LOGINThank you very much po sa suportang ibinibigay ninyo sa bagong aklat ko. I appreciate it a lot!
Huminga si Iris nang malalim bago nagsalita.“Daryl,” mahinahon niyang sabi. “Sige… payag akong ulitin ang first kiss natin.”Napalingon ang binata. Halatang nagulat, pero hindi umatras.“Wala talaga akong maalala,” dugtong niya. “So huwag kang mag-isip ng kung ano. Parang… pabaon ko lang sa’yo. Last day mo today.”Tumawa si Daryl nang mahina, pilit pinapawi ang kaba. “Okay,” aniya. “Bale… re-enact ba?”“Oo,” tumango si Iris. “Paano ba nangyari?”Napakamot si Daryl. “Ganito. Hinila mo ako sa storage room. Isinara mo ang pinto. Hinila mo ang kwelyo ng polo shirt ko… tapos idinikit mo ang labi mo sa labi ko.”Tahimik sandali si Iris. Parang sinusukat ang bigat ng bawat salita.“Hmmm,” aniya, may ngiti. “Madali lang pala.”Bago pa makapag-isip si Daryl, hinawakan na ni Iris ang collar ng polo niya at hinila siya palapit.“Wait--”Hindi na niya natapos.Dumikit ang labi ni Iris sa kanya kaso mali ang anggulo, masyadong biglaan at tumama ang ngipin niya sa labi ng binata.“Aray!”Napaatras
“Iris, ikaw lang ang iniisip namin, ang kinabukasan mo. Papunta ka pa lang pabalik na kami kaya makinig ka sa amin,” ani Donya Ester.“Mom, Dad,” mahinahon niyang sabi, pero may diin ang bawat salita, “hayaan ninyo po akong mamili sa taong gusto kong makasama habangbuhay.”Nagkatinginan ang mag-asawa.“Nakita ninyo naman po ang nangyari kay Kuya Lucas,” dugtong niya, mas tumitibay ang boses. “Pinilit ninyo siyang magpakasal sa hindi niya mahal. At halos masira ang buong buhay niya. Buti na lang nagkita sila ulit ni Maya.”Napabuntong-hininga si Donya Ester. “Iris, sabi mo si Harvey pala ang matagal mo nang hinihintay. So bakit bigla kang nagdadalawang-isip ngayon?” malumanay pero may halong pagtataka. “Huwag mong sabihin dahil kay Daryl?”Salit siyang natigilan dahil hindi niya alam ang sagot.Umiling si Donya Ester. “Mabait at matalinong si Daryl, yes. Pero hindi kayo bagay. Sa mundong ginagalawan mo, dapat lead provider ang lalaki sa relasyon. Alam naman nating ikaw ang mas mayaman.
Biglang tumunog ang cellphone ni Iris.“Wait lang tumatawag si Daddy.”Saglit siyang nag-alinlangan, pero sinagot niya.“Hello, dad,” mahinahon niyang sabi. Tahimik lang siyang nakikinig sa sinasabi ng ama. Hindi siya sumagot nang mahaba."Dad, mamaya na lang po tayo mag-usap.” Binaba na niya ang tawag.Bumaling siya kay Daryl. “Ano na nga ang sasabihin mo?”“Next time na lang,” sabi ni Daryl, mahina. “Sa ibang araw.”May kumurot sa dibdib ni Iris.Tumango siya. “Okay… next time.”Tahimik ang mansyon nang gabing iyon, pero hindi matahimik ang isip ni Iris.Nakahiga siya sa kama, nakapatay ang ilaw, nakatitig sa kisame. Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang eksena kanina, nahiya lang siyang kulitin si Dary kung ano ang gusto nitong sabihin. Huminga siya nang malalim.At doon tumunog ang phone niya.“Musta? Just checking. Goodnight,” chat ni Daryl.Isang simpleng mensahe. Pero parang may humaplos sa dibdib niya.Napangiti si Iris bago pa niya mapigilan ang sarili.“Okay lang ako. Sa
Nagising si Iris na nakahiga sa sofa sa loob ng sala ng mansyon. May makapal na kumot na maingat na nakabalot sa kanya, at ang unang bumungad sa kanya ay isang pamilyar na amoy, woody, clean, at warm.Amoy ni Daryl.Napadilat siya agad. Umangat ang ulo niya, mabilis na naghanap ang mga mata sa paligid.Wala ito pero nakakumot pala sa kanya ang jacket nito.Tahimik ang buong mansyon, maliban sa mahinang ugong ng aircon. Dahan-dahan siyang bumangon, bahagyang sumasakit ang ulo, bakas pa rin ang epekto ng alak kagabi.Sa maliit na side table sa tabi ng sofa, may nakapatong na baso ng tubig, gamot, at isang maliit na papel, nakatupi nang maayos.Kinuha niya iyon.Handwritten.“Kapag masakit ang ulo mo, inumin mo ang gamot. Magpahinga ka muna.”Nanikip ang dibdib niya.Na-touch siya sa ganoong klaseng pag-aalaga, ‘yung tahimik, walang hinihinging kapalit.“Daryl…” mahina niyang bulong sa sarili.Hindi pa man siya tuluyang nakaka-recover, bumukas ang pinto ng mansyon.At pumasok si Don Apoll
Nanatiling nakatayo sa ulan si Daryl, hawak ang payong na wala nang silbi.Habang pasakay siya sa loob ng kotse, naramdaman niyang bumigat ang dibdib niya. Isinara niya ang pinto, umupo sa driver’s seat, at matagal na nakatitig lang sa manibela.Napatingin si Candice sa kanya mula sa passenger seat. Nakahalukipkip, may halong biro pero may lambing ang boses.“May problema ba?”Umiling si Daryl. Pilit ang ngiti.“Wala naman.”Tumaas ang kilay ni Candice. “Talaga? Tara na nga, shot puno na ’yan. Mukhang brokenhearted ka simula nung dumating si Harvey.”“Hindi ah,” mabilis na depensa niya.Napangiti si Candice, parang matagal nang alam ang sagot. “Hay naku, Daryl. Halata naman kaya huwag ka ng magdeny.”Nanlaki ang mata ng binata. “Ha? Halata ang alin?”“Na may gusto ka kay Iris,” diretso nitong sabi.Parang may kumalabog sa dibdib niya. “Paano mo nalaman?”Tumawa si Candice, saka tumingin sa harap. “Obvious. Kapag kasama mo siya, nag-iiba ka. Ang mga mata mo… kay Iris lang talaga nakatut
Pero napahinto si Daryl.Ngumiti na lang siya, pilit upang itago ang damdamin.“Wala,” sabi niya. “Hindi importante.”"Eto naman, pag-iisipin pa ako. Ano ba sasabihin mo? Huwag kang mahiya. Kailangan mo ba ng funding or investor sa bagong negosyo mo?”“Iris, kapag kailangan ko ng tulong, magsasabi ako agad. For now, okay naman ang lahat.”“Eh ano nga ba ang sasabihin mo?”“Actually, nakalimutan ko nga kung ano ang sasabihin ko,” aniyang sinabayan ng tawa.Nagpatuloy sila sa paglalakad sa loob ng park.Hindi na itinuloy ni Daryl ang sasabihin niya kanina. Pinili niyang itago sa puso ang damdaming muntik nang kumawala. Iris deserve the best. At mas bagay ito kay Harvey. Matagal na niyang minamahal si Iris mula sa malayo. Marahil, hanggang doon na lamang.Tahimik ang gabi. May iilang streetlights na nagbibigay ng dilaw na liwanag sa daanan. May mga batang tumatawa sa malayo, may magkasintahang magkahawak-kamay.“Maganda ang gabi,” sabi ni Iris, pilit binabasag ang katahimikan.“Oo,” sago







