Chapter 2: Meeting An Arrogant Stranger

Nahihilo na siya sa biyahe. Mula sa airport ay agad siyang pumara ng taxi papunta sa hotel na pagdarausan ng seminar. Kung bakit naman kasi hindi niya naitanong kaagad noon kay Mrs. Castro kung saan ito gaganapin. Kailangan pa pala niyang lumuwas mula sa probinsiya nila hanggang dito sa NCR. “Tsk…it’s okay, anyway nandito naman na ako,” kausap niya sa sarili. Pumara ang sinasakyan niyang taxi sa isang magarang hotel. Sa unang tingin pa lang ay talagang nakakamangha ang ganda nito.

“Del Castillo Hotel and Restaurant,” basa niya sa signage sa entrance nito. Agad siyang lumapit sa front desk.

“Good morning ma’am, welcome to Del Castillo Hotel and Restaurant. How can I help you?” magiliw na bati ng hotel receptionist sa kanya.

“I am here to attend a seminar,” pagsisimula niya. Sinabi niya ang pangalan ng seminar na dadaluhan.

Mabuti na lang at may nakareserve na palang rooms para sa mga participants. Hinanap ng receptionist ang kanyang pangalan sa listahan.

“Your room number is 304 Ms. De Jesus. Please sign this form, ma’am. ” Wika nito at magalang na iniabot sa kanya ang isang papel.

Kinuha niya ito at agad na pinirmahan.

"Here," ibinalik niya ang papel dito.

"Thank you ma'am, you can now proceed to your room." sabi nito sabay abot sa kanya ng key card..

“Thank you,” pagpapasalamat niya.

“You’re welcome ma’am, hope you enjoy your stay here,” magiliw na wika nito na para yatang hindi napapagod sa kakangiti.

Her room is on the third floor. Hilong-hilo na siya sa biyahe ngunit mapapagod naman siya kung aakyat pa ng hagdan, kaya kahit ayaw niyang gumamit ng elevator ay napilitan siya. Takot kasi siyang sumakay nito baka magbrown-out habang di pa siya nakakalabas at mataong may sunog. Madalas siyang tawanan ni Roxanne kapag minsan ay namimili sila sa mall dahil hindi siya nito mapilit-pilit na sumakay ng elevator gayundin ng scalator. Ayon rito ay masyado raw siyang matatakutin at advance mag-isip. Habang nasa elevator ay naisip niya ang inay at mga kapatid niya. Bigla niyang namiss ang mga ito. Awtomatikong gumalaw ang mga paa niya palabas nang bumukas ang elevator. Huli na nang mapansin niyang may makakasalubong pala siya.

“F*ck! Bulag ka ba?” pabulyaw na sabi ng lalaking nakabanggaan niya. Halata ang iritasyon sa boses nito. Sa kabiglaan ay hindi niya kaagad nagawang kumilos paalis. Saglit niyang napagmasdan ito. Bagama't nakasimangot ay hindi maipagkakaila ang kagwapuhan nito. Napakagwapo nito at napakatikas ng tindig. Kung ilalarawan ang hitsura nito ay masasabi na katulad ito ng mga bidang lalaki sa mga nobela na nababasa niya sa pocketbooks o di kaya ay mga bidang lalaki sa pelikula.

"Aren't you gonna say sorry?" Yamot na turan ng lalaki.

Pagkarinig rito ay para siyang nahimasmasan mula sa pag-eeksamin sa pisikal na anyo ng lalaki. "Uhm, sorry sir", at agad na ring umalis. Hindi na niya hinintay ang pagsagot niyo at agad na niyang tinahak ang daan papunta sa kanyang room.

"Just that!? Will you be careful next time?" Narinig niyang pahabol na sigaw ng lalaki.

"Sorry sir but there will be no more next time." Bulong niya sa sarili at binalewala na lang ito.

George's POV:

Hinabol niya ng tanaw ang babaeng nakabangga sa kanya nang papasok siya ng elevator. Sa sobrang inis ay hindi siya nakapagpigil.

"Just that!? Will you be careful next time?" Habol niyang sigaw rito.

Naiinis siya sa pangsesermon ng ama at hito't nabangga pa siya ng babaeng mukhang malayo ang iniisip at wala pa yatang balak magsorry kung hindi niya tinanong.

"Bullshit!" bulyaw niya sa isip. This is the first time that his dad has ever reprimanded him in front of their investors. He knows that his dad doesn't like to be late especially in important meetings like this. But he was just five minutes late. Not worthy enough to be scolded in public.

Estella's POV:

Salamat na lang at agad niyang nakita ang room na paglalagian niya sa loob ng pitong araw na seminar. Alam niyang may makakasama siya sa kwartong ito. Ayon sa receptionist ay tatlo sila rito. Marahan siyang kumatok. Hindi nagtagal at bumukas ang pinto.

"Estella De Jesus? Ella! Naku ikaw ba 'yan? Masiglang bati ng nagbukas nito habang nanlalaki ang mga mata na parang hindi makapaniwala.

"Christine! Masaya niyang tawag sa pangalan ng makilala ito. Isa ito sa mga kaibigan niya noong nasa kolehiyo pa siya. Matagal na rin silang walang komunikasyon dala na rin marahil sa pareho silang busy sa kani-kanilang mga buhay at trabaho, lalo na at magkaiba rin naman sila ng distrito. Nagyakapan sila at agad nagkumustahan. Mabuti na lang at isa ito sa makakasama rito at kahit papano ay napanatag ang loob niya. Masaya silang nagkwentuhan ni Christine. Ipinakilala nito sa kanya ang pangatlo nilang kasama sa room na iyon. Nakilala niya ito sa pangalang Roselyn na halatang mas bata sa kanila ng ilang taon. Nakisali na rin ito sa kanilang usapan. Nang dumating ang oras ng tanghalian ay sabay-sabay na silang bumaba sa venue. Malawak ito at maganda ang ambiance. May iilan nang naroon. May nagkwekwentuhan, may kumakain na, may nakapila sa buffet table para kumuha ng pagkain, may iilan din namang nakaupo at tahimik lang. Agad silang humanap ng pwesto para upuan at inilagay ang kanilang mga gamit bago kumuha ng pagkain.

.

.

Estella's POV:

Pakiramdam niya ay napakahaba ng araw ngayon. Sobrang nakakapagod bagama't hapon na nagsimula ang seminar ay di pa yata siya nakakabawi sa ilang oras ding biyahe papunta rito. Ganoon din siguro ang nararamdaman nina Christine at Roselyn dahil pagkatapos maligo ng mga ito ay agad nang nahiga at natulog.

Gusto na rin sana niyang matulog, lamang ay di siya dalawin ng antok. Sinubukan niyang balikan ang mga nangyari sa kanya ngayong araw. At bumalik sa alaala niya ang lalaking nabangga kanina sa may elevator. Hindi niya maintindihan ang sarili. Bakit ba ayaw nitong mawaglit sa isipan niya? Napakasungit nito. Gwapo sana kaya lang halatang masama ang ugali. "Hmmmp, ba't ko ba siya pinag-aaksayahan ng panahon sa kaiisip." Saway niya sa sarili. Pinilit niyang matulog lalo na at maaga pa siyang babangon bukas.