Chapter 5: Where Is Elizabeth Del Castillo?

George's POV:

"Nacontact niyo na ba?" Tanong ng ama sa kanya.

"Not yet Dad." Medyo nabubwisit na siya sa kapatid. Magtatatlong araw na itong wala and none of her friends could tell where she is. Wala rin ang bestfriend nitong si Marie. Ayon sa parents nito ay nasa probinsiya raw. "If she's there with her, then why not bother to answer the phone!" Maktol niya.

"Try to call her again son. I'm so worried for your sister." Utos ng ama. "If you won't find her today, I'll get a private detective to go search for her."

Mahal na mahal nito ang kapatid niya. Namatay kasi ang mommy nila sa panganganak dito kaya mula noon ay siniguro ng daddy nila na kahit wala ang mommy ay hindi mararamdaman ng kapatid na kulang sila. Ibinuhos nito ang pagmamahal sa bunso. Siya ng mga panahong iyon ay fifteen  years old na kaya nauunawaan na niya ang lahat. Katulad ng ama ay labis rin ang lungkot niya sa pagkawala ng ina. Mahirap lumaki na walang inang gumagabay. Sabihin mang mayaman sila at may mga katulong at yaya para mag-asikaso ay iba pa rin ang kalinga ng isang ina. He remember his mom to be a sweet, caring and understanding wife to his dad, and a mother and a friend to him when she was still alive.

"Yes dad I will, I promise to take her home before this day ends." Kinuha niya ang susi ng sasakyan at tinungo ang garahe."Elizabeth, my dear sister. Pasalamat ka't Sabado ngayon at walang office work na maaantala...if not I'll send you to the outer space."

He loves her sister so much. To be honest ay noong Huwebes pa niya ito gustong hanapin kung di lang nagkataon na may importanteng meetings siya.

Kahapon nang utusan niya ang secretary na si Evan na puntahan si Marie ay nalaman nito mula sa mga magulang ng huli na naroon nga ito sa kanilang probinsiya. Kung kasama nito ang kapatid niya ay hindi masabi ng mga ito. Lagi nang sumasama si Elizabeth rito kaya naisip niya na baka naroon nga ito. Nag-aalala lang sila dahil ito ang unang beses na hindi ito nagpaalam at hindi pa sumasagot sa mga texts and calls. After learning that Marie was out in the province, he then booked a flight hoping to find his sister there.

Region VIII...

The plane landed on the Tacloban airport past ten in the morning. Yeah, he's in the land of Region eight right now. Well, thanks to his sister!

May naghihintay na sa kanya roon. Mabuti na lang at may branch doon ang Car Rental Company si Delfin. Pagkatapos ibigay sa kanya ng car rental agent ang susi ay hindi na siya nag-aksaya pa ng panahon. Agad niyang pinuntahan ang bestfriend ng kapatid.

Palo, Leyte...

He parked the car in front of a modern stylish mansion. It looks warm and inviting to the eye. He quickly went out of the car. When he turned his head around, he was mesmerized by the astonishing view of the sandy shore. Nakatapat ang bahay sa dalampasigan na may maputing buhangin. The gentle noon breeze and the blue water seem so inviting. This place looks perfect for a vacation. But no, he's not here to unwind. Nang ibalik niya ang tingin sa mansion ay saktong may matandang babae na palabas ng gate na sa hula niya ay maid. Dali-dali niya itong nilapitan at tinanong.

"Excuse me, dito ba nakatira si Marie Montinegro?" Pagtatanong niya.

"Oo sir," sagot naman ng matanda sa diyalektong waray habang sinusuri ang hitsura niya. "Kay ano sir, ano ho tim tuyo?" (Bakit sir, ano hong sadya niyo?) Ganting tanong nito. 

"I'm looking for my sister Elizabeth," magalang niyang sagot.

"Ay hi ma'am Elizabeth ho? Kadali la sir, tawagon ko la hi ma'am Marie. Kana sulod lugod anay." (Ay si ma'am Elizabeth ho? Sandali lang sir, tatawagin ko lang si ma'am Marie. Pasok ho muna kayo). Pag-aanyaya nito.

.

.

.

"What!!!? Did you just said that my sister is pregnant!?" Paglilinaw niya sa narinig. Hindi niya napigilang magtaas ng boses pagkarinig sa ibinalita nito.

"K-kuya please huwag mong sabihin kay Elizabeth na ako ang nagsabi sa'yo. Magagalit sa akin 'yun." Pakiusap nito. Napilitan itong umamin kung nasaan ang kapatid pagkatapos niyang i-interrogate.

"Where did you said she is right now? Nagtitimpi niyang tanong. Halos mag-gitgitan na ang mga ngipin niya sa pagpipigil ng galit.

"Calbiga po, Brgy. Pasigay kuya George. Mangiyak-iyak ito nang ibigay ang address na kinaroroonan ng nakababatang kapatid.

"I'm going to that place right now." Nagmamadali siyang lumabas. He looked at his wristwatch. It's already eleven-fitteen.

"Wait! I'll come with you Kuya George!" Nakasunod na pala ito sa kanya.

"You told me na ayaw mong malaman niya na ikaw ang nagsabi sa'kin, right? Then, hindi mo na kailangang sumama." Pagdidiin niya.

"She will still find out, anyway...and I want to make sure na hindi mo siya sasaktan." Sabi nito at hindi na naghintay ng kanyang permiso. Agad nitong binuksan ang pinto at naupo sa tabi ng driver's seat. Hindi na niya ito pinigilan. Alam na rin naman niyang hindi ito magpapapigil. Pareho silang tahimik habang nagbibiyahe. Pagkaraan ng ilang minuto ay kinuha nito ang cellphone sa bag nito at aktong bubuksan ito.

"Don't ever try to inform her that we're coming." He warned her in a cold voice. Ayaw niyang malaman ng kapatid na darating siya at baka magtago pa ito. Napakamot na lang ito ng batok at ibinalik sa bag ang cellphone. Ibinaling na lang nito ang tingin sa labas ng bintana at inabala ang sarili sa panonood ng kanilang dinaraanan. Pagkalipas ng halos trenta minutos na biyahe ay nadaanan nila ang San Juanico Bridge. It connects the islands of Samar and Leyte. This is his first time to come here and he's really amazed with the beautiful scenery surrounding the bridge.

Bagama't busy siya sa pagmamaneho at panonood sa mga tanawing nadadaanan ay nakikita niya sa gilid ng kanyang mga mata si Marie. May mga pagkakataon na sinusubukan nitong kunin ang phone nito. "Marie, gusto mo bang itapon ko 'yang cellphone mo?" pagbabanta niya rito.

"What? No! Agad nitong isinilid ang cellphone at tumagilid ng upo habang bubulong-bulong. "Nakakainis naman, magpipicture nga lang eh."

Hindi na niya ito pinansin. She acts like her sister. No wonder kung bakit naging bestfriends sila.

Estella's POV:

Pagkatapos kausapin si Troy ay iniwan niya ito at si Elizabeth. Hinayaan niyang mag-usap ang mga ito. Tutal ay hindi naman pwedeng siya ang magdesisyon para sa mga ito. Nahiga siya sa papag upang ipahinga ang katawan. Para siyang nanghihina. Nanghihinayang kasi siya sa kapatid. Napakabata pa nito para maging ama. Makaya kaya nitong pagsabayin ang pag-aaral at pagiging tatay? At si Elizabeth, ano kaya ang magiging reaksiyon ng mga magulang nito kapag nalamang nagdadalangtao ito sa murang edad? Ipinikit niya ang mga mata at ayaw na munang mag-isip pa. Maya-maya ay may narinig siyang sasakyan na pumara sa tapat ng kanilang bahay. May bisita siguro ang kapitbahay nila.

"Tao po! Tao po! narinig niyang tawag ng isang babae. Mula sa pagkakahiga ay inabot at hinawi niya ang kurtina. Sumilip siya sa bintana at nakitang sa kanila nakatapat ang tumatawag. Isang babae na kaedad siguro ni Elizabeth ang nakatayo sa labas ng bakod nila. Maputi ito at matangkad, tsinita, matangos ang ilong at sa hitsura nito ay halatang mayaman. Nakita niya rin na lumabas si Roxanne upang salubungin ito. "Sino kaya iyan?" tanong niya sa sarili. Bigla siyang kinabahan. "Si Elizabeth..." bumalikwas siya ng bangon at agad na lumabas ng silid. Baka nalaman na ng pamilya nito ang kalagayan kaya napasugod rito. Nababahala siya sa maaaring  mangyari. Ayaw niyang magkagulo rito.