Naging maayos ang pakiramdam ko kinabukasan kaya natuloy ang beach activities na pinaplano ni Kiel. Kiel decided to rent a boat for us to swim a bit far from the shore. Nang marating namin ang spot na kanina pa niyang bukambibig, sabay kaming tumalon sa dagat. Hinawakan niya ang aking kamay kasabay nang pag-ahon namin. I laughed. That was a good dive! It's been a long time since I've swam. Nakakagaan sa pakiramdam.Whenever I feel stressed out, beaches and nature walks are my go-to therapies. It soothes me and heals me in a way I never expected. Sa tuwing naririnig ko ang ingay ng alon ng dagat, at nakikita ang sikat ng araw maging ng buwan, para bang kinakausap ako nito na ipagpatuloy ko lang ang laban ko sa buhay.It always reminds me to stand up like how the sun rises up every morning and how the moon lights up every night. The waves also remind me that life may go wilder at times, but they can also be calm. Indeed, that's how our life works. It's dynamic. We can't always be ha
"What happened?! Okay ka na ba? Sino ang bumaril sa'yo?" sunod-sunod na tanong ko pagkalapit kay Kiel.Ginagamot ngayon ni Dr. Froilan ang ilang daplis ng bala sa katawan niya. Mabuti na lang daw ay hindi malala ang naging tama ng bala. Halos daplis lang kaya hindi gaanong kritikal ang naging kalagayan ng asawa ko."I'm fine, baby. I told you I'll be safe, right?" he smiled, convincing me that he's okay.Nagagawa niya pa talagang ngumiti sa ganitong sitwasyon! Arghh! "I told you to come with us! Hindi sana 'to nangyari," ani ko at marahan siyang pinalo.Dumaing naman siya na akala mo ay nasasaktan talaga. Eh, ang layo ng mga tama niya sa parte ng pinalo ko. He's acting like a kid again. Enjoying all my sermons. "May idea ka na ba sa kung sino ang may gawa?" pag-iiba ko. Umiba rin ang timpla ng mukha niya. Kung kanina ay tila bata siyang nabigyan ng lollipop sa sobrang lawak ng ngiti, ngayon naman ay para bang inagawan mo ng pagkain. Seryoso pero ramdam mo ang galit na aura sa kaniy
"I heard from Kiel you're going to study business management, darling?" tanong ni mommy, habang ginigiya ako paupo sa gilid.Hindi nga kami nagkamali ni Kiel. Mom organized a simple welcome party for me in our company's conference room.Pinakilala rin nila ako sa mga kasosyo nila at ilang mga empleyado, bago simulan ang kainan. Most of the people were welcoming and had a good aura. Kaya ang kabang kanina ko pang nararamdaman ay tuluyan nang naglaho ngayon."Yes mom. Magsisimula po akong mag-aral next month. Kiel organized everything… kaya medyo hindi naman na po ako nahirapan pa. I'm just looking forward to what my college life would be again, now that I'm in a different course," ngumiti ako at saka uminom ng wine. "You sure? You're really going to study business?" pagdududa niya.Alam kasi ni mommy na hate na hate ko talaga ang mga business-related stuff. Kaya paniguradong hindi niya pa rin naproseso ngayon ang mga plano ko."I'm sure, mom. Besides, I also want to help you and dad.
Wala naman kaming naabutan na taong nakatingin sa amin matapos nang naging halikan, kaya nagpatuloy na lamang kami sa paglalakad papuntang conference room na parang walang nangyari. "Ma'am, they are already here," ani ng secretary ni mommy. Sinalubong kami ng ngiti ni mommy at tinanong kung bakit bigla kaming nawala. Nagkatinginan kami ni Kiel. Tila nag-uusap gamit ang mga mata kung sino ang magsasalita. Sa huli, siya rin ang sumagot kay mommy. "May inasikaso lang pong mga papeles, mommy," aniya kay mom.Ngumisi siya pagkatapos. Proud na proud ata sa ginawang pagtawag kay mommy. Panigurado rin na nagkukumahog na ang puso niyan sa saya dahil hinayaan siya ni mommy sa pagtawag nang gano'n. Ikaw ba naman, favorite na favorite ata siya ng mga magulang ko, eh!Napairap ako sa kanyang inasta. Mas lalo tuloy na lumawak ang ngisi niya nang makita ang pag-irap ko. Besides ang pag-irap kong 'yon ay hindi dahil sa naging tawag niya kay mommy, bagkus sa naging palusot niya!My God, mommy. Kung
"Try tracking the gadgets you've got." rinig kong ani Kiel sa kaniyang kausap sa cellphone. We've been staying here at his office for hours. May mga in-assign siyang gawain sa akin para raw masanay na ako at hindi na masyadong manibago kapag pumasok na ako sa business industry.He's given me only simple tasks for the past weeks. Sabi niya ay kailangan ko munang gamayin ang mga simple tasks before going through the hardest ones. I agree with that because it's true, though. We must always not rush things, everything has to go to a process. At sa kabutihang palad, so far, nagagawa ko naman nang maayos ang lahat ng pinapagawa ni Kiel."Fine. Inform me if you have any leads." That's the last word I heard from Kiel before he ended the call.Nang maibaba ni Kiel ang tawag, agad ko siyang nilapitan. I sat on his lap.I heard him groan before kissing my lips."What is it?" tanong niya nang mapansin ang kuryuso kong tingin.I curled my lips, "You look so stressed lately. I'm just wondering if
"Kiel, can you go with me to the pharmacy later? I'll just buy something," sabi ko habang nakasandal sa dibdib niya.We were lying in bed, parehong hindi pa rin gustong bumangon. Yesterday, I was about to tell him about my possibility of being pregnant. However, I wasn't able to do it, so we ended up making love in bed instead. Pagod na pagod ang katawan ko dahil sa ilang ulit naming ginawa kagabi. He kissed my lips. "Why? Are you not feeling well? We can go directly to the hospital right now," nag-aalalang ani niya habang hinahaplos ang mga kamay ko.Umiling ako. "I'm fine. Promise. I just wanted to make sure of something before telling you." Nangunot ang kaniyang noo sa sinabi ko. Nginitian ko lamang siya. Bumuntong-hininga naman siya sa tinuran ko, at saka ako hinalikan sa sentido."I'll come with you, then," kinagat niya ang kaniyang labi. "Damn, you're making me nervous. What time are we going out?" "By ten o'clock maybe?"Tumango siya. "Okay. I'm gonna prepare our breakfast
I know we are already married pero ibang usapan iyon. We were married before because we needed Kiel for the sake of our business. But right now, we want to be married because we both love each other. At gano'n naman talaga dapat, 'di ba? We should marry someone we truly love because at the end of the day, they will be our companion in everything we do and decisions we make. Sila ang makakasama natin habang buhay. Kaya mahalaga na kung ikakasal tayo, dapat doon sa taong nakikita natin na makakasama natin through ups and downs and until our very last breath. We shouldn't tie ourselves to someone we don't love dahil sa huli, tayo lang ang magdurusa."Don't think I'm marrying you again because I impregnate you. I want to marry you because I love you, Kairylinne. I want to spend my whole life with you," saad ni Kiel sa kalagitnaan ng katahimikan."I know. I just… can't believe it's happening right now," hindi makapaniwalang sabi ko."The first time you ask me a deal to not fall in love wit
Madalas nang magtrabaho si Kiel sa mansyon. No scratch that, in my room. Pumupunta lang siya sa company if it's about meetings that cannot be done online. O kaya naman kapag required ang presensya niya. He's a workaholic to be honest but thankfully, he was able to manage his time. Kaya madalas pa rin kaming nagkikita at nagkakasama.Lalo na ngayong buntis ako. Kulang na lang ay pagtagpiin kami ni Kiel dahil halos buong araw ay magkasama kami. Ayaw niya akong iwan dahil baka raw may kailanganin ako. I told him naman that I can just call some of our maids or bodyguards but he said that he wants to be the one to do and give me what I need. Kahit two weeks pa lang ang pagbubuntis ko, sobrang nagiging maingat din si Kiel sa akin. He doesn't even want me to work nor do things. Kahit 'yung mga simple lang! "You know, I should also try to work or whatnot. Alam ko, nakakatulong din 'yun, 'no," pangungumbinsi ko.Nakahiga ako ngayon sa kama habang kumakain ng pananghalian. Si Kiel naman ay na