CHAPTER 2

CELESTINA POV

~PAIN~

Para akong naglalakad Sa hangin at Hindi inanda ang lamig na nararamdaman ko. Ang sakit lang kasing isipin na pinagtataksilan nila ako.

Bawat pag hakbang ko ay walang kabuhay-buhay . tinignan ko ang likuran ko baka sakaling habulin ako ni Zander pero nadismaya ako at ngumiti ng mapait.

Sinu ba naman ako para habulin nya? Sinu ba naman ako para Hindi na ibigay ang kanyang kahilingan? Gusto kung lumaban? Gusto kung ipaglaban ang pagmamahal ko Sa kanya. Pero naisip ko ako lang din ang masasaktan. Ako lang din ang mahihirapan.

Mas gugustuhin kupang makita syang masaya kesa maramdaman na Hindi nya ako mahal.

Minsan tuloy naisip ko. Masama ba akong tao? Bakit ganito? Bakit kailangan kung masaktan ng ganito? Bakit sila pa?

"B-bakit? B-bakit h-hindi m-mo a-ako k-kayang m-mahalin Z-zander?". Mahinang bulong ko Sa loob ng kotse ko at tuluyang humagulgul..

Isang taon? Isang taon nyo akong ginawang tanga at niloko na Hindi ko man lang nalalaman . at ito nalaman at nasaksihan ko ang kataksilan na ginawa nyo sakin.

Seguro nga ito ang ginawa ng dios para malaman ang tinatago nyong dalawa. Yon na ang sign para nalaman ko ang sekreto nyong mga taksil kayo.

Hinding Hindi ko kayo mapapatawad. Lalong lalo kana Zander. Pag sisihan mong niloko at sinaktan mo ako.

Napangiti ako ng mapait ng makita ang hugis diamond na singsing ko. Kung saan nangako kami Sa mga magulang namin , at Sa maraming taong nanonood , at higit Sa lahat ang puong maykapal. Akalako ako na yong pinakamasayang tao Sa mundo dahil nagpakasal kami ng taong pinakamamahal ko.

Pero Hindi pala. Ang saya ay naging lungkot , ang ngiti ay naging luha. At higit Sa lahat ang pusong buo ay nawasak nang dahil lang Sa kanilang ginawa..

" bakit ganito? Ayaw kuna? Suko na ako? Pakiusap tama na". Saad ko at pinaharurut ko ng mabilis ang sasakyan ko paalis Sa dalawang taong winasak ang puso ko ng sobra.

'Gusto kunang mawala. Ayaw kuna dito'.

Ani ko Sa isip. Halo halong emosyon ang nararamdaman ko. Pakiramdam ko nanghihina ang katawan ko. Pakiramdam ko namamanhid ang buong sistema ko. Nanlalabo ang mga mata ko dahil Sa mga luhang dumaloy saaking pisnge.

'Ang Problema ay may solusyon'.

Utomatiko akong huminto ng maalala ang sinabi ni mommy. Oo tama sya lahat ng problema ay may solusyon.

"M'mom I'm sorry". Bulong ko at humagulgul. Sya nalang ang tanging makakapagpagaan ng kalooban ko. Pero wala sya dito dahil Sa business namin Sa U.S.A.

Tumatawag sya sakin at nagtatanung Kong okey lang ako. Pero nagsisinungaling ako kahit Hindi naman ako okey. Ayaw kung mag aalala sya sakin. Hindi na ako bata para esturbuhin pa sya.

Tanging si mommy nalang ang karamay ko Sa buhay dahil namatay na si dad noong high school palang ako. Naaksidente sya na sanhi ng kanyang pagkamatay.

Masakit para samin ni mom pero natutunan naming natanggap ang lahat. Hanggang Sa dumating Sa buhay namin si Gabriela ang pinagkakatiwalaan ko at tinuring na kapatid. Pero ngayon pinag sisisihan kuna ang lahat.

Kung pwede lang sanang ibalik ang panahon ginawa ko.

Bumuhos ang ulan na kinatawa ko ng mapakla. Hindi kuna napansin na nakalabas na pala ako Sa kotse ko at dito ako DINALA ng mga paa ko Sa isang maliit na park.

Hindi kuna napansin alas nuybe na pala ng gabi. At halos namamanhid na ang mga paa ko dahil wala akong sandal o tsenelas man lang.

Kung noon takot akong mag isa at Sa dilim pero ngayon Hindi na. Tila ata lahat ng takot ko ay napalitan ito ng galit.

"pati ata ulan nakikiramay rin Sa hinanakit ko haha". Bulong ko Sa kawalan at gumawa ng mapakla. Para akong baliw dahil Sa ginagawa ko.

Kahit ako Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Parang may nag uudyot sakin na magpakamatay pero paulit ulit na umeecho Sa utak ko ang boses ni mom.

Nanginginig na ang katawan ko. At ramdam na ramdam ko na inaapoy na ako ng lagnat. Pero wala akong pakialam. Gusto kung makalimot.

Gusto kung iwaksi Sa alaala ko ang mga nalalaman ko ngayon. Gusto kung kalimutan ang lahat , gusto ko yong walang problemang nararamdaman.

Napakunot ang noo ko at pinunasan ko ang luha ko kahit basa ng ulan ang mukha ko.

" Alam mo bang gabi na miss?". Bigla akong napalunok ng marinig ang isang pamilyar na boses.

Kaya pala Hindi na ako nabasa dahil Sa payong . tumingala ako at ganun nalang ang gulat ko ng makita ang lalaking muntik kunang nabangga kanina.

"Oh ? Para atang destiny tayo Sa isa't isa". Nakangiti nitong sabi. Iwan ko ba pero tila ata nahiya ako dahil Sa sinabi nya.

Kung wala sana akong problema ngayon at nag kataon na kaibigan ko sya malamang Sa alamang kanina kupa sya binatukan.

" umalis kana?". Tugon ko at nakita kupa na nagulat ito. Dahil seguro Sa namamaga kung mata at luhang walang tigil Sa pagdaloy.

"Teka lang miss ? Umiyak kaba? Alam mo bang Yan ang pinakaayaw ko Sa lahat? Yong makakita ng babaeng si nasaktan?". Nagulat ako dahil Sa sinabi nya. Kitang kita kupa kung paano nya kinuyom ang kamao nya.

Sana ganyan din sya? Nag aalala ba sya sakin? Hinahanap nya ba ako ngayon?

" wala kanang pakialam don? Iwan mo nalang ako dito. Gusto kung makapag isa". This time ay tuluyan na akong humagulgul Sa harap nya .

Wala akong pakialam kung nagmumukha akong tanga Sa harap nya. Pero ganun talaga eh ang sakit.

"Miss. Look I won't leave you here. Delekado ang lugar na ito. Mabuti nalang at nakita kita dito". Iwan ko ba pero bigla akong nainis dahil Sa sinabi nya.

" BAKIT KABA NANGINGIALAM HUH?PALIBHASA KASI HINDI IKAW YONG NILOKO? HINDI IKAW YONG PINAGTAKSILAN NG KAIBIGAN KO? HINDI IKAW YONG NASAKTAN KUNDI AKO". Sigaw ko mismo Sa mukha nya. Nakita kupa ang gulat nito pero kalaunan ay naging seryoso din ito.

"Alam mo miss gusto kulang tumulong. Oo Hindi ko alam kung ano ang pinagdaanan mo? Pero sana isipin mong lahat ng problema ay may solusyon. Pasensya kana kung makulit ako miss. Pero sadyang delekado talaga dito lalo nat mukhang bago kalang dito. Miss Hindi naman masama ang mag move'on at ipakita Sa kanila na kaya mo? Na mali sila ng niloko? At balang araw pagsisisihan din nila ang lahat ng ginawa nila sayo. Trust me". Tila natauhan ako dahil Sa sinabi nya. Mas lalo akong naiyak dahil Sa mga sinasabi nya.

" bakit ganun? Kapag ba pinalaya ko sya magiging masaya sya Sa piling ng babaeng mahal nya? Kapag ba pinalaya ko sya magiging masaya ako? Pag pinalaya ko ba sya makakalimutan kuna sya". Tugon ko at tumingin Sa medyo singkit at kulay berde nitong mga mata.

"Alam mo miss , kung ako sayo palayain muna sya. Alam mo ba kung bakit? Hindi nya deserve ang pagmamahal mo. Marami pa dyan na nag hahangad na mahalin mo sila. At kung sinu man ang lalaking tinutukoy mo. Isa syang malaking TANGA dahil sinaktan nya ang isang babaeng tulad mo. Para sakin Hindi sya totoong lalaki isang Bakla". Pakiramdam ko comfortable ako Sa kanya. Sa ngayon kailangan ko ng karamay at ito sya ngayon ang liit talaga ng mundo.

" Bakit masama ba akong Asawa s.......?".

"Miss".

Narinig kung tawag nya ng biglang umikot ang paningin ko. Naramdaman ko nalang ang isang mainit na kamay Sa aking beywang at alam kung yon ay ang kamay ng lalaking ito.

" Inaapoy kana ng lagnat. Kailangan na kitang iuwi". Huling narinig ko ng tuluyang kainin ako ng dilim.

_______

THIRD PERSON POV

Napangiti Ang lalaki habang tinitignan si Celestina na walang Malay at the same time ay nag aalala ito dahil Sa kalagayan ni Celestina.

Hinubad nito ang kanyang jacket at nilagay Sa basang katawan ni Celestina. Pinatay nya rin ang aircon para Hindi lamigin si Celestina.

Kinuha nito ang cellphone at dinayal ang number ng kanyang driver para ipakuha ang sasakyan ni Celestina.

[Hello boss] sagot ng taong nasa kabilang Linya.

"Pumunta ka ngayon din Sa ***** park. Kukunin mo ang isang itim na kotse at dal,hin Sa condo ko". Mahaba nitong litanya. Meron syang mansyon pero mas gusto nyang tumira Sa condo nya na binigay Sa kanya ng kanyang mga magulang.

[Yess boss] sagot ng ka tawag nito. Walang alinlangan nitong binaba ang cellphone at saka tinignan ulit si Celestina na ngayon ay nanginginig na ang katawan.

" tanga lang talaga yang asawa mo miss.". Bulong nito Sa tulog na si Celestina at binuhay ang makina ng kanyang sasakyan.

Nasa Japan ang mga magulang nito dahil Sa kanilang business doon at tanging sya lang ang naiwan dito Sa pilipinas at sya ang naging CEO Sa kanilang kompanya. Bukod pa doon ay sya ang pangalawang pinakamayaman Sa buong mundo.

🎶Panget , Panget , Panget Ka🎶

Napabuga ng hangin ang lalaki ng nag ring ang kanyang cellphone at dahil na rin Sa kanyang Ringtone.

"Sa gwapo kung ito ? Tsk nang iinsulto ba to?". Inis na bulyaw ng lalaki at alam nya kung sinu ang nag palit ng kanyang ringtone .

" oh?". Walang gana nitong sagot .

[Pfft.. Hahaha oh pare ano na naman bang sagot Yan? Seriously? San kana ba banda?".] Tawang sabi ng lalaki Sa kabilang linya.

Wala Sa mood ang lalaki para makipag away lalo nat nagmamadali sya para makauwi agad Sa condo nya.

"Pumunta ka ngayon din Sa condo. I cancelled mo na rin ang meeting ko para bukas Kay Mr. Chan. Bilisan mo kundi malilintikan ka sakin". Tugon ng lalaki.

[ what? Pare naman Hindi ako pwede ngayon. Marami pa akong pasyente.?".] Tila Hindi makapaniwalang sabi ng Sa kabilang linya.

" Dr. Francis John Lee pupunta kaba? O ipapatanggal kita Sa HOSPITAL ko". Nakangising sabi ng lalaki. Alam nya kung paano ito eblackmail lalo nat yon lang ang kahinaan nya.

Narinig naman nito kung paano bumuntong hininga si Francis. Isa itong doctor at nag tatrabaho sya Sa hospital nya.

[Ohhh ? Alam mo talaga pare kung paano ako iblackmail. Ethan Jet Wang".] Napangiti naman ito dahil Sa sinabi ng kaibigan at saka nya binaba ang cellphone nito..

____

"Nako iho! Ang taas ng lagnat ng girlfriend mo. Bakit kasi pinabayaan mo syang nag paulan". Saad ng matanda kay ethan.

Ginising kasi nya ito para palitan ng damit si Celestina habang hinihintay pa nito si Francis ang kanyang matalik na kaibigan.

" a-ah e-eh m-matigas p-po kasi ang ulo manang. Thank you Po talaga". Nauutal na sagot ni Ethan at ngumiti ng pilit. Ramdam na ramdam nya din ang pag init ng kanyang pisnge.

"Oh sya walang anuman. Sige na matulog pa ako.". Tumango lang si Ethan at saka ito tumango bilang sagot.

___

Nagulat si Francis ng makita si Celestina sa kwarto ni Ethan na agad nitong kinalingon sa kanya.

" tsk. Alam ko ang tingin na yan Francis". Pagbabanta sa kanya ni Ethan pero humihiling lang si Francis dahil sa sinabi ng kaibigan.

Nakasuot kasi ng malaking white t'shert si Celestina na abot hanggang tuhod nya. Matangkad si Ethan kaya medyo malaki ang white t'shert nito lalong lalo na ang boxer.

"Iba ka rin pumili pare. Idol na talaga kita. Ang ganda nya". Namamanghang tugon nito na agad Naman syang binatukan nito.

" aray". Daig nito na at nag patuloy sa pag tingin Kay Celestina.

"Alam mo puro ka talaga kalokohan. Hindi ko sya kilala nagmamalasakit lang ako. At saka Hindi nya deserve ang masaktan." Seryosong sabi ni Ethan at saka umupo sa sofa.

Nagulat si Francis. Hindi sa sinabi ni Ethan kundi sa kanyang nalaman.

"Pare. Tama ka nga! At saka mabuti nalang at nakita mo sya. Lalo Nat may isang anghel ang nasa sinapupunan nya". Utomatikong tumayo si Ethan sa sofa at nanlalaki ang kanyang mga Mata. Hindi sya mangmang para Hindi malaman ang tinutukoy ng kaibigan.

" She's pregnant ". Kumabog ng malakas ang dibdib ni Ethan. Hindi nya alam kung bakit. At the same time ay nakaramdam din ito ng galit dahil sa ginawa ng asawa o ni Zander Kay Celestina.

" nako pare paano yan? Paano kung hanapin ka ng asawa nito?". Nag aalalang sabi ni Francis Kay Ethan.

"Tsk. That's stupid. Sya ang dahilan kung bakit muntik na ako nabangga ng babaeng yan kanina. At nakita ko sya sa park na basang basa at namumutla. Sa tingin mo ba hahanapin nya sya? Isang malaking HINDI isa syang duwag! Hindi nya alam na may nadadamay dahil sa katarantaduhan nya". Napakunot ang noo ni Francis dahil sa sinabi ng kaibigan. Pero hinayaan nya nalang ito at tinap ang balikat ng kaibigan.

" so Anong Plano mo pare?". Tanung sa kanya ni Francis.

"Sa ngayon kailangan nya munang mag pahinga at magpalakas , lalo Nat buntis sya. ". Tumango si Francis dahil sa sinabi ni Ethan .

" sige pare . yan ang kailangan nya. Mauna na ako. Ikaw na ang bahala Kay miss beautiful ". Tumango nalang si Ethan sa kaibigan at saka na ito tuluyang umalis.

" Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sakin miss. Basta naramdaman ko nalang na mahalaga kana sakin. Hwag kang mag aalala hinding Hindi na ako papayag na sasaktan kanila physically , emotionally, dahil ako na ang bahala sa kanila. Ang isang katulad mo ay Hindi sinasaktan kundi inaalagaan". Bulong ni Ethan sa mahimbing na natutulog na si Celestina. Hinalikan nito sa noo at saka ito natulog sa may sofa.

____

Basang basa ng ulan si Zander habang hinahanap nito si Celestina. Hinahabol nya ito kanina pero Hindi nya naabutan. Ngunit nag babakasali parin itong makita nya ito.

"C-celestina?". Tawag nito sa pangalan ni Celestina habang papasok sa kanilang bahay.

Naabutan nyang bukas ang ilaw at bukas ang pintuan. Kaya bigla syang nag karoon ng saya na baka umuwi na si Celestina.

" Celestina? ". Tawag nya ulit sa pangalan nito pero walang Celestina ang sumagot.

Nagulat pa ito ng makita ang maraming pagkain sa mesa na malamig na.

" Celestina? Nasan ka? Celestina please let's talk?". Hindi alam ni Zander kung ano ang nangyayari sa kanya. Hindi nya alam kung naaawa lang sya dito o mahal nya na ito.

Umakyat ito sa kwarto pero walang Celestina ang nagpakita. Bagkos ay malinis na kwarto ang nakita.

Napaupo nalang ito at sinabunutan ang sarili dahil sa kakaibang nararamdaman nya.

"Urrrggg Damn". Mura nito at tumulo ang kanyang luha.

" Damn what's wrong with me"..

________

CELESTINA POV

Dahan-dahan kung minulat ang mga Mata ko. Napapikit pa ako dahil medyo blurd pa ang paningin ko.

Nilibot ko ang paningin ko sa buong silid at color black & White ang tema ng kwartong ito.

Bigla akong napabangon at napahawak sa ulo ko dahil bigla akong nakaramdam ng Hilo.

Napahawak nalang ako sa pisnge ko ng maramdaman may tumulo doon. Napangiti nalang ako ng mapait at naalala ang mga nangyari kagabi.

Bakit ganun? Bakit ako umiiyak? Akalako ba kapag magkasakit ako ay Hindi kuna maramdaman ang lahat? Bakit ako ngayon umiiyak? Pagod na akong umiyak? Pagod na akong mahalin ang taong kahit kaylan ay Hindi ako binigyan ng kunting halaga.

"Hanggang kaylan ka iiyak miss?". Napalingon ako sa taong nagsalita. Hindi ko man lang napansin ang pag bukas nito ng pinto.

May dala itong tray na may pagkain. Sya Yong lalaking muntik kunang nabangga at tumulong sakin kagabi.

" n-nasan a-ako?". Hindi kuna pinansin ang tanung nya. Gusto kung malaman kung nasan ako?

Napabuntong hininga Naman ito at saka nag patuloy sa paglalakad.

"Kumain ka muna. Para magkaroon ka ng lakas". Tugon nito. Hindi ko alam kung bakit napakabait nya sakin.

" b-bakit (sniff?) M-mo i-ito g-ginagawa s-sakin"?. Tuluyang nag sibagsakan ang luha ko at tumingin sa kulay berde nyang mga Mata.

Kulay itim Ang mga Mata ni Zander , pero bukod pa doon ay nakakaatract ito dahil bagay sa kanya.

"Gaya ng sinabi ko miss. Tumulong lang ako. At saka kailangan munang kumain ng marami. Hwag kang mag aalala ihahatid kita sa inyo pagkatapos mong kumain. Ako pala si Ethan Jet Wang ikaw?". Pinunasan ko ang mga luha ko. Pamilyar ang pangalan nya pero Hindi kulang alam kung San .

Pakiramdam ko tuloy matagal kuna syang kilala? Hays baka guni-guni lang seguro yon.

Ako uuwi? Bakit ako uuwi? Para ano? Para masaktan Naman ako? Paano kung ngayon ay nasa bahay na ang annulment paper namin ni Zander? Iiyak nalang ba ako?

" Miss. Okey kalang ba? Hindi kaba Napapagod umiyak? Hindi kaba naaawa sa sarili mo?". Kitang kita ko sa kanyang mga Mata ang awa at galit sa Hindi ko malamang dahilan.

"P-pasensya k-kana. A-ako nga pala si Celestina S----I mean Guevara". Tugon ko at yumuko. Parang biniyak ang puso ko. Lalo Nat wala na akong karapatang gamitin pa ang apelyido ng taong mahal ko.

" Kay gandang pangalan. Bagay sayo". Saad nito at ngumiti ng malapad na kita ang gilagid nito.

Parang ako noon. Halos makita na ang gilagid at nawawala ang medyo singkit kung mga Mata dahil sa saya. Pero ngayon puno ng galit at lungkot ang puso ko.

"Alam mo Tina ang lalaking yon Hindi nya deserve ang mga luhang yan. ". Utomatiko akong napatingin sa kanya dahil sa sinabi nya. Sa pag tawag nya sakin ng Tina. Sya palang tumawag ng Tina sakin bukod lang Kay dad.

" Alam kung medyo nahihirapan kapa ngayon. At alam ko rin na matatanggap mo ng unti-unti ang lahat ,makakalimutan mo rin ang lahat ng sakit na naramdaman mo ngayon at mapalitan ng saya at tuwa. Kung kailangan mo ng tulong nandito lang ako Tina. Handa akong tumulong basta para sa kabubuti mo pati na rin ng baby mo".

'Baby mo'

'Baby mo'

'Baby mo'

Halos nag eecho sa utak ko ang huling sinabi nya at nanlalaki ang mga Mata ko.

"A-anong s-sabi m-mo?". Hindi ko alam kung nabibinge ba ako o sadyang nagbibiro lang sya. Ngumiti ito sakin at saka sya tumayo at hinawakan ang ulo ko na para bang hinahagud ito.

" buntis ka Tina. At dalawang linggo na ito. Kaya kumain ka para lumakas ka Pati na rin ang baby mo". Sa huling pagkakataon ay nag sibagsakan ang luha ko.

Halo halong emosyon ang nararamdaman ko , lungkot at saya dahil matutupad na ang hinihiling ko. Pero lungkot dahil nag taksil samin ang ama nya.

Paano ko sasabihin sa kanya kung sya na mismo ang nag sabi ng kalayaan nya? Paano ko sasabihin sa kanya kung wala na kami? Napahawak ako sa aking tyan at ngumiti ng mapait.

"P-paano k-k-ko i-ibibigay s-sa k-kanya a-ang k-kompletong p-pamilya k-kung n-niloko k-kami n-ng a-ama n-nya". Halos Hindi ko masabi ang sasabihin ko dahil sa pag iyak ko.

" shhh. Tahana na Tina. Makakasama sa baby mo! Gaya nga ng sinabi ko nandito lang ako. Sa ngayon ay kailangan mo munang mag disisyon. Ito ang cellphone ko gamitin mo muna. Baka may gusto kang tawagan. Mag hihintay lang ako sa labas". Naramdaman ko ang malambot nyang labi sa noo ko. At tuluyan na itong lumabas sa kwarto.

Hindi ko alam kung bakit ang bait nya sakin? Sana sya nalang si Zander? Sana SYA nalang ang taong minahal ko.

Nanginginig ang kamay kung kinuha ang cellphone nya sa Kama ko. Walang tigil ang pagtulo ng luha ko at naalala ko ang lahat na nangyari kagabi.

Hinawakan ko ang flat kupang tyan at ngumiti ng mapait.

"B-baby k-ko, pasensya kana kung Hindi maibibigay ni mommy sayo ang buong pamilya ah. Pero hwag kang mag aalala aalagaan Naman kita eh. Palalakihin kita ng maayos at ayaw kung matulad ka sa daddy mo. Ayaw kung may umiyak na babae nang dahil sayo. Ayaw kung may nakakaramdam pa ng sakit na tulad ko". Bulong ko at dinayal Ang number ni mommy.

'Ring'ring'ring'

Napahigpit ang hawak ko sa Kama ng mag ring ito. Kinagat ko ang ibabang labi ko para Hindi makagawa ng ingay.

[Hello who's this] oh God! How I miss her voice. I'll really miss my mom.

" m-mom?". I said while sobbing! I hear my mom gaps.

[Oh my god? Celestina is that you?".]She said in this belief. I smile bitterly even though she can't see me.

" y-yes m-mom its Me?". I said in a lower tone!

[I miss you sweetie. What's wrong? Are you crying? How are you?"]. She said worriedly .

" m-mom! C-can y-you p-please h-help m-me?". I said and begging her just to help me.

[Celestina? God tell me what is really happening? Please tell to mommy? ".] Do I need to tell her the truth?

" mom ! Zander and Gabriela had an affair?".kung kanina ay walang tigil ang pag tulo ng luha ko. Pero ngayon ay tila nawala ito at nakaramdam na ako ng galit.

[What? Are you sure sweetie?".]Alam kung nagulat at Hindi makapaniwala si mom sa sinabi ko.

" yes mom. Isang taon na nila akong niloloko. Mom please ayaw kuna dito. Tulungan muna ako". Tugon ko! Gusto kung makalimut at mag pakalayo sa lugar na ito at mag Simula ulit.

[Sshh. Yes sweetie I will. Ipapadala ko nalang ang ticket mo para bukas at asahan mong may makakasama ka. Hinding Hindi ko mapapatawad ang lalaking iyan. Sa ngayon kailangan mo munang permahan ang annulment paper nyo.". ]Tugon ni mom at halata sa kanyang boses na nag titimpi ito.

"M-mom m-masama b-ba a-akong t-tao? M-mahirap b-ba a-akong m-mahalin? P-panget b-ba a-ako". Napatawa ako ng mapakla dahil sa sarili kung tanung.

[Shh. No sweetie don't say that word. Hindi ka panget at mas lalong Hindi ka masamang tao. Sadyang nabulag lang talaga si zander sa pagmamahal nya Kay Gab. At balang araw marerealize nya rin kung ano ang Mali nya. Balang araw sya rin ang nakakaramdam ng dinanas mo at higit sa lahat. Pasensya kana anak kung wala ako sa tabi mo? Kasalanan ko ang lahat? Sana Hindi nalang ako pumayag sa kasunduan? Edi Sana Hindi ka nasasaktan ngayon ng subra]. Naawa Ako sa mom ko. Puro problema nalang ang binibigay ko sa kanya.

" shh. Mom don't blame your self. Its my fault mom. Nag pakatanga ako sa tatlong taon at Hindi ko alam na niloloko na pala ako. Mom aasahan ko yan bukas. Sa ngayon kailangan ko munang ayosin ang sarili ko. I miss you mom at Hindi na ako makapag hintay pang makita ka. I love you mom". Tugon ko at tumingin sa labas ng bintana.

Pakiramdam ko tuloy pansamantala kung nakalimutan ang lahat at napalitan ito ng pagkaulila sa mom ko.

[Stay strong my daughter. Everything well be okey. I'm here to support and help you to fix your self again from pain. I well call you tomorrow sweetie. I'm too much busy in our company I love you too and please take care of your self". Napangiti ako dahil sa sinabi ni mom at saka kuna binaba ang cellphone.

Seguro nga TAMA si mom. Kailangan kung ayusin ang sarili ko at kalimutan ang lahat. Mag sisimula ulit ako kasama ang anak ko lalong Lalo na ang mom ko.

_____

Napabuntong hininga ako habang nakatingin sa bahay NAMIN. Pagkatapos kung kumain ay agad nya nga akong hinatid at guest what? Kaya pamilyar sakin Si Ethan dahil ang family nya ang business partner ng mom ko. Ang liit ng mundo at sya ang kasama ko papuntang U.S.A bukas.

Kung tutuusin ay nasa EJ Hotel sya na pag mamay-ari nya. Doon nalang daw akong didiretso at hihintayin ko nalang sya bukas.

Ayaw nya nga maniwala kanina na ako ang Anak Ni Cristina Guevara kaya medyo natawa ako dahil sa salubong nitong kilay.

Kinagat ko ang ibabang labi ko at mabibigat ang pag hakbang ko papasok sa loob. Papasok ko palang ay naka takip ang pagkain sa lamesa at tila kinain ito.

'Seguro kinain ng pusa'.

Ani ko sa isip ko at tinignan ang buong bahay. Walang tao maliban nalang sa kwarto namin. Napatingin ako sa isang brown envelope sa may glass table kaya nanginginig ang mga tuhod kong nilapitan ito.

Hawak ko ang tyan ko at hinawakan ang brown envelope. Nanginginig ang kamay kung binuksan ito.

Napaiwas ako ng tingin at umupo sa sofa. Pakiramdam ko nanghihina ako? Pakiramdam ko nanaginip lang ako.

Annulment paper?

Seguro nga panahon na para palayain kita? Mahal kita Zander pero ikaw na mismo ang bumitaw.

Signing?

Bumalik ko sa loob ng envelope ang annulment paper na nag papatunay na Hindi na kami mag aasawa ko.

Para akong nag lalakad sa hangin. Lahat ng mga magagandang alala naming noon ay nag flashback sa isip ko. Pero lahat pala non ay purong kasinungalingan lang ang lahat.

Naniwala ako sa mga pangako nyang napako? Napaniwala nya ako sa lahat ng mga pinapakita nya!

At ang mas masakit ay pinagpalit nya ako sa best friend ko. Ang sakit lang isipin yon.

Natulala nalang ako ng makita ang hawak kung maleta. Ni Hindi ko man lang na pansin na nilagay kuna pala lahat ng damit ko sa maleta ko malinis ang kwarto at wala si Zander .

Haha malamang nasa condo yon ng babaeng Malandi na yon.

'Pasensya kana baby ah! Magagalit lang muna si mommy'.

Ani ko sa isip at tinignan ang kwarto kung San kami natulog na magkatabi. Lumabas ako sa pintuan.

Halos manigas ako sa kinatatayuan ko ng makita ko Si Zander na hawak nya ang Brown envelope. Nakasuot ito ng itim na pantalon at tila pagod na pagod ito.

'Malamang pagod sya sa milagro'

Napapahiling nalang ako sa iniisip ko at sinalubong ang malamlam nyang mga wala. Tila wala itong tulog at tila may guatong sabihin.

"C-celestina". Hindi ko alam kung binge ba ako o sadyang TAMA Yong narinig ko. Si Zander nauutal!? Wow?

Hindi ko alam pero bigla ng kumabog ng malakas ang dibdib ko. Bawat pag banggit nya ng pangalan ko ay nanghihina ako, gusto ko syang yakapin at tatanungin kung okey lang ba sya.

Pero iba ang nararamdaman ng katawan ko. Nandidiri ako at higit sa lahat ay kinakahiya ko sya.

" Don't worry! Kinuha kulang ang gamit ko". Walang emosyong sabi ko. Pero deep inside ay gusto ko nang tumakbo at isigaw ang sakit na nararamdaman ko.

"C-celestina p-please don't leave me". Nag pintig ang tenga ko dahil sa sinabi nya. Dahan-dahan akong bumaba at hinarap sya.

Ano daw? Hindi ko sya iiwan? Nababaliw ba sya? Para ano? Para ipakita sakin ang kalaswaan nilang dalawa?

" bakit Zander? Natauhan kana ba?". Tanung ko sa kanya.

"Please Celestina. Gusto kulang malaman ang narar-------Pakk". Halos umalingawngaw sa loob ng bahay ang lakas ng sampal ko sa kanya.

Ang kapal ng pagmumukha nyang alamin ang nararamdaman nya? Pagkatapos nya akong saktan ?

" h-how dare you zander? Ang kapal ng pagmumukha mong sabihin yan pagkatapos mo akong saktan". Halos gusto kunang sumigaw pero nag aalala ako sa kalagayan ng anak ko.

"P-pagkatapos nyo akong niloko ng isang taon?". Pumiyok ako at tuluyang nag sibagsakan ang mga luha ko.

Kitang kita kupa kung paano tumulo ang luha nya. Humiling ako at pinunasan ang luha ko bago ko sya hinarap muli. Kung noon ay walang emosyon ang itim nyang mga Mata . ngayon Naman ay nag pakita na ito ng emosyon , lungkot ,pagsisisi at higit pagmamahal yan ang makita mo sa kanyang mga Mata pero alam kung purong kasinungalingan ang lahat.

" p-please c-celestina l-lets t-talk". Pakiusap nito! Tinignan ko sya ng malamig at bahagyang umatras ng bahagya.

"Nandidiri ako sayo Zander? Hindi ko alam kung bakit kita minahal? Pero alam mo bang pinagsisihan ko ang lahat ng yon? Pinagsisisihan kung makilala kita at minahal? Kung alam kulang Sana na puro pasakit lang ang ibibigay mo sakin Edi Sana Hindi na kita minahal? Salamat sa lahat kahit purong kasinungalingan ang lahat. S-salamat s-sa l-lahat k-kahit h-hindi m-mo a-ako m-minahal. K-kahit p-papano n-naramdaman k-kong m-mahalaga a-ako s-sayo". Pumiyok ako at humawak ako sa maleta ko para doon kumuha ng lakas.

Ang sakit lang isipin na mag papaalam ka sa taong minahal mo. Ang sakit isipin na Hindi nya nalalaman na mag kaanak kami? Niloko at sinaktan nya ako.

" g-ginawa k-ko a-ang l-lahat z-zander? K-kulang p-paba a-ako? M-minahal k-kita h-higit p-pa s-sa b-buhay k-ko. P-pero s-seguro n-nga p-panahon n-na p-para k-kalimutan a-ang l-lahat.". Halos wala ng boses ang lumabas sa bibig ko at walang tigil ang pag tulo ng luha ko.

"C-celestina". Tanging nasambit nya lang at lalapitan na Sana ako. Pero tinaas ko ang kamay ko at sinabing okey lang ako kahit Naman Hindi.

" o-okey l-lang a-ako z-zander! N-nandito l-lang a-ako p-para i-ibigay a-ang h-hinihiling m-mo. Z-zander s-sana m-maging m-masaya k-kana". Tugon ko at hinakbang ko ang mga paa ko palapit sa kanya at niyakap sya ng mahigpit.

'Baby! Mag papaalam na tayo Kay daddy'.

Ani ko sa isip ko. Ramdam na ramdam ko ang pagyakap nito sakin ng mahigpit na tila ayaw nya akong mawala. Ramdam ko rin ang pagbasa ng balikat ko.

Umiiyak ba sya dahil naawa sya sakin? Umiiyak ba sya dahil binigay ko ang kalayaan nya? Ganun nya ba kaayaw na makasal sakin? Ganun naba ako kawalang halaga sa kanya?..

"Please Celestina! Please stay". Kahit pala papano mahalaga ako sa kanya. Pero mas gusto kung marinig na mahal nya na ako. Hanggang kaylan ako aasa?

" Shh. I want to fix my self zander.". Tugon ko at hinawakan ang dalawa nyang pisnge.

"G-galit n-na g-galit a-ako s-sa i-inyo! P-pero s-sa n-ngayon g-gusto k-kulang m-mag p-paalam. Z-zander m-malaya k-kana. I-i-i l-l-love y-you g-g-goodbye". Saad ko at ngumiti ng mapait bago ako umatras.

Kitang kita kupa kung paano sya nagulat at nakatulalang nakatingin sa singsing na binigay ko sa kanya.

Pinunasan ko ang mga luha ko. At sa huling pagkakataon ay muli kung silayan ang bahay kung saan ako masaya at higit sa lahat kung san ako nakaramdam ng lungkot at sakit.

Parang ayaw kung umalis. Parang gusto kung bumalik at yakapin sya ng mahigpit. Pero sa tingin ko TAMA ang disisyon ko.

" Tina Let's Go". Napatingin ako sa lalaking nakasandal sa pintuan ng kotse habang naka pamulsa.

Cool?

"CELESTINA PLEASE COME BACK HERE".

rinig kupang sigaw nya. Pero huli na ang lahat ng pinaharurut na ni Ethan ang kotse.

'Sana maging masaya kana Zander. Malaya kanang mahalin si Gab'.

kung Yan Ang ikakasaya nyo at ikadudurog ko tatanggapin ko Ang Lahat at magsimulang muli at harapin Ang bagong hamon ng Buhay ko. masakit pero Lalong sumasakit sa dibdib kung ipagsiksikan ko pa Ang Sarilin ko sa taong kahit kaylan ay Hindi Ako minahal ng totoo at paulit ulit akong niloloko. mas pipiliin Kong Ako nalang Ang masaktan hwag Sila dahil naging parte din Sila ng Buhay ko at Hindi ko yon makakalimutan.

" Saying Goodbye To The Someone I Love ? Make My Heart Broke Into Pieces? ".

_______________________________