HALAA! BALIW NA TALAGA SI JAMESON HAHAHAHA
Natigilan si Secretary Kenneth sa pagsigaw ni Devon at hindi na muling nangahas magsalita.Sa gitna ng tensyon, hinila ni Lance ang laylayan ng damit ni Paris at mahinang nagsabi, “Mommy, I’m scared.”Mahigpit na niyakap ni Paris si Lance, punong-puno ng awa, at malamig na tiningnan si Devon. “Sir Devon, tinatakot mo ang anak ko.”Tiningnan ni Devon ang takot sa mukha ni Lance at bahagyang nabigla, ngunit nanatiling malamig ang kanyang ekspresyon.Malamig din ang ekspresyon ni Donovan at taglay niya ang nakakabigat na presensya. “Devon, kung hindi mo ipapaliwanag ang nangyari ngayon, hindi ako papayag na palampasin ito.”Hindi maganda ang itsura ni Devon. Kanina ay hindi niya sineryoso ang babala ni Donovan, ngunit ngayong nandoon si Lance, ayaw niyang makipagtalo sa harap ng bata.Matapos ang ilang sandali ng katahimikan, nagsalita rin siya, “Maari nating ipagpaliban ang DNA test, pero Paris, sisiguraduhin kong malalaman ko ang totoo. Kung talagang anak ko ang batang ‘yan, hinding-hi
"Bata, taga-saan ka ba? Ihahatid na kita pauwi."Papasagot na sana si Lance nang biglang may narinig silang tunog ng takong mula sa gilid. Lumingon si Secretary Kenneth at si Lance at nakita nilang palapit si Paris na may seryosong ekspresyon sa mukha.Bago pa man makapagtago si Lance, tinitigan na siya ni Paris at mahigpit na sinabi, "Lance, come here!"Pinipigil niya ang kanyang galit habang nakatitig kay Lance na walang kahit anong emosyon sa mukha.Pagdating pa lang niya kaninang umaga sa laboratoryo, nakatanggap na siya ng tawag mula sa guro ni Lance na nawawala raw ito. Sa sobrang takot niya ay nanghina ang kanyang mga tuhod at halos matumba siya.Agad siyang tumawag kay Donovan sa kalituhan at dali-daling hinanap ang kinaroroonan ni Lance.Hindi niya inasahan na ganun katapang si Lance para puntahan ang Pharmanova para hanapin si Devon. Mukhang buo na sa isip ng bata na si Devon ang tunay niyang ama—kung hindi, hindi siya pupunta roon.Mabilis na lumapit si Paris kay Lance, hin
Iniimbestigahan si Paris at nakipagkita nang palihim kay Donovan—ano ba talaga ang binabalak niya?Nang maalala ni Devon ang tangkang pag-agaw ni Donovan sa proyekto ng amusement park kamakailan, lalo pang nanlamig ang kanyang mukha.Tinatraydor ba siya ni Secretary Kenneth?Marami nang nagtangkang kunin ang mga sikreto ng Pharmanova mula kay Secretary Kenneth sa mga nakaraang taon, pero wala ni isa ang nagtagumpay. Hindi siya maaaring magtraydor. Bukod pa roon, iniimbestigahan na rin niya dati si Paris, kaya't siguradong may iba pa siyang layunin.Matapos mag-isip sandali, tinawagan ni Devon si Chris.“Mr. Devon, bakit po?” tanong ni Chris, halatang kinakabahan. Tuwing tumatawag si Devon nang dis-oras ng gabi, laging may seryosong problema.Dahil sa dami ng ganitong pagkakataon, tila napapa-atras na si Chris tuwing makakatanggap ng tawag mula kay Devon sa gabi.“Magkaibigan kayo ni Secretary Kenneth. Napansin mo bang may kakaiba sa kanya nitong mga huli?”Napaisip si Chris. Naalala n
Napatingin si Roxanne sa kawalan at agad namula ang kanyang mukha. Kamakailan lang ay abala siya sa pag-aalala kay Lance kaya wala siyang panahon para isipin ang ganitong bagay.Sa totoo lang, hindi na rin naman niya kailangang pag-isipan pa. Noon pa man ay naisipan na niyang subukang makipagrelasyon kay Donovan.“Donovan, napag-isipan ko na. Gusto kong subukan ito. Pero simula’t sapul, itinuring na kitang mabuting kaibigan kaya hindi ko maipapangakong mahuhulog ang loob ko sa’yo.”Napakabuti ni Donovan sa kanya. Marami na siyang ginawa para kay Roxanne sa mga nakaraang taon. Pakiramdam niya, wala nang ibang lalaki na kayang pantayan ang kabutihan nito sa kanya. Kaya naman, ayaw niyang lokohin ito.Taos-puso ang pasasalamat niya sa lahat ng ginawa ni Donovan, pero kung pasasalamat lang ang nararamdaman niya, hindi niya kayang ialay ang buong buhay niya rito.Sa narinig, napuno ng bahagyang lungkot ang mga mata ni Donovan, pero alam din naman niyang hindi maaaring pilitin ang damdamin.
Tahimik si Roxanne. Siyempre, ayaw pa rin niyang sumuko, pero ito ang pinakamainam na solusyon na naiisip niya sa ngayon.Kamakailan lang, panay ang panaginip niya na kinukuha ni Devon si Lance mula sa kanya. Kaya tuwing paggising niya sa umaga, ang unang ginagawa niya ay tiyaking nasa tabi pa rin niya si Lance.“Pero… wala na akong ibang paraan kung hindi ko ilalayo si Lance…”Tahimik si Donovan ng ilang sandali bago mahinahong nagsalita, “Roxanne, huwag kang mag-alala. Nawalan ng alaala si Devon. Maaaring hindi niya na gustuhing kunin si Lance mula sa iyo. Ang pinakaimportanteng gawin mo ngayon ay ayusin ang iyong pananaw at huwag masyadong magpaapekto.”Kagat ni Roxanne ang kanyang labi habang pabulong na sinabi, “Naiintindihan ko naman ang sinasabi mo, pero hindi ko maiwasang mag-isip…”“Babalik ako bukas. Magkita tayo at pag-usapan natin ito. Sigurado akong may mas mabuting paraan.”“Sige.”Pagkababa ng tawag, nag-isip si Donovan sandali at tinawagan ang kanyang sekretarya, “Maki
Walang emosyon sa mukha ni Devon habang nakatingin kay Irene, bahagyang kumitid ang mga mata niya, tila pinag-iisipan kung totoo ang sinabi nito.Kinabahan si Irene at tinitigan siya habang mariing nakakagat ang labi.Nang tila hindi na niya kaya, malamig na nagsalita si Devon, "Huwag mo nang ulitin 'yon."Bumagsak si Irene sa silya nang mawala ang anino ni Devon sa pintuan ng silid. Pawis na malamig ang bumalot sa kanyang likod.Paglabas niya sa restaurant, dumiretso si Devon sa branch ng kompanya. Sa labas ng opisina, naghihintay na si Secretary Kenneth."Mr. Devon, narito po ang mga dokumentong kailangang pirmahan."Binuksan ni Devon ang pinto at pumasok sa opisina. Matapos pirmahan ang mga dokumento, tiningnan niya si Secretary Kenneth, "Sabihin mo kay Chris na siya na ang magbalik ng mga dokumento sa opisina ko. Dito ka muna sa Manila at ikaw ang pansamantalang hahawak sa puwesto niya. Hindi tulad sa bayan ang sitwasyon dito. May mga bagay na hindi niya kayang hawakan."Bahagyang
"Is that so?? O ayaw mong palalain ang sitwasyon kaya gusto mong isuko ko ang karera ko. Ang dahilan? Ayaw mong makita ako sa tabi ni Devon." May ngisi si Paris sa labi, pero walang init sa kanyang mga mata."Tingin mo masisindak ako sa yabang mo, Irene?"Lalong pumangit ang mukha ni Irene. "Hindi ko inakalang sa loob ng limang taon ay magiging magaling ka sa pananalita, pero naisip mo na ba kung paano nito maaapektuhan ang mga taong nasa paligid mo?"Mabilis na kumislap ang panunuya sa mga mata ni Paris. "Irene, parang nawala na ang katinuan mo dahil sa pag-ibig nitong mga nakaraang taon. Nasa Manila tayo, hindi sa probinsya, at ang laboratory namin ay may napakaraming matagumpay na research project. Kahit isa lang ang ilabas namin, tiyak na maraming tao ang magkakainteres. Sa palagay mo ba kaya ng pamilya niyo na kontrolin ang buong bansa?"Hindi niya talaga maintindihan kung saan kinukuha ni Irene ang lakas ng loob para sabihing madali nilang masisira ang laboratoryo nila. Naimbesti
[Miss Paris, sinabi sa akin ni Chris na may anak ka na.]Nanlumo si Paris. Tinitigan niya lang ang mensahe nang walang imik. Ilang minuto ang lumipas bago siya nakapag-reply kay Secretary Kenneth.Bandang alas nuwebe ng gabi, matapos niyang tiyaking tulog na si Lance, pinakiusapan ni Paris ang yaya nito na bantayan ito sa kwarto. Pagkatapos ay nagpalit siya ng damit at naghanda nang umalis."Miss Paris, gabi na. Saan ka pupunta?""May aasikasuhin lang ako sa laboratory. Susubukan kong makauwi bago mag-alas dose."Tumango naman ang yaya. "Sige, mag-ingat ka."Halos alas diyes na nang makarating si Paris sa lugar na napagkasunduan nila ni Secretary Kenneth.Pagpasok niya sa restaurant, tumayo si Secretary Kenneth at kumaway sa kanya.Dumilim ang mga mata ni Paris habang papalapit siya at naupo sa tapat ng lalaki."Secretary Kenneth, nandito na ako. Sabihin mo na ang pakay mo."Sandaling natigilan si Secretary Kenneth habang pinagmamasdan si Paris, na ngayo'y ibang-iba na sa Roxanne liman
Nang makita ni Devon ang gilid ng mukha ni Lance, tila may naramdaman siyang pamilyar na pakiramdam, ngunit hindi niya maalala kung saan niya ito nakita.Bago pa niya ito mapagmasdan nang maigi, naisuot na ni Paris ang mask kay Lance.Tumayo si Paris at hinarap sina Devon at Chris, pilit na kalmado ang tono. “Mr. Devon, Secretary Chris, what a coincidence.”Tumango si Devon. “May proyekto kasi ang kompanya sa amusement park, kaya pumunta kami para inspeksyunin ito.”Habang nagsasalita siya, napatingin si Devon sa batang hawak ni Paris sa harap niya.Tinitigan din siya ng bata. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, may kakaibang pakiramdam ang biglang sumagi sa dibdib ni Devon.Hindi siya mahilig sa mga bata. Para sa kanya, abala lang ang mga ito. Pero sa unang sulyap pa lang sa batang ito, hindi niya maramdaman ang pagkainis.“Sino ang batang ito…”Awtomatikong itinago ni Paris si Lance sa likuran niya. Nang mapagtanto niyang masyado iyong halata, pinilit niyang panatilihin ang isang ma