"Kiel, narinig kong planong umalis ng mga Sarmiento, alam mo ba iyon?" napatayo ako sa narinig kay daddy mula sa telepono.I know I've been a bad husband lately. I wasn't always there for Calista. Napapabayaan ko na s'ya ng anak namin. And instead of making her at ease. I'm just causing her too much pain."Dad, hindi ko po 'yun alam. Paalis na po ako," huling sinabi ko bago tuluyang pinatay ang tawag.Agad kong pinaandar ang kotse at tinahak ang daan papunta sa bahay ng mga Sarmientos. At muntik na akong masiraan ng ulo nang pagkarating doon ay naabutan kong pinaliligiran ng mga tauhan ni Mr. Guineva ang mga ito! Mr. Guineva himself was also there! Damn it! Calista, baby... Ethan my boy... I'm sorry. Inihanda ko ang aking baril at ginawa lahat ng aking makakaya para hindi masaktan ang mga ito. But too late tho, I saw how messy everything was. Mr. Frederick trying to punch Mr. Guineva. And when I was about to go near them I heard Calista's mother screamed, only to found Calista collap
Mommy's death made daddy surrendered to the prison and bringing Mr. Guineva with him. I contacted lawyers to make sure na mabubulok sa kulungan si Mr. Guineva.I'm just glad that my dad was able to do it dahil mas napadali ang proseso sa gusto naming mangyari.I also tried rebuilding the Sarmientos business and decided to become their shareholders. Pinagawan ko rin ng cosmetics business si Calista and I also build a toy business as a reminder for my son Ethan.Its been five years since Calista left me. I busied myself into taking care of our businesses. Though at times, hindi ko rin talaga maiwasan, lalo na gabi-gabi ang maalala si Ethan. Sa tuwing uuwi ako ng bahay at doon gagawin ang mga papeles ko, lagi kong naaalala si Ethan. His remains on the jar that Calista gave me was always on my desk. Whenever I feel like crying and breaking down I tend to hug it. At dahil hindi ko maiwasan ang hindi ma-stress sa opisina, I decided to transfer Ethan's jar on my office table. I feel comfort
"Have you prepared everything?" tanong ko kay Calista nang makarating sila sa parking lot kung nasaan ako ngayon.When we've settled everything, we decided to live at the mansion where we used to live. Dashiell was so surprised of how big our house is. But, I'm glad he loved it."Yup. Everything's here," masiglang sabi n'ya sabay nguso sa dalawang maletang hila-hila niya.I chuckled at her and then told them to sit inside the car already at ako na ang bahalang maglagay ng mga gamit nila sa compartment.I decided that we should go to Boracay. We will have a two weeks trip there.... Our first family trip. Gusto kong masulit ito at makabawi sa kanila ng lubusan kung kaya't ginawa kong two-week trip ito. And after that, I'm planning to bring them to Siargao. If ever they still are not tired.Because our two-week trip in Boracay will be full of activities. Siniguro kong masaya ang magiging bakasyon namin doon. Hindi rin naman na kami namoblema sa masasakyan dahil may private plane naman k
"Where's your mom?" I asked my 10-year-old son, Ethan."She's in the kitchen, dad. Preparing our food," he answered politely.As Ethan grew up, mas kapansin-pansin lalo ang pagkakahawig namin. Naalala ko noong nakalipas na mga taon. Tuwing imbitado kami sa mga events ng pamilya ko at ni Calista, they never forget to point out how me and my son looked alike. Kaya naman madalas, ito ang ginagamit ko sa asawa ko kapag gusto ko makita ang inis at pikon sa mukha niya. Regardless of what she feels, she always look beautiful. Kapag inis siya sa akin, para ko na ring nakikita kung paano o ano ang itsura ng isang diyosa kapag galit. Throughout the years, I still can't forget the things I did to her. Kaya naman, siniguro ko sa mga nakalipas na taon at sa mga susunod pa na gagawin ko ang lahat sa aking pamilya, hindi lamang dahil sa tingin ko obligasyon ko iyon, o kaya naman ay bilang pang bawi, bagkus ay dahil sa pagmamahal na gusto kong iparamdam sa asawa't anak ko.I walked silently to clos
Just like what I have promised, my wife was really surprised. When I noticed symptoms of her pregnancy and my cousin confirmed that it could be really true that she's pregnant, I immediately ask for her help. Napilit ko si Calista na magpatingin sa pinsan ko. And since I can't risk her health, I ask another favor from my cousin na kung pupwede, s'ya na lang ang pumunta rito sa Maldives. Sinagot ko ang airfare n'ya kaya hindi na rin ito nagreklamo pa."I'm staying for one week, right? Libre mo?" Tinanguan ko ang pinsan kong abot-langit ata ang saya. Kakatapos lang n'yang i-check kanina si Calista and we were right. She's pregnant. She became emotional about it. "Kailan ba ang preparation ng surprise n'yo sa asawa mo?" pag iiba n'ya ng usapan.Nakatambay kami ngayon sa labas ng house tent na nirentahan ko. In front of it is a pool at sa malayong parte, matatanaw mo ang napakagandang dagat."I'm actually going to prepare later. I know she's scared right now. She had a miscarriage b
"Mom! Why would you do that?!" It's my first time yelling at my mom. Sino ba naman kasi ang matutuwa? Gusto nila akong ipakasal sa hindi ko kilala! "I'm sorry, honey. We don't really have any choice. Our company is failing." Mom held my hand. Marahan n'ya itong hinahaplos. "Please? Just this once, anak. I promise, once we get back on track, I'll process your divorce." She caressed my face."Mom.... I'm scared." Pag-aamin ko."Don't worry, anak. Your dad knew the guy." She smiled. Sa mga ngiti n'ya, batid kong ayaw niya rin itong gawin. But, maybe she trusts dad too, right?"Pero mom-" "Trust your dad, okay? He will never put you in danger." I nodded. I know they will never make decisions that could ruin me. Pero kasi, nakakaduda. Bakit gusto pa nang lalaki na makita ko s'ya kapag titira na kami sa isang bahay? Kahit sa kasal, ayaw n'ya magpakita! Pipirma lang daw s'ya sa marriage contract! Iyon ang sinabi sa akin nila mommy. Sinong makakampante sa ganoon?!I trust my parents so mu
Ngayon ang araw na makikita ko si Ezekiel. I've been fetched earlier by his driver. Ngayon ay nakasakay na ako sa Lamborghini. Katahimikan lamang ang tanging namumutawi sa loob ng kotse. I don't want to initiate the talk too. Malay ko ba kung may inutos ang Ezekiel na 'yon sa driver n'ya.Kinakabahan man sa magiging resulta nang pagkikita, nagawa ko pa ring pagmasdan ang kagandahan ng lugar. We're currently in their village. Ito yata 'yong sinasabi ni mommy na tanging mga bilyonaryo lamang ang nakatira. The entrance has many guards! May mga nakatayo malapit sa entrance ng mga sasakyan, mayroon din sa gilid kung saan dumaraan ang mga naglalakad. Nang nasa tapat na kami ng dalawang gwardya, may ini-abot ang driver rito. It was a golden key with a small code in it. Kita s'ya sa puwesto ko ngunit hindi ko maintindihan ang nakaukit doon. The guard checked the key, itinapat din nila ito sa isang censor sa harapan nila, and to my shock, the light around the censor turned out green. I was li
"I've submitted the marriage contract." Panimula ni Kiel.Narito kami ngayon sa dining area. We're currently eating our breakfast. Ako muna ang nagluto ng aming umagahan dahil bukas pa raw ang dating ng mga kasambahay. Bilib na bilib nga ang lalaki dahil marunong daw ako magluto. Akala niya raw ay puro kaartehan lamang ang alam ko sa buhay. Yes. I can't deny that my parents spoiled me so much. Pero kahit na gano'n ay hindi ako brat, 'no. I even volunteered to do some household chores sometimes. Hangga't kaya kong gawin ang isang bagay, ginagawa ko iyon imbis na iutos sa mga kasambahay namin."Binigay mo na sa daddy mo?" pag-uusisa ko. He nodded."Oh, any news?" He lifted his head and gave me a darker gaze. Ang hawak niyang tinidor ay binitawan n'ya at tuluyang ipinagsalikop ang mga kamay sa ibabaw ng hapag. "Of course it would take time to process that paper." He smirked. "Why? Are you that desperate to become my wife already?" Inirapan ko siya. Feeling, ha?Muli niyang ibinalik an