, where's your puppy?" tanong ni Mitchie na pares ko ay nagbibihis din ng uniporme.

All girls kaming crew dito sa cafe dahil balita ko allergic si Ms. Fae sa mga lalaki.

"Outside Mitch, with Ms. Fae."

Ngumiti rin ako nang ngumiti siya.

Mitchie is a lives and grew up here in Miami with her parents but like me, they are migrant from South Korea.

In the sea of crazily blonde and brunette people, I found my companion. 

Si Mitch ang nag guide sa akin para mag survive dito. May mga panahon pa nga noon na natutulog siya sa apartment ko nang palihim para samahan lamang ako.

"How are you little Adri?"

I rolled my eyes on her.

Palibhasa mas matanda siya ng apat na taon, tinatrato talaga niya akong bata. She sometimes wears party hat on my birthday just to make me feel that my special day is still special.

"I'm fine, pretty as usual. You?"

"Oh I bet you haven't eaten breakfast yet," nakangisi niyang sambit.

"Oh no sister, I'm afraid you're wrong…" I said dramatically. "I cooked my breakfast today, before I feed Meow."

"Oh is that so? Maybe I'll eat the sushi mom prepared alone."

Nanlaki agad ang mata ko sa pagtutol.

Hell no!

If I we're to die tomorrow, the last meal I want to eat is her mom's soup and sushi.

"You know what, Mitch? I haven't eaten properly. My sunny side up egg— which is the only proper food I know how to cook, is a bit off. It turned black—."

"Oh holly Adri, don't talk too much. You're mouth is like grabe again."

Nagkatawanan kami habang papunta sa counter.

Sa tagal na naming magkasama, ang ilang tagalog na salita ay naaadopt na niya sa akin. Ganon din ako.

Dati-rati ay kain kung kain lamang, wala akong pakealam sa pagdadasal. Nang makasama ko siya ay natuto akong magpasalamat bago magpakabusog.

Plus her family is quite traditional. Her mom is friendly and a good cook, ganon din ang kanyang ama at dalawang kapatid na babae. 

Minsan nga binibiro ako nang kanyang ina na sa kanila na lamang tumira. Lalo pa ngayon na ang kanilang bunso ay nasa Massachusetts para mag-aral ng law.

Her family became my family too. At sila ang dahilan kaya ako naka survive dito.

Naging abala kaming lahat sa mga orders buong maghapon. Nang magtanghalian ay sabay kaming kumain ni Mitch pero mabilis lang dahil kailangan pa naming palitan ang mga nag duty nang lunchtime. 

Mas marami kaseng costumer kapag tanghali kaya naman gabi na din ako nakapag out.

"Say bye Aunt Mitch!"

Ngumiti si Mitch at kinawayan kami ni Meow.

"Take care dear!— Bye little fella!"

Lumipat sina Mitch sa isang bahay malayo sa apartment ko nang makaipon. Dati kase ay magkatabi ang building namin.

Medyo mababa ang temperatura sa ganitong oras. Mabuti na lamang at naisuot ko ang winter jacket na isinilid ko sa back pack na dala kanina kasabay ng dog food ni Meow.

Pagod akong sumalampak sa sofa habang si Meow ay hypher na hypher. Takbo nang takbo sa loob ng bahay na para bang tuwing uuwi kami ay excited siyang tumapak dito.

I sigh.

The feeling of home. Of course, the nostalgic things around and the aroma of familiarity.

Hinayaan kong nagtatakbo si Meow, dumiretso ako sa maliit kong banyo at nagpalit nang damit. I don't take a half bath after work because my body might breakdown. Mabilis pa naman akong magkasakit kaunting kibot lamang.

Ang aking apartment ay maliit kumpara sa iba pero hindi ko magawang umalis dito dahil bukod sa mura ang renta ay pinayagan akong magpatira ng aso, basta daw hindi pakalat-kalat sa hallway.

It's nearly ten in the evening at ang mga mucles ko sa katawan ay halos ayaw nang gumalaw kaya instant noodles na lamang ang pinagtyagaan ko.

Pinakain ko din si Meow kasabay ko at dahil may kasamang disposable spoon and pork ang instant noodles dito, hindi ko na kailangang mapagod sa paghuhugas ng utensils.

Dahil sa pagod ay agad akong dinalaw nang antok.

Nagising ako sa kalagitnaan nang gabi dahil sa marahas na pagyugyog nang kung sino.

Half awake, half asleep. Tamad kong binuksan ang akin mga mata at tumambad sa akin ang maputlang itsura ni Mama.

Hindi ko alam kung maputla ba talaga o dahil lamang iyon sa sinag nang lampshade sa aking tabi.

"Ma?"

"Anak bumangon ka. Bilisan mo!"

Kumurap-kurap ako at ipinroseso ang nangyari.

"Nasundan nila tayo Adrina, nandito sila! Bumangon ka—" sa kalagitnaan nang kanyang pagsasalita ay narinig namin ang nagmamadaling mga yabag ng paa.

Mom panicked even more.

Bumalikwas ako nang bangon sa kama at hinayaan siyang patungan nang makapal na coat ang aking pajama. 

Sabay kaming napalingon nang pabalang na bumukas ang pinto.

Abot-abot ang aking kaba dahil hindi ko naiintindihan ang mga nangyayari. 

Si Cedrick pala ang pumasok, ang nag iisang bodyguard na isinama namin ni Mama dito sa New York.

"Senyora, senyorita, handa na po ang sasakyan sa labas."

Pawis na pawis ako nang mapabalikwas nang bangon.

Frustrated kong tinakpan nang kamay ang dalawang tenga at nanghihinang napasandal sa headboard ng kama.

Nang masulyapan ko ang orasan ay saka ko narealize na madaling araw na pala.

Hanggang ngayon hindi pa rin ako makatulog nang payapa dahil sa bangungot na iyon.

Ang bata kong isipan ay hindi lubos na naintindihan ang mga nangyari.

Mom and I left the Philippines. Akala ko karaniwang mother and daughter vacation lamang iyon pero mali ako. Makalipas ang dalawang linggong pananatili sa New York, ginising ako ni Mama isang gabi. She's in panick.

Sakay nang kotse ay nagbyahe kami patungo sa norte pero naharangan kami ng isang kotse. Mama pushed me out of the car and told me to meet her in Miami, Florida.

I was lost. Ang tanging dala ko lamang noon ay ang backpack na ibinigay ni Mama. 

Hinintay ko sya. Ilang araw kong nilibot ang Miami, sa pag-aakalang makikita siya o kahit si Cedrick pero mali ako. Ilang araw akong nagpalaboy-laboy. 

Naabutan ako nang malakas na bagyo sa labas at doon ko napagtanto na walang Mama ang darating. Na mag-isa na lamang ako.

I was 17, barely an adult. Wala akong alam na paraan para makauwi sa Pilipinas. New York is not safe either.

Nanatili ako sa Florida at pilit binuhay ang aking sarili.

Kay Ms. Fae ako nagtrabaho. I had to lie about my age. Sinabi kong naiwan sa Pilipinas ang iba kong papeles at nasa New York naman ang iba.

Si Mitchie lamang at ako ang may alam nang totoo.

At 20, I was the eldest girl in my batch. Kinailangan kong magbalik sa senior highschool. Mabuti na lamang at nasa backpack pala ang iba kong mga dokumento. 

Nakapag-aral ako sa maliit na unibersidad at natapos ang kursong Entrepreneurship na hindi ko rin naman magamit. 

How can I start a business? Wala akong pera. Kahit ang bangko ay hindi ako mapapautang dahil wala naman akong pag-aari na pwedeng collateral, maliban sa alaga— kung tatanggapin si Meow.

As if in a que, tumahol si Meow na nasa baba nang kama ko, kanina pa yata ako pinapanood.

"Okay sorry baby, hindi naman kita ibebenta. Collateral lang."

The little fella made a grunting sound and it made me smile for a bit.

"Hay naku Meow mabuti na lamang at nandito ka…"

Hindi na ako makatulog kaya nagpasya na lamang akong mag jogging. Iniwanan ko nang dog food si Meow dahil mabagal siyang tumakbo, hindi ko maaring isama. 

Matapos mag ikot-ikot sa park ay kumain ako ng pancake sa isang early restaurant malapit sa aking apartment building.

Sa aking utak ay planado ko na ang gagawin buong araw, gaya lamang ng dati pero agad iyong nawaglit nang mapagsino ang matangkad na babaeng nakatayo sa harapan ng apartment ko.

Tumikhim ako dahilan para lumingon siya sa aking gawi.

Agad na sumilay ang marahang ngiti sa kanyang labi nang makita ako. Hindi ko alam kung bakit sa kabila nang kanyang ngiti ay nanatili ang mabigat at seryoso niyang aura.

"Adrina Cordovez, I'm Siara. Nag book ako agad ng flight mula sa Pilipinas nang malaman kong nandito ka. Maari ka bang makausap?"