Prologue Part 2
"Leandro! I did everything you told me!" Sigaw ni Narcissa mula sa loob ng opisina. Dalawa lamang sila ni Don Leandro roon. Don Leandro was sitting on his swivel chair, he was wearing corporate attire, a goblet of brandy was on his right hand. He was now twenty-three years old, his eyebrows were thick, his eyes were hooded, his tan skin makes him rough but so much attractive.
He looked darkly at Narcissa who was shouting on him. She was now kneeling at the front of his table, begging for him. His hooded eyes gazing at the women couldn't see anything but disgust. Hindi siya nakakaramdam ng awa dito, at anong dapat niyang ikaawa?
"That's all?" He asked sarcastically. His voice was husky, enhanced by the effect of the brandy in him.
Narcissa's fists clenched in anger. Mariin niyang pinunasan ang luha kahit hindi pa siya nahihimasmasan. Wala siyang ibang pinapakiusap kay Don Leandro kundi hayaan sila na makabalik dito sa isla at dito na manirahan.
"Leandro, parang awa mo na! Hindi namin kayang mamuhay sa Maynila!" Sigaw pa ni Narcissa.
"Why? Because your husband was unemployed, and you didn't graduate?" Don Leandro questioned her as his left eyebrow lifted. He took a sip on his drink as he leaned comfortably on his swivel chair. Tumingala siya habang nilalasap ang lasa ng alak. Nais niyang ipamukha kay Narcissa ang yaman na mayroon sila, ang lahat ng tinatamasa niyang karangyaan ngayon, na dati'y kanila Narcissa.
"H-How d-dare you!" Iyon ang naisigaw niya dahil sa isinampal na insulto sa kaniya ni Don Leandro. She was a former medicine student but she decided to stop from schooling when their life turned down. Ang kaniyang asawa naman ay inhinyero na sana ngunit walang trabaho dahil hindi ito natatanggap sa mga kumpanyang napapasukan, kung makapasok naman ay natatanggal din agad. May isa silang anak na babae kaya ginagawa niya ito, hindi nila kayang mamuhay sa Maynila dahil bukod sa napakaraming bayarin ay hindi na sapat sa panggatas niyon ang kaniyang kinikita sa paglalaba.
Para sa kaniya ay nakakahiya iyon. Ang dating heredera ay mas mahirap pa sa daga ngayon.
"I'm just telling the truth, Narcissa. Well, I can't blame you if you will be offended with my words. Truth hurts, ika nga,” Muling natawa si Don Leandro nang banggitin niya iyon. Kinuha niya ang isang panibagong bote ng brandy tsaka nagsalin sa kopita. "Inom ka muna ng mamahaling alak, alam kong namimiss mo na ang lasa ng ganito,” He chuckled, full of sarcasm. He offered his glass to Narcissa.
Walang anu-ano'y mabilis iyong inagaw ni Narcissa at ibinuhos ang laman sa mukha ni Don Leandro. Mabilis siyang napadaing nang matilamsikan ang kaniyang mga mata, "You are the worst man my I ever known in my entire existence, Leandro!" She shouted. "Magulang ka rin at alam mo kung gaano kasakit ang magutom ang anak!"
Tumayo si Don Leandro at marahas na pinalis ang alak sa mukha. "Oo! Pero may utak at matalino akong tao para hindi nila maranasan iyon,” Tugon niya. "Tao ka rin Narcissa. Lahat ng nararanasan ko ngayon ay gusto ko lang ibalik sa iyo. Alam mo ang paghihirap ko sa kamay ng mga magulang mo, alam mo kung paano mo ako pinaikot!" Pagduro pa niya. Tanging pagtiim na lamang ng bagang ang kaniyang nagawa nang lumandas ang luha sa kaniyang mga mata.
"You won in playing my heart but you forgot who am I. You ignited the fire within me and I will do nothing but to burn you down,” He looked darkly at Narcissa. The woman was now trembling in nervous in his looks.
"P-Pero isa lang ang pinapakiusap ko. Hayaan mong makatuntong kami rito,” Muling humagulgol ng iyak si Narcissa nang hilingin niya iyon.
"I can't and I won't. You don't fit in El Salvador. Hindi kayo nababagay dito, lalo na ikaw,” Mahinahon ang kaniyang pananalita ngunit hindi mangmang si Narcissa na malalim ang galit na nararamdaman nito. Lumakad na si Don Leandro palapit sa kaniya tsaka binulungan sa tainga.
"You are nothing but a disgusting slut, Narcissa. El Salvador is not for you and it will never be. Subukan mo lang patuntungin sa islang ito ang mga anak mo, I will give them my wrath you deserve.”
EPILOGUE (Part V)TATLONGtaon ang nakalipas. Sa tatlong taon na iyon ay maraming nangyari. Naikasal sila Summer at Lucius, matagumpay na nailuwal ni Summer ang panganay na lalaki, at muli silang nabiyayaan ng panibagong supling.Nakangiti si Summer habang pinagmamasdan ang po
EPILOGUE (Part IV) Tumikhim si Don Leandro kaya napalingon ang tatlo sa kaniya. "H-happy birthday, Dad," bati ng tatlo pero hindi sabay-sabay at hindi magkakasundo sa tiyempo. Tumango na lang si Don Leandro at sinenyasan si Lucius na lumapit sa kaniya. Lumapit naman si Lucius. "Did you bring your girlfriend here?" Tanong ni Don Leandro ngunit hindi nagsalita si Lucius. "That Avilla?" Dagdag pa niya. Tumango si Lucius at pilit na ngumiti.
EPILOGUE (Part II)They didn't make love everytime after they met again. Kaya ganoon na lamang ang kagustuhan nila. Sandaling bumangon si Lucius pero nanatili siya sa ibabaw ni Summer. Hinubad niya ang kaniyang pang-itaas habang si Summer naman ay abala sa pagkalas ng kaniyang belt hanggang sa mahubad ang lock ng kaniyang pantalon.Lucius just watch
CHAPTER THIRTY-FIVE (Part V)Tumango si Summer. "Like what you said… dapat hindi na natin gatungan pa ang gulo sa kanila. We should end that, instead," saad ni Summer at humugot siya ng malalim na paghinga. Inihanda niya ang posporo. She immediately ignited one match and Lucius offered her the papers."If you light this, that means… you still
CHAPTER THIRTY-FIVE:It Ends with Flames (Part IV)Huminga siya nang malalim at lumakad papunta roon at binuksan ang pintuan. Dahil mag-isa lamang siya ay lumilikha ng ingay ang kaniyang sandals nang tahakin niya ang hagdanan paakyat. At nang marating na niya ang pintuan ng silid ay binuksan niya iyon.Ganoon pa rin ang ayos niyon kahit limang taon na ang lumipas. Huminga siya nang malalim at pinuntahan ang bintana. Sariwa pa sa kaniya ang ala-ala ang gabing tinanong siya ni Lucius kung n
CHAPTER THIRTY-FIVE: It Ends with Flames (Part II) Dahan-dahangiminulat ni Lucius ang kaniyang mga mata nang magkamalay siya. Si Madame Devon ang una niyang nakita, kasalukuyan itong nagbabasa ng classic novel sa gabi niya. "Tita…" tawag niya. Gulat na napalingon sa kaniya si Devon na may ngiti sa labi. "Oh God! Lucius you're awake!" Masayang sambit ni Madame Devon. Agad niysng kinalas ang suot na reading glass at itinupi ang aklat. Ipinatong niya ang mga iyon sa ibabaw ng tukador at tinulungan si Lucius na makabangon. Isinandal niya ito sa headboard ng kama. "May masakit ba sa iyo?" Umiling si Lucius. Napalingon siya sa kaniyang kanang braso na may benda pa rin pero hindi na makirot ang kaniyabg sugat. "Should I tell this to Summer?" Tanong ni Madame Devon pero mabilis na umiling si Lucius. "Hindi pa po ako makabangon nang husto. Maybe next time? Ayaw kong