Share
Chapter 43
Related chapters
Midnight Hunters Chapter 44
Hunter's POV“Hindi naba nila tayo masusundan Hacker?” alala kong tanong sakanya. Palingon-lingon pa ako sa likod dahil sa sobrang kaba.Pinasabog lang naman n'ya ang riles para mawala ito sa pagkaka-konekta. Gusto ko nga dapat s'ya pigilan kasi baka hindi makasunod ni Ophiuchus samin, pero hindi din naman ako sigurado kung makakasunod s'ya kaya hinayaan ko nalang si Hacker sa gusto n'ya. Nakakalungkot dahil umaasa ako. Umaasa akong babalik... Umaasa akong may babalik.“Disconnecting the rails won't stop them from following. Let's expect that they will come at us with flying vehicles,” sagot n'ya.Bumuntong hininga ako. Syempre hindi sila titigil kahit ano pang mangyare. Bumaba ang tingin ko sa mga bata sa bisig ko, mahimbing silang natutulog. Kanina ay bigla nalang silang napapikit, siguro ay dahilan ito ng pagturok sa kanila. Nakikita ko kasi sa isang parte ng katawan nila na may namamaga, lumalalabas din ang maliliit nilang ugat na nakita kong medyo tumitibok-tibok pa. Halatang ti
Midnight Hunters Chapter 45
Someone's POVFLASHBACK“These people are dumb to trust you.” Hacker spoke after he calmly entered Captan's office. He even looked around like a normal guest.Hacker's target, Captan Aryen Aragao, the senior and superior in their family. The family of psychopaths. Captan already knew that someone's watching him. He now stared at the young man casually standing right in the middle of his office. He didn't let his guard down the minute the young man entered the room. He sees the young man as a dominant opponent, which is true.“It's rude to enter without knocking,” Captan spoke while remain sitting on his swivel chair. Hacker looked at Captan straight in the eyes. “It's not rude if you're expecting the visitor, which is me,” Hacker smirked.Captan went silent for a minute, weighting the tension surrounding them. The office is like slowly shaking, the walls turned bloody red, but Hacker didn't flinch. “It was you, right?” Captan's forehead creased when Hacker asked a question.“I don
Midnight Hunters Epilogue
Morgi's POV10 years later“Are the Midnight Hunters good or bad mommy?” May narinig akong nagsalita kaya nagtago muna ako sa likod ng puno. I saw a women carrying a little boy, and right beside her is a girl. The girl looks matured but according to her height, she's a teenager. “Neither sweety. They are just selfish, criminals are selfish,” she said.My forehead creased. I'm in the cemetery, private cemetery. I'm came here alone because my ate and kuya are still too busy to visit them. The women doesn't look harmful so I choose to come near her. “Do you know them?” I asked with a smile. She was shocked after seeing me.“Sino kayo?” sabi n'ya sabay atras. Hindi naman s'ya kinakabahan o natatakot, nalilito lang s'ya kung bakit ako nandito.This is a private cemetery after all, but I should be the one who's asking that.“Me, my brother and sister made this little house for their tomb,” I said and again she was shocked. The girl beside her tapped her shoulder so she can get her atten
Midnight Hunters Prologue
What are we? Are we good, or bad?Hmm… we hunt evildoers every night, kill them and let them suffer for what they did. We take what they took, by hook or by crook. Every night we attack, now we are being chase by the government. They know we are a threat to their society, but we fear nothing, we bring justice with our hands full of blood. This is our job that we choose. Every night we will roam in the dark, watch them until we caught them off guard. We help, but we also had fun killing, and I meant lots... and lots... of fun.I gonna ask again, are we good or bad?Maybe…Neither?Let me know your judgement, until the end of this story.
Midnight Hunters Chapter 1
***“M-mama,” nanginginig ang boses kong sabi.Hawak-hawak ko ang kamay ng aking ina. Nanginginig ito habang tinitignan ko ang nakaka-awa n'yang kalagayan sa hospital bed. Puno ng kung ano-anong mga apparatus ang nasa katawan na hindi ko matukoy kung ano ang tawag. May malubhang sakit si Mama, s'ya nalang ang meron kami ng kapatid ko. Wag naman sana s'yang kunin samin.“Ma'am?” napaangat ako ng tingin. Nasilayan ko ang nurse na nagbabantay kay Mama sa pintuan, may hawak s'yang papel.“Ang mga bayarin nyo Ma'am, matagal nyo ng hindi nababayaran,” binigay nya sa'kin ang papel.Nanlumo ako sa nakita ko, alam kong baon ako sa utang dito sa hospital dahil matagal nang naka confined si Mama, pero di'ko akalain na gan'to na ang inabot nito.“₱500.000?” mahina kong sabi. Napatango naman ang nurse, napalunok ako, sa isang-libo panga ay hirap na'kong makakita. Pa'no pa kaya ang kalahating milyon?“It's been months Ma'am, you hav
Midnight Hunters Chapter 2
***“Kumain kana,” binigyan nila ako ng pagkain, nahihiya ako sakanila pero ramdam ko na talaga ang gutom na hindi na kayang tiisin. Dahan-dahan ko kinuha ang pagkain sa lamesa at kumain na, iniwasan ko nalang ang mga tingin nila sakin. “Maligo kana din pagtapos at magpalit ng damit,” sabi nang tinatawag nilang Boss, tumango ako.Nakapag-tataka, bakit ang bait ata nila?Ine-expect ko kasi na mamamatay ako ngayong araw.“Mukang nagtataka sya kung bakit buhay pa sya ngayon,” sabi ng lalaki na may nakasabit na headset sa leeg. “Ano pang inaasahan mo Hacker, ganon naman tingin satin nang karamihan. We are a bunch of criminals,” natatawang sabi ng babae, yung may motor bike. Hay, hindi ko pa sila kilala.Apat na lalaki at dalawang babae ang nandito sa lugar nato. Yung babae na tinatawag nilang Boss, yung babaeng may motor bike, yung lalaking may dalawang baril na hawak, isa pang lalaking may headset sa leeg, lalaking may
Midnight Hunters Chapter 3
***Nakarinig ako ng mga nagi-iyakan, mahihina pero napaka dami ng iyak na naririnig ko. Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata ko, hinintay ko mag-adjust sa konting liwanag ang paningin ko, hanggang sa nakakita na'ko nang maayos.Laking gulat ko sa nakita, nasa isang kwarto ako, kada gilid may kulungan ng mga babaeng walang saplot. Puro sugat at pasa sila, magugulo ang buhok, may kadena sila sa leeg at sa gilid nila may pagkain at tubig na nakalagay na dog bowl, kailangan pa nila yumuko para kumain.Ginawa silang parang aso.Napatakip ako ng aking bibig, nakakasuka ang lugar na'to. Biglang isang babae hindi maganda ang nakikita ko.Ang lalong nag-pakulo ng dugo ko ay may nakita pakong mga batang babae. Tumayo ako para malapitan man lang sila, pero hindi ko nagawa, pag tingin ko sa sarili ko ay may nakapulupot na tali sa buong katawan ko. Hindi ko maigalaw ang kamay at paa ko, nag-panic ako pero pilit kong pina kalma ang sarili ko. Tinignan ko a
Midnight Hunters Chapter 4
***“She, what?” kunot noong tanong ni Hacker.“Want's to be a part of us,” sagot ni Swordsman. Bumalik kami dito sa hide out nila para pagusapan ang desisyon ko. Wala naman silang masyadong naging reaksyon, mukang pinag iisipan lang nila kung tatanggapin ba nila ako.“She's just an ordinary citizen,” sabi ni Hacker sabay baling ang tingin sakin, nanliliit pa ang mga mata n'ya.Para naman akong nahiya sa sinabi n'ya, kahit wala namang masama sa pagiging ordinaryong mamamayan. “Yun nga ang iniisip ko,” sabi ni Boss. “Wala kang criminal records, hindi katulad namin na may bahid na ng dumi ang pagkatao at sa mata ng mga tao,” baling sakin ni Biker.“Mabuhay ka nalang ulit nang normal—” pinutol ko ang sinasabi ni Silencer.“May tinakasan akong malaking utang na hindi ko kayang bayaran, nakapatay din ako ng tao,” sabi ko. Natahimik sila.Alam kong hindi na'ko makakapag simula ng normal dahil doon. Siguradong dad
Latest chapter
