SOL POV
SABAY kaming apat na pumasok sa loob. Iginaya naman kami ng mga crew papuntang second floor, doon kasi ang private dinning area na para sa amin. Maayos at maingat ang bawat kilos ng mga crew, lalo na ng makita nilang kasama namin si Raddix.Hindi ko nga lubos akalain na sasama ito sa akin. I mean he is a busy guy! Hindi niya isasakripisyo ang oras niya para lang sa ganitong klaseng bagay 'di ba? Ok, I guess I was wrong."Wow! This place looks so amazing! Ang ganda right, baby?" si Sandy at tinapunan ng tingin si Luke na malayo ang iniisip. "Hey, you ok? You're spacing out.""H-Ha? Sorry. A-Ano nga ulit iyong sinabi mo?" pabalik na tanong ni Luke."Nevermind. By the way, lets go na nga! I'm so hungry na kasi!" wika ni Sandy at hinatak si Luke para maupo sila sa isang table.Naupo naman kami ni Luke sa isang table katabi nila. Actually, dalawang table lang iyong nandito sa loob. Feeling ko nga prepared na iyong lugar para sSANDY POV"WE NEED to go home, Luke," malamig kong saad sa kaniya. Sinubukan ko pa siyang hatakin palabas pero dere-deretso lang ito at pumasok sa loob ng bar."Luke, ano ba! Umuwi na nga tayo!" sigaw ko ulit at nagpapadyak. Kainis, ang kulit!Wala naman akong choice kundi ang sundan ito sa loob. Natagpuan ko naman itong nakaupo sa counter at may hawak-hawak ng nakakalasing na inumin.Gosh, I didn't he is serious about his feelings towards my sister! Ano namang nagustuhan niya sa babaeng 'yon? Like, duuuh? Mas maganda at sexy naman ako do'n? Argh, sumasakit lang ang ulo kapag naalala ko ang nangyari kanina. What's with those two boys? Si ate pinag-aagawan nila? Eww wala silang taste. "Give me vodka please," sabi ko sa bartender saka umupo sa tabi ni Luke."Copy, Ma'am," aniya at kinindatan pa ako.Tiningnan ko naman ang crush kong broken hearted. "What now, Luke? Balak mo bang lunurin ang sarili mo sa alak? Gh
HINDI KO alam ang isasagot ko! Nagkandahalo-halo na ang mga salita sa utal ko. Mas mahirap pa 'tong sagutan kumpara sa math problems! Ahhh!"Y-You don't have to answer that. I'm sorry for talking nonsense," walang emosyon na saad ni Luke. Ginulo niya ang buhok niya. "Kung ano-ano na naman pinagsasabi ko tss."Tumikhim ako. Nagtagpo naman ang paningin namin, ngunit siya agad ang unang bumawi ng tingin."T-Tara na, b-baka ma-late ka pa," aniya at naunang naglakad. Pa ika-ika naman ito kaya inalalayan ko ulit siya."Dumaan muna tayo sa infirmary," suhestyon ko.Hindi na siya sumagot. Nasa malayo ang paningin nito, tila iniiwasan na magtagpo ulit ang mga mata namin.Magkasama kaming pumunta sa infirmary. Mabuti na lang at may available na nurse doon kaya agad nagamot ang sugat ni Luke. Pagkatapos ay pumasok na kami sa kaniya-kaniya naming klase. The usual Luke will give his genuine smile before leaving.
SANDY POV"WHAT?! SERIOUSLY? I MEAN SI LUKE?! OMG! SABI NA E!"Napatakip na lang ako ng tenga dahil sa matinis na tili ni Rain. Tsk, ang ingay-ingay talaga ng babaeng 'to."H-Hindi nga ako makapaniwala, feeling ko nagjoke-joke lang 'yon," wika naman ni Sol.Wait... are they talking about the confesion of Luke?Inis kong hinila ang kamay ni Sol. "Hoy, ate seryosohin mo nga 'yong sinabi ni Luke! Mukha bang nagjo-joke 'yon? May gusto nga sa'yo 'yong tao! Bawas-bawasan mo iyang pagiging manhid mo ah, nakakairita!" gigil kong sigaw. Napapatingin tuloy sa amin ang iilang estudyante na nakatambay sa hallway. Inirapan ko naman sila. Pweh, mga tsismosa."Sus, selos ka naman? Wala ka pala dito kay Sol e! Yabang-yabang 'di naman kina-crushback," nang-iinis na usal ni Rain sa akin.Akma ko sana siyang sasabunutan ng biglang pumagitna ang kambal ko."Tama na, tumigil na kayo. Nakakahiya sa mga estudyante oh.""It
SOL POVNAGING memorable sa akin ang gabing 'yon. Ang dami kong natutunan kay Raddix, ang galing niya kasi magturo. Tinanong ko nga kung bakit hindi na lang siya naging professor, ang sagot naman ay hindi daw iyon ang gusto niya. Gusto niya raw maging doctor surgeon.Pero naging engineer by profession naman siya ngayon. Currently handling the Varzen Group of companies as CEO and leader of the Black Swan Organization. To make the story short... hindi niya nagawa iyong mga bagay na gusto niya. Mas pinili niyang i-fullfil ang pangarap ng dad niya. Kinalimutan niya lahat ng gusto niya alang-alang sa satisfaction ng pamilya niya.Marami siyang kinuwento sa'kin na mga bagay-bagay na hindi ko alam. Para kwits, nagkwento rin ako ng mga bagay-bagay na hindi niya alam.We talked happily that night. Ang saya lang. Sobra. Ang gaan niyang kausap. Mas nakilala namin ang isa't-isa. Hindi ko alam na gano'n pala ang pagkatao niya."Ang tahi
HINDI ko alam kung bakit ako na lungkot sa sinabi ni Clyden. Naiinis din ako sa sarili ko, dahil hindi ko maintindihan kung saan nanggagaling 'yong lungkot na nararamdaman ko ngayon.Avie is Raddix's special girl. Yeah, a special one... in his heart... maybe?"Close sila masyado to the point na gustong-gusto na sila ipakasal ni mom," natatawang pang sabi ni Clyden. "Avie is kind and understanding. Siya lang ang nakakatiis sa ugali ni Lord Raddix."Tumango-tango lang ako. Sa totoo lang ay ayoko talagang makinig kay Clyden, ewan ko kung bakit. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko. Bakit ba kasi ako nalulungkot? Anong rason?"Nagtataka nga ako kung bakit hindi naging sila, siguro dahil masyado masunurin ang kapatid ko kay dad at inuna niya ang organization kesa sa puso niya."Napabuntong-hininga na lamang ako."M-Matutuwa si Raddix kapag malaman niyang umuwi na s-si Avie," wika ko na ikinatango naman ni Clyden."Exactly. Raddix might
SANDY POV"ANONG GINAGAWA mo rito?" gulat na bulalas ni Luke nang makita ako. Salubong ang kilay at halata sa mukha na hindi ito natutuwang makita ako.Inirapan ko lang ito."Grabe ka naman mang-welcome. Na-touch ako. Sobra," inis kong sabi kay Luke."Bakit ka ba kasi nandito? Anong sadya mo?"Syempre ikaw, alangan naman tatay mo! Hmp!Na-miss ko 'tong si Luke e. Ilang linggo ko na siyang hindi nakikita, kaya naman pumunta ako ngayon sa kanila.Nginitian ko naman siya nang malapad."Ikaw baby ko---HOOY!"Taena, pinagsarhan ba naman ako ng pinto?! Arghhh!"Umuwi ka na!" bulyaw nito sa'kin sa bintana. "Sinisira mo gabi ko---aray naman Ma!" daing nito ng makatanggap ng batok galing kay tita."Hello, Sandy! Napadalaw ka ah? Anong meron hija?" si tita pagkabukas ng pintuan. "Tara, pasok ka.""Mama, pauwiin niyo nga 'yan.""Tumigil ka, Luke."Napanguso na lamang si Luke.saka ang pag-upo s
I TRIED to revive myself. Kumain ako ng mga paborito kong pagkain at nanood ng paborito kong palabas sa cellphone ko. Mabuti na lang at maraming vacant, kaya nakapag-relax ako kahit papaano. Luke was all by my side, kahit na masakit pa ang katawan nito. Sinamahan ko nga siya kanina sa school infirmary para magpalinis ng mga sugat niya.Ok na kami Luke, bumalik na kami sa normal. Sumama siya sa amin ni Rain kaninang lunch. Expected ko na wala ang presenya ni Sandy dahil alam kong galit pa rin sa'kin ang babaeng 'yon.School done. Dali-dali naman akong sumakay sa nakaparadang kotse na minamaneho ng mga nagw-gwapohang driver. Sino pa ba?"Mav! Chad!" tawag ko sa pangalan nila.Agad naman akong nilingon ng dalawa saka pinagbuksan ng pinto. Pumasok naman ako sa loob at nginitian sila. Ngunit naglaho ang ngiti ko ng mapansing iniiwasan nila ang tingin ko. Ang tahimik din nila. Naninibago ako."A-Ayos lang ba kayo? May problema ba?" nag-alala kong tanong.
"R-RADDIX," mahinang sambit ko sa pangalan niya. Hinawakan ko naman ang mukha niya at iniharap sa akin.I stared at his beautiful eyes. His eyes tell something that I couldn't read.The uncertain messages behind those unique color of his pupil was like a jumbled puzzle, it was hard to figure out; hard to connect the missing pieces.I don't want to conclude. I don't want to assume that Raddix was sincerely showing those emotions because I am nothing. I am not special.But... why? Why did Erden keep showing those soft emotions? For what? To confuse me?Napapikit na lamang ako at ilang ulit na napabuga ng hangin. Paulit-ulit kong sinubukan na pakalmahin ang sarili ko at i-refresh ang utak ko.I've been so exhausted lately, and I couldn't afford another chaos. Gusto ko ng matulog at magpahinga."H-Hey, open your eyes," Raddix's deep voice is somehow relaxing... therapeutic. Ang sarap pakinggan. Ghad, pagod na nga t