Tahimik lamang na umiiyak si Brent sa loob ng kwarto niya. Di maipaliwanag ang sakit na nararamdaman ng mga panahong iyon. Blangko ang isipan niya dahil parehong wala na ang kanyang mga magulang. Gusto niyang sumigaw pero walang boses na lumalabas sa lalamunan niya. Nakakabinging katahimikan ang loob ng mansyon ng mga Rodriguez at lahat ng mga kasambahay ay abalang nag-asikaso sa labi ng dalawang namayapa. Pansamantala muna siyang umuwi ng mansyon dahil pakiramdam niya sasabog ang dibdib niya sa sobrang sama ng loob. Ni hindi niya halos matingnan ang labi ng ama na nakalagak na sa isang kilalang funeral parlor malapit sa mansyon. Narinig pa niya kanina ang boses ni Yaya Santina na sinubukan siyang katukin sa kwarto ngunit di na siya sumagot rito. Narinig niyang nagpaalam ito na magtungo sa funeral parlor upang tumulong. He wanted to ask God why it happened to him. He wants to send a message to Shantal but he didn’t find the courage to do it. He knows this will add another gap between their relationship.
US night time at Shantal’s house….
She's done her shower and about to sleep when she tries to have a glass of milk. Bigla niyang nabitawan ang hawak niyang baso na may lamang gatas. Kinabahan siyang bigla at may di maipaliwanag na pakiramdam. “ Whoa, I just so exhausted today because of my hectic schedule. I miss my mom! Lemme send her a message”. Sabay abot sa cellphone niya.
Messenger message: “ Mom, how’s your day? Sorry, I have a very hectic schedule that’s why I replied to you late. I miss you so much and I am looking forward that you will be going to visit me here” Pumasok na siya sa room niya at iniwan ang basag na baso. Hating gabi nang tumunog ang cellphone niya.
Magkahalong antok ng napilitan siyang abutin ito sa bed side table niya. “ Hello, May I know who’s on the line?” walang sagot at mahabang katahimikan.
“He- hello?” hey can you please speak? Maya’t maya pa narinig niya ang nanginginig na boses ng ama. “Shantal please come home, something happened to your Mom”.
Hindi na niya pinatapos magsalita ang ama at agad siyang nahimasmasan. Dali-dali niyang tinawagan ang assistant niya. “Nancy kindly book me a ticket going back to my country”. Nagulat man ay sumagot pa rin ito “ What happen Shantal?” Hang on, I will do what you said but wait for me. I’m coming to your house to help you prepare your things”.
Matapos niyang kausapin ang assistant nagmamadali na siyang mag impake ng gamit. Iba’t ibang speculations ang naiisip niya. Maya’t maya pa narinig niyang papasok na ng bahay si Nancy. “Shantal!! Here's your ticket. Did you inform Martin about this emergency? You have a series of upcoming commercial shoots this week.”
Nagmamadali siyang magbihis. “ Nancy please, I don’t know what has happened to my mom, I need to be at home. I will leave a message to Martin’s messenger. I don’t have much time.” sagot niya rito at hinila niya na ang bagahe niya palabas ng kwarto at sumunod naman ito.
“ I really hope your mom is okay. Let me drive you to the airport.” Tango na lamang ang sinagot niya. Ilang oras lang lulan na siya ng eroplano pauwi ng Pilipinas. Noon lamang niya naramdaman ang sobrang pagod na walang mapaglagyan. Iniisip niya ang Mommy niya dahil ito lamang ang parating nakikinig sa kanya sa kabila ng busy nitong gawain. Madalas silang nag uusap nito at parati siyang spoiled dito.
After how many hours of travel Shantal finally got home. Nakakabinging katahimikan ang buong paligid. May kung anong bigat na di niya ma-explain. Dali dali siyang pumasok ng madatnan niya sa sala si Brent. Nagulat naman ang binata ng makita siya at halatang namumutla ito.
Tiningnan nito ang dala niyang bagahe ngunit di naman ito tumayo. “ You’re here already” boses ng Dad niya na papasok naman ng bahay. Lumapit ito sa kanya at mahigpit siyang niyakap habang umiiyak ito.
Litong- lito si Shantal, “ Dad, where’s Mom?”
Patuloy pa rin ito sa pag-iyak at kumalas sa pagyakap sa kanya sabay sabi, “She got a car accident yesterday and she passed away”....
Biglang nagdilim ang buong paligid ni Shantal and she passed out. “ Sha- Shantal, Shantal, wake up hey..Shantal!!!"
Si Brent na patakbong lumapit kay Shantal. Kaagad niyang binuhat ang dalaga patungong kwarto nito . Awang- awa siya rito at pinilit na ginising ito. “ Shantal, please be strong and wake up”.
Kaagad namang dumating ang family doctor ng mga Rodriguez na tinawagan ng Daddy ni Shantal. Tiningnan nito ang vital sign niya. “ She passed out because she’s so tired and shocking news she heard. Let her rest until tomorrow morning. She will be ok tomorrow.” Sabi ng doctor.
Edward Rodriguez replied. “Thank you, Doc. I will then accompany you on your way out.” Doctor Cruz replied “ Hindi na kailangan, kaya ko na. Edward magpahinga ka at alalahanin mo rin ang kalagayan mo. My condolences to both you and Brent. I know this is the most painful moment for your family. I will visit Cecilia’s remains with my family the next day.” sabay tapik nito sa balikat niya at umalis na rin kaagad.
Si Brent ay patuloy na pinagmamasdan ang maamong mukha ni Shantal. “ Brent, please stay here at Shantal’s room tonight para may aalalay sa kanya paggising niya. Bukas ng umaga sabay tayong pumunta sa funeral.”
“Yeah, uncle I will be with her. Go back to your room and take some rest.” Pagkaalis ni Edward, inayos naman ni Brent ang kumot ni Shantal. Gusto niyang yakapin ito dahil kung anuman ang bigat na nararamdaman niya ngayon tiyak na mas masakit para rito ang biglang pangyayari. Lumapit siya sa kama nito at hinalikan niya ang noo nito. “ Things will be ok in perfect time” he said it with pain. Pareho silang nawalan ng magulang kaya alam niyang mahirap tanggapin ng dalaga ang nangyayari. Sa isang iglap lang solo na rin siya sa buhay dahil nawala na yung huling pamilya niya. Nakatulugan na ni Brent ang mga alalahanin.
Pagmulat ni Shantal ng mata si Brent ang nakita niyang nakatulog sa upuan sa tabi ng kama niya na hawak ang kanyang kamay. Kaagad niyang binawi ang kamay at punung puno ng galit ng gisingin ito. “ Hey, hey, wake up Brent. Why you’re here in my room?”
Pupungas pungas namang nag -angat ng ulo ito. “ Good morning! It’s nice to see. You look better.” sagot nito na malungkot ang boses.
Nag-umpisa ng umiyak si Shantal. “ Anong nangyari sa Mom ko?"
“ They met an accident the other day. Dead on arrival in the hospital silang dalawa ng tatay ko”
Shocked si Shantal sa sagot ni Brent “ W- What??? Si Mang Cardo patay na rin? Si- silang dalawa ni Mom ang lulan sa sasakyan?”
Tumango na si Brent at mahinang sagot ang narinig niya. “ Oo, silang dalawa dahil nakiusap si Maam Cecilia na ipagdrive ni tatay ng araw na yun dahil absent ang driver niya. Prepare yourself and go downstairs to have breakfast. I will be the one to cook because Yaya Santina and other maids were in the funeral parlor. My condolences to you, I know it's hard to accept a tragic accident that is unexpected. I understand how you feel this time.”
Umalis na si Brent at nagtungo sa room niya para maligo at magbihis. Sa loob ng shower room sunud- sunod na iyak at suntok ang pinakawalan niya. Naalala niya ang maamong mukha ni Shantal na puno ng luha. He doesn't know what would he tell to console her emotion. He knows Shantal felt so much pain and it drives him crazy. He doesn't want to see her crying and in pain. Ngunit di na nila maibabalik ang mga pangyayari. Isang dagok na biglang nagpabagsak sa pamilya nila lalong lalo na sa ama ng dalaga. Kalat sa buong bansa ang trahedyang naganap at nagkaroon ito ng malaking epekto sa pagbaba ng stock price ng company.
Karga ni Brent ang natutulog na sanggol at abot tenga ang ngiti niya habang tinititigan ang maamong mukha ng bunso nila.“Baby, I’m your Dad, welcome to our family, sweetheart!” bulong nito sa anak.“Love, ibaba mo na ang anak natin baka magising. Kanina mo pa karga iyan!” Shantal called Brent’s attention.“Okay lang Love, magaan naman sya. And I love to watch her innocent face!” He walked over to Shantal’s bed. “Look, she’s beautiful like you. My princess resembled her mom!” he showed a wonderful smile on his face.“Hindi kaba napapagod? Kanina mo pa karga ang baby natin!”“Of course not! She’s my precious princess!” s
Shantal gives her sweet smile to Ivana. She feels pity for her when she sees her face full of tears. Bakas pa sa mga mata nito ang patak ng luha. Napansin niya rin ang mahigpit na paghawak nito sa mga kamay ni Brielle.Kakarecover lang niya mula sa mahabang oras ng kanyang labor period. Inabot ng halos siyam na oras bago lumabas ang bunso niya. Pagod ang pakiramdam niya ng mga sandaling iyon ngunit masaya ang pakiramdam nilang lahat ng masilayan ang munting anghel nilang si Denise. Her little angel gives more joy and overwhelming happiness for both of them. Hindi niya inakalang masusundan ulit si Brielle dahil wala sa plano niya ang magkaroon agad ng baby mula ng biglaang bumalik si Brent sa buhay nilang mag-ina.Parang kailan lang, halos di pa sila magkasundo ni Brent dahil sa mga pangit na memories nila bilang mag-asawa. Bakas sa mukha ng asawa niya ang labis
2 months laterBrent had just landed at Changi International Airport from his two months travel to Shanghai. He’s been waiting for Ryan at the arrival area. Nakita niyang papalapit na ito sa kanya, kasama nito ang fiancee.“Welcome back to Singapore, Sir Brent!” bati nito sa kanya sabay kuha ng luggage niya.“Sorry if I bothered you guys. Nakakapagod sa biyahe,” he said“Hi, sir Brent, kumusta po kayo?” bati ng fiancee ni Ryan“Hello, Samantha. I’m doing fine! How’s your wedding preparation, guys?” he asked after he got inside the car.“Tapos na po, and I’m excited kasi sa isang linggo na
Kinagabihan, tahimik na nag aabang si Brent sa labas ng opisina ng Rodriguez Group of Companies dahil plano niyang sundan ang sasakyan ni Shantal pauwi ng bahay. He parked his car near the company and stayed inside his car, waiting for Shantal to come out. He still cares about her, yet he chooses not to show up because he had told her that he would no longer bother her again. Nakita niyang sumakay na ito ng kotse at sinundan niya ang pag-uwi nito ng bahay. He saw Brielle at the terrace with Shantal, and he wanted to come back to the house to stay with them, but he dare not break his promise.Tears started to fall down in his handsome face, he missed them so much, and it hurt him a lot seeing his wife and son in a far distance. Halos madaling araw na siya umalis sa harapan ng mansyon. Takot siyang madamay si Shantal at Brielle sa kinakaharap niyang laban. Pagbalik ng condo, nadatnan niyang gising pa si Agen
Brent picked up his luggage and walked towards the door. Hindi alintana ang hapdi ng sugat sa braso niya, dumaan siya sa kwarto ng anak at nadatnan itong mahimbing na natutulog. He walked towards Brielle’s bed and sat down immediately.Tears slipped in his eyes, and he touched Brielle's tiny face. Magkahalong lungkot at pag-alala ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon ngunit kailangan na niyang umalis sa bahay na ito. He & Shantal ended in a tragic way, hindi natupad ang pinangarap niyang bubuo sila ng masayang alaala bago siya umalis sa buhay nito. He planted a soft kiss on Brielle’s face and bid his farewell.“Buddy, Daddy had made the worst decision in life and hurt your Mom. I will no longer be coming back into your life, and this would be the last time I could see you. Thank you fo
Kinabukasan maagang nagising si Brielle at nagtungo sa kwarto nilang mag-asawa. Tulog na tulog pa silang dalawa ng pumasok ito. Mabilis itong lumapit sa kama at lumapit sa pwesto ni Brent.“Daddy, Mommy! Wake up! It’s too late! It’s getting late, why are you still in bed?” boses nito na nangibabaw sa buong kwarto.Mabilis na dumilat ang mata ni Brent at umupo sa kama. “Hmm! My little boy. What time is it?”“Past nine o’clock in the morning, Daddy!” Brielle said cheerfully near his side.“Buddy, come here and lower down your voice, Mommy’s still sleeping,” mabilis siyang bumaba sa kama at kinarga ang anak.“Daddy! Aren’t you going to work
After half an hour Brent decided to head back home. Binilinan niya ang guard sa main entrance na magmasid ng maigi sa paligid. Hindi mawaglit sa isipan ang huling sasakyan na sumunod sa kanya kanina. Nag-aalala siya para kay Shantal at Brielle. Alam niyang tauhan ito ni Celso Chan at pinasusundan siya. Sa susunod na linggo na ang muling pagbubukas ng kaso niya laban dito. Ilang taon na ang nakalipas at hanggang ngayon malaya pa rin itong nakakalakad dahil natigil noon ang pagsampa niya ng kaso laban dito. He promised to send this man to jail no matter how long he will fight against him. Pagpanhik niya ng bahay nakita niyang nag-aabang sa sala si Shantal. Her face looks terrible like a lioness who is in a state of anger.“Where have you been?” she asked him immediately, and her voice sounds pretty bad. In her mind, Brent went to his mistress again.
Rodriguez Group of CompaniesBrent and Shantal are on their way to the company. Tahimik na umupo sa harapang bahagi ng kotse si Shantal ng biglang nagsalita si Brent.“What if the case of Mom’s death a few years ago will reopen? Would you still want the culprit to be jailed?” tanong ni Brent.“What do you mean? Mom’s death was planned? By who?” she asked“Nothing, just forget about it. Let me ask you another question,”“Sure! What is it?”“Are you not wondering why I suddenly disappeared five years ago?” he asks while his eyes are on the road.Matagal nag-
Matapos magligpit sa kwarto ni Brielle bumalik si Shantal sa room niya. Dinampot niya ang Digital Camera na nasa sahig. Ngayon lang niya ito ulit naalala. She sat down in her bed, looking at those photos that were taken a few years ago by Brent during her fashion show in the US. All candid photos of her reminded her younger age. A beautiful young lady who seemed to look so strong but deep inside silently bleeding. She remembered her parents were so busy with their business, giving her all material things in life and allowing her freedom to be enjoyed. Her parents didn't bother to ask her if she's happy and okay.Akala ng mga ito, she enjoyed being an independent child, ngunit may malaking puwang sa puso niya na hindi kayang punan ng pera. Ang atensyon at pagmamahal ng mga ito na napunta lahat kay Brent. She lived a sad life all along. She was so jealous of how they treated Brent right in front of her. Ito