Pinagtaksilan ng fiance niya si Yazmin dahil hindi niya kayang ibigay ang sarili bago ang kasal. Sa isang gabing pagrerebelde ay ibinigay niya ang sarili sa isang estranghero na akala niya ay simpleng "blind date" lang. Paano kung alukin din siya nitong maging substitute bride? Tatanggapin ba niya ito bilang tagapagligtas niya sa sunod-sunod na pinagdadaanan niya gayong ito mismo ang dahilan kung bakit siya nasadlak sa sitwasyong iyon?
Lihat lebih banyakDavina's POV:
The flaky layers of the croissant shattered with a satisfying crispness as I bit into it, the buttery richness melting on my tongue. This tiny corner table at "Le Petit Bonjour" had become my sanctuary, a place where the lingering anxieties of job applications and the general uncertainty of post-graduation life could be momentarily forgotten in the simple pleasure of a perfect pastry and a strong latte.
My phone, nestled beside my half-eaten breakfast, vibrated insistently against the wooden tabletop. I frowned, glancing at the unfamiliar number displayed on the screen. Usually, my calls were from recruitment agencies I barely remembered applying to or my mom checking in. Hesitantly, I swiped to answer.
“Hello?”
The voice that answered was flat, devoid of any warmth or inflection. “Davina Wilson?”
A knot tightened in my stomach. It wasn’t a voice I recognized. “Speaking.”
“Your father, Mr. Malcolm Wilson, is in the hospital. He suffered a heart attack.”
The buttery sweetness of the croissant turned to ash in my mouth. Malcolm. The name felt foreign, a relic from a life I thought I’d left behind. My father. A man whose presence had evaporated from my world years ago, a clean break after the messy, acrimonious divorce. He hadn’t called, hadn’t written, hadn’t so much as sent a postcard in what felt like an eternity. A heart attack? The image of a man I barely remembered clutching his chest felt surreal, almost comical in its absurdity.
“My… my father?” I stammered, the cafe’s comforting hum suddenly a distant, muffled sound. My fingers tightened around my coffee cup, the ceramic digging into my skin. “But… I haven’t heard from him in years.” The words felt inadequate, a pathetic understatement of the chasm that had grown between us.
The voice on the other end remained impassive. “He asked for you.”
That single sentence hit me with the force of a physical blow. He asked for me? After all this time? After the silence, the deliberate cutting off of ties? A bitter laugh almost escaped my lips. It had to be a mistake. Some cruel, twisted prank.
“There must be some mistake,” I said, my voice trembling slightly. “My father… he wouldn’t…” The words trailed off, the reality of the situation, however improbable, starting to sink in. A cold dread began to bloom in my chest.
The line went silent for a beat, amplifying the frantic thumping of my own heart. Then, the voice simply stated, “City General. Room 312.” And then, just as abruptly as it had begun, the call ended, leaving a hollow echo in my ear and a gaping void in the normalcy of my morning.
My croissant lay forgotten on the plate, its golden-brown layers now a stark reminder of the peace that had just been shattered. Malcolm. In the hospital. Asking for me. It made no sense. It was wrong. Yet, a strange, unsettling pull, a morbid curiosity mixed with a flicker of something I couldn’t quite name, began to tug at me. What was going on? And why, after all this time, did my estranged father suddenly want to see me?
The questions swirled in my mind, as bitter and unsettling. The cafe, once my sanctuary, now felt like a cage, and the sunshine streaming through the window seemed to cast long, ominous shadows.
My breath hitched in my throat, a strangled sound escaping my lips. "Room 312," the disembodied voice had said. City General. My mind raced, trying to reconcile the cold, distant father I remembered with the image of him lying in a hospital bed, asking for me. It felt like a scene ripped from a bad dream.
Pushing back my chair with a harsh scrape against the tiled floor, I practically ran out of the cafe. The L.A heat hit me like a physical weight as I hurried down the street, my mind a whirlwind of disbelief and a growing sense of urgency. City General wasn't far, a stark, modern building a few blocks away.
Bursting through the automatic doors of the hospital, the sterile scent of antiseptic and the hushed murmur of voices assaulted my senses. I spotted a nurse at the reception desk, her expression calm and professional.
"Excuse me!" I blurted out, my voice tight with a mixture of anxiety and a strange, unwelcome surge of emotion. "My father... Malcolm Wilson? He's in room 312. I need to see him."
The nurse's fingers tapped efficiently on her keyboard, her gaze fixed on the screen. After a moment, she looked up, her brow slightly furrowed. "Wilson... Malcolm Wilson... yes, he's a patient here."
Relief, sharp and unexpected, pierced through my anxiety. "I came here as soon as I received your call, about his heart attack. Can you tell me how he is? And... can you take me to his room, please?" My voice trembled slightly, the years of estrangement creating a strange barrier even now, in this moment of potential crisis.
The nurse's gaze softened slightly. "He's stable and he is currently resting. However," she paused, her eyes meeting mine with a hint of confusion, "He did not suffer a heart attact and.. we didn't call you."
Kahit alam na ng puso nila na anak nila si Baby Alyanah ay kailangan pa ring ipa-DNA test bilang pagsunod sa protocol.Once kasi na mapatunayan na anak nga nila ang sanggol ay maiakyat na ang kaso laban sa mga namamahala sa St. Therese Maternity Clinic, kina Latonia at Patrick, kasali na rin ang mag-inang sina Manang Minda at Divina.Kabado pa rin silang pareho nang tingnan ang resulta ng test. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang katibayan na anak nga nila si Baby Alyanah.Mahigpit na nagyakapan sila ni Sean. Halo-halong emosyon ang nararamdaman nila nang mga sandaling iyon.Dinumog ng mga bisita ang bahay nila nang malaman ang balitang buhay ang totoo nilang anak.Ang mga magulang niya at kapatid pati na rin asawa't anak nito ay pumunta sa bahay nila.Isinabay sa pagpapabinyag kay Baby Alyanah ang welcome party at thanksgiving party para rito. Bisita rin nila ang batang babae na tunay na ina ng patay na sanggol.Napalitan na nila ng pangalan ng anak nito ang lapida ng libing n
Dahil hindi nakakatulong ang pag-iyak, kahit kabado siya ay pinilit niyang maging kalmado. Nakatingin siya sa labas ng bintana at tinitingnan ang mga nadaanan nila.Kahit pinakasimpleng detalye ay isiniksik niya sa utak para magamit kung sakali mang makatakas siya sa lalaki.Dumako uli ang tingin niya sa sahig ng kotse ng lalaki. Biglang nabuhayan siya ng loob nang may makita siya na pwedeng magamit niya kung sakaling pagtangkaan siya nito.Halos puro kakahuyan ang nadaanan nila at masyadong madilim pa.Napapansin niya ang maya't-mayang pagsulyap ni Patrick sa kanya."Kung papayag ka ay pwede tayong magpakalayo-layo. You can forget about your husband and kids. We can start our own family sa lugar na walang nakakakilala sa atin. Saan mo ba gusto? Sa London? Australia?" Hindi makapaniwalang napatingin siya sa lalaki. May saltik nga yata talaga ang utak nito.Imbes na barahin ito ay sinasakyan niya na lang. Mahirap galitin ang mga taong parang may problema sa utak."Paano ang trabaho mo
"Miss, kung hindi mo ibibigay sa akin ang detalye ng babaeng naunang nanganak sa akin sa gabing iyon, pwede kang maisama sa kaso kahit wala kang kinalaman." Pinagbantaan niya ang nasa reception desk ng St. Therese Maternity Clinic.Hindi na niya kinontak si Patrick lalo na no'ng nakita niyang ito ang nagbuhos ng tubig sa sahig. Natatakot siyang kumprontahin ang lalaki at baka kung ano pa ang mangyari sa kanya kapag nalaman nitong alam na niya.Pumunta na siya sa kapulisan at isinumite ang ebidensiyang meron siya tungkol sa lalaki. Naka-blotter na ito sa istasyon at naghihintay na lang siya ng instructions kung ano ang susunod na hakbang.Gusto niya sanang ipaalam iyon kay Sean para masamahan siya nito. Alam niyang magagalit ito kapag nalaman iyon. Baka nga sugurin pa nito ang lalaki at iyon ang isa pa sa kinakatakutan niya.Mamayang pag-uwi niya ng bahay ay sasabihin na niya ang lahat ng mga natuklasan sa asawa at ipapakita ang video ng pangyayari sa Rajah HotelKailangan na rin talag
Kunot na kunot ang noo niya habang binabasa ang ibinigay na impormasyon ng imbestigador tungkol kay Patrick de Asis. Mabigat na talaga ang loob niya rito nang makita niya ito uli na kasama ni Yazmin. Hindi naman dahil sa pagseselos lang kaya niya pinaimbestigahan ang lalaki.Medyo nakakaalwan din naman pala sa buhay ang lalaki. Sa katunayan ay kasosyo ito ng isa sa mga negosyo ng ama ni Latonia.Mas lalong lumalim ang gatla sa noo niya. Magkakilala kaya ang dalawa?What a small world!Pero bakit no'ng nasa clinic sila ay parang hindi magkakilala ang mga ito? Napakibit-balikat siya.Baka ang ama lang ni Latonia at si Patrick ang magkakilalang talaga.Napailing-iling siya nang makitang may tatlong kaso ito na naareglo. Inireklamo ito ng tatlong babae dahil sa pang-ii-stalk nito.Sabi na nga ba niya, mukhang may kakaiba sa lalaki, lalo na sa paraan ng pagtitig nito kay Yazmin. Base sa nakuha niyang report ay may obsession ang lalaki sa mga babaeng natitipuhan nito.Hindi pala ito tumiti
Pabagsak na inilapag niya ang mga baraha sa mesa."Letse naman!" Inis na sabi niya.Isang beses pa lang yata siya nanalo sa araw na iyon. Kapag minamalas nga naman.Biglang pumalahaw ng iyak ang sanggol na pinahiga niya sa kandungan at hawak lang ng isang kamay. Naririndi siya sa iyak ng bata.Kung hindi lang siya nagkakapera rito ay matagal na niya sana iyong dinispatsa. Isa pa, hinihintay niya ang isang milyong bayad ni Miss Beautiful.Makakawala na rin siya sa wakas sa pag-aalaga ng sanggol. Hindi niya pinangarap na sa tanda niyang iyon ay mag-aalaga pa rin siya ng bata.Siya pa nga ang kumumbinsi kay Divina dati na ipalaglag ang unang ipinagbuntis nito.Muntik pa siyang mapakislot nang mas lumakas pa ang palahaw ng sanggol."Uy, Minda! Padedehin mo na nga iyang apo mo at mukhang gutom na gutom na." Sigaw ng isang driver na parang naiingayan na rin sa palahaw nito.Nasa may sakayan kasi uli siya. Kahit na hindi na siya namamalimos dahil hindi naman siya pinapabayaan no'ng magandang
Nanatili siya sa madilim na bahaging iyon habang karga ang sanggol.Hindi niya alam kung ano ang gagawin niya rito. Kung bakit naman kasi iyong sira ulo na si Patrick ay hinayaan pang mabuhay ang sanggol.Ginamit niya lang talaga ang lalaki nang mahalata niyang halos sambahin nito ang lupang nilalakaran niya.Nagsimula lang naman iyon sa isang dummy account. Hindi kasi siya maka-move on nang malaman niyang ang ordinaryong empleyado ng ex niyang si Sean ay asawa na pala nito.Umaasam pa naman ang ama niya na si Sean ang makakatuluyan niya. No'ng maging sila ng lalaki ay naging maayos naman ang lahat. Kahit nababalitaan niyang nakikipaglandian ito sa iba ay hindi niya masyadong iniinda.Pareho kasi sila ng laro ng lalaki. Ayaw din niyang matali sa iisang tao lamang. Marami rin siyang flings kahit may relasyon sila ni Sean.Ang kaso ay unti-unti na rin siyang umaasa na seseryosohin nito nang tumagal sila. Siya na ang kusang tumigil sa pakikipag-ugnayan sa iba't-ibang lalaki. Umasta siyan
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen