EPILOGUE
(Secretary Taki POV)
“We already locate her in the local bathhouse and secured the area na hindi niya napapansin, Master Nathaniel.”
Umangat ang kanyang paningin sa akin na kaagad kong ikinayuko. Sumilay ang mala demonyo niyang ngiti. Halo-halo ang emotion sa kanyang mga mata. Pakiramdam na napaglaruan, niloko at tinangihan ng kanyang asawa.
“Local bathhouse? The place where she wants to conceive? Not bad idea.” Saka nito nilagok ang alak. “My Dad wants a grandchild, bakit hindi ko nga pagbigyan.” Saka siya humalakhak na parang may masama ngang naglalaro sa kanyang isipan. “Call my wife’s personal OB, I need to ask if my b*tch is in heat.”
Agad na kumilos ang isa sa assistant ko, at inabot ko naman ang botelya ng alak para salinan ang baso niya. “My wife badly needed to be tamed by filling her womb. She likes kids, right?”
(Sera POV)
Dinala ako ng aking mga paa sa isang local bathhouse na di ko alam kong talaga bang makakapagtago ako sa mga humahabol at naghahanap sa akin. Napabago ko nga si Nathaniel at siya mismo ang bumuwag ng sindikato na pamamay-ari ng kanyang ama. Ngunit hindi ko inaasahan na ginawa niya ito dahil nahulog na ang loob niya sa akin.
Kaagad ko naman tinangihan ang pag-amin niya ng nararamdaman sa akin. Dahil hindi maari… Dalawang taon na lang magiging ganap na akong madre. At ang pagbabago ni Nathaniel ay isang layunin ng kumbento na tinangap ko ang tungkulin.
Hindi ko talaga inaasahan na mahuhulog ang loob niya sa akin. Kaya tumatakas ako ngayon. Hindi ako maaring bumalik ng kumbento dahil sinabi ni Sister Ana na nakapaligid ang tauhan ni Nathaniel sa boung lugar. Ipinaglalaban na din ng mga tauhan niya ang tungkol sa pekeng pagpapakasal ko sa kanya.
Tuliro man ang isipan ko at pagod ang aking katawan upang makatakas lang… Kailangan ko talaga magpahinga. Kunting pera lang ang dala ko, at dito lang ako maaring tumuloy at magpalipas ng boung gabi.
Twenty-four seven naman ang bathhouse na ito, at marami ang nagpapalipas ng gabi dito. Sa tingin ko naman hindi maiisipan ng tauhan ni Nathaniel na hanapin ako sa ganitong lugar.
Hindi sapat ang aking pera para makabili ng maayos na hapunan. Tinapay lang sapat na yun sa akin. At ng matangap ko ang order ko… Pakiramdam ko talaga ang layo na ng Sera noon kesa ngayon. Isang beauty Queen na pumasok sa kumbento, at ngayon pilit na kinukubli ang sarili.
Palinga-linga ako sa paligid habang kumakain, walang senyales na nasa paligid ang tauhan ni Nathaniel.
Nang biglang may lumapag pa ng isang tray sa harapan ko. “May nagpapabigay niyan sayo. Hindi sapat ang kinakain mo para sa buong magdamag.” Yung ale na nasa counter kanina. Magtatanong sana ako kung sino pero tinalikuran na ako nito. Dahil marami pa nga ang naka-pila at nagbabayad ng binili. Ngunit tinitigan ko lang ang tray na yun dahil baka nagkakamali lang ang ale. Pero ng makita niya akong hindi ko yun ginalaw, muli niya akong binalikan sa mesa.
“Hoy Miss, wag kang magsasayang ng pagkain dito. Nakikita mo yun…” Isang karatula… “Na kapag hindi mo inubos yan, sampung beses mo yan babayaran!”
“Ano… Akin po ba talaga ito? Sino po ang nagbigay?”
“Sayo yan. Yung isang matandang babae kanina.”
“Matandang babae?” At naalala ko yung matandang babae na tinulungan ko nga sa kalsada tumawid kanina.
“Yung may malaki pong hikaw.”
“Oo. Tumpak. Kaya kainin mo na yan.”
Nang matulungan ko nga sa pagtawid ng kalsada yung matandang babae kahit alam ko may humahabol sa akin, ng makatawid kami, binibigyan ako nito ng pera, ngunit kaagad ko naman tinangihan. Hindi ko inaasahan na sinundan ako nito.
Sa tray, naroon ang isang bote ng gatas, nilagang itlog, inihaw na barbecue na nasa counter nga, saka salad na mapapangiti ka na lang talaga dahil yun ang paborito ko.
“Hay naku, siguradong malaki ang binayad nito ng matanda para sa pagkain.” Kinain ko na lang, at inubos ko nga.
Nang makalabas sa pantry, napagdesisyunan ko na maligo muna bago matulog. Pagdating ko sa paliguan ng mga babae, ang daming nakapila. Napabuntong hininga na lamang ako. Hangang sa nakaramdam ako ng medyo pagkahilo… Dala ata ito ng pagod. Kaya napahilot-hilot ako sa aking leeg. Bahagyang napapikit.
Hangang ako na nga itong pupunta sa shower, ng biglang may sumigaw na ikinalingon ko. Mga lalaking nagsipasok at kanya-kanyang hinila ang mga babaeng nakapila, o kahit man yung di pa nakakatapos maligo.
Kilala ko ang mga tauhang ito… Di ko namamalayan nahulog ko na sa sahig ang twalya saka sabon na gagamitin ko sana. Dahil ng makaladkad nila palabas ang mga taong narito… Humarap sa akin si Secretary Taki. Bahagyang napayuko…
“Miss Sera, mas makakabuting sumama na lang kayo sa amin ng maayos.”
“No. This is the perfect place to do the dirty things.”
“Mr. Yao…”
“Now you understand na hindi ka makakatakas sa akin.” Saka ngumisi ito at nakapako ang paningin sa aking mga mata. Bigla namang sumakit ang ulo ko, at sobrang nahihilo talaga ako…
“Masarap ba yung paborito mong fruit salad na merong ube?”
“Mr. Yao…” Saka ko napagtanto na kagagawan niya ang lahat ng yun. “A-anong nilagay mo?”
“Don’t worry Sera, it just a sexual arousal and you need it to cooperate with me.” Kaya napa-atras ako ng humakbang na siya palapit sa akin. Napatalikod na din si Secretary Taki at tahimik na lumabas upang isara ang pinto.
“Anong binabalak mo?!”
“A wife should give her husband a pleasure. At hindi pa natin yun nagagawa Sera.” Hinubad nito ang coat niya, at binuksan ang butones nito sa collar….
“No! Huwag! Hindi mo yan maaring gawin sa akin!”
“Asawa kita, whether you like it or not… Don’t worry masasarapan ka din at hahanap-hanapin mo.”
“Huwag please!” Ngunit lalong lumaki ang ngiting tagumpay ni Nathaniel.
Wala na din akong maatrasan, hangang sa tumampad nga siya sa harapan ko. Nang natataranta na ako, may nagalaw ako upang bumuhos nga ang tubig sa shower. Kaagad naman ako hinila ni Nathaniel at kinorner sa dingding. Niyapos ang katawan ko ng mga malalakas niyang bisig. Inangkin ang labi ko, at wala siyang pakialam kung pareho na nga kaming basa.Pilit kong tinutulak ito at tinatangihan ang halik niya… Pero sa pagtangi ko, parang tumutugon ako sa kanya. Di ko namamalayan, dahan-dahan nang gumagalaw ang mga kamay ni Nathaniel sa katawan ko. May kung anong kuryente ang idinudulot nito sa akin.
Yung lakas ko, bigla na lang nawala at pinagtataksilan ako ng sarili kong katawan. Nagpaubaya at tuluyang nilupig ni Nathaniel ang pagkababae ko.
Marriage, A Debt Payment
By Death Wish
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi