Loving The Cold Sun

Prologue (Part 1)

The anger of the waves hitting off the shore were not enough to conceal her mourns. Her tears were continuously pouring like the sands she tried to hug but she couldn't. Napakalawak ng Isla Dela Merced ngunit hindi siya hinahayaan na makatuntong doon maliban sa basang pampang. Hindi niya alintana ang lagkit ng pinaghalong pawis at luhang bumabalot sa kaniya, ang mapuputing buhangin ay bumabalot na nang husto sa kaniya.

She kept in crying, asking for help, pleasing them. She almost leaves her pride just to let her inside the Island—her home.

How dare him to do this to me? I am the heiress of this Island!

She is the last Dela Merced but everything she had just gone in a snap. All businesses bankrupted, a lot of political scandals, and even personal issues made the situation worst. Her father was the mayor of this Island City but he died in unexplainable disease.

Hindi niya akalain na mawawala ang lahat sa kaniya nang gano'n gano'n na lamang. Kilala niya ang kaniyang ama na malinis ang serbisyo sa politika pero inakusahan ito ng kabi-kabilang eskandalo. Korapsyon, pandaraya, at kung ano pang paninira. Nang mamatay ang kaniyang ama ay sunud-sunod na ang pagkalugi ng kanilang negosyo.

Sa umpisa ay isang hotel lang nila ang nalugi ngunit hindi pa inaabot ng taon ay nalugi na ang halos lahat ng kanilang negosyo. Pabahay, resorts, restaurants, lahat. Maraming kaalyado ang kaniyang ama sa negosyo, kabi-kabila ang mga investors. Pero kasabay ng pagbagsak nila ay isa-isang kumalas ang mga iyon. Naiwan ang kaniyang ama, naiwan siya.

And now, she was trying to let her in but they wouldn't. The guards of the island were aiming her with their guns. Nasa lima ang mga gwardiyang iyon na nanunutok ng baril sa kaniya para lamang hindi siya makapasok.

Nahinto siya sa pag-iyak nang makarinig ng pagyapak ng tsinelas na tumatakbo patungo sa kanila, galing iyon sa loob ng isla.

"C-Cissy!" A twenty-year-old woman from inside the island shouted. She was wearing a sundress. Her eyes immediately turned in concern when she noticed a woman with the same age lying on the sand. That woman was Narcissa Dela Merced.

"D-Devon!" Paiyak na sambit ni Narcissa nang makita ang kaibigan. Akmang susunggab sana siya ng yakap doon ngunit napahinto siya nang mas ilapit pa sa kaniya ng mga gwardiya ang baril.

"STOP IT!" Awat ni Devon sa gwardiya ng kanilang isla. Awang-awa na siya sa nakikita sa kaibigan pero wala siyang magawa dahil malaki ang alitan ng pamilya ng isa't isa. Alam niyang pinalayas na si Narcissa sa isla kasama ang asawa nito pero hindi niya alam na muli itong tutuntong dito kahit ipinagbabawal. She didn't expect that she will bring down her pride just for this.

She knew that Narcissa was raised elegant and proper lady. She was the heiress and all the wealth, money, and fame were pouring all over her. Kilala niya si Narcissa na hinding-hindi umiiyak, hindi lumuluhod, hindi humihingi ng tawad, at hindi nagmamakaawa sa kahit na sino. Malinaw pa sa kaniyang memorya kung paano isumpa ni Narcissa ang buong isla noong palayasin sila noong nakaraang taon, at hindi rin nito tinanggap ang tulong-pinansiyal galing sa kaniya. Kaya na lamang ganito ang kaniyang pagkabigla nang makita ito sa ganitong kalagayan.

"Bakit ka bumalik dito?" Nag-aalalang tanong ni Devon kay Narcissa. Agad na pinalis ni Narcissa ang luha sa kaniyang pisngi at lumunok nang mariin bago tumugon.

"I-I have to talk to Leandro!" She exclaimed. Devon's face immediately turned in confusion. She wasn't sure if it's right to make Don Leandro know about this. She knew that Don Leandro and Narcissa has a great conflict with each other. Alam din niya na si Don Leandro rin mismo ang nag-utos na palayasin sa Isla ang babae. "P-Please…” Pagmamakaawa pa ni Narcissa.

Her eyes were deep, as well as her cheeks. Wala na rin ang ganda ng kaniyang pangangatawan. Mapayat na siya at tila hindi na nakakakain at nakakatulog nang maayos.

Hindi na naatim ni Devon ang hitsura at kalagayan ng kaibigan. Agad niyang sinenyasan ang mga gwardiya na ibaba ang mga baril nito. "Ako na ang kakausap kay kuya Leandro. Huwag kayong mag-alala, hindi ko hahayaang pagalitan niya kayo,” Paalala niya sa mga gwardiya. Kilala niyang napakahigpit sa seguridad ang pinsan at hindi lingid sa kaniyang kaalaman na sa oras na malaman nitong may nagawang kapalpakan ang isa sa mga guwardiya ay tiyak na masisisante ang mga ito.

Ngumiti nang tipid si Devon nang ibaba na ng mga gwardiya ang kanilang mga baril. Agad niyang nilapitan si Narcissa tsaka yumakap. "K-Kung gusto mong makabalik dito sa isla kasama ang asawa mo, susubukan kong kausapin si kuya,” Bulong niya sa kaibigan tsaka kumalas. Nakaakbay siya rito nang tahakin nila ang daan papasok sa lupang bahagi ng isla. May nakaparadang kotseng kulay itim doon at agad niyang sinenyasan ang isang tagapagsilbi na lumapit sa kaniya. Sumunod naman ito.

"Ano po 'yon, senyorita?"  Tanong nito.

"Pakisabi sa driver na ihatid muna si Lucius sa mansion tapos bumalik dito. Ipagdala n'yo ako ng tuwalya,” Tapik niya sa balikat ng kasambahay na iyon.

Sandali niyang binitawan ang kaibigan tsaka lumakad papalapit sa kotse at sinilip ang batang nasa loob.

"Lucius…” Pagtawag niya sa tatlong taon na batang lalaki. Ang kaniyang pamangkin at anak ni Don Leandro.

Sandaling binaba ng batang lalaki ang hawak na aklat at nag-angat ng tingin sa kaniya. "Yes, tita?" Lucius asked as he fixed his eyeglasses with the use of his fingers.

"Don't tell your daddy about this. But don't worry, I am the one who will,” Bilin niya sa pamangkin. Kilala niya ito na labis na tapat sa ama, hindi sumusuway at kung ano ang nakikitang mali ay agad na sinasabi roon.

Lucius nodded at her. "Noted,” His cold reply then he took his look to Narcissa from afar. At his young age, he knew some things about that woman. Makailang beses na niyang narinig ang pangalan nito na nababanggit ng ama pero hindi pa ganoon kalalim ang kaniyang pang-unawa sa mga bagay-bagay na iyon. Isa lang ang alam niya, dapat kamuhian ang babaeng iyon.