Nanatiling nakatayo sina Amelia sa kinatatayuan nila. Pakiramdam nila ay tinutusok sila nang maraming karayom. Para ba silang hihimatayin sa timbang ng hatol sa kanila sa harapan ng publiko. Nang lumingon si Linda kina Melissa at Lina at napansin ang mga magkahawak na kamay nila, nakaramdam siya ng hindi inaasahang kirot. Gayunpaman, mabilis siyang ngumiti nang malumanay. “Papasukin mo ang nanay mo,” sabi niya kaagad. Nanlaki ang mga mata ni Lina na bahagyang nabigla, pagkatapos ay ngumiti kay Melissa. “Magkasama tayong pumasok?”“Hindi, hindi, ayos lang…” Nahiya si Melissa sa gulong dinala niya. “Lina, gusto lang kitang makita. Hindi ko inasahang magdala ng problema. Bumalik ka na sa trabaho, wag mo kong alalahanin. Ako—”“Dahil nandito ka na, umakyat tayo.” Malumanay ang boses ni Linda, pero tumama sa puso ni Melissa ang bawat isang salita niya. Tumingala si Melissa sa kanya. Nang nagtagpo ang mga mata nila, para bang nagsama-sama ang isang libong mga salita sa isang iglap.
Nanigas si Mollie sa kinatatayuan niya nang nanlalaki ang mga mata at nanginginig ang mga kamay. Ang mga katrabaho niyang madalas niyang apihin at kailangan siyang pasayahin ay isa-isang tumayo para maghiganti. “Paanong mag-oovertime si Ms. Chapman? Palaging nasa mga intern ang mahihirap at nakakapagod na gawain bilang parte ng kanilang ‘newcomer workplace training'!”“Oo nga, buong puso ang ginawang ‘pagsuporta sa mga baguhan’ ni Ms. Chapman. Talagang nakakamangha ang pagsisikap niya!”“Pero mukhang may isang intern na labas dun… Nang dumating si Gia, umasta siyang mas arogante kaysa sa boss mismo. Wala siyang ginagawa pero nakakatanggap siya ng papuri mula kay Ms. Chapman araw-araw!”Nang natataranta at nauutal, nagsalita si Mollie, “Ikaw… Anong kalokohan ang sinasabi mo?”“Gia?” Sumimangot si Linda at naglakad papunta sa walang lamang workstation, sabay kumatok nang mahina sa mesa. “Dito ba nakaupo si Gia?”“Opo!” nagmadaling sumagot ang lahat. “Kung ganun siya kagaling, ba
Naramdaman ng grupo sa likuran nila na may mali rito, lalo na si Mollie. Hindi ba dapat tataas ang posisyon niya at dadalhin siya sa mas mataas na palapag? Anong ibig sabihin ng pagpunta nila sa maliit na eskinitang ito?Mapagpakumbabang lumapit si Mollie nang hindi na niya napigilan ang pagtataka niya. “Mrs. Thompson, saan tayo pupunta?”Tumingin si Linda sa paligid bago tumitig kay Mollie nang may maliit na ngiti sa mga labi niya. “Sa tingin ko tama lang ang lugar na'to.”"Huh?"“Di ba sabi mo dalawang tao ang responsable sa sitwasyon?” May kumislap na bangis sa mga mata ni Linda. Sa pagtataka, hindi naintindihan ni Mollie ang ibig sabihin sa likod ng mga salita ni Linda. Bago siya nakakibo, nakakita siya ng galit sa mga mata ni Linda!Bigla na lang, tinaas ni Linda ang kamay niya at sinampal nang malakas si Mollie!Natulala roon si Mollie habang humapdi ang pisngi niya. Gulat na gulat ang mga tao sa likuran nila para makapagsalita. Kahit si Lina ay natulala habang nakatiti
Nanlaki ang mga mata ni Mollie at natulala. Sinamantala ni Ian ang katahimikan pagkatapos ng kaguluhan at inutusan ang mga tao niya na dalhin siya palabas. Ang mga kasamahan nilang nagtipon para manood ay nagulat at mabilis na umalis. Nagpanggap silang para bang walang nangyari. Nakaramdam ng kirot si Lina sa puso niya nang napansin niyang ginawa ni Linda ang lahat para protektahan siya. Nanatiling nakaukit sa isipan niya ang imahe ng mga ginawa ni Linda. Pinigilan niya ang mga luha niya at pinilit na ngumiti nang nagtagpo ang mga mata nila. Malumanay na nagsalita si Linda, sabay bumunot ng isang draft mula sa bag niya. “Lina, Renee, nagpunta ako rito ngayon para ibigay ito sa inyong dalawa.”Binuksan nila ito at sinilip ang loob. Ito ang dating gawa ni Mr. Sam. Ang bawat isang guhit nito ay metikuloso niyang iginuhit. “Sa umpisa… balak kong ibigay ito sa'yo nang tahimik at umalis. Hindi ko inasahang makasalubong ang mga taong iyon…” Umiling si Linda. “Maraming beses akong s
Napakapambihira ang ganda ni Lina na maski si Abigail, na matagal nang nasa entertainment industry at nakakita na ng maraming magagandang babae, ay natulala sa kanya. Isang matinding kalungkutan ang dumagan kay Abigail na parang isang higanteng bato at dumurog sa pag-asa niya. Tumayo siya roon nang nakatulala hanggang sa tinawag siya nang ilang beses ng assistant niya. “Anong problema, Ms. Abigail?” tanong ng assistant. Hindi direktang sumagot si Abigail. Tumingin siya kay Lina at bumulong, “Kung lalaki ako, pipiliin ko siya nang walang pagdadalawang-isip.”“Anong ibig mong sabihin?” tanong ng assistant. “Kalimutan mo na yun.” Lumingon si Abigail sa assistant niya. “Ang ganda niya talaga.”"Oh…"“Binilhan niya pa siya ng inumin… Matamis siguro yan. Matamis din sigurong makita silang magkasama.” Nakaramdam si Abigail ng magkahalong lungkot at inggit. Ang magkagusto sa iba ay parang pagiging isang mime. Kahit na gaano pa siya kadeterminadong magtanghal sa entablado, walang
Tumama ang mga sinabi ni Melissa sa maigsing pisi sa puso ni Linda. Noon, baka sinugod na niya siya, sinakal, at sinampal. O baka uutusan niya si Ian kagaya ng kung paano niya hinarap si Mollie. Hahayaan niya siyang maging brutal hanggang sa makakaya niya. Pero hindi na niya ito kayang gawin kahit kailan. Huminga siya nang malalim at sinubukang pakalmahin ang sarili niya at pigilan ang panginginig niya. Pagkatapos ay kalmado siyang tumingin kay Melissa. “Wag mong sabihin yan.” Malumanay ang boses ni Linda. “Ikaw ang nanay niya nang dalawampung taon. May karapatan kang tawaging nanay niya.”Nagulat si Melissa at kaagad na tumulo ang mga luha sa mukha niya. “Pero ninakaw ko ang dalawampung taong iyon…”Sa sandaling sinabi niya iyon, para bang may mabigat na batong dumurog sa mga puso nila nang sabay. Halos hindi nakahinga si Linda at desperadong sinubukang hindi umiyak. Sa wakas, bumitaw na si Melissa. Pagkatapos ng dalawampung taon, kaya na niyang harapin ang katotohanan.
“Salamat sa pagmamahal mo sa anak ko, salamat sa… pagligtas mo sa buhay niya.”Tumingin si Melissa kay Linda. Puno ng gulat ang ekspresyon niya. Bago siya nakapagsalita, bigla siyang nakaramdam ng matinding sakit na dumaloy sa katawan niya. Napayuko siya, namutla ang mukha niya, at tumulo ang pawis sa mukha niya. -Pinapasok ni Lina si Abigail sa opisina niya. Samantala, nasa drafting room si Renee at nakikipagtulungan sa mga katrabaho nila sa design research. Para tiyakin ang privacy ng artista, sinara ni Lina ang pinto at mabilis na hinila ang mga blinds. Kumuha pa siya ng kape at tiniyak na walang papasok o mang-iistorbo sa kanila. Nakaramdam ng pagsisisi si Abigail sa pagiging maasikaso ni Lina. Tinanggal ni Abigail ang sunglasses niya, ipinakita ang magagandang mata niya, at sinserong ngumiti. “Alam kong pambihira ka sa sandaling nakita kita sa baba!” Sigaw ni Lina na nakaupo sa harapan niya at nakangiti na parang tagahanga. “May mga artistang nagpunta rito para sa inter
Marahang bumunot ng pen si Abigail mula sa bag niya at natulala habang hawak niya ito. Ilang beses muna siyang kailangang tawagin ng assistant niya para mahimasmasan siya nang dumating sila sa pupuntahan nila. Lumabas si Jackie mula sa recording studio, kusang binuksan ang pinto, at binati si Abigail nang may masiglang ngiti. “Mataas ang ratings ng reality show na'to. Magandang pagkakataon ito para sa comeback mo! Kunin natin to, darling. Pumunta ka sa makeup team at tignan mo ang script. Susundan natin ang sasabihin ng direktor, okay?”“Kinausap ko na ang team, sinabihan ko silang wag mag-edit ng eksena nang basta-basta.”Bumalik ang masungit na mukha ni Abigail at initsa niya ang sunglasses niya na lumapag naman sa kamay ng assistant niya. “Tara na, darling!” Handang sumakay si Jackie sa kahit na anong gusto ni Abigail. “Wag kang mag-alala. Nakausap ko na sila. Kapag may ginawa silang mali, pwede natin silang kasuhan! Pero may isang bagay lang…”“Ano yun?”“Pwede ka bang ng