เข้าสู่ระบบWala ako sa sarili nang umuwi ako. Paulit-ulit kong tinitingnan ang chat ko kung nakita ba ni Levi. Kahit nang dumating ako sa bahay, hindi niya pa rin nabuksan ang conversation namin.It made me even more bitter. I kept on wondering if Aurora was telling the truth…na nag-usap sila nung umalis kami ni Lorenzo? Ano ang pinag-usapan nila? Siniraan ba niya ako kaya parang nanlalamig si Levi sa akin?This thought is making me insane! Gusto ko na lang magwala.Matapos kong kumain ng dinner, nagpaalam ako kay Mama na matutulog na. Nauna akong umakyat at nagpalit para matulog. I was planning to sleep and not bother thinking about Aurora and Levi, pero hindi ‘yon nangyari.Ilang oras na ang lumipas nang magpaalam ako kay Mama na matutulog, pero midnight na at gising pa rin ako. Nakatitig pa rin ako sa cellphone at nakatambay sa conversation namin ni Levi. Hindi niya pa rin ‘yon na-seen.It was tempting to chat him again. Baka lang nakalimutan niya na may chat ako o kaya hindi niya napansin? P
Tahimik ako habang nakaupo sa tabi ni Lorenzo. Hindi ko maiwasang mainis sa huling sinabi ni Aurora sa amin. I don't think na nag-text si Tito sa kanya. Feel ko, nakakutob sila. At feel ko, hindi naman talaga nag-text si Tito. Gusto niya lang iparinig kina Levi. I feel like they want to insinuate na may something sa amin ni Lorenzo. Maybe they think something is between me and Levi? I need to be careful.“Are you okay?” tanong ni Lorenzo nang matagal akong nanahimik.“Pwede bang sa bahay mo na ako ihatid? I’m just really tired,” baling ko sa kanya.Ilang segundo siyang tumingin sa akin bago niya ibinalik ang mata sa kalsada. For a moment, akala ko ay hindi na siya sasagot. Pero sumagot din siya kalaunan.“I’m sorry about Dad. He can be annoying sometimes. Magpahinga ka pagdating natin. Ako na ang magpapaliwanag kung bakit hindi ka nakadalaw.”Tumango ako. “Thank you.”Sa bahay nga niya ako hinatid. Pagdating ko ay dumiretso na ako sa kwarto ko. Hindi ko na tinignan kung dumating ba s
Hindi kami sabay na lumabas ni Levi. Pinauna niya ako bago siya. Humalo ako sa maraming tao. Nang masiguro kong hindi na kami paghihinalaan na magkasama, saka pa ako tumigil maglakad. Agad kong iginaya ang mga mata ko sa paligid para hanapin siya. I saw him a few meters away from me. May kausap na siyang isang businessman. Wala na ang suit niya dahil nasa akin ’yon. Ngumiti ako. I could smell him from his suit.Pinagmasdan ko siya ng ilang minuto bago ko hinanap sina Aurora. Hindi para lapitan, kundi para iwasan sila.Kaya lang, hindi ko sila makita. I scanned the whole area. Kahit si Lorenzo ay hindi ko makita.Umalis ako sa kinatatayuan ko at saka lumipat sa ibang pwesto. Doon ko ulit hinanap sina Aurora. Hindi ko lang inasahan ang biglang paglapit ni Astrid. Hindi ko namalayang malapit pala siya!“We've been looking for you, Serena,” aniya.I shifted my weight. I unconsciously licked my lips, lalo na noong makita kong bumaba ang mga mata niya sa nakapatong na suit sa balikat ko. K
Kulang na lang ay itapon ko ang cellphone ko sa inis dahil sa text ni Aurora. Pero kalaunan din ay hinayaan ko na. I sat weakly on the bench. Kung ano man ang mangyari, wala na akong control doon.Ang pwede ko lang gawin ay magpaliwanag kay Levi sa Friday.Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakaupo sa bench. Nang maramdaman ko lang medyo nilamig ako, doon ko pa napagtanto na baka matagal na ako dito sa labas. Hindi naman ako pwedeng bumalik dahil baka hindi pa tapos ang party. I could hear the faint sound of music inside.Buong akala ko ay wala nang magtatangkang pumunta sa likod ng venue, pero nang may marinig akong yapak na papalapit sa kung nasaan ako, bigla akong kinabahan.Agad akong tumayo, naghahanap ng pwedeng mapagtataguan. Pero bago ko pa nagawang magtago, narinig kong dumating ang kung sino man ang naglalakad.Suminghap ako bago ko nilingon kung sino ‘yon. And then I was stunned when I saw it was Levi.May isang ilaw ang nagsisilbing liwanag sa paligid, and it’s not enoug
Tapos na akong mag-ayos. Suot ko na rin ang dress na binigay sa akin ni Lorenzo. Hinihintay ko na lang siyang dumating para pumunta kami sa venue.I was walking back and forth to my room. Hindi ako mapakali. I ran out of alibis. And my thumb was now hurting from my biting.Okay lang sana kung hindi ako inimbita ni Levi rin, kaso inimbita niya ako tapos makikita niya akong iba ang kasama ko? That's like cheating!Wala akong kasama sa bahay. Si Mama ay nasa mansion pa ng mga Jimenez kaya tahimik. Kaya natigilan ako nang marinig kong may nagbubukas ng pintuan sa labas.And then I heard Lorenzo calling me. Agad akong umupo sa kama ko at saka hinawakan ang tiyan ko. I then pretended I was in pain! God! This is my last option.Narinig kong pumasok na si Enzo sa loob at naglalakad na siya patungo sa hagdanan. And then he stopped in front of my room.“Serena,” tawag niya.Shit!Nang makita kong bumukas ang pintuan ko, pumikit ako nang mariin, kunwari ay hindi ko kaya ang sakit ng tiyan ko.“
Wala ako sa mood habang nakaupo ako sa opisina. Plano ko na sanang simulan ang gagawin kong weekly report para sa Friday, pero nawala na ‘yon sa plano ko at inukupahan ng party na pupuntahan ni Lorenzo ang utak ko.He said Levi is going there. That must be a business party. At hindi ako pwedeng pumunta kasama si Lorenzo. Levi will surely get mad or at least irritated. Nasabihan na niya ako na huwag makipag-close sa ibang lalaki. How much more kung malalaman niyang partner ko si Lorenzo?Nakatukod ang ulo ko sa kamay ko habang iritadong nagsusulat sa notebook ko. It was now filled with abstract lines. Halatang iritado ang bawat guhit…may gigil na kulang na lang ay ma-slice ang bawat dinadaanan ng ballpen.Nang hindi ko na kinaya ang frustration ko, ginulo ko ang buhok ko. May iilang staff na napatingin sa akin kaya kunwari akong nagsusuklay ng kamay.Napansin siguro ni Mrs. Mercado na wala akong ginagawa kaya inutusan niya akong puntahan ang pharmacy at tingnan ang inventory supply. Ta







