Bukod kina Thomas at Emma, marami pang iba ang dumating din para sa pag-bid.Ang mga kinatawan mula sa pambansang kilalang mga malalaking kumpanya ng pagmamanupaktura, pati na rin mga lokal, hindi gaanong kilalang maliliit na pabrika ay naroroon din.Sa katunayan, ang pamilya Hill ay itinuturing na pangalawang pamilya lamang sa Shaol. Ngayon, ang tatlong distrito ay nagsama sa isang distrito ng Southland. Lalong bumagsak ang ranggo ng pamilya Hill. Talagang, sila ay niraranggo sa ilalim ng pangalawang antas.Ang mga dumalo para sa pag-bid ay may kasamang prestihiyosong mga dakilang pamilya mula sa Southland City.Ang pamilyang Hill ay hindi nangibabaw.Gayunpaman, maaaring mapagtanto ng lahat na ang proyekto ng muling pagtatayo pagkatapos ng demolisyon ay tiyak na isang kapaki-pakinabang na sinecure. Ito ay sapagkat bilang karagdagan sa orihinal na Shaol, ang ilang bahagi mula sa dalawang distrito, ang Oceania Hail at Desert Cele sa tabi ng ilog bilang isang resulta ng pagsasama
Naghahanda na si Harvard nang siya ay lumingon at nakita na nandoon din sina Thomas, pati na rin si Emma. Hindi niya namalayang matawa siya ng malakas.“Hindi malabo ang aking paningin, tama ba? Ano ang ginagawa ninyong dalawa dito? Nasisiyahan ka ba sa tanawin? "Tumingin si Thomas. "Ginagawa namin ang ginagawa mo rin dito."“Haha, nandito ka rin ba para mag-bid? Nakakatuwa ito. Sino ka naman para gawin iyon? "“Thomas, gusto mo pa bang umasa sa pangkalahatang opisyal na tutulong sa iyo?"Sinasabi ko sa iyo, ang pag-bid na ito ay hindi isang memorial service. Wala kang maloloko dito! "Kinaway ni Richard ang kamay niya. “Huwag ka nang magsalita. Hindi alintana kung ano ang mangyayari, si Emma ay isa pa rin sa mga miyembro ng pamilya Hill. Walang kawalan para sa amin kung siya ay sumali sa pag-bid. Mas maraming tao, mas malakas kami. ”"Lolo, natatakot lang ako na palalain nila ang mga bagay."Sumimangot si Richard. Nagmuni-muni siya sandali bago niya sinabi kay Emma, “Harvar
"Dapat kayong dalawa ay tumigil sa pagde-daydream."Ang pag-bid ay tiyak na nasa aking bag! Dapat maligaw lang kayo! Hahaha! "Tumawa si Harvard pagpasok niya sa opisina.Sa sandaling iyon, puno ng pawis ang palad ni Richard. Kinakabahan siyang tumitig sa pasukan ng opisina. 'Ang mga pumasok bago ay hindi maaaring manatili ng higit sa isang minuto. Nagtataka ako kung kaya ni Harvard na ... ’Tulad ng pag-iisip ni Richard ng iba't ibang uri ng mga posibilidad, nag-walkout na si Harvard.Tumagal lamang ng sampung segundo mula sa pagpasok niya hanggang sa oras na siya ay lumabas.Ang oras na ginugol ay maikli.Siya ang may pinakamaikling oras na ginugol.Sa ngayon, ito ang pinakamaikling oras na ginugol ng mga kalahok. Nagumpukan ng karamihan ng tao sa kanya.“Haha! Saang pamilya siya nagmula? Gaanong nakakahiya na mapabuga at sandali lamang siya pumasok, tama? ""Tila nagmula siya sa natutunaw na pagmamanupaktura ng pamilya Hill. Tsk! Tsk! Ang pamilyang Hill ay hindi bababa sa
"Ang kapal ng mukha mo!"Hinampas ni Richard ang upuan at sumigaw. Walang sinuman ang naglakas-loob na kausapin siya sa ganoong tono. Kahit si Donald, na may hawak ng mataas na pwesto ay nakangiti din nang magkita sila. Gayunpaman, isang lousy na apong lalaki na tulad ni Thomas ang naglakas-loob na tanungin siya. Nakakatawa naman ito!“Thomas Mayo, sa palagay mo sino ka?"Wala kang karapatang magsalita sa pamilyang Hill!"Hindi nagalit si Thomas. Nagsalita lang siya kay Emma. "Maaari kang pumunta para sa pag-bid."Nginisian ni Richard, “Sure, pwede kang magpunta. Maaari mong ipakita sa akin kung paano ang isang babae ay gumagawa ng isang bagay na hindi kayang gawin ng isang lalaki. Ngunit, tandaan na ang iyong pag-bid ay iyong personal na aksyon, at wala itong kinalaman sa amin! "Si Emma ay nasa isang mahirap na sitwasyon. Grabe ang pakiramdam niya dahil nasa gitna siya ng mga kalalakihan.Bumuntong hininga siya, tumayo, at naglakad papunta sa maliit na tanggapan, na pansamanta
Umismid si Richard, "Nabanggit ko na sa iyo dati na ang pangit mong kumpanya ay walang naiambag sa pag-bid. Kaya, natural lamang na mabigo. Halika, bumalik ka sa akin. Itigil ang pakikinig sa kalokohan ng lalaking iyon. Mahihiya ka lang niya. "Paalis na silang dalawa.Noon lamang sinabi ni Emma ng mahina, "Lolo, Harvard, nilagdaan ko na ang kontrata.""Okay, alam ko na.“Ha?!"Ano?!"Sa totoo lang, hindi nakapag-react si Richard sa mga sinabi ni Emma. Pagkalabas ng dalawang hakbang, inikot niya ang ulo at tinitigan si Emma. Muli niyang kinumpirma sa kanya, "Sabihin mong malinaw, anong kontrata iyon?"Inabot sa kanya ni Emma ang kontrata, at sinabi, "Nilagdaan ko ang kontrata sa pag-bid para sa proyekto ng konstruksyon."Isang malakas na putok ang tumunog sa ulo ni Richard na parang isang bagyo. Hindi kailanman sa kanyang wildest dreams ay maaasahan niyang talagang ginawa ito ni Emma."Imposible 'yan!"Nagulat din si Harvard, at sinabing, "Emma, huwag mong subukan na magsi
"Kung wala na, aalis na kami."Hinawakan ni Thomas ang kamay ni Emma habang naglakad siya ng mayabang palagpas kay Richard at Harvard. Galit na galit ito kay Richard na kinilig siya.Ipinagmamalaki niya ang buong buhay niya. Kailan pa siya napahiya?Silang dalawa ay sumakay sa kotse.Maingat na inimbak ni Emma ang kontrata bago siya hinatid sa kotse at umalis.Papunta, tinanong niya, "Sinabi ni Cillian na may nagsumite ng isang proposal sa kanya nang maaga. Ikaw ba yun? "Tumango si Thomas. "Ako yun.""Sabi ko na nga ba. Kung hindi mo ginawa iyon, imposibleng maging maayos ang mga bagay. Paano mo ito nagawa? ""Nagkataon lang lahat yun. Ang isang matandang kasama ko ay nagtatrabaho sa Urban Construction Bureau ngayon. Nang nag-usap kami kanina, dumating ang muling pagtatayo, kaya't hiniling ko na gumawa ng isang panukala at isumite ito sa kanya. Pagkatapos, hiniling ko sa kanya na ipasa ito kay G. Wall. Sino ang makakaalam na si G. Wall ay nasiyahan noong basahin niya ito? Sama
"Anong karapatan niya?! Anong karapatan niyang gawin ito?! "“Si Thomas ay manugang lamang na umaasa sa kanyang asawa. Sino siya para umaktong mayabang sa harapan ko? Nakakatawa siya! Darn it!"Dahan-dahang naglakad si Harvard sa loob at sinabi, "Lolo, huwag kang magalit. Sa totoo lang, malulutas pa rin ang bagay na ito. ”“Masosolusyunan ba ito? Paano mo nasabi yan? "Sinabi ni Harvard, "Lolo, bagaman hinayaan mo si Emma na pumasok sa bid kasama ang kanyang subsidiary company, sinang-ayunan mo lang ito nang pasalita. Hindi mo naman ito inilagda sa papel. Kung hindi mo nais na igalang ito, ano pa ang magagawa niya?"Gayundin, hindi mo rin ba itinatag ang kanyang subsidiary company? Bahagi din ito ng pamilya Hill! Kahit na nais ni Emma na sakupin ang napakalaking proyekto nang mag-isa, hindi siya papayagan ng ating pamilya!"Sa madaling salita, kaya pa ba ni Emma na hawakan ang proyekto nang mag-isa? Nang walang tulong ng aming pamilya, magkakaroon ba siya ng pera, mga tauhan, at
Noong kinagabihan, pagkatapos ng hapunan, tinawag ni Johnson si Thomas upang umupo sa tabi niya sa sopa."Thomas, alam mo ba kung bakit kita hiniling na lumapit?"Umiling si Thomas.Nangutya si Johnson at nadismaya. "Tinawag kita dito upang ipaalala sa iyo na maghanap ka ng gagawin tuwing free time mo. Huwag patuloy na gumala-gala at wala kang ginagawa. Maaari mo ring makita na si Emma ay isang magandang babae na lumagda sa isang malaking kontrata. May kaya na siya.“Pero paano ka? Wala kang ginagawa sa buong araw, at umaasa ka lang sa isang babae. May katuturan ba iyon?"Hindi ka mabuti para kay Emma ngayon!"Lumakad si Emma, at mukhang hindi siya nasisiyahan."Tay, bakit mo pinagsasalitaan si Thomas ng ganyan?""Bakit hindi ko ba pwedeng sabihin iyon?" Parang seryoso si Johnson. "Nagsasabi ako ng totoo. Ikaw ang taong namamahala sa malaking proyekto, at makakakuha ka ng ilang daang milyong dolyar. Yayaman ka. Ang isang tao na gaya niya ay angkop ba para sa iyo? ""Tatay!"