AMBER KHELLYDumaan at natapos ang gabi nang mulat ang mga mata ko. Hindi ako makatulog dahil sa bigat at sakit na nararamdaman ko. Kinasal ako noong isang araw. I was happy then. I was the happiest woman then and now here i am, crying and slowly dying. Makakaya ko ba talagang harapin ang umaga? Makakaya ko ba talagang ipagpatuloy ang buhay gayong tuloyan na nga akong iniwan ng babaeng dahilan ng bawat tibok ng puso ko.?Nakahilata at mulat na mulat ang mga matang nakatitig lamang ako sa kisame. Tahimik na lumuluha sa ibabaw ng kama.Grabe, dalawang araw lang ang binigay niya para maging masaya ako sa piling ng asawa ko. Dalawang gabi lamang na nakasama ko siya bilang aking kabiyak.Sapat na ba iyon.?Sa lahat ng mga pinagdaanan namin sasapat na ba iyon? Ang dami niyang binigay na pagsubok sa relasyon namin at kung kailan nalampasan na namin ang lahat ng iyon, heto naman ang susunod? Ang maiwang mag isa at tuloyang bawiin sa akin ang taong pinakamamahal ko. Talaga ba? Akala ko ba mab
AMBRR KHELLYMabilis dumaan ang araw. Ang bangungot na iyon ay hindi na kailanman nabura pa sa isip at puso ko. Kaya naman sa tuwing aalis at lalabas ng bahay si Caitlin ay todo ang bantay ko. Ewan ko ba parang napaparanoid na ako sa tuwing wala siya sa tabi ko.Gaya nalang ngayon nagbibihis na siya papasok sa hospital na pagmamay ari niya. Hindi na rin siya nagtatrabaho pa sa organisasyon na napag alaman kong pagmamay ari nga talaga ng tatay niya.Tuloyan niya na itong binitawan. Si daddy ang sumalo at nagpapatakbo ng organisasyon ngayon. Kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko dahil maaga na siyang umuuwi ng bahay."sama ako babe." i requested. She fast glance at me and smiled. Binubotones niya na ang suot na puting blusa. Pinaresan niya ito ng itim na trouser and black rubber shoes. Hindi ko tuloy maiwasang pagmasdan ang asawa ko. Ang ganda ganda niya and i don't think walang humahanga sa kanya sa hospital na pagmamay ari niya. Baka nga pinagpapantasyahan pa siya ng mga kalalakihan
AMBER KHELLYNasa mahimbing akong pagkakatulog nang maalimpungatan ako sa mahinang boses na tila may kausap di kalayuan sa akin. Kinapa ko ang katabi ko ngunit hindi siya maramdaman ng kamay ko. Dahan dahan minulat ko ang mga mata ko. I checked Caitlin beside me. Iginala ko ang mga mata ko nang hindi siya mahanap ng paningin ko. And there she was. Nakatayo si Caitlin sa may sliding door ng balkonahe. Nakapatong ang isang kamay sa kaliwang beywang habang ang isang kamay naman ay nakahawak ng cellphone sa ibabaw ng kanyang tainga.Mahina ang boses niya ngunit malinaw kong naririnig ang mga salitang lumalabas sa kanyang bibig. Nilipat ko ang mga mata ko sa wall clock na nasa itaas ng pintuan. Kumunot ang noo ko. Madaling araw pa lamang. Inayos ko ang kumot na tumatakip sa hubad kong katawan dahil sa lamig na biglang humaplos sa aking balat."yes thank you ninong, i owe you one..... yes po i love her so much" tumango tango siya. "you have no idea how much you've made me happy ninong..yes
AMBER KHELLY "Babe we are here" yugyog sa balikat ang gumising sa akin. Sa hinaba haba ng binyahe namin ay nakatulog na ako. Ilang beses pa akong kumurap kurap bago ko nakuha ang linaw ng paningin ko. Ang magandang mukha ng mahal ko ang una kong nasilayan. What a beautiful creature my wife is. Gumuhit ang matamis na ngiti sa labi ko. Umayos ako sa pagkakaupo at sinulyapan ang himbing parin na si Jill sa backseat ng sasakyan. "we are here babe... welcome to our home wife" she announced. Tumagos sa gilid ko ang mga mata niya. Sinundan ko iyon ng tingin. And i got speechless. I can't formed any words to say as my eyes were widely opened. I didn't expected this. I was expecting a huge house since Caitlin is damn billionaire but what i am seeing right now made me out of words. Yes the house i am seeing right now is huge. Malaki ang bahay at maluwang ngunit ang pagkakayari niya ay sadyang naagaw nito ang atensyon ko. Ang kalahati kasi nito ay konkreto. Ang parteng itaas naman ay gawa
CAITLINMy eyes never left her. Sobrang napakamaasikaso niya sa anak namin. Todo bantay siya kay Errol sa paglalaro sa hardin. Ni ayaw na yata niyang malayo sa anak namin. Hindi ko mapigilan ang mapangiti habang pinapanuod ko sila sa hardin. Binaba ko ang hawak na tasa sa bakal na lamesa. Napakaganda ng asawa ko. Having her and Errol are the best thing that ever happened in my entire life. I couldn't even ask for more. They made me complete."errol baby careful" sigaw ng asawa ko nang habulin ang anak namin ang bola. Marahas siyang tumayo at dinaluhan ang anak namin dahil sa pagkakadapa nito.Napatakbo narin ako sa kinaroroonan ng mag ina ko. Errol didn't cry but my wife is worrying too much. Sabagay siya ang nagluwal at nagdala ng siyam na buwan. Buwis buhay niyang iniluwal ang anak namin kaya naman naiintindihan ko kung saan nanggagaling ang pagkaoverprotective niya sa anak namin."mom i'm fine....see i don't have any bruises" buong tapang na pinakita ang tuhod at braso sa ina. Ma
AMBER KHELLYBagot na bagot kong tinungo ang parking lot ng school. Nakakapagod ang araw na ito. Katatapos lang ng praktis namin and i feel so exhausted. Puspusan ang praktis namin dahil sa nalalapit na laban namin sa Ateneo and our goal is to get the title again. Pasakay na ako sa kotse ko nang bigla na lamang may lalaking nakahoody ang lumapit sa akin. Pinagkibit balikat ko ito at akma na sanang bubuksan ang kotse ko nang bigla na lamang itong dumikit sa akin na kinagulat ko. "Hold up to. Akin na yang bag mo" natigilan ako at nanginig sa aking kinatatayuan. Hindi ako nakagalaw nang maramdaman ang malamig at matulis na bagay na tila nakadikit na ngayon sa aking tagiliran. Pinagpawisan ako ng malamig at nangatog ang tuhod. Tila tumigil sa pagtibok ang puso ko at hindi na magawang gumalaw sa kinatatayuan. "Please just take my bag but don't hurt me" i muttered. Nakatayo ang isang hindi katangkarang lalaki sa tabi ko. Nakasuot siya ng itim na jacket at face mask. Nangilid ang luha ko n
AMBER KHELLYKinabukasan ay maaga akong pumasok sa school. Pagkaparada ko ng kotse ko sa usual parking slot ko ay naagaw ng atensyon ko ang pulang lamborg na maayos na nakapark sa tabi ng akin. Pinasadahan ko ito ng tingin. Bagong bago pa ito. Pababa na ako ng siya namang tunog ng phone ko. It was my bestfriend Iana who was calling. "yes hello tart?" i answered. Pinatay ko na ang engine ng kotse ko at dinampot ang gym bag ko. Pagbukas ko ng pinto ng kotse ay halos huminto sa pagtibok ang puso ko nang ang bumungad sa akin ay ang babaeng anghel na nakaencounter ko kahapon. She's wearing a white uniform. Pagmamay ari niya pala ang lamborg sa tabi ng kotse ko. Umawang ang labi ko kasabay ng pagrigudon ng puso ko. Gaya kahapon ay tila ako nabato balani muli sa gandang taglay ng diyosang ito sa harap ko. Hindi ko mawari ngunit tila na naman tumigil ang oras at siya na lamang ang nakikita kong gumagalaw sa harap ko. "tart ano na? kanina pa ako dada ng dada dito, hindi kana nagsasalita?" ang
AMBER KHELLYMinsan ba sa buhay ninyo naranasanan na ninyong humanga sa kapwa ninyo babae? Iyong paghangang hindi na nagiging normal ang tibok ng puso niyo kapag nasa tabi na ninyo ang taong sa tingin ninyo ay hinahangaan lamang? Nakakatuliro at nakakakaba kung paano tumibok ang puso ko sa tuwing nasa tabi ko sa Caitlin. She's the only person who can make my heart erratically beats in an instance. She's the only person who can make me lose my shits every time she's staring and smiling at me. Hindi magkamayaw ang mga paru paru at daga sa loob ko sa tuwing nagagawi sa akin ang atensyon niya.And all this feelings i have for her confusing the hell out of me. Hindi ko na maiwasang tanongin ang sarili ko. Why do i have to feel like this whenever she's around? Minsan sumasagi sa isip ko, hindi kaya she spell me? This past few weeks my mind keeps on thinking of her what the hell.It has been 3 weeks since she saved me. Panay nga ang nuod niya sa bawat praktis namin kung kaya ang damdaming ku